เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน - ตอนที่ 452 องค์หญิงเจ็ดเลือกสามี! เหล่าขุนเขาและท้องทะเลหวนคืน!
- Home
- เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน
- ตอนที่ 452 องค์หญิงเจ็ดเลือกสามี! เหล่าขุนเขาและท้องทะเลหวนคืน!
ในขณะเดียวกัน!
วิ้ง!
สวรรค์เก้าชั้นฟ้าสั่นสะเทือน
หมายจับสวรรค์ชั้นเก้าในตำหนักซือมิ่งสวรรค์ที่ออกโดยหงส์เทพทำเอาสวรรค์ชั้นเก้าฟ้าตื่นตระหนก
นอกจากรูปของเยี่ยนอวี๋ ต้าซือมิ่งและคนอื่นๆ ถูกติดประกาศอยู่ในอันดับต้นๆ ของผู้ที่ต้องการตัวมากที่สุดในแต่ละชั้นสวรรค์ มหาเทพมากมายรวมถึงเทพรุ่นแรกก็ได้รับใบปลิวหมายจับเช่นกัน
เนื่องจากคำสั่งหมายจับของสวรรค์เก้าชั้นฟ้าสามารถส่งผ่านกระแสจิตให้เหล่าทวยเทพระดับสูงที่ยังไม่ตายจากไปผ่านตำหนักซือมิ่งสวรรค์ ซึ่งนี่ถือเป็นสัญญาณแจ้งเตือนขั้นสูงสุดของสวรรค์เก้าชั้นฟ้าด้วย
“สตรีมิทราบชื่อ ผู้ต้องสงสัยขโมยพลังปฐมราชินีหยวนชู รางวัลนำจับหนึ่งร้อยล้านเหรียญสวรรค์”
“จักรพรรดิอสูร รางวัลนำจับแปดสิบล้านเหรียญสวรรค์”
“ปีศาจจิ่วอิง รางวัลนำจับห้าสิบล้านเหรียญสวรรค์”
“บุตรจักรพรรดิอสูร รางวัลนำจับห้าสิบล้านเหรียญสวรรค์”
“สาวใช้จักรพรรดิอสูร รางวัลนำจับห้าสิบล้านเหรียญสวรรค์”
…
ในหมายจับทั้งแปดใบที่รวมถึงเสี่ยวเป่า เม่ยเอ๋อร์ อินหลิวเฟิงและเทพไร้ประโยชน์สององค์ ห้าในแปดใบนั้นถูกส่งไปยังเหล่ามหาเทพและเทพรุ่นแรก
ส่วนอินหลิวเฟิง เอ้อร์เหมา และเทพไร้ประโยชน์สององค์เพียงแค่มีรายชื่ออยู่ในหมายจับของแต่ละชั้นสวรรค์เท่านั้น รางวัลนำจับก็ให้เพียงแค่หนึ่งร้อยเหรียญพอเป็นพิธีเท่านั้น
แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ก็ยังคงสร้างความแตกตื่นให้เมืองเซวียนหยวนและเมืองเซียนหมิน เพราะลูกหลานราชวงศ์และลูกหลานขุนนางอยู่ในรายชื่อของผู้ที่ต้องการตัวมากที่สุดแห่งสวรรค์เก้าชั้นฟ้าด้วย!
ทว่าในตำหนักหยวนสื่อเทียนจุน ซีเหอที่กำลังรอหยวนสื่อเทียนจุนก็ไม่เข้าใจ “เหตุใดจึงไม่มีรูปใบหน้านังสารเลวนั่น”
“ไม่ทราบเพคะ” ตี้เซินก็รู้สึกแปลกใจ “แต่รูปของจักรพรรดิอสูรและเด็กน้อยชัดเจนมาก พวกเขาอยู่ด้วยกันตลอด ไม่เป็นอะไรหรอก”
ซีเหอยังคงไม่พอใจอยู่ดี “ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าหงส์เทพคิดว่าในตัวของนังสารเลวคนนี้มีสายเลือดของนกเฟิ่งหวงหรือ”
“ใช่เพคะ” ตี้เซินหยักหน้า
ซีเหอยิ่งไม่พอใจ “ดูท่าหงส์เทพเองก็คงมีจิตใจเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนสินะ”
“ก็อาจจะใช่เพคะ” ตี้เซินเก็บคำสั่งหมายจับ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “หากเทียนจุนจะไปทะเลสาบสือซ่าไห่ ข้าขอไปด้วย”
“เหลวไหล!” ซีเหอไม่เห็นด้วยแน่นอน “เจ้าตกอยู่ในอันตรายแล้วครั้งหนึ่ง ยังจะไปอีกหรือ”
“มีหยวนสื่อเทียนจุนอยู่ จะเป็นอะไรได้เพคะ” ตี้เซินยืนยัน “ข้าต้องเห็นนังสารเลวนั่นถูกสังหารกับตาตนเอง!” ไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องนาง! ซ้ำยังตบหน้านางอีก! นังสารเลวนั่นต้องตาย!
“เหลวไหล!” ซีเหอยังคงไม่ยอม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าครั้งนี้เจ้าทำเอาแม่ตกใจเพียงใด!”
ตี้เซินแสดงสีหน้าจริงจัง “แต่ข้าต้องไป!”
“เจ้า…” ซีเหอโมโหจนสีหน้าแทบจะเปลี่ยน
เทพอาวุโสผู้ส่งสารก่อนหน้านี้เข้ามาพอดี “เหนียงเหนียง”
ซีเหอกลั้นอารมณ์โกรธกริ้วไว้ นางสูดหายใจเข้าลึกทีหนึ่งก่อนจะถามว่า “เทียนจุนเล่า”
“เทียนจุนกล่าวว่าผนึกของทะเลสาบสือซ่าไห่จะคลายตัวลงหลังจากหนึ่งวัน ท่านเทพทุกท่านจะสามารถเข้าไปได้” เทพอาวุโสกล่าว
ซีเหอน้ำเสียงเคร่งขรึม “เทียนจุนยังคงไม่ยื่นมือเข้าช่วยอยู่ดีรึ!”
“เชิญเหนียงเหนียง” เทพอาวุโสผายมือส่งแขกอย่างสุภาพนอบน้อม
“ฮึ!” ตี้เซินแค่นเสียงหัวเราะเย็นชาทีหนึ่ง “ในเมื่อท่านเทพสามารถเข้าไปได้ เช่นนั้นจะมีหรือไม่มีหยวนสื่อเทียนจุนก็คงไม่เป็นอะไร”
“เชิญองค์หญิงเจ็ด” เทพอาวุโสหนักแน่นดั่งภูเขา ยังคงกล่าวด้วยท่าทางเช่นเดิม
ตี้เซินสะบัดแขนเสื้อจากไปทันที
ส่วนซีเหอถอนหายใจทีหนึ่ง “ลำบากเทพอาวุโสแล้ว”
“เหนียงเหนียงเกรงใจแล้ว” เทพอาวุโสยังคงท่าทางดังเดิม
ซีเหอไม่คิดเลยว่าหยวนสื่อเทียนจุนจะยังคงไม่ลงมือ แม้แต่ปฐมราชินีหยวนชูก็มิอาจทำให้เขาหวั่นไหวได้ เช่นนี้ก็ดี หมายความว่าการกระทำหลังจากนี้ของนาง หยวนสื่อเทียนจุนก็คงจะไม่สนใจเช่นกัน
ทว่าซีเหอที่เดินออกจากตำหนักเทียนจุนก็ออกคำสั่งอย่างตรงไปตรงมาว่า “เซินเซิน ในเมื่อเทียนจุนไม่ไปแล้ว ครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ห้ามไปอีก! เจ้าต้องรู้ว่าในเมื่อเจ้าสืบทอดพลังไท่ชูแล้ว ก็ห้ามเกิดข้อผิดพลาดใดๆ กับตัวเจ้า”
“เป็นร่างสืบทอดพลังไท่ชูแล้วจะนอนเอนกายบำเพ็ญตนได้สำเร็จหรือเพคะ” ตี้เซินตอบโต้ “ครั้นเสด็จพ่อโตเท่าข้า ท่านออกเดินทางไปแดนมืดสู้รบกับสิบสองเทพมารแล้ว”
“นั่นเป็นเพราะว่า…” ซีเหอเม้มปาก ไม่ได้พูดส่วนที่เหลือออกมา
ตี้เซินกลับพูดต่อแทนว่า “นั่นเป็นเพราะว่าเสด็จพ่อไม่ใช่บุตรที่หยวนชูให้กำเนิด นางจึงไม่สนใจว่าเสด็จพ่อจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรด้วยซ้ำ เสด็จแม่คงอยากพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่เพคะ”
“สามหาว!” ซีเหอสีหน้าพลันเปลี่ยน
ตี้เซินเบือนหน้าหนีอย่างเบื่อหน่าย ภาพที่ปรากฏขึ้นในหัวของนางกลับเป็นใบหน้าของเยี่ยนอวี๋ นางแสดงสีหน้าจงเกลียดจงชังในทันที หลังจากนั้น…
“ใช่แล้ว ท่านอยากให้ข้าเลือกราชบุตรเขยมิใช่หรือ” จู่ๆ ตี้เซินก็เปลี่ยนเรื่อง
ซีเหอที่กำลังจะเอ่ยสั่งสอนพลันกลืนคำพูดเหล่านั้นกลับไป “คิดได้แล้วหรือ”
“อืม” ตี้เซินพยักหน้า “ข้าคิดว่าจักรพรรดิอสูรคนนี้ไม่เลว เลือกเขาแล้วกัน”
“บัดซบ!” ซีเหอระเบิดอารมณ์ทันที “เจ้าอยากให้แม่ของเจ้าโมโหตายหรือไร!”
หลิงเย่ว์รีบเกลี้ยกล่อมว่า “องค์หญิงเจ็ด ท่านอย่าทำให้เหนียงเหนียงโมโหอีกเลย วันนี้เหนียงเหนียงวิ่งวุ่นหลายที่เพื่อช่วยท่าน และยังขอร้องต่อหน้าฝ่าบาทด้วยนะเพคะ”
ตี้เซินได้ยินดังนั้นก็ผ่อนสีหน้าท่าทางเกียจคร้านและเกเรลงเล็กน้อย “ไหนบอกว่าเสด็จพ่อกำลังจำศีล ไม่สมควรเข้าไปรบกวนมิใช่หรืออย่างไร อีกทั้งในเมื่อขอร้องแล้ว เหตุใดจึงไม่เห็นเสด็จพ่อมาเล่า”
“ฝ่าบาทจำศีลปิดตาย มิเช่นนั้น…”
“พอ!” ตี้เซินขัดจังหวะ “ไม่ต้องปิดบังข้า ความจริงก็คือเสด็จพ่อไม่สนใจว่าข้าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรนั่นแหละ”
“เซินเซิน...”
“พอได้แล้ว!” ตี้เซินปฏิเสธที่จะฟังต่อ “ข้าต้องไปทะเลสาบสือซ่าไห่ ส่วนเรื่องราชบุตรเขย ข้าต้องการเพียงจักรพรรดิอสูรคนนี้คนเดียว ในหมู่เทพรุ่นเดียวกันก็มีเพียงเขาที่คู่ควร ส่วนท่านเทพที่ขนานนามตนเป็นผู้กล้าที่เหลือ ฮึ…”
ตี้เซินกลอกตา หลังจากพูดจบนางก็กระโดดออกจากเทวรถ ซีเหอทำอะไรไม่ได้ นางปวดศีรษะจนรู้สึกเหมือนศีรษะจะระเบิด “ข้าให้กำเนิดลูกทรพีแบบไหนออกมากัน!”
“เหนียงเหนียงโปรดระงับโทสะ องค์หญิงเจ็ดแค่ไม่ได้รับความเป็นธรรมเท่านั้นเพคะ” หลิงเย่ว์รีบยกน้ำชาให้
ซีเหอรับมาจิบคำหนึ่ง อารมณ์จึงค่อยๆ สงบลง “นั่นน่ะสิ เซินเซินดูภายนอกเหมือนไม่ใส่ใจ แต่อันที่จริงจิตใจนางบอบบางเหลือเกิน นางมองเห็นทุกอย่างชัดเจน กลับยังคงคาดหวังว่าเสด็จพ่อของนางจะรักนางมากกว่านี้”
“เหนียงเหนียง…”
“ช่างเถอะ” ซีเหอยิ้มจางๆ “สิ่งที่เสด็จพ่อนางให้ไม่ได้ ข้าในฐานะที่เป็นเสด็จแม่จะทดแทนให้เอง”
หลิงเย่ว์หลุบตามิได้พูดอะไร นี่ไม่ใช่เรื่องที่นางจะสามารถร่วมสนทนาด้วยได้
ทว่าซีเหอสงบอารมณ์ได้เพียงไม่นานก็ถูกท่านเทพซือมิ่งทำลายลงอีกครั้ง นางเพิ่งจะกลับตำหนักเทียนโฮ่ว ท่านเทพซือมิ่งก็เข้ามารายงานในทันทีว่า “ทูลเหนียงเหนียง วิญญาณบรรพบุรุษซีหวังหมู่ฟื้นคืนชีพแล้ว!”
“หมายความว่าอย่างไร!” ซีเหอถามคำถามที่นางใช้มากที่สุดในวันนี้ออกไป
ท่านเทพซือมิ่งอธิบายเสียงเบาว่า “บรรพบุรุษซีหวังหมู่มิได้ตายสิ้นเชิง มันฟื้นคืนชีพแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”
“เป็นไปได้อย่างไร!” ซีเหอไม่เชื่อ
ท่านเทพซือมิ่งกลับคิดว่าดีเหมือนกัน ไม่ต้องกังวลว่าเทียนตี้ทราบข่าวแล้วจะโมโห แต่เขาไม่กล้าพูด ได้แต่ก้มหน้าตอบว่า “เป็นเช่นนั้นจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ”
ในขณะเดียวกัน… ณ ทะเลสาบสือซ่าไห่
วี้ด!