เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 828

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 828
เหวลึกจนมองไม่เห็นด้านล่าง

โลกมืดมิดไร้แสง ร่วงลงมาด้านล่างเรื่อยๆ เหมือนไม่มีปลายทาง

เหมือนความเงียบและมืดคือทุกอย่างของที่นี่

มีเพียงเสียงลมพัดข้างหูที่เตือนลู่ฝานว่าเขาร่วงลงมาเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ไม่ได้การแล้ว ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป อีกเดี๋ยวเขาคงตกลงไปจนแบน

ทันใดนั้น ลู่ฝานเคลื่อนไหวปราณชี่ เกิดสายลมขึ้นใต้เท้า

ทันใดนั้นลู่ฝานเริ่มตกลงไปช้าลง การตกลงไปแบบนี้ นักบู๊มีโอกาสตกลงไปอยู่บ้าง แต่ผู้ฝึกชี่ไม่น่าจะมีโอกาสตกลงไปตายได้

ลู่ฝานควบคุมความเร็วการตกลงไปของตัวเอง ร่วงลงไปข้างล่างอย่างมั่นคง ขณะเดียวกันก็สัมผัสถึงพลังฟ้าดินรอบๆ มองโลกรอบๆ ว่าเป็นอย่างไรผ่านพลังฟ้าดิน

ที่นี่ใช้สายตาไม่ค่อยได้เท่าไร

แม้เป็นคนที่มีความสามารถในการมองเห็นตอนกลางคืน ในตอนนี้ระยะการมองเห็นของตัวเองจะลดลงอย่างมากเช่นกัน

จากสายตาของลู่ฝานในตอนนี้ เห็นเพียงตัวเองที่ส่องสว่าง และความว่างเปล่ารอบๆ

เป็นความว่างเปล่าจริงๆ พลังฟ้าดินที่แผ่ออกไป ก็ไม่โดนขัดขวางเลย แผ่ขยายไปในเขตรัศมีหลายลี้ ไม่สัมผัสถึงอะไรสักอย่างเหมือนเดิม

ที่นี่ต้องไม่ใช่ด้านในหุบเขา เหมือนพื้นที่ว่างเปล่าอีกแห่งหนึ่ง

ลู่ฝานยังคิดเล็กคิดน้อยอยู่ในใจ เขาแคร์คำพูดที่ท่านผอ.พูดกับเขา

คุกใต้ดินแห่งนี้เก่าแก่กว่าสถาบันสอนวิชาบู๊ ท่านผอ.ยังพูดกับเขาว่าที่นี่มีโอกาส ลู่ฝานแอบเดาว่าที่นี่เป็นจวนของยอดฝีมือคนใดคนหนึ่งหรือไม่

แค่ถูกนำมาเป็นคุกใต้ดิน หลังจากที่ผุพัง

ในหัวมีความคิดมากมาย จู่ๆ ลู่ฝานพบว่าใต้เท้าเริ่มมีแสงสว่าง

แม้เพียงเล็กน้อยเหมือนหิ่งห้อย แต่เห็นแสงในโลกแห่งความว่างเปล่าแบบนี้ เป็นเรื่องที่ทำให้ตื่นเต้นแล้ว

ลู่ฝานเร่งความเร็วในการตกลงไป ให้เร็วขึ้นนิดหน่อย เมื่อใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แสงดูสว่างขึ้นอย่างชัดเจน

ในที่สุด ลู่ฝานเห็นที่มาของแสงแล้ว นั่นเป็นหญ้าเรืองแสงที่ปลิวไปมาตามลม มีแสงบางส่วนปล่อยออกมา

ลู่ฝานตกลงมาบนหญ้าเรืองแสง

จ๋อม!

เสียงดังขึ้นมาเบาๆ ลู่ฝานมองลงไปล่างเท้าตัวเอง พบว่าปลายเท้าตัวเองสัมผัสกับผิวน้ำ

แม้ที่นี่เป็นน้ำสีดำขลับทั้งแถบ และหญ้าเรืองแสงพวกนี้ เป็นหญ้าน้ำที่เติบโตในน้ำ

น้ำกระเพื่อมออกไป ทำให้ลู่ฝานเห็นความกว้างใหญ่ของเขตน้ำ มันกว้างจนสุดลูกหูลูกตาเขา

วิธีที่ดีที่สุดสำหรับสิ่งที่ไม่เข้าใจ คือการลองเชิง ลู่ฝานไม่ได้หลับหูหลับตาเหยียบลงไปในน้ำทันที แต่เขาใช้พลังฟ้าดินแตะผืนน้ำแห่งนี้

“ดีมาก อยู่ภายใต้การควบคุมของพลังฟ้าดิน”

ลู่ฝานทำให้น้ำพุ่งขึ้นมาบนผิวน้ำ สัมผัสดูว่าน้ำสีดำมีอะไรแตกต่างกับน้ำข้างนอก

“เย็น มีความกัดกร่อน มีพิษ!”

ลู่ฝานเข้าใจเกี่ยวกับน้ำนี่แล้ว เขารู้สึกโชคดีที่ตัวเองไม่เหยียบลงไปในน้ำทันที

แม้พิษในน้ำไม่ได้รุนแรง แต่ถ้าแช่เข้าไป จะค่อยๆ กัดกร่อนคนจนไม่เหลือซาก ตอนนี้แม้แต่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็โผล่ออกมาพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ที่นี่คือที่ไหน ทำไมฉันสัมผัสได้ว่าพิษที่อยู่ในน้ำสีดำ เป็นพิษที่ฉันไม่เคยเห็น”

ลู่ฝานเอาขวดเล็กๆ ออกมาใส่น้ำส่วนหนึ่งเข้าไป แล้วเก็บหญ้าเรืองแสงบางส่วน

ขณะเดียวกันก็พูดในใจว่า “แกยังไม่เคยเห็น งั้นที่นี่คงไม่ธรรมดาจริงๆ สัมผัสถึงค่ายกลที่นี่ไหม”