เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน - ตอนที่ 444 หนีเร็ว! ตายเร็วยิ่งกว่า!
ต้าซือมิ่งที่ปล่อยให้เทพตกสวรรค์เล่นตุกติกเป็นเพียงเพราะไม่อยากทำให้ภรรยาที่กำลังจัดการกับนกเฟิ่งหวงน้อยเสียสมาธิ ตอนนี้ภรรยาจัดการเสร็จแล้ว เช่นนั้นเขาก็ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว อีกทั้งในเมื่อภรรยาฝากไว้แล้ว เขาย่อมต้องจัดการให้เรียบร้อยอย่างไร้ที่ติ มิเช่นนั้นภรรยาจะสงสัยว่าสามีเช่นเขาไม่ได้เรื่องอีก
ดังนั้น…
วิ้ง!
พร้อมกันนั้นพลังทำลายล้างที่พลุ่งพล่านระเบิดออกมาจากค่ายกลย้ายมิติ เทพตกสวรรค์ก็ถูกกดทับไว้ ถึงแม้ค่ายกลย้ายมิติกำลังจะปกคลุมเทพตกสวรรค์ไว้แล้ว แต่เสียดายที่ยังคงช้าเกินไป
เพี๊ยะ!
เทพตกสวรรค์ที่ถูกตบออกมาจากค่ายกลย้ายมิติยังถูกทุบลงกับพื้น เขาล้มลงไปสภาพทุลักทุเล เห็นได้ว่าต้าซือมิ่งลงมืออย่างไม่ปรานีจริงๆ ทว่านี่ก็บ่งบอกได้ว่าเพื่อตบตาผู้อื่น เทพตกสวรรค์คนนี้แสร้งทำตัวอ่อนแอได้เก่งนัก หรงอี้มั่นใจว่าเทพเลวองค์นี้ยังไม่ได้แสดงความสามารถทั้งหมดออกมา
ความจริงก็เป็นดังเช่นนั้น เพราะว่าเทพตกสวรรค์ก็โมโห พูดน้ำเสียงสำออยว่า “บังอาจ! พวกเจ้าเป็นปีศาจจากที่ใดกัน แม้แต่ค่ายกลย้ายมิติสวรรค์เก้าชั้นฟ้ายังควบคุมได้!”
เพียงประโยคเดียว…
เพียงพอที่จะทำให้หงส์เทพที่แต่เดิมคิดจะคุยดีๆ กับเยี่ยนอวี๋เพราะสายเลือดเดียวกันแสดงสีหน้านิ่งขรึม มองเยี่ยนอวี๋พูดว่า “เห็นแก่ต้นกำเนิดเดียวกัน ไปตำหนักสวรรค์กับข้าเสียดีๆ บางทีอาจจะไม่ต้องตายในสภาพที่อนาถเกินไป”
“ตำหนักสวรรค์น่ะข้าต้องไปอยู่แล้ว แต่มิใช่ตอนนี้” เยี่ยนอวี๋มิได้ปฏิเสธการไปตำหนักสวรรค์ เดิมทีนางก็จะไปตำหนักสวรรค์เพื่อพบซีเหออยู่แล้ว! ถึงอย่างไรแต่เดิมนางคิดว่าซีเหอก็คือเทพเลวทรามที่อยู่เบื้องหลังคนนั้น แต่สถานการณ์กลับพลิกเปลี่ยน บัดนี้เยี่ยนอวี๋อยากจะสอบสวนเทพตกสวรรค์อะไรนั่นเพียงอย่างเดียว เพื่อถามเรื่องเด็กน้อยของนางให้รู้เรื่อง ต้าซือมิ่งเข้าใจนางดี เขาจึงหายตัวไปอยู่ข้างหน้าเทพตกสวรรค์แล้ว
“พวกเจ้า…” หงส์เทพหน้าเปลี่ยนสี ทำท่าจะขัดขวาง
แต่เยี่ยนอวี๋แผ่แรงกดดันศักดิ์สิทธิ์ออกมา “อยู่นิ่งๆ”
หงส์เทพที่ขยับตัวไม่ได้ในทันทีก็พยายามขัดขืนตามสัญชาติญาณ เยี่ยนอวี๋กลับพูดอย่างสงบว่า “เห็นแก่สายเลือดของเจ้าเช่นกัน ข้าจะไม่ทำให้เจ้าต้องอับอาย แต่หากเจ้าท้าทายข้าอีกครั้ง อย่าหาว่าข้าไม่เห็นแก่สายสัมพันธ์”
“เจ้าคือใครกันแน่” หงส์เทพมองเยี่ยนอวี๋อย่างเกรงกลัวและไม่เข้าใจ “เทพรุ่นแรกที่ทรยศสรวงสรรค์?”
การคาดเดาของนางตรงกับตี้เซินอย่างมิได้นัดหมาย ตี้เซินที่ได้ยินคำถามนี้ก็มองไปที่เยี่ยนอวี๋ทันที นางอยากรู้คำตอบ ทว่า…
“ฮึ” เยี่ยนอวี๋ยิ้มเย็นชา “ทรยศรึ เกรงว่าพวกเจ้าต่างหากที่ทรยศสรวงสรรค์ กฎสวรรค์ข้อหนึ่ง สิ่งมีชีวิตล้วนเท่าเทียม พวกเจ้ามีใครปฏิบัติตามบ้างหรือ”
หงส์เทพแววตาพลันเปลี่ยน “นอกเหนือจากเผ่ามารแดนมืด!”
“อย่ามาจับผิดเรื่องเล็กๆ น้อยๆ กับข้า เจ้าเข้าใจดีว่าข้าหมายถึงอะไร” เยี่ยนอวี๋ไม่ถกเถียงกับเทพรุ่นหลังเหล่านี้แน่นอน และก็ไม่มีค่าแก่การถกเถียงด้วย ดังนั้นนางจึงหายตัวไปข้างหน้าเทพตกสวรรค์แล้ว
ไม่เพียงเท่านี้… เยี่ยนอวี๋ยังสั่งว่า “เม่ยเอ๋อร์ จับหงส์เทพองค์นี้มัดไว้กับองค์หญิงเจ็ด”
“บังอาจ!” หงส์เทพหรี่ตาลง ร่างกายของนางกลายร่างเป็นนกเฟิ่งปลาคุน เห็นได้ชัดว่านางต้องการใช้สายเลือดของปลาคุนนกเผิงต่อต้านการกดขี่ของเยี่ยนอวี๋
น่าเสียดาย…
ฉึบ!
เม่ยเอ๋อร์ฟันมีดลงไปบนหลังของหงส์เทพ ทำเอาพลังที่หงส์เทพกำลังรวบรวมสลายสิ้น จิ่วอิงที่ยื่นศีรษะข้างหนึ่งเข้ามาช่วยก็กัดศีรษะของหงส์เทพไว้แล้ว
“บัดซบ!”
หงส์เทพที่รู้สึกถูกเหยียดหยามโกรธกริ้ว เลือดในร่างกายพลุ่งพล่าน! น่าเสียดายที่เยี่ยนอวี๋ปลดปล่อยแรงกดดันศักดิ์สิทธิ์สีม่วงออกมาจากดวงตาแล้ว พลังทั้งหมดของหงส์เทพจึงถูกบดขยี้อย่างรวดเร็ว
เม่ยเอ๋อร์เองก็มัดนางอย่างคล่องแคล่ว ตี้เซินที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งยังอยากฉวยโอกาสหนี เสียดายที่เปล่าประโยชน์ พลังดุร้ายสุดโต่งของจิ่วอิงที่รัดอยู่รอบๆ ไม่ใช่สิ่งที่นางสามารถหลุดพ้นไปได้
“พวกเจ้า…”
ตี้เซินสีหน้าย่ำแย่ โดยเฉพาะเมื่อเห็นว่าหงส์เทพถูกมัดไว้แน่นหนา สีหน้านางก็ยิ่งแย่เข้าไปอีก รู้สึกเหมือนว่าไม่ว่าจะมีเทพมาอีกเท่าไรก็ไม่เพียงพอ
“มารดามันเถอะ…”
เทพไร้ประโยชน์สององค์แหงนมองเยี่ยนอวี๋พลางทอดถอนใจ สัญชาติญาณของพวกเขาถูกต้องแล้ว กูไหน่ไนท่านนี้เก่งกว่าหงส์เทพอีก! ดูสิ… นางมัดหงส์เทพได้อย่างง่ายดายอยู่นี่ไง?
หลังจากที่เยี่ยนอวี๋จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว นางก็โน้มตัวลงมามองเทพตกสวรรค์ที่ยังแสร้งตีหน้าซื่อบนพื้น “เจ้าจะให้ความร่วมมือดีๆ หรือให้ข้าใช้กำลัง”
“ฮึ” เทพตกสวรรค์ที่พบว่าตีหน้าซื่อไปก็เปล่าประโยชน์ก็พ่นหัวเราะเย็นชาออกมา “ไม่คิดเลยว่าพวกเจ้าจะมาเร็วเช่นนี้ ข้ามีเพียงหนึ่งคำถาม พวกเจ้ารู้ว่าเป็นข้าได้อย่างไร”
นี่คือเรื่องที่เทพตกสวรรค์ไม่เข้าใจมากที่สุด ทั้งๆ ที่เขาอำพรางตนเองได้ดีมาก! ไม่สิ จะบอกว่าเป็นการอำพรางไม่ได้แล้ว ครานั้นที่สองสามีภรรยาจะโจมตีเขาจากแดนไกล เขายังเป็นร่างที่ไม่สมบูรณ์เลย! ฉะนั้น พวกเขารู้ว่าเป็นเขาได้อย่างไร เขาไม่เข้าใจ ต้องการคำอธิบาย
ทว่า… เยี่ยนอวี๋ไม่ยอมสนองความต้องการเขา “พูดมาก่อนว่าเจ้าทำอะไรเสี่ยวเป่าลงไป”
“เจ้าพูดก่อน” แม้เทพตกสวรรค์ถูกกดลงกับพื้น แต่ดูเหมือนเป็นฝ่ายชนะ
บทสนทนาของพวกเขาทำให้ตี้เซินและหงส์เทพพบเงื่อนงำบางอย่าง ต่างขมวดคิ้วด้วยสัญชาติญาณ
ในขณะเดียวกัน เยี่ยนอวี๋กลับยิ้ม ยิ้มอย่างอ่อนช้อยและแพรวพราว เต็มไปด้วยความรู้สึกลึกลับที่มิอาจคาดเดาได้ “เจ้าคิดว่าข้าไม่มีวิธีจัดการเจ้าหรือ”
“เจ้า…” เทพตกสวรรค์กำลังจะตอบ
มือของเยี่ยนอวี๋กลับจับศีรษะของเขาไว้ กลิ่นอายม่วงหม่นอันลึกลับและศักดิ์สิทธิ์ไหลเข้าไปในอนุสติของเทพตกสวรรค์อย่างรวดเร็ว ทำเอาฝ่ายหลังชะงักงัน เมื่อตั้งสติได้ก็ร้องอุทาน “หยุด! เจ้าไม่อยากให้ลูกชายเจ้ามีชีวิตแล้วหรือไง!”
“เชอะ!” เมื่อเยี่ยนเสี่ยวเป่าได้ยินว่าพูดถึงตนเอง เขาก็หน้าตึงทันที
และแทบจะในเวลาเดียวกัน…
“ค้นวิญญาณ”
เยี่ยนอวี๋ที่ลงมือค้นวิญญาณเทพตกสวรรค์ทันทีก็ปลดปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ลึกลับออกมาทั่วร่าง และแสงประเภทนี้ทำให้หงส์เทพและตี้เซินรู้สึกถึงความเกรงขามและอยากจะคุกเข่าลงด้วยสัญชาติญาณ
“เจ้าคือผู้สืบทอดของปฐมราชินีหยวนชูจริงๆ ด้วย!” เทพตกสวรรค์สีหน้าเปลี่ยน พยายามต่อต้านพลังสำรวจวิญญาณของเยี่ยนอวี๋ น่าเสียดาย หากผู้ใดขัดขืนพลังไท่ชูล้วนต้องกลายเป็นเศษซาก
เทพตกสวรรค์ที่มิอาจขัดขืนได้จึงตระหนกตกใจ “ช้าก่อน! ข้าพูด!”
“ช้าไปแล้ว” พลังจิตใจอันแข็งแกร่งของเยี่ยนอวี๋ค้นหาความทรงจำทั้งหมดของเทพตกสวรรค์อย่างรวดเร็ว
ทันทีหลังจากนั้น เยี่ยนอวี๋ก็พบว่า…