เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 978

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 978
ตาเฒ่าซูออกไปอย่างโมโห ในโกดังยาเหลือแค่พวกลู่ฝานอีกครั้ง

ครั้งนี้ลู่ฝานไม่ได้อ่านหนังสือภาพต่ออีกแล้ว เดินช้าๆ มาข้างตัวสิบสามแล้วพูดว่า “พวกนายแยกเสร็จแล้วเหรอ”

สิบสามมองเขาด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม แล้วพูดว่า “มั่ว”

ลู่ฝานมองแวบหนึ่ง จากนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “มั่วมากจริงๆ แต่หลังจากพวกนายแยกแล้ว ก็ดู……มั่วเข้าไปอีก!”

ลู่ฝานไม่รู้จะหาคำไหนมาบรรยายดี เพราะสิบสามกับเจ้าดำแยกเหมือนไม่แยกจริงๆ

ลู่ฝานเอาสมุนไพรขึ้นมาหนึ่งต้น มองแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “อันนี้วางไว้ที่ชั้นยาแรกด้านซ้ายมือ”

สิบสามเอามาแล้วเดินไปอย่างไม่ลังเล ลู่ฝานหยิบสมุนไพรขึ้นมาอีกต้น ยื่นไปด้านหน้าเจ้าดำแล้วพูดว่า “อันนี้วางไว้ที่ชั้นยาที่สองด้านขวามือ”

เจ้าดำงับสมุนไพรแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานเห็นท่าทางของทั้งสองคน ก็ส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “ยังช้าไปหน่อย มีวิธีอะไรที่แยกสมุนไพรเสร็จเร็วๆ ไหม”

ครุ่นคิดอย่างละเอียดครู่หนึ่ง จู่ๆ แววตาลู่ฝานเป็นประกาย ยื่นมือไปหยิบสมุนไพรขึ้นมาหนึ่งต้น จากนั้นสะบัดมือโยนออกไป

สมุนไพรลอยออกไปไกล แต่เมื่อลู่ฝานขยับฝ่ามือ พลังฟ้าดินกระชาก จู่ๆ ทำให้สมุนไพรเลี้ยวโค้ง ลอยตรงเข้าไปในชั้นวางยา

“อืม วิธีนี้ไม่เลว”

ลู่ฝานรอยยิ้มเต็มใบหน้า

หลังจากนั้น สองมือเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนเกิดเงา สมุนไพรเป็นแถบถูกเขาสะบัดออกไปในพริบตา

สิบสามเพิ่งวางสมุนไพรเสร็จเรียบร้อย จากนั้นเห็นสมุนไพรลอยมาอีกเป็นแถบ

ยังไม่ทันตั้งตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เหมือนสมุนไพรมีตา ลอยเข้าไปในชั้นวางยาทันที

สิบสามมองจนอึ้ง เจ้าดำก็มองจนอึ้งเหมือนกัน

สัตว์อสูรกับคนหันมามองลู่ฝาน สายตาเหมือนเห็นผี

ลู่ฝานโยนอย่างมีความสุขจนลืมตัวเองไปแล้ว

ด้วยวิทยายุทธที่ยกระดับขึ้น การควบคุมพลังฟ้าดินก็ชำนาญยิ่งขึ้นไปด้วย

สำหรับการควบคุมพลังฟ้าดิน ไม่ใช่เรื่องที่เป็นปัญหา

ฝึกวิชาเทพไร้ขีดจำกัดไปเปล่าๆ เหรอ

ฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียวไปเปล่าๆ เหรอ

ฝึกพลังความเป็นความตายวนเวียนไปเปล่าๆ งั้นเหรอ

อันที่จริงระดับการควบคุมพลังของลู่ฝาน เหนือกว่าคนอื่นไปมาก โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย

อย่างน้อยในบรรดาคนระดับเดียวกัน จะเป็นนักบู๊คนอื่นก็ดี หรือผู้ฝึกชี่ก็ดี น่าจะมีน้อยคนที่เทียบเขาได้

พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!

เสียงสมุนไพรกระแทกเข้าไปในชั้นวางยาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความเร็วในการแยกประเภท เร็วจนไม่เหมือนมนุษย์แล้ว

สิบสามกับเจ้าดำมองหน้ากัน จู่ๆ พวกเขาคิดว่าสองสามวันมานี้ พวกเขาทำไปโดยเปล่าประโยชน์หรือเปล่า

ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ว่าลู่ฝานเก่งขนาดนี้ พวกเขาจะแยกไปทำไมกัน นั่งรอให้ลู่ฝานอ่านสมุดภาพเสร็จก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ

ทั้งสองยืนดูอยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ เหมือนเรื่องไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขาแล้ว

สิบสามขมวดคิ้ว แอบกังวลเล็กน้อยว่าสมุนไพรที่เจ้านายแยกประเภท จะถูกต้องหมดเลยเหรอ

แม้เจ้านายอ่านสมุดภาพมาแล้ว แต่อ่านครั้งเดียวแล้วจำได้หมดจริงเหรอ

สิบสามครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็หาคำตอบไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจสลัดความคิดนี้ทิ้ง

เรื่องทุกเรื่องที่ไม่รู้คำตอบ ก็ไม่ต้องไปคิดชั่วคราว

นี่คือการจัดการเรื่องต่างๆ ของสิบสาม

เจ้าดำหาวปากกว้างไปหนึ่งครั้ง แล้วนอนหมอบลงบนพื้น ราวกับว่าไม่สงสัยการแยกประเภทของลู่ฝานสักนิด

นี่คือสิ่งที่รู้กันทั้งสองฝ่าย ที่มีมาอย่างยาวนาน จนกลายเป็นความเชื่อใจ

คนอื่นไม่รู้ แต่เจ้าดำรู้เป็นอย่างดีว่าเจ้านายของมัน ยังเป็นผู้ฝึกชี่ที่แท้จริงอีกด้วย

……