เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 811
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 811
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “อาจารย์อี้ชิงไม่อยู่เหรอครับ เขากลับบ้านเหรอครับ”
เมื่อพูดถึงอี้ชิง อาจารย์เต้ากวงเงียบไปครู่หนึ่ง “อี้ชิงโดนทำโทษขังเอาไว้บนเขาอี้ว์หลิง ซิงยวนคณะหยินหยางก็โดนทำโทษ ส่วนเหตุผลพวกนายน่าจะรู้”
ศิษย์พี่หานเฟิงได้ยินชื่อซิงยวน ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ สีหน้าอึมครึมทันที
“ผมต้องฆ่าซิงยวนจริงๆ อาจารย์เต้ากวงคงยังไม่รู้ ไม่ต้องพูดเรื่องที่เขาจ้างคนไปฆ่าคนในตระกูลศิษย์น้องลู่ฝาน ยังส่งคนไปจับหลิงเหยา จะลงมือกับศิษย์น้องลู่ฝาน ชั่วร้ายมาก เดนมนุษย์สุดๆ ให้ตายเถอะ”
สีหน้าอาจารย์เต้ากวงอึมครึมไม่น้อยเหมือนกัน “มีเรื่องแบบนี้ด้วย ฉันต้องจัดการซิงยวนถึงจะโอเค เฮ้อ น่าเสียดาย ไม่รู้ท่านผอ.คิดยังไง แค่ทำโทษขังเขา ไม่เข้าใจเลย หลิงเหยาไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “เราไปทันเวลา ไม่เป็นอะไรครับ”
อาจารย์เต้ากวงพูดว่า “งั้นเรื่องนี้ค่อยว่ากันวันหลัง พวกนายไปดูอู๋เหวยเถอะ เขาอยู่ในห้อง”
หานเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “ผมว่าแล้ว ศิษย์พี่ไม่มีทางกลับหรอก ฮ่าๆ ศิษย์พี่ใหญ่ ออกมากินสิ ผมเอาของพื้นถิ่นกลับมาให้พี่ด้วยนะ พี่จะชิมไหม”
หานเฟิงพูดพลางผลักประตูห้องศิษย์พี่ใหญ่ แต่ต่อมา หานเฟิงพูดอย่างตกใจ “ศิษย์พี่ใหญ่เป็นอะไรไป”
เมื่อลู่ฝานได้ยินสิ่งผิดปกติ ก็รีบพุ่งไปทันที
ลู่ฝานเห็นคนอ้วนนอนเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียง ก้อนเนื้อแผ่อยู่บนที่นอน เป็นศิษย์พี่ใหญ่แน่นอน
แต่บนตัวศิษย์พี่ใหญ่ มีแผลเต็มไปหมด เหมือนผ่านการต่อสู้สุดโหดมาอย่างไรอย่างนั้น ไขมันทั้งตัวไม่มีตรงไหนดูดีเลย
ลู่ฝานรีบเดินเข้าไปป้อนยาให้ศิษย์พี่ใหญ่ หลังจากนั้นเรียกไอ้เก้าออกมารักษาอาการบาดเจ็บให้ศิษย์พี่ใหญ่
“ร่างกายบาดเจ็บ 70 เปอร์เซ็นต์ แผลกระบี่มีพิษ เป็นพิษผสมที่ซับซ้อน เจ้านายไม่ต้องกังวล แม้พิษประเภทนี้วุ่นวาย แต่ฉันแก้ได้ แต่ตันเถียนของเขาดูไม่มั่นคง ต้องใช้เวลาดูแลระยะหนึ่ง แต่ไม่น่าจะมีปัญหาต่อชีวิต พิษยังไม่โจมตีหัวใจ แต่ถ้านานกว่านี้จะพูดยาก”
ไอ้เก้าพูดไม่หยุด เปลี่ยนปราณชี่ของลู่ฝานเป็นพลังสีเขียวเพื่อรักษา ใส่เข้าไปในตัวศิษย์พี่ใหญ่
เห็นได้ด้วยตาเปล่า พิษสีดำถูกขับออกมาเป็นสาย หลังจากนั้นเข้าไปในมือลู่ฝานทั้งหมด มือลู่ฝานแทบจะดำไปทั้งมือ
“นี่ใครเป็นคนทำ ใครทำ”
หานเฟิงตะโกนออกมา
อาจารย์เต้ากวงถอนหายใจพูดว่า “เอี๋ยนชิงคณะหยินหยาง!”
เมื่อหานเฟิงได้ยินชื่อนี้ สีหน้าของเขาโหดเหี้ยมทันที “เขาอีกแล้ว แต่นี่เป็นไปไม่ได้ จากพละกำลังของเขา ไม่น่าจะสู้ศิษย์พี่ใหญ่ได้สิถึงจะถูก”
อาจารย์เต้ากวงพูดว่า “เดิมทีสู้ไม่ได้ แต่หลังจากการต่อสู้จัดอันดับของสถาบัน ไม่รู้ซิงยวนให้เขากินอะไร ไม่เพียงแต่รักษาอาการบาดเจ็บเขาจนหาย ยังทำให้วิทยายุทธของเขาเข้าสู่แดนปราณชีวิต อีกทั้งยังเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาบู๊พิษที่ชั่วร้ายวิชาหนึ่ง จึงทำให้อู๋เหวยเป็นแบบนี้”
หานเฟิงถกแขนเสื้อ “ผมจะไปสั่งสอนเขา ไอ้หมอนี่รนหาที่ตาย!”
อาจารย์เต้ากวงรีบรั้งเขา แล้วพูดว่า “หานเฟิง นายอย่าวู่วาม”
ขณะนั้นลู่ฝานหันมาพูดว่า “อาจารย์เต้ากวง ทำไมศิษย์พี่ใหญ่ถึงไปหาเอี๋ยนชิงล่ะครับ”
อาจารย์เต้ากวงชะงักไป ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน ที่ศิษย์พี่ใหญ่ของนายทำทั้งหมด เพื่อระบายความโกรธของนาย”
ลู่ฝานพยักหน้า “ผมเข้าใจแล้ว ศิษย์พี่หานเฟิงอย่าวู่วาม”
หานเฟิงพูดเสียงดัง “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายจะรั้งฉันเหรอ”
ลู่ฝานพูดว่า “เปล่า ผมจะบอกว่าคนที่จะไปแก้แค้นเอี๋ยนชิง ควรเป็นผมถึงจะถูก!”