เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 784

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 784
เขาอวี่ฮั่ว ภูเขาสูงที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากที่เขตตงหวา วันนี้ได้ต้อนรับจุดจบของมันแล้ว

ตัวภูเขาทรุดลง ตัวอักษรขนาดใหญ่คำว่าเขาอวี่ฮั่ว หลังจากมีรอยร้าวเกิดขึ้น ก็แตกสลาย สุดท้ายกลายเป็นหินก้อนใหญ่ หล่นลงมาพร้อมตัวของภูเขา

ท้องฟ้าที่มีแสงส่องสว่าง พื้นดินสั่นสะเทือน รวมไปถึงเสียงร้องอย่างตกใจของกลุ่มคนรวมกันเป็นเสียงเดียว

มังกรดำตัวหนึ่งบินขึ้นมาจากหุบเขา มันชนหินขนาดใหญ่จนแตกนับไม่ถ้วน เผาทำลายต้นไม้ไม่น้อย สุดท้ายก็หนีออกมาจากภูเขาที่ทรุดลงมาได้

บนตัวมังกรดำ กลุ่มคนมองเขาอวี่ฮั่วอย่างตกใจและหวาดกลัว

ถึงเป็นช่วงสุดท้าย ลู่ฝานก็ไม่ทอดทิ้งคนพวกนี้ คนเป็นร้อยนั่งอยู่บนหลังขนาดใหญ่ของเจ้าดำ สีหน้าซีดเผือด สั่นไปทั้งตัว

ยังดีที่ตอนนี้วิทยายุทธของเจ้าดำไม่เหมือนก่อน หลังจากขยายตัวใหญ่สุดขีด จึงมีขนาดประมาณนี้ ไม่งั้นคงรองรับคนพวกนี้ไม่ได้

แสงสว่างของเจดีย์ในมือลู่ฝานหายไป บนตัวเจดีย์ มีมังกรตัวเล็กที่มีค่ายกลเลือนรางอยู่ในปาก ปรากฏออกมา หลังจากนั้นเข้าไปในเจดีย์เก้าชั้น

เหมือนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรใช้พลังไปหมดแล้ว เข้าไปในตันเถียนของลู่ฝานอีกครั้ง

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เก็บค่ายกลแล้ว”

ลู่ฝานเงียบ มองเขาอวี่ฮั่วทรุดลงมาอย่างเงียบๆ

เมื่อไม่มีค่ายกลนี้ เขาอวี่ฮั่วกลายเป็นกองเศษหินอย่างแท้จริง

ส่วนบนยอดเขานั้น บนท้องฟ้ายังต่อสู้กันต่อไป

แม้อยู่ห่างไกล ออร่าปีศาจอันน่ากลัวและพลังสั่นสะเทือน ยังคงทำให้เขาอกสั่นขวัญแขวน

“กลับเมืองหยุนไห่!”

ลู่ฝานพูดออกมา

การต่อสู้แบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะเข้าร่วมได้ คงต้องพยายามหลบให้ไกล

เจ้าดำบรรทุกพวกเขา บินอย่างรวดเร็วไปทางเมืองหยุนไห่

เมืองหยุนไห่ใกล้มาก ใกล้จนเจ้าดำใช้เวลาไม่นาน ก็มาถึงหน้าประตูเมือง

ทหารเฝ้าเมืองเห็นมังกรดำบินมาตัวหนึ่ง อย่างแรกที่ทำคือยิงลูกธนูออกมานับไม่ถ้วน แต่สิ่งเหล่านี้ทำอะไรเจ้าดำไม่ค่อยได้ กลับเป็นคนจำนวนมากที่นั่งอยู่บนหลังเจ้าดำ ที่เป็นคนตะโกนออกมาว่าให้หยุด

ทุกคนลงมา เจ้าดำดูเหมือนเหนื่อยจนเพลีย กลายเป็นสุนัขตัวเล็ก หลิงเหยาอุ้มมันขึ้นมาอย่างสงสาร

ลู่ฝานวางเด็กผู้หญิงที่อุ้มอยู่ลงมา แต่เมื่อมองดู เด็กผู้หญิงคนนี้เลือดออกเจ็ดทวาร และสิ้นลมไปแล้ว ดวงตาที่เบิกโตทั้งสองข้าง กำลังบอกถึงความไม่พอใจก่อนตาย

จู่ๆ ลู่ฝานพบว่าเหมือนตัวเองรู้จักเด็กคนนี้

ทันใดนั้น ลู่ฝานคิดออก วันแรกที่ตัวเองมาถึงเมืองหยุนไห่ เขาช่วยเด็กผู้หญิงคนนี้ออกมาจากมือคนชั่ว ในตระกูลซ่งที่เมืองหยุนไห่ไม่ใช่เหรอ

ทันใดนั้น สีหน้าลู่ฝานเดาไม่ถูก หานเฟิงเดินเข้ามามองแวบหนึ่ง เขาเงียบไม่พูดอะไรทันที

ผ่านไปนาน ลู่ฝานพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าช่วยเธอได้ครั้งหนึ่ง แต่ไม่สามารถช่วยเธอได้เป็นครั้งที่สอง”

กลุ่มคนข้างๆ ลู่ฝานมองภาพนี้ เงียบไม่พูดอะไรอยู่นาน

ทุกคนเข้ามาในเมือง ประชากรในเมืองหยุนไห่เห็นเลือดบนตัว และสภาพน่าเวทนาของพวกเขา ต่างพากันแอบซุบซิบ

ที่ไกลๆ การเคลื่อนไหวที่เขาอวี่ฮั่วยังคงดำเนินต่อไป คนจำนวนไม่น้อยมองไปไกลๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“เด็กน้อย เด็กน้อย เธอเป็นอะไรไป!”

ประชาชนสองสามคนพุ่งออกมา มองเด็กผู้หญิงในอกลู่ฝานแล้วเอ่ยขึ้น

ลู่ฝานเอาร่างของเด็กผู้หญิงให้พวกเขา โดยที่พูดอะไรไม่ออกสักคำ

ลู่ฝานกำหมัด เสียงตะโกนของฉางเจี๋ยหน้าผีดังก้องอยู่ในหัว

“ตายไปซะ ตายให้เยอะหน่อย ยิ่งคนตายเยอะเท่าไร พลังของฉันก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น!”

แววตาลู่ฝานมีความโกรธ เขากัดฟันพูดว่า “คนที่ฝึกฝนชั่วร้าย ควรฆ่าตายให้หมด!”

บทที่ 783

บทที่ 785