เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 773
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 773
สุ่ยเชียนโหรวโยนม้วนหนังสือในมือออกไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ราวกับว่าที่โยนออกไปไม่ใช่วิชาระดับฟ้าในตำนาน เป็นแค่ม้วนหนังสือขาดๆ อย่างไรอย่างนั้น
เซียนอวี่ซานยื่นมือออกมา ม้วนหนังสือลอยเข้ามาในมือ
เมื่อมองดูก็พูดอย่างตกใจว่า “วิชาหนึ่งเดียวแดนไกลโพ้นเหรอ”
เมื่อได้ยิน ผู้ฝึกชี่ในงานพากันตื่นเต้น
“เป็นวิชาระดับฟ้าของผู้ฝึกชี่! ฉันนึกว่าเป็นวิชาของนักบู๊เสียอีก”
“พระเจ้า วิชาหนึ่งเดียวแดนไกลโพ้น วิชานี้สาบสูญไปเมื่อหลายร้อยปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ”
“วันนี้โชคดีได้เห็นยาวิเศษกับวิชาหนึ่งเดียวแดนไกลโพ้นในตำนาน ฉันโม้ได้หลายปีเลย!”
……
เซียนอวี่ซานสะกดกลั้นความอยากดู ทุกคนที่เป็นผู้ฝึกชี่ ล้วนอยากชมวิชานี้ทั้งนั้น
ลู่ฝานพูดชมว่า “ผู้หญิงคนนี้มีความห้าวหาญมากจริงๆ ถึงกับเอาวิชาระดับฟ้าออกมา”
หานเฟิงพูดว่า “ผู้หญิงบ้าคนนี้มีตระกูลสนับสนุนอยู่ ใช้จ่ายเกินตัวอยู่แล้ว”
ในน้ำเสียงมีความประชดไม่น้อย เห็นได้ชัดว่าอิจฉาริษยา
เซียนอวี่ซานพูดว่า “สิ่งนี้เทียบได้กับสองแสนคะแนน ยังมีใครให้ราคาสูงกว่านี้ไหมครับ”
ลู่ฝานกัดฟัน กำลังครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียด
เขากำลังคิดว่าตัวเองมีของอะไรที่เทียบกับวิชาระดับฟ้าได้บ้าง
“ยังมีใครให้ราคาไหมครับ”
เซียนอวี่ซานตะโกนออกมาอีกครั้ง
สุ่ยเชียนโหรวพูดว่า “ไม่ต้องพูดแล้ว ของที่ฉันเอาออกมา คนกระจอกพวกนี้จะเทียบได้ยังไง รีบเอาของมาให้ฉัน ฉันกำลังขาดสมุนไพรชงชาพอดี”
คำพูดนี้ทำให้คนในงานรู้สึกเลือดลมพลุ่งพล่าน
ยาวิเศษที่ทั้งชีวิตพบเห็นได้ยาก คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเอาไปชงชา ความรู้สึกนี้เหมือนเทพธิดาที่คุณรักและเลื่อมใส เป็นแค่ของเล่นในมือคนอื่น
“ผู้หญิงคนนี้บ้าเกินไปแล้ว”
พลเอกฉือหลงดูโมโห พลเอกเฟิงที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “แต่เธอมีเงินทุนที่บ้าได้”
ประโยคนี้ทำให้พลเอกคนอื่นพยักหน้า ถูกต้อง เธอมีเงินทุนที่บ้าได้
เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เซียนอวี่ซานพูดว่า “งั้น ยาวิเศษเป็น……”
“เดี๋ยวก่อน”
ในที่สุดลู่ฝานก็พูดออกมา
แต่เมื่อเขาพูดออกมา ไม่เพียงแต่เรียกสายตาคนอื่น หานเฟิงกับหลิงเหยายังมองเขาด้วยแววตาตกใจเป็นอย่างมาก
“ศิษย์น้องลู่ฝาน นายจะทำอะไร”
หานเฟิงพูดเสียงต่ำ
หลิงเหยาก็ดึงเสื้อลู่ฝาน
แววตาลู่ฝานหนักแน่น พูดเสียงดังว่า “ผมก็มีของมาแลกเหมือนกัน”
เซียนอวี่ซานรีบพูดว่า “ของอะไร”
สายตาสุ่ยเชียนโหรวจ้องลู่ฝานราวกับมีด “นายสามารถเอาของที่เหนือกว่าวิชาระดับฟ้ามาได้งั้นเหรอ”
ลู่ฝานพูดเสียงดังโดยไม่มองสุ่ยเชียนโหรว “เซียนอวี่ซาน คุณดูว่าของชิ้นนี้เป็นไง”
พูดพลาง ลู่ฝานเอาแก้วหินออกมาจากอก จากนั้นโยนออกไป
เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในตัวทันที
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ โยนของสิ่งนี้ออกไปได้ยังไง”
ลู่ฝานแผดเสียงในใจว่า “หุบปาก!”
เซียนอวี่ซานรับแก้วหินมา แต่ดูเพียงแวบเดียวก็โพล่งออกมาว่า “แก้วหินไร้เทียมทาน ขอถามได้ไหมว่านี่เป็นแก้วหินของสัตว์อสูรไร้เทียมทานระดับไหน!”
ลู่ฝานตอบอย่างราบเรียบว่า “กุยวัว!”