เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 997

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 997
ใช่แล้ว ตอนที่ลู่ฝานทำลับๆ ล่อๆ เอาหม้อยาออกมา เขาเอามุกเวิ้งว้างออกมาด้วย

ใช้โอกาสตอนคนไม่ทันสังเกต เอามุกเวิ้งว้างใส่เข้าไปในตัวเจ้าดำทันที

มุกเวิ้งว้าง เป็นเครื่องรางที่ลู่ฝานเคยสังเคราะห์ออกมา ด้านในมีตราประทับอักษรยันต์ที่ลู่ฝานใส่ลงไป เขาสามารถใช้พลังด้านในได้ทุกเมื่อ

หลังจากนั้น เจ้าดำรู้สึกถึงพลังแข็งแกร่งปล่อยออกมาจากมุกเวิ้งว้าง อีกทั้งยังแผ่ซ่านไปทั่วตัวของมัน

เจ้าดำมองลู่ฝานด้วยใบหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ มันที่แสนฉลาดรู้แล้วว่าลู่ฝานจะทำอะไร

คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้านายทุเรศของมัน จะใช้มันเป็นหุ่นเชิด

ลู่ฝานแสดงสีหน้าขอโทษ ฝ่ามือจับที่เข็มขัด ทันใดนั้นมียาอยู่ที่ง่ามมือหลายเม็ด

เจ้าดำรู้เจตนาของลู่ฝาน จึงส่ายหน้าช้าๆ

ลู่ฝานมองมันอย่างดูหมิ่น คิดไม่ถึงเลยว่าไอ้หมอนี่จะถือโอกาสซ้ำเติมคนที่กำลังประสบเคราะห์ร้าย

โอเค ลู่ฝานเอาออกมาอีก เขาจับตรงเข็มขัด มีขวดยาเพิ่มมาอีกสองสามขวด

เจ้าดำจึงพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นปล่อยร่างกายตัวเอง ปล่อยให้พลังของมุกเวิ้งว้างควบคุมร่างกายมัน

เจ้าดำค่อยๆ ลุกขึ้นยืนเหมือนคน ยืนกรงเล็บไปหยิบหม้อสือฟาง

ทุกคนตั้งใจจ้องเจ้าดำ สถานการณ์เหมือนมีอะไรผิดปกติ ความคิดน่ากลัวผุดขึ้นมาในหัวทุกคน

อย่าบอกนะว่าคนที่จะกลั่นยาไม่ใช่ลู่ฝาน แต่เป็นอสูรวิเศษของเขา

ลู่ฝานกอดอก อาศัยสติในการเคลื่อนไหวพลังในตัวเจ้าดำ

การควบคุมพลังกลางอากาศระดับนี้ อีกทั้งความสามารถในการควบคุมร่างกาย คงมีแค่คนที่เคยฝึกเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋อย่างเขาที่สามารถทำได้

พลังควบคุมที่แข็งแกร่ง ทำให้ลู่ฝานไม่ต้องเคลื่อนไหวอะไรมาก ก็สามารถสั่งให้เจ้าดำปล่อยแสงสีดำออกมาทั้งตัว

นั่นเป็นแสงรุนแรงหนึ่งชั้น ชนิดเดียวกับความเวิ้งว้าง ไปเคลื่อนไหวพลังฟ้าดินเข้าไปในหม้อสือฟาง

หม้อสือฟางในมือเจ้าดำใหญ่ขึ้นทันที จากนั้นร่วงลงด้านหน้ามัน

ภาพนี้ทำให้กลุ่มผู้ฝึกชี่คลั่งไปแล้ว!

“พระเจ้า อสูรวิเศษควบคุมเครื่องรางได้!”

“นี่ฉันเห็นอะไร พระเจ้า นี่ฉันเห็นอะไร”

อี้ปู่ที่กำลังจะกลั่นยาอยู่ข้างหน้าเห็นภาพนี้ ถึงกับช็อกไปเลย เขามองลู่ฝานแล้วพูดพึมพำว่า “นายให้อสูรวิเศษของนายประลองด้านยากับฉันเหรอ”

ลู่ฝานยักไหล่พูดว่า “ใช่ ฉันกลั่นยาไม่ได้ คงต้องให้อสูรวิเศษของฉันทำแล้วล่ะ มันชนะฉันก็ชนะ มันแพ้ฉันก็แพ้!”

กลางอากาศ ผู้อาวุโสโม่เห็นภาพนี้ รู้สึกระแวงจนหัวใจกำลังบีบรัด

เฮ่อจงที่อยู่ข้างๆ ก็หน้ากระตุก “อสูรวิเศษกลั่นยา! นี่……นี่……”

ตาเฒ่าซูพูดว่า “ไอ้เด็กนี่บ้าไปแล้วมั้ง ฉันไม่มีทางเชื่อว่าอสูรวิเศษกลั่นยาได้ บนโลกนี้มีอสูรวิเศษที่ฉลาดขนาดนี้ที่ไหนกันล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นมนุษย์คงโดนสัตว์อสูรทำลายล้างจนหมดแล้ว!”

ผู้อาวุโสโม่ไม่พูดอะไร มองเจ้าดำหยิบสมุนไพรขึ้นมาอย่างเชี่ยวชาญมาก จากนั้นแสงบนตัวกะพริบอีกครั้ง พลังเวิ้งว้างปรากฏออกมา ทำสมุนไพรให้กลายเป็นผงละเอียด ในเวลาเดียวกันพลังฟ้าดินก็โดนเคลื่อนไหวอีกครั้ง ปกคลุมผงยาไว้ จากนั้นพุ่งเข้าไปในหม้อยา ทันใดฤทธิ์ยารวมตัวในหม้อยาอย่างรวดเร็ว

นี่มันวิธีกลั่นยาระดับสูงขนาดไหน ห่างกับผู้ฝึกชี่ที่พรสวรรค์เลิศล้ำเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น

ตอนนี้เจ้าดำดูไม่เหมือนอสูรวิเศษสักนิด แต่เหมือนผู้ฝึกชี่ที่เคยกลั่นยามาแล้วนับไม่ถ้วน มีประสบการณ์มากมาย ทักษะคล่องแคล่วว่องไว พลังหยิบจับแม่นยำมาก

อี้ปู่เพิ่งจะตั้งสติได้อย่างตระหนก เริ่มจัดการกับสมุนไพร

แต่ตอนนี้มือของเขาเริ่มสั่นแล้ว ไม่รู้สาเหตุเป็นเพราะตกตะลึงหรือตื่นเต้นกันแน่