เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน - ตอนที่ 462 ปิดฉาก!
ตู้ม!
จักรวาลสั่นสะเทือน!
ชู่!
ทางช้างเผือกดับมอด!
ฟู่!
ดวงจันทราสับเปลี่ยนกับดวงตะวัน พลังวิเศษแทบทุกชั้นฟ้ากลับคืนสู่กระบี่ไท่ชางจนหมดสิ้น จังหวะนั้นเอง… ไท่ซ่างเหล่าจวินพลันตกใจจนหัวใจจะวาย “ปฐมราชินี!?”
มาแล้ว นางมาแล้ว
นางเหินอยู่บนแสงหลากสีแลดูศักดิ์สิทธิ์ มือถือกระบี่ไท่ชาง รอบกายอนุมานการเปลี่ยนแปลงสวรรค์ เป็นภาพที่ไท่ซ่างเหล่าจวินทั้งคุ้นเคยและไม่รู้จัก ที่คุ้นเคยเพราะเขาเคยออกรบกับเยี่ยนอวี๋ ที่ไม่รู้จักเพราะเขาไม่ได้เจอเยี่ยนอวี๋มาสามหมื่นปีแล้ว เขาคิดว่านางตายจากไปแล้วทว่านางยังไม่สูญสิ้น นางกลับมาแล้ว ชั่วขณะที่เขากำลังจะซีหวังหมู่โบราณ นางมาแล้ว! ไม่ ไม่…
“ไม่ใช่ ภาพลวงตาแน่ๆ”
ไท่ซ่างเหล่าจวินหรี่ตาลง ชั่วขณะที่เยี่ยนอวี๋ระเบิดพลังเทวาอัสดงออกมา เขาก็ซัดเพลิงโกลาหลหงเหมิงในฝ่ามือใส่กะโหลกของซีหวังหมู่โบราณ
ในขณะเดียวกัน…
ตู้ม!
พลังของเทวาอัสดงกรีดเฉือนเขาจนแตกสลายกลายเป็นเศษแสง
ความรู้สึกที่พลังวิเศษถดถอยอย่างรวดเร็วและชีวิตที่มอดดับลงอย่างสิ้นเชิงทำให้ไท่ซ่างเหล่าจวินตระหนักได้อย่างแจ่มชัดว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ภาพลวงตา
ปฐมราชินีหยวนชู นางมาแล้ว ไม่ใช่ผู้สืบทอดของนาง! และไม่ใช่ที่ผู้ขโมยพลังของนาง! แต่เป็นตัวจริง
“นาย ท่าน…”
ไท่ซ่างเหล่าจวินที่จากไปอย่างตะลึงงันก็สลายหายไปบนซากศพของแอนนา
แม้พลังเทวาอัสดงของเยี่ยนอวี๋จะฟื้นคืนได้เพียงครึ่งหนึ่งของพลังเมื่อครั้นกำจัดสิบสองเทพมาร แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายและจิตวิญญาณของไท่ซ่างเหล่าจวินสลายเป็นผุยผง
ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ ดวงตาของเยี่ยนอวี๋ยังคงแดงก่ำ “ซีซี!”
เยี่ยนอวี๋อุ้มเด็กน้อยลงมายืนบนซากศพของแอนนา นางร่ายคาถาฟื้นคืนชีพปกคลุมซีหวังหมู่โบราณไว้เป็นลำดับแรก แต่น่าเสียดายที่เหมือนจะไม่ทันแล้ว
แม้ไท่ซ่างเหล่าจวินจะสลายเป็นผุยผงไปแล้วแต่อนุสติของซีหวังหมู่โบราณที่ถูกหลอมไปแล้วนั้นกลับสลายไปอย่างรวดเร็ว มิหนำซ้ำนางยังหมดสติ ไม่สามารถให้ความร่วมมือใดๆ กับเยี่ยนอวี๋ได้
“ซีซี!” เยี่ยนอวี๋รวบรวมพลังในทันที นางรักษาอนุสติของซีหวังหมู่โบราณไว้ “ซีซี! ตื่น! นี่คือคำบัญชา จงตื่นเดี๋ยวนี้!”
“ตื่น!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าก็ส่งเสียงตาม เขาสัมผัสได้ถึงความกังวลและความเจ็บปวดใจของท่านแม่ ดวงตากลมโตของเขาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา ขาดก็เพียงลงไปลูบซีหวังหมู่โบราณแล้ว
แต่ซีหวังหมู่ยังคงไม่ฟื้น… ซีหวังหมู่ที่ร่างกายเลือนราง ศีรษะแตกร้าว ชีวิตดับมอดไปนานแล้ว แต่ในปากของมันยังคงกัดกระดูกท่อนหนึ่งของไท่ซ่างเหล่าจวินไว้ เยี่ยนอวี๋ไม่อยากทำให้ลูกน้องเก่าบาดเจ็บจึงไม่ได้ทำลายมันทิ้งไปด้วย
‘แม้จะตาย! ก็ต้องได้กินเนื้อสดๆ ของเจ้า!’ คำนี้กล่าวถึงซีหวังหมู่โบราณอย่างไม่ต้องสงสัย
เยี่ยนอวี๋จะร้องไห้ออกมาแล้ว “ซีซี! ข้าขอบัญชาเจ้า…”
“อ้ะ! อ้ะเนะ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าชี้พลางส่งเสียงประหลาดใจ เพราะว่าเขาพบว่าซีซีขยับตัวแล้ว!
เยี่ยนอวี๋ก็เห็นแล้วเช่นกัน นางจึงหยุดพูดลงกะทันหัน
กรอบแกรบ…
ซีหวังหมู่โบราณที่เคี้ยวกระดูกไท่ซ่างเหล่าจวินอย่างเชื่องช้า มันกำลังขยับจริงๆ ด้วย
“ซีซี!”
เยี่ยนอวี๋รีบส่งพลังฟื้นคืนชีพเข้าไปในอนุสติของลูกน้องเก่าไม่ขาดสาย
ส่วนซีหวังหมู่โบราณ มันก็ขานตอบว่า “…ข้าน้อย อยู่นี่”
เสียงคล้ายพึมพำคล้ายละเมอดังขึ้นจากปากของซีหวังหมู่โบราณ
“ข้าขอบัญชาให้เจ้าตื่นขึ้นมา!” เยี่ยนอวี๋ตะเบ็งสุดเสียง!
ชีวิตที่ดับลงอย่างต่อเนื่องหยุดชะงักลงในทันใด จากนั้นก็หยุดลงราวกับปาฏิหาริย์ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นคำสั่งของปฐมราชินี
ในฐานะที่เป็นหนึ่งในลูกน้องผู้ภักดีของปฐมราชินี แม้ซีหวังหมู่กำลังจะตาย มันก็ยังปฏิบัติตามคำบัญชาอย่างไม่รู้ตัว นี่คือปฏิกิริยาตามสัญชาติญาณอย่างหนึ่งของมัน
เยี่ยนเสี่ยวเป่าปรบมือ ทว่า…
“…”
บริเวณดวงตาของซากศพแอนนา จู่ๆ ก็มีเปลวไฟสว่างวาบขึ้นมาและในบัดนี้ เยี่ยนอวี๋ที่กำลังช่วยเหลือซีหวังหมู่โบราณอย่างสุดกำลังก็ยังไม่รู้ตัว แต่เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่อยู่บนไหล่ของนางเห็นแล้ว! เขาจึงบินออกไปเองแล้ว
“เสี่ยวเป่า!?”
เยี่ยนอวี๋ใจตกลงไปตาตุ่มทันที
เยี่ยนเสี่ยวเป่าบินไปบนกะโหลกยักษ์ของแอนนา ก่อนจะส่งเสียง ‘อ้ะเนะ’ เรียกค้อนจิ๋วของตนออกมาทุบลงไปที่เปลวไฟขนาดเล็กนั่นแล้ว “ตี ให้ตาย!”
“โอ๊ย!” เสียงร้องอ่อนแรงของไท่ซ่างเหล่าจวินดังเล็ดลอดออกมาจากเปลวไฟเล็กนั่นจริงๆ มีวิญญาณหลงเหลืออยู่จริงๆ ด้วย สมแล้วที่เป็นเทพรุ่นแรก
แน่นอนว่านี่ก็เป็นเหตุผลที่เยี่ยนอวี๋ ‘ยั้งมือ’ ถึงอย่างไรบนขาของไท่ซ่างเหล่าจวินเมื่อครู่นี้ก็ยัง ‘แขวน’ ซีหวังหมู่โบราณไว้
น่าเสียดายที่วิญญาณที่หลงเหลือของเขาหนีตาวิเศษของเยี่ยนเสี่ยวเป่าไม่พ้น ค้อนจิ๋วที่ทุบลงไป นอกจากเปลวไฟเล็กๆ จะสลายหายไปทันทีแล้ว ลวดลายบนค้อนยังกลืนกินเปลวไฟนั่นด้วย…
“ฮึ!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าคว้าค้อนจิ๋วของตนกลับมา ยังขู่อย่างดุร้ายว่า “ใครสั่ง ให้หนี!” ทุบให้เจ้าไม่เหลือแม้แต่เศษซาก ดูซิว่าเจ้ายังกล้าหนีอีกหรือไม่
เยี่ยนอวี๋ “…”
สมแล้วที่เป็นลูกของนางและหรงอี้ เก่งจริงๆ!
เยี่ยนอวี๋ที่กำลังคิดเช่นนี้กำลังจะกล่าวชมลูก กะโหลกของแอนนากลับอ้าปากขึ้น
“!”
เยี่ยนอวี๋ตากระตุก!
“!”
พลังมืดมนอันน่าสะพรึงเขมือบไปทางเยี่ยนเสี่ยวเป่า
จังหวะนั้นเอง…
ฉึก!
กระบี่ไท่ชางแทงทะลุซากศพแอนนา พลังมืดมนสลายสิ้น
ทว่าเท่านี้ยังไม่จบ…
เพียะ!
เยี่ยนอวี๋ควบคุมพลังจิต กระบี่ไท่ชางฟาดลงไปที่โหนกแก้มของแอนนาทันที “เจ้าลูกเต่าบัดซบ! ตายไปแล้วยังคิดไม่ดีกับลูกข้าอีก หาเรื่องโดน!”
เพียะ!
เพียะๆๆ!…
กระบี่ไท่ชางฟาดลงไปไม่หยุด! ทำเอากะโหลกของแอนนาแกว่งไหวไปมา
“ว้าว…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ลอยขึ้นกลางอากาศอุทานและยังส่งค้อนจิ๋วออกไปทุบซากศพของแอนนา “อยากกินเป่า? กิน กินขี้เถอะ! เจ้าน่ะ ฮึ!” ไม่รู้ไปเรียนจากใครมา… (อาจจะเป็นจิ่วอิง)
“เสี่ยวเป่ามานี่” เยี่ยนอวี๋ไม่กล้าปล่อยให้เด็กน้อยลอยล่องต่อไปแล้ว
เยี่ยนเสี่ยวเป่าก็กลับไปยังข้างกายท่านแม่อย่างเชื่อฟัง เขายังมองซีหวังหมู่โบราณด้วยความสงสารพลางถามว่า “ซีซี?”
“เดี๋ยวก็หาย” เยี่ยนอวี๋สัมผัสได้ว่าอนุสติของลูกน้องเก่าหยุดการดับมอดแล้ว ซึ่งนี่เป็นสัญญาณที่ดี!
ทว่าหลังจากที่เยี่ยนอวี๋วอกแวก นางก็ต้องตกใจเมื่อเห็น ‘เหวลึก’ ที่ซากศพแอนนานั้นอยู่ใกล้มาก นางรู้ทันที “คำสาปไท่อี้!”
‘เหวลึก’ ที่ประกายลวดลายอักษรไร้ระเบียบระยิบระยับ ลำแสงที่ไม่รู้จักพวยพุ่งออกมา เห็นได้ชัดว่ามันกำลังพยายามชุบชีวิตแอนนาเทพแห่งความมืด!
เยี่ยนอวี๋ส่งกระแสจิตทันที “ไท่ชาง ตบซากศพแอนนาออกไปไกลหน่อย”
วิ้ง กระบี่ไท่ชางสะเทือน ดวงดาวส่องแสงระยิบระยับ ตัวกระบี่ที่สร้างขึ้นจากจักรวาลแผ่ซ่านพลังที่มิอาจคาดเดาได้ เห็นได้ชัดว่ามันกำลังเตรียมการ
เยี่ยนอวี๋ปูผ้าลงที่ด้านข้าง พาลูกน้องเก่าและเด็กน้อยกระโดดเข้าไป
วิ้ง!
กระบี่ไท่ชางสั่นทันที จักรวาลสั่นไหวอีกครั้ง!
ต่อจากนั้น…
เคร้ง!
พลังที่กระบี่ไท่ชางปล่อยใส่ซากศพของแอนนาระเบิดเสียงกระทบของโลหะและหินออกมาทันที เห็นได้ว่าซากศพของแอนนาแข็งแกร่งมิอาจทำลายเพียงใด ถึงอย่างไรนางก็เป็นต้นกำเนิดของความมืดมิดและว่างเปล่า ร่างของนางเก่าแก่โบราณเช่นเดียวกับเยี่ยนอวี๋
ดังนั้นถึงแม้จะเป็นพลังไท่ชูของเยี่ยนอวี๋ก็มิอาจทำลายร่างของแอนนาได้! ทว่าซากศพของแอนนาในบัดนี้ถูกกระบี่ไท่ชางซัดใส่จนห่างออกจาก ‘เหวลึก’ คำสาปแล้ว
ทว่า…
เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอีกครั้ง!
ซู่!
แส้จามรีที่จู่ๆ กวาดออกมาจาก ‘เหวลึก’ คำสาปมันส่องประกายแสงยันต์สีดำไร้ระเบียบ โถมรัดซากศพของแอนนาไว้ก่อนจะลากมันเข้าไปใน ‘เหวลึก’ คำสาป
แส้จามรีนี้คือแส้ของไท่ซ่างเหล่าจวินอย่างไม่ต้องสงสัย แส้จามรีที่ก่อนหน้านี้ถูกกลืนกินเข้าไป กลับถูก ‘เหวลึก’ คำสาปใช้ราวกับเป็นของตนเอง
น่าเสียดาย…
ซู่!
กระบี่ไท่ชางตั้งตัวทัน มันฟันแส้จามรีจนหักทันที!
ในขณะเดียวกัน…
“อ้ะเนะ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่บินออกไปอีกครั้งก็จับเท้าของซากศพแอนนาไว้
ทันใดนั้น!
เพียะ!
เยี่ยนอวี๋ที่ถอดร่างวิญญาณก็กระชากซากศพแอนนา จากนั้นซากศพแอนนาก็ถูกสองแม่ลูกกระชากลากดึงจนหลุดออกจากบริเวณ ‘เหวลึก’ คำสาป
กระบี่ไท่ชาง “…”
มันตะลึงงัน!
สองแม่ลูกไร้เทียมทานจริงๆ…
“อยาก อยากหนีดีนัก” ขณะที่เยี่ยนเสี่ยวเป่าบ่นอุบ เขายังกัดกระดูกหัวแม่เท้าของซากศพแอนนาอย่างโมโห!
“เสี่ยวเป่าไม่ได้นะ!” เยี่ยนอวี๋แยกร่างไปห้ามไม่ทันแล้ว นางคิดไม่ถึงเลยว่าเด็กน้อยจะมีสุขอนามัยที่แย่เช่นนี้ แม้แต่นิ้วหัวแม่เท้ายังกล้ากัด…
สิ่งที่ทำให้เยี่ยนอวี๋ไม่อยากจะเชื่อยิ่งกว่าคือ เด็กน้อยยังดึงดันจะเคี้ยวมันด้วย
“กร๊อบ!”
กระดูกนิ้วหัวแม่เท้าของซากศพแอนนาถูกเจ้าตัวน้อยกัดไปนิ้วหนึ่ง
เยี่ยนอวี๋ตะลึง “คายออกมา!”
“ไม่! อยู่ไม่ นิ่ง ต้องกิน!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าเคี้ยวหงุบหงับกำลังจะกลืนลงไป
แต่แล้ว แสงสีฟ้ากลุ่มหนึ่งก็บีบปากน้อยๆ ของเขา! ในขณะเดียวกัน…
ซู่!
ซากศพแอนนาพลันหายไปกลางอากาศ