เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 851

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 851
“เก็บไว้เหรอ”

ลู่ฝานถามอย่างไม่เข้าใจ

ฮ่วนเย่ว์พยักหน้าพูดว่า “ใช่ ไม่รู้นายเห็นไหมว่าพลังนี้ใช้งานได้ดีมาก แม้ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทิ้งเอาไว้ แต่ระดับสูงมาก ดูเหมือนจะเก่งกว่าอาจารย์จอมปลอมของฉัน ช่วงนี้ฉันทำความเข้าใจวิธีใช้พลังนี่อยู่ที่นี่ รู้สึกได้อะไรเยอะมาก พลังระดับนี้ ทำให้ฉันเห็นหนทางที่สามารถทำได้ทุกอย่าง น่าสนใจมาก”

ฮ่วนเย่ว์ยิ่งพูด ตายิ่งเป็นประกาย ลู่ฝานเห็นประกายแวววาวในตาของเธอ

ลู่ฝานเข้าใจความคิดของเธอ เพราะตอนนี้เขาก็รู้สึกแบบนี้

แค่ขยันฝึกฝนต่อไปเรื่อยๆ เขาน่าจะเหนือกว่าคนส่วนใหญ่ เส้นทางของเขาจะกว้างขวางกว่านักบู๊ 90 เปอร์เซ็นต์บนโลกนี้ เรียกได้ว่าอนาคตของเขาสามารถใช้คำว่าไม่จำกัดมาบรรยายได้เลย

แม้สถานการณ์ของเขากับฮ่วนเย่ว์แตกต่างกัน แต่เขาเข้าใจความรู้สึกของฮ่วนเย่ว์มาก

ลู่ฝานคิดแล้วพูดว่า “เธอจะฝึกฝนต่อไปอีกสักระยะไหม เพราะยังไงเธอก็ไม่รีบนิ”

เพิ่งพูดจบ เขารู้สึกว่ามีดสั้นของฮ่วนเย่ว์มาจ่อที่คอเขาอีกแล้ว

ลู่ฝานถอนหายใจพูดว่า “มีอะไรพูดกันดีๆ ไม่เห็นต้องลงไม้ลงมือ”

ฮ่วนเย่ว์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “อะไรคือไม่รีบ ฉันไม่อยากอยู่ในที่บ้าๆ นี่แม้แต่วันเดียว หนึ่งคือไม่มีของกิน สองคือไม่มีที่เที่ยวเล่น แถมยังมืดมองไม่เห็นแสงอาทิตย์ นอกจากฝึกฝนก็ทำอะไรไม่ได้เลย ฉันจะฟื้นฟูพลังปราณของฉัน ฉันจะออกไป ใครชอบอยู่ที่นี่ก็อยู่ไป เพราะฉันอยู่มามากพอแล้ว”

นอกจากพยักหน้า ลู่ฝานจะพูดอะไรได้อีก ฮ่วนเย่ว์สะบัดมีดสั้นในมือออก

จู่ๆ ลู่ฝานคิดคำถามหนึ่งได้ จึงพูดว่า “จู่ๆ ฉันนึกอะไรขึ้นได้ เธอเข้ามาช้ากว่าพวกจ้าวซวี่ แต่ทำไมเธอถึงอยู่ดีอย่างนี้ล่ะ แถมยังทำห้องไม่เลวแบบนี้ด้วย”

ฮ่วนเย่ว์พูดว่า “ตอนฉันเข้ามาก็เหมือนนาย เพราะอยากรู้เลยโดนป้ายศิลาบ้าบอนั่นผนึกกำลัง จากนั้นคนพวกนี้คิดจะเล่นงานฉัน น่าเสียดาย ฉันมีของคุ้มกันชีวิตที่อาจารย์ให้ฉัน พวกเขามองไม่เห็นฉัน จึงทำอะไรฉันไม่ได้ หลังผ่านไปสามวัน ฉันพบว่าร่างกายฉันดูดซับพลังสีฟ้านั่นโดยอัตโนมัติ ความพิเศษของร่างกายฉัน ดูดซับพลังเร็วเป็นพิเศษ จนทำให้พลังเยอะขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายจึงรับไม่ค่อยไหว ทำได้เพียงให้มันซึมไปในแขนขาและกระดูก เปลี่ยนแปลงร่างกาย ดังนั้นผมฉันจึงกลายเป็นสีฟ้า”

ฮ่วนเย่ว์อธิบายฉอดๆ

เมื่อพูดถึงของคุ้มกันชีวิต ลู่ฝานนึกได้ว่าเหมือนหลิงเหยาจะมีเหมือนกัน

แค่ของฮ่วนเย่ว์คนอื่นมองไม่เห็น แต่ของหลิงเหยาคนอื่นเข้าใกล้ไม่ได้

แม้ประสิทธิภาพแตกต่างกัน แต่ล้วนเป็นของดีอย่างไม่ต้องสงสัย นี่เป็นธรรมเนียมเหรอ

ดูอาจารย์คนอื่น แล้วดูอาจารย์ตัวเอง

ลู่ฝานลูบคางครุ่นคิด พูดถึงอาจารย์หวูเฉิน นอกจากแหวนสวรรค์ที่สามารถใส่ของได้เพียงวงเดียว ดูเหมือนอาจารย์จะไม่ให้อะไรเขาเลย

คนกับคนเทียบกันไม่ได้จริงๆ!

ลู่ฝานถามว่า “คนอื่นก็กำลังดูดซับพลังสีฟ้าเหมือนกันเหรอ”

ฮ่วนเย่ว์พูดว่า “ใช่ แต่พวกเขาดูดซับช้ามาก ความก้าวหน้าก็ช้ามากเหมือนกัน เทียบกับฉันยังห่างชั้นกันเยอะ ฉันใช้เวลาเพียงสิบวัน ใช้แค่พลังสีฟ้าพวกนี้เอาชนะพวกเขาทั้งหมด คนในคุกน้ำแห่งนี้ ล้วนเป็นพวกคลั่งฝึกฝน พยายามจะปลดผนึกเพื่อออกไป ถ้าจะเปรียบเทียบระดับทางแดนและพลัง ฉันยังห่างชั้นกับพวกเขาเยอะ เพราะพวกเขาได้เปรียบฉันทางด้านการศึกษาพลังสีฟ้าพวกนี้เยอะมาก มีสองสามคนที่อยู่ในนี้มาสิบกว่าปีแล้ว แต่ถ้าจะเทียบเรื่องการดูดซับพลัง พวกเขายังห่างชั้นกับฉันเยอะ หึ ฉันอาศัยพลังสีฟ้าที่มีอย่างต่อเนื่อง ก็สามารถทำให้พวกเขาหมดพลังตายได้แล้ว”