เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 81 ยั่วโมโหจนงานเข้า
บทที่ 81 ยั่วโมโหจนงานเข้า
ฝูงสัตว์ประหลาดตกตายเป็นจำนวนมาก
เพียงพริบตาเดียว
พวกมันนับหมื่นตัวก็ตายเกลี้ยง
กลุ่มสัตว์ประหลาดที่เหลืออยู่ยืนดูสถานการณ์ห่างออกไปประมาณ 100 กิโลเมตร
นี่คือความแข็งแกร่งชนิดใดกัน?
ผู้บัญชาการเมืองทั้งหกได้แต่ตกตะลึง
…
“บ้าจริง! ลืมถ่ายคลิปเอาไว้ซะได้”
ซูเย่ยกมือตบหน้าผากตนเอง
สิ่งที่เกิดขึ้นนี้คือเหตุการณ์น่าเหลือเชื่อที่หาได้ยากยิ่งในรอบร้อยปี หากเมื่อสักครู่นี้ เขาบันทึกคลิปเหตุการณ์เอาไว้ ก็น่าจะเอาไปขายได้ราคาดีทีเดียว!
ห่างออกไป 100 กิโลเมตร
มนุษย์กิ้งก่าสั่งให้ฝูงสัตว์ประหลาดยืนรักษาการอยู่ที่เดิม มันไม่กล้าสั่งให้ลูกสมุนบุกเข้าไปลึกมากกว่านี้
เนื่องจากด้านในนั้นเป็นพื้นที่ป่าน้ำแข็ง
เจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งค่อย ๆ หันหน้ามองกลับมา
ซูเย่รีบเก็บเจ้าตัวเฉิงหวงและกระโดดไปซ่อนอยู่หลังต้นไม้
สัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์ชำเลืองมองมายังตำแหน่งของซูเย่ ก่อนที่มันจะก้มหน้าลงไป หลับตาลงและหลับใหลข้างทะเลสาบอีกครั้ง
“มันเห็นเราแล้วใช่ไหม?”
ซูเย่ขมวดคิ้ว
เขาไม่เคยพบเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน
แต่ช่างมันเถอะ!
ถึงอีกฝ่ายจะรู้ตำแหน่งที่อยู่ของเขาแล้ว แต่ซูเย่มีตัวเฉิงหวง ยังไงก็สามารถหลบหนีได้ทันเวลาเสมอ
ชายหนุ่มรอคอยให้สัตว์ประหลาดยักษ์หลับสนิท
เขาจึงออกจากที่ซ่อน
กวาดสายตาสำรวจมองรอบบริเวณ
รอบกายมีแต่เกล็ดน้ำแข็ง
บนพื้นดินเต็มไปด้วยผลึกวิญญาณเป็นประกายแวววาว ราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่มืดมิด
“ช่วงเวลาแห่งการเก็บเกี่ยวมาถึงแล้วสินะ!”
ซูเย่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ก่อนจะนำตัวเฉิงหวงออกมาอีกครั้ง และขี่มันตรงเข้าไปในป่าน้ำแข็ง เพื่อเก็บผลึกวิญญาณที่ตกอยู่บนพื้นดิน
เมื่อเก็บมาครบถ้วนแล้ว เขาก็นั่งลงและดูดซับพลังจากพวกมัน
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ‘X’ ที่ได้กลายเป็นผู้เล่นคนแรกของเกม Fantasy Dream ผู้สามารถเลื่อนระดับขึ้นสู่เลเวล 43 ได้สำเร็จ และทำคะแนนเป็นอันดับ 1 ของเซิร์ฟเวอร์ในขณะนี้!”
…
ในเว็บบอร์ด
เทพ X เลเวล 43?
เขายังไม่ตายอีกหรือ?
ทุกคนตกตะลึง
ผลปรากฏว่า
30 วินาทีต่อมา
กระดานคะแนนก็เกิดความเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง
เทพ X เลเวล 44
คราวนี้
ทุกคนยังไม่ทันได้อุทานออกมาด้วยความตกตะลึง
กระดานคะแนนก็รีเฟรซใหม่อีกครั้ง
เทพ X เลเวล 45!
เมื่อเห็นกระดานคะแนนรีเฟรชไม่หยุด
บรรดาผู้เล่นที่มารวมตัวกันอยู่ในบอร์ดข้อความก็ได้แต่อ้าปากค้าง
พวกเขาจ้องมองกระดานคะแนนด้วยความเหลือเชื่อ
“เป็นไปได้ยังไง?”
“เทพ X ทำอะไรลงไปน่ะ? แค่สองนาทีก็อัพขึ้นมาได้สองเลเวลแล้วเหรอ?”
“หรือว่าเขาจะฆ่าหัวหน้าฝูงสัตว์ประหลาดได้สำเร็จแล้ว?”
ทุกคนได้แต่คิดไปต่าง ๆ นานา
เนื่องจากพวกเขาไม่รู้เลยว่าเทพ X สามารถอัปเลเวลรวดเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร
…
เมื่อแสงสว่างวงกลมสีขาวนวลปรากฏขึ้นตรงหน้า ซูเย่ก็รับรู้ได้ถึงความสดชื่นแจ่มใสในร่างกาย
นี่คือความรู้สึกของการได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์
ถ้าดูดซับผลึกวิญญาณเหล่านี้ทั้งหมด ซูเย่ก็ต้องเลื่อนระดับขึ้นไปถึงเลเวล 50 แน่นอน และยังเหลือผลึกวิญญาณอีกเป็นจำนวนมาก
เมื่อถึงเวลานั้น
เขาจะนำผลึกวิญญาณส่วนที่เหลือไปมอบให้แก่ซูชือกับจินฟานและไหว้วานให้เพื่อนทั้งสองคนช่วยนำไปแจกจ่ายให้แก่ผู้ฝึกยุทธ์คนอื่น ๆ อย่างเท่าเทียมกัน ดังนั้น คราวหลังเวลาที่ทุกคนเผชิญหน้ากับฝูงสัตว์ประหลาด ก็จะได้ไม่ต้องรีบวิ่งหนีหน้าตั้งกันอีก
เมื่อคิดได้ดังนี้
ซูเย่ก็ลุกขึ้นยืน กำลังจะเก็บผลึกวิญญาณส่วนที่ยังไม่ได้ดูดซับพลัง
แต่ในทันใดนั้น
“หืม…”
ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงพลังลมปราณที่รุนแรง
สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนไปทันที
แย่แล้วสิ!
ซูเย่หันหน้ากลับไปมองทางด้านหลัง
เขาพบว่าเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ข้างทะเลสาบไม่ได้หลับใหลอีกต่อไป และในตอนนี้ ดวงตาที่กลมโตของมันก็กำลังจ้องมองมาที่เขา
ซูเย่เห็นได้ถึงความสะใจในดวงตาคู่นั้น
เมื่อสักครู่นี้ เจ้าสัตว์ประหลาดแกล้งหลับ เพื่อล่อเขาออกมา!
ภายใต้การจ้องมองของซูเย่
เจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน
ซูเย่ยกมือขึ้นชี้ไปทางด้านหลังของมัน
เจ้าสัตว์ประหลาดหันหน้ากลับไปมองด้วยความสงสัย
“วิ่ง!!!”
ซูเย่นำตัวเฉิงหวงออกมากระโดดขี่หลังและพุ่งฟ้าวไปข้างหน้า
“กร๊าซ!”
เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์หันหน้ากลับมาคำรามด้วยความโกรธแค้น
มันถูกหลอก!
มันร้องคำราม
มันรีบวิ่งตามหลังซูเย่มาทันที
เจ้าสัตว์ประหลาดกำลังโกรธแค้น ไม่ต่างจากตอนที่ถูกคมดาบฟันครั้งแรก!
นี่คือครั้งแรกที่มันถูกหลอก!
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือผู้หลอกลวงมันเป็นมนุษย์!
ทั้ง ๆ ที่ตัวมันเองเพียงอยากจะนอนหลับอยู่ข้างทะเลสาบอย่างสุขสบายเท่านั้น แต่มนุษย์เหล่านี้ก็มารบกวนมันครั้งแล้วครั้งเล่า
หากไม่สั่งสอนบทเรียนเสียบ้าง แล้วต่อไปมันจะนอนหลับอย่างสบายใจได้อย่างไร?
ดังนั้น เจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งจึงโกรธแค้นเป็นที่สุด
มันวิ่งออกมาจากป่าน้ำแข็ง ด้วยจิตคิดอาฆาตต่อซูเย่
“เดี๋ยวก่อนนะ?”
เดิมที ซูเย่เข้าใจว่าเจ้าสัตว์ประหลาดไม่สามารถออกมาจากป่าน้ำแข็งได้ แต่เมื่อเขาเห็นมันวิ่งออกมาจากป่าน้ำแข็งแล้วจริง ๆ ชายหนุ่มถึงได้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ!
ในระหว่างที่กำลังหลบหนีสุดชีวิตอยู่นี้
ซูเย่ก็พบว่ามีฝูงสัตว์ประหลาดมาดักรอเขาอยู่ห่างออกไปอีก 50 กิโลเมตร
มนุษย์กิ้งก่าก็อยู่ในฝูงนั้นด้วย
ซูเย่เกิดความคิดบางอย่าง
“ในเมื่ออยากตามล่าฉันนักใช่ไหม งั้นก็ไปสู้กันเองแล้วกัน!”
ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก
บังคับตัวเฉิงหวงให้มุ่งหน้าไปทางฝูงสัตว์ประหลาด!
ห่างออกไป
เมื่อเห็นซูเย่กำลังหลบหนีสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์ตัวนั้น
มนุษย์กิ้งก่าก็หัวเราะในลำคอด้วยความเหยียดหยาม
มันไม่ได้คิดอะไรอีก กำลังจะหมุนตัวกลับ
มันมีบริวารให้ควบคุมเป็นจำนวนมาก ดังนั้น ต้องรีบถอนกำลังตั้งแต่เนิ่น ๆ
“เก่งจริงก็อย่าหนีสิ!”
ซูเย่ร้องตะโกน
แต่มนุษย์กิ้งก่าไม่สนใจเขาสักนิด
แต่กว่าจะเข้าถึงตัวมนุษย์กิ้งก่าได้ ก็ยังมีสัตว์ประหลาดชั้นปลายแถวยืนเป็นกำแพงขวางกั้นอยู่อีกหลายชั้น
หากซูเย่ไม่สามารถทำให้ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันได้ตามใจหวัง เขาก็คงต้องหาแผนสำรองไว้คอยแก้ไขสถานการณ์ ดังนั้น ชายหนุ่มจึงนึกถึงบริเวณต่าง ๆ ในเขตแผนที่ระดับ 41 – 50 และจำได้ว่าตนเองเคยสัมผัสได้ถึงอาณาเขตลับบางส่วนในเขตแผนที่เหล่านั้นเช่นกัน
“เออ แน่จริงก็ตามมาให้ได้ตลอดนะ!”
ซูเย่หันหน้ากลับไปชูนิ้วกลางให้เจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์ ดวงตาเป็นประกายแวววาวด้วยความเย้ยหยัน
เจ้าสัตว์ประหลาดพลันอารมณ์เดือดพล่าน ถึงมันไม่เข้าใจความหมายของการชูนิ้วกลาง แต่มันก็รู้สึกได้ถึงการเย้ยหยันจากสายตาของมนุษย์ผู้นี้!
มันวิ่งมาถึงเขตชายแดนของแผนที่ระดับ 40
เจ้าสัตว์ประหลาดยังไม่รู้ตัวว่าหากออกไปพ้นเขตแผนที่ระดับ 40 ตัวมันเองก็ต้องเผชิญหน้ากับกองทัพสัตว์ประหลาด ซูเย่จึงได้แต่กัดฟัน ควบคุมตัวเฉิงหวงมุ่งหน้าไปทางอนุสาวรีย์หิน
เขาจะต้องทำให้สัตว์ประหลาดทั้งสองฝ่ายปะทะกันให้ได้!
แต่ผลก็คือ
เมื่อเห็นว่าซูเย่กำลังจะออกนอกเขตพื้นที่ระดับ 40 เจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งกลับหยุดชะงักฝีเท้าอย่างกะทันหัน
มันจ้องมองซูเย่ด้วยแววตาขมขื่น และไม่ได้ไล่ตามมาอีกแล้ว
ดูสีหน้าก็รู้ว่า
มันไม่อยากออกไปนอกเขตแผนที่ระดับ 40
“หืม?”
ซูเย่หรี่ตาลงเล็กน้อย ควบคุมตัวเฉิงหวงให้หยุดอยู่กับที่
เกิดอะไรขึ้น?
หรือว่ามันสามารถหากินได้แค่ในเขตแผนที่ระดับ 30 – 40 เท่านั้น?
…
บนยอดเขาสูง
ผู้บัญชาการทั้งหกเห็นเหตุการณ์นี้มาตั้งแต่ต้น
“เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนี้ถูกจำกัดอาณาเขตหรือไง?”
“โลกในเกม Fantasy Dream ถอดแบบมาจากดินแดนภูผามหานทีทุกอย่าง นี่หมายความว่าเจ้าสัตว์ประหลาดตัวจริงในดินแดนภูผามหานที ก็ไม่สามารถออกไปหากินนอกอาณาเขตของตัวเองได้เหมือนกันใช่ไหม?”
“ไม่เสมอไปหรอก บางทีมันแค่ไม่อยากออกมาจากป่าน้ำแข็งเฉย ๆ ก็ได้”
“พวกเราเก็บข้อมูลมาตั้งหลายปี ทำไมถึงไม่เคยพบเจอเรื่องราวนี้เลย?”
“ล้อเล่นหรือไง ใครจะบ้าเข้าไปเก็บข้อมูล มีใครกล้าไปยุ่งกับสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนี้ด้วยเหรอ?”
ผู้บัญชาการทั้งหกต่างก็พูดคุยกันด้วยความสงสัย
ในเกม Fantasy Dream โชคดีที่ยังมีผู้คนกล้าเดินเข้าไปหาเรื่องเจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์ตัวนี้
เพราะเป็นเช่นนั้น พวกเขาจึงได้มีโอกาสเก็บข้อมูลที่ไม่เคยได้ทำการสำรวจมาก่อน
…
เมื่อเห็นว่าเจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งไม่กล้าวิ่งตามเข้ามา
ซูเย่ก็ยิ้มกริ่ม
“มาสิ แกอยากจะฆ่าฉันนักไม่ใช่หรือไง? ไม่วิ่งตามฉันมาแล้วเหรอ?”
“ความดุร้ายเมื่อกี้หายไปไหนหมดแล้วล่ะ ตามมาฆ่าฉันเลยสิ!”
ซูเย่กระโดดเข้าไปยืนอยู่ในเขตแผนที่ระดับ 41 ขณะนี้ เขาถึงกับชูนิ้วกลางทั้งสองข้างให้แก่เจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งผู้น่าสงสาร
“กร๊าซ!” เจ้าสัตว์ประหลาดเงยหน้าร้องคำรามใส่ท้องฟ้า
หลังจากนั้น มันก็พ่นม่านน้ำแข็งออกมาจากปาก พยายามแช่แข็งซูเย่จากระยะไกล
“ไป!”
ซูเย่รีบกระโดดขึ้นขี่หลังตัวเฉิงหวง เมื่อได้รับคำสั่งจากผู้เป็นเจ้านาย สัตว์เลี้ยงคู่ใจของเขาก็รีบออกวิ่งด้วยความรวดเร็ว
มันพยายามวิ่งหลบหลีกม่านน้ำแข็งที่พุ่งเข้ามา
“กร๊าซ!”
เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ยิ่งโกรธแค้นมากกว่าเดิม
การโจมตีของมันล้มเหลวอีกแล้ว
เสียงคำรามของมันทำให้พื้นน้ำแข็งระเบิดตูมตาม
วินาทีต่อมา
เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ก็ส่ายศีรษะด้วยความงุ่นง่าน และกำลังจะหมุนตัว มุ่งหน้ากลับเข้าไปในป่าน้ำแข็ง
แต่ทันใดนั้น
ซูเย่ก็ขี่ตัวเฉิงหวงกลับมาปรากฏกายอยู่ข้างอนุสาวรีย์หินอีกครั้ง
“มานี่สิ!”
“เก่งจริงก็เข้ามา!”
ซูเย่ยกมือกระดิกนิ้วเรียกเจ้าสัตว์ประหลาด
เจ้าสัตว์ประหลาดโกรธแค้นแทบบ้าคลั่ง
มันหันหัววิ่งกลับมาพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มอีกครั้ง
แต่ผลก็คือ
วิ่งได้เพียงไม่กี่ก้าว
ซูเย่ก็กระโดดกลับเข้าสู่เขตแผนที่ระดับ 41
เจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งหยุดชะงักและระเบิดเสียงคำรามด้วยความเกรี้ยวกราด
หลังจากนั้น
ซูเย่ก็กระโดดกลับมายืนอยู่ที่เดิมอีกครั้ง
เมื่อสัตว์ประหลาดน้ำแข็งทำท่าจะพุ่งเข้ามา
เขาก็กระโดดกลับเข้าไปอยู่ที่เขตแผนที่ระดับ 41
ยั่วโมโหและกระโดดกลับไปกลับมาอยู่เช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า
ระหว่างที่กระโดดไปมา ซูเย่ก็ชูนิ้วกลางให้มันไปด้วย
เขาทำเช่นนี้อยู่หลายรอบ
ยั่วโมโหจนเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์โกรธแค้นสุดขีด
เหตุผลที่ซูเย่ทำเช่นนี้ก็เพราะเขาอยากรู้คำตอบว่าเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ถูกจองจำอยู่ในอาณาเขตนี้ ไม่สามารถเข้าสู่เขตแผนที่ระดับ 41 ได้จริง ๆ หรือเป็นเพราะว่ามันออกมาได้ แต่ไม่อยากออกมาเองกันแน่
ทันใดนั้น
เมื่อซูเย่กระโดดกลับเข้าไปสู่เขตแผนที่ระดับ 40
เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ที่กำลังจะหมุนตัวเดินกลับก็หันหัวกลับมาพ่นม่านน้ำแข็งใส่ซูเย่
“เฮ้ย กะจะเอากันให้ตายเลยใช่ไหม?”
ซูเย่อุทานออกมาและควบคุมตัวเฉิงหวงกระโดดหลบไปด้านข้าง
หลังจากนั้น
เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ก็วิ่งเข้ามาด้วยความดุร้าย
จังหวะที่ซูเย่หลบการโจมตีเมื่อสักครู่ สัตว์ประหลาดน้ำแข็งก็ได้วิ่งไปดักหน้าเขาอยู่ข้างอนุสาวรีย์หิน ขวางกั้นไม่ให้ชายหนุ่มสามารถวิ่งหลบเข้าไปในเขตแผนที่ระดับ 41 ได้อีก
“ฉันจะไปแล้ว! ฉันจะไม่กลับมารบกวนแกอีก!”
ซูเย่ถึงกับหยุดชะงัก
คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งตัวนี้จะฉลาดเป็นกรด
“ดูเหมือนถ้าไม่เอาจริงก็คงไม่ได้ผลสินะ”
หัวใจของชายหนุ่มกระตุกวูบ
ซูเย่รีบดูดซับพลังจากผลึกวิญญาณที่พกติดตัว และเปลี่ยนพวกมันเป็นพลังลมปราณ
พลังลมปราณเหล่านี้มีความพิเศษบางอย่าง นับตั้งแต่ที่เลื่อนระดับได้ครั้งหลังสุด พลังลมปราณในตัวเขาก็เพิ่มขึ้นเพียงครั้งละเล็กน้อยเท่านั้น
ซูเย่สังเกตได้ถึงความแตกต่างจากพลังลมปราณทั่วไป
เขามีชีวิตอยู่มา 2,500 ปี ไม่เคยสัมผัสกระแสพลังที่แปลกประหลาดเช่นนี้ในตัวผู้ใดมาก่อน
หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ
กระแสพลังเหล่านี้มีอยู่แค่ในตัวเขาเท่านั้น!
เมื่อโคจรพลังลมปราณไหลเวียนไปทั่วร่าง กระแสพลังเหล่านั้นก็ไหลรินเข้าสู่ดาบในมือ
ซูเย่กระโดดขึ้นไปในอากาศ พุ่งเข้าไปหาเจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งโดยตรง
เจ้าสัตว์ประหลาดถึงกับหยุดชะงัก
เห็นได้ชัดว่ามันคิดไม่ถึงว่ามนุษย์ผู้ที่ยั่วโมโหมันคนนี้ อยู่ดี ๆ จะพุ่งเข้ามาเผชิญหน้าอย่างกะทันหัน ดังนั้น เจ้าสัตว์ประหลาดจึงอ้าปากกว้าง พยายามกลืนกินซูเย่ลงลำคอ
ซูเย่กำด้ามจับดาบในมือแนบแน่นและตวัดฟันออกไป
คมดาบสาดประกายตัดอากาศ
ลำแสงดาบฟันเข้าไปที่ปากของสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์
เขาฆ่ามันไม่ได้ แต่เขาทำให้มันขยับตัวได้
นั่นคือทั้งหมดที่ซูเย่ต้องการ
ดาบใหญ่ในมือของชายหนุ่มเสียบทะลุเข้าไปที่ปลายคางของเจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์
เมื่อดาบใหญ่แทงเข้าไปแล้วก็ไม่สามารถดึงกลับออกมาได้อีก
มันกลายเป็นแท่งน้ำแข็งไปในพริบตา
แต่ถึงกระนั้น
ซูเย่ก็เห็นหยดเลือดไหลลงมาจากปลายคางของเจ้าสัตว์ประหลาด
แม้ว่าวินาทีต่อมา ดาบมาตรฐานของซูเย่จะแตกหักไม่เหลือชิ้นดีก็ตาม
หลังจากนั้น ก็ตามมาด้วยเสียงคำรามปานฟ้าถล่มของเจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็ง
“กร๊าซ!”
“กร๊าซ!”
ซูเย่อาศัยจังหวะนี้รีบวิ่งกลับเข้าไปในเขตแผนที่ระดับ 41
เขานำตัวเฉิงหวงมายืนอยู่ข้างกายอีกครั้ง และจ้องมองไปที่เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์
หลังจากส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอยู่หลายรอบ เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ก็ก้มหน้าต่ำ มันเหลือบตามองซูเย่ด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
ไม่มีความโกรธแค้น ไม่มีจิตสังหาร
แต่มีความหิวกระหาย
“หืม?”
ซูเย่ขมวดคิ้วด้วยความพิศวง
สายตาแบบนี้หมายความว่ายังไง?
เจ้าสัตว์ประหลาดหันไปมองทางส่วนลึกของป่าน้ำแข็ง
มันส่งเสียงคำรามแหบต่ำในลำคอ แต่สุดท้ายก็หันหน้ากลับมา และวิ่งไล่ตามซูเย่เข้ามาสู่เขตแผนที่ระดับ 41
“เชี่ย! เรื่องใหญ่แล้วสิ!”
ซูเย่กระโดดขึ้นขี่หลังตัวเฉิงหวง หลบหนีออกมาอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ เขาได้รับคำตอบแล้วว่าเจ้าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์สามารถออกมานอกเขตแผนที่ระดับ 40 ได้จริง ๆ เพียงแต่ที่ผ่านมามันไม่ยอมออกมาเองก็เท่านั้น!