เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 86 รวมกลุ่มล่าสัตว์ประหลาด
บทที่ 86 รวมกลุ่มล่าสัตว์ประหลาด
ใช้เวลาไม่นานก็เดินทางกลับไปถึงมหาวิทยาลัย
ซูเย่ได้รับโทรศัพท์จากหวังห่าว
“ฉันรายงานเรื่องคำร้องขอของนายไปแล้ว เบื้องบนไม่มีอะไรติดขัด”
เสียงของนายตำรวจหนุ่มดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ “แต่หยกปราณพวกนั้นมีกำหนดใช้งานเพียงสิบวัน ถ้าพ้นจากสิบวันนี้ไปแล้ว พวกมันก็จะหมดอายุการใช้งาน!”
“รับทราบครับ ว่าแต่ผมสามารถให้คนอื่นมาช่วยจัดการหยกพวกนี้ด้วยได้ไหม?”
ซูเย่สอบถาม
เดิมที เขาก็ไม่ได้อยากได้พวกมันมาใช้งานเองอยู่แล้ว
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าทางรัฐบาลกลับให้เวลาใช้งานหยกปราณธรรมชาติเหล่านี้เพียงสิบวันเท่านั้น
ทั้ง ๆ ที่ในเวลานี้ รัฐบาลควรจะทำตามคำร้องขอของเขาทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ด้วยซ้ำ
“ได้สิ”
หวังห่าวว่า “นายคงอยากฝากให้ไป๋จือหรานเป็นคนจัดการละสิท่า”
เมื่อวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว
เพื่อนนักศึกษาในมหาวิทยาลัยคนหนึ่งก็เดินผ่านมาและยิ้มให้ซูเย่อย่างเป็นมิตร
“เดี๋ยวก่อน น้องชาย”
ซูเย่เกิดความคิดบางอย่างจึงส่งเสียงเรียกไล่หลัง
“เรียกผมเหรอครับ?”
นักศึกษาคนนั้นหยุดชะงัก และหันหน้ากลับมามองทางด้านหลัง เมื่อเห็นว่าในรัศมี 20 เมตรไม่มีใครยืนอยู่เลยนอกจากซูเย่ นักศึกษาหนุ่มก็ต้องถามออกมาด้วยความพิศวง
“ใช่แล้ว”
ซูเย่ยิ้มแย้มพยักหน้า “นายได้เล่นเกม Fantasy Dream หรือเปล่า?”
“เล่นสิครับ!” เมื่อนักศึกษาหนุ่มได้ยินคำถาม ดวงตาก็เป็นประกายแวววาว “ผมรู้จักคุณด้วยนะ คุณคือล็อกอินเจ้าเวรกรรม คุณคือวีรบุรุษของผม”
“นับว่ามีวิสัยทัศน์กว้างไกล”
ซูเย่หัวเราะในลำคอเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น พอจะช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”
“ได้สิครับ”
นักศึกษาหนุ่มพยักหน้าตอบรับโดยไม่ต้องคิด
“จะไม่ถามหน่อยหรือไงว่าฉันจะให้ช่วยเรื่องอะไร?”
ซูเย่ถามด้วยความสงสัย
“ไม่ถามหรอกครับ!”
นักศึกษาหนุ่มยิ้มแป้น “ถ้าคุณขอให้ผมช่วย นั่นก็แสดงว่ามันคงเป็นสิ่งที่ผมพอทำได้”
“โอกาสที่ผมจะได้ช่วยเหลือวีรบุรุษประจำใจคงมีไม่บ่อย ผมจะปฏิเสธได้ยังไง”
ซูเย่พูดอะไรไม่ออก
“ถือว่ามีจิตใจมุ่งมั่นดีมาก”
“ใช่แล้วครับ ตอนนี้ผมเรียนอยู่สาขาจิตวิทยา” นักศึกษาหนุ่มพูดด้วยความภูมิใจ
ซูเย่พูดว่า “สิ่งที่ฉันอยากให้นายช่วยไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก”
“บอกมาได้เลยครับ”
นักศึกษาหนุ่มพยักหน้าด้วยความกระตือรือร้น ถึงกับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดแอปเตรียมจดบันทึกข้อมูลที่สำคัญ
“นายช่วยไปโพสต์ในเว็บบอร์ดของเกม Fantasy Dream ให้ฉันหน่อยนะว่า คืนนี้จะมีการรวมตัวกันของกลุ่มผู้เล่นในเขตแผนที่ระดับ 30 ของมหานครตะวันออก ขอเรียนเชิญทุกคนไปที่นั่นถ้าสะดวก”
หลังจากนั้น ซูเย่ก็บอกเวลานัดรวมตัว
“ส่วนนี่คือโลเคชั่นที่พวกเราจะรวมตัวกัน”
เมื่อบันทึกข้อมูลทั้งหมดลงโทรศัพท์มือถือเรียบร้อย นักศึกษาหนุ่มก็ถามออกมาทันที “คุณจะพาพวกเราไปถล่มกองทัพสัตว์ประหลาดใช่ไหมครับ?”
“ใช่”
ซูเย่พยักหน้า
“ผมจะรีบแจ้งข่าวเดี๋ยวนี้!”
นักศึกษาหนุ่มพูดด้วยความตื่นเต้น “คืนนี้เจอกันนะครับ ท่านเวรกรรม!”
แล้วนักศึกษาหนุ่มก็หันหลัง วิ่งตรงไปที่หอพักของตนเอง
ซูเย่ก็กลับมาที่หอพักของตนเองเช่นกัน
“เสี่ยวเย่?”
“นายตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?”
ซูชือกับจินฟานถือโทรศัพท์มายืนขวางหน้าประตู
ซูเย่ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ
ต้องใช้เวลาเกือบห้านาทีกว่าสองสหายจะอธิบายเรื่องราวที่นักศึกษาหนุ่มโพสต์ข้อมูลลงในกระทู้บนเว็บบอร์ดของเกม Fantasy Dream ได้อย่างเข้าใจทะลุปรุโปร่ง
“หมอนั่นเร็วใช้ได้เลยนะเนี่ย ฉันเพิ่งบอกเขาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนนี้เอง”
ซูเย่ตอบรับก่อนยิ้มกว้าง
“ลูกพี่นะลูกพี่ เรื่องราวดี ๆ แบบนี้ทำไมไม่บอกพี่น้องคนกันเองก่อนล่ะ? แล้วคิดอะไรขึ้นมาถึงจะไปถล่มกองทัพสัตว์ประหลาดพวกนั้นฮะ?”
ซูชือถาม
“ฉันใช้เวลาสองวันที่ผ่านมาสังเกตดูกองทัพสัตว์ประหลาดพวกนั้นละเอียดดีแล้ว”
ซูเย่ยังคงตอบอย่างอารมณ์ดี “บอกให้พี่น้องของพวกเราเตรียมตัว คืนนี้จะมีงานใหญ่!”
ซูชือกับจินฟานหันมองหน้ากัน และเห็นจิตวิญญาณของความเป็นนักสู้ผู้กล้าหาญเปล่งประกายแวววาวในดวงตาของกันและกัน
พวกเขารอคอยเวลานี้มานานแล้ว
“งั้นฉันจะรีบแจ้งเตือนทุกคนเดี๋ยวนี้!”
ซูชือรีบส่งข่าวบอกพรรคพวกในแอป WeChat ทันที
…
ในเวลาเดียวกันนี้
บนเว็บบอร์ดของเกม Fantasy Dream
กระทู้ประกาศข่าวว่าเจ้าเวรกรรมอยากจะรวมตัวผู้เล่นจำนวนมาก เพื่อถล่มกองทัพสัตว์ประหลาดได้รับความสนใจจากทุกคนอย่างล้นหลาม
“เชี่ย เจ้าเวรกรรมอีกแล้วเหรอ?”
“ฮ่า ๆๆ ฉันตื่นเต้นจังเลย ครั้งนี้ฉันจะต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเจ้าเวรกรรม! ถือว่าเป็นการไถ่โทษที่หมอนั่นเคยหลอกฉันไปตายมาก่อนหน้านี้”
“เจ้าเวรกรรมมีฝีมือไม่ธรรมดา เขาต้องหาวิธีเอาชนะกองทัพสัตว์ประหลาดได้แน่!”
ในขณะนี้
ผู้เล่นทุกคนที่อยู่ประจำเขตมหานครตะวันออกล้วนตื่นเต้น
แต่ในเวลาเดียวกันนี้ ผู้เล่นจากเขตมหานครอื่น ๆ กลับแสดงความคิดเห็นเหยียดหยาม
“พวกนายอย่าเพิ่งรีบดีใจกันเลย กองทัพสัตว์ประหลาดพวกนี้ ใช่ว่ามีคนเยอะแล้วจะชนะพวกมันได้เสมอไป ต่อให้เจ้าเวรกรรมแข็งแกร่งก็จริง แต่สุดท้าย เขาก็สู้พวกมันไม่ไหวหรอก”
“พวกนายคิดจริง ๆ เหรอว่าเจ้าเวรกรรมจะเอาชนะกองทัพสัตว์ประหลาดพวกนั้นได้?”
“ไม่มีอะไรหยุดยั้งกองทัพสัตว์ประหลาดได้อีกแล้ว เจ้าเวรกรรมมีความแข็งแกร่งก็จริง แต่พวกนายล่ะ? พวกนายมีปัญญาสู้กับสัตว์ประหลาดพวกนั้นหรือเปล่า?”
“ฉันต้องขอยอมรับเลยว่าเจ้าเวรกรรมมีฝีมือดีมาก แต่ถึงเขาจะเก่งค้ำฟ้าขนาดไหน มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกนายอยู่ดี พวกนายมันก็เป็นได้แค่เหยื่อของกองทัพสัตว์ประหลาดเท่านั้นแหละ เก็บชีวิตเอาไว้ตายวันอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?”
กลุ่มผู้เล่นจากหลายเขตมหานครแสดงความคิดเห็นไม่เชื่อมั่นต่อการรวมตัวในครั้งนี้
ต่อให้ในอดีตเจ้าเวรกรรมจะเคยสร้างผลงานที่น่าประทับใจมาก่อน
แต่ครั้งนั้น มันเป็นการปะทะกันระหว่างผู้เล่นกับผู้เล่นด้วยกันเอง
ทว่า ครั้งนี้มันเป็นการปะทะกันระหว่างผู้เล่นกับสัตว์ประหลาด!
หรือถ้าจะอธิบายให้ถูกก็คือ สิ่งที่พวกเขากำลังจะต้องเผชิญหน้าก็คือสัตว์ประหลาดผู้บ้าคลั่ง พวกมันไม่รู้จักความกลัว พวกมันรู้จักเพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือการฆ่า
ด้วยเหตุนี้ อย่าว่าแต่จะถล่มกองทัพสัตว์ประหลาดพวกนั้นเลย แค่รักษาชีวิตให้อยู่รอดก็แทบเป็นไปไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ
แต่ผู้เล่นจากเขตมหานครตะวันออกไม่ให้ความสนใจกับเสียงนกเสียงกาเหล่านี้เท่าไหร่
มิหนำซ้ำ ทุกคนยังหัวเราะเยาะกลับไปอีกด้วย
พวกเขาคิดว่าคนเหล่านี้ก็แค่อิจฉาที่มหานครตะวันออกมีเทพเจ้าอย่างเจ้าเวรกรรมอยู่ ในขณะที่เขตมหานครอื่นๆ ไม่มี!
ทุกคนช่วยกันกระจายข่าว
ในกระทู้มีการแจ้งรายละเอียดพื้นที่สำหรับการนัดรวมตัวอย่างชัดเจน ทุกคนรีบบันทึกจุดหมายปลายทางโดยเร็ว เพื่อให้เวลาที่ตนเองเข้าสู่ระบบเล่นเกมแล้วจะได้มุ่งหน้าไปยังพื้นที่นั้นทันที
ขณะนี้
แม้เกมจะยังไม่เปิดให้เข้าเล่น แต่บรรยากาศฝั่งผู้เล่นก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นมากแล้ว
…
เป็นเวลา 22:00 น.
ผู้เล่นทุกคนของเขตมหานครตะวันออกเข้าสู่ระบบกันอย่างพร้อมเพรียง
ไม่มีผู้เล่นคนไหนลังเล
เมื่อเข้าสู่ระบบเรียบร้อย พวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่ซูเย่ได้นัดแนะเอาไว้
ว่ากันจากประสบการณ์สองวันนี้ของซูเย่
ตราบใดที่พวกเขายังไม่ได้บุกรุกแผนที่ระดับ 41 ขึ้นไป ฝูงสัตว์ประหลาดก็จะยังไม่ออกมาปรากฏตัว หรือถึงแม้พวกมันจะเป็นฝ่ายบุกมาหาพวกเขาเอง อย่างน้อย กองทัพมนุษย์ก็ยังมีเวลาให้เตรียมตัวอีกพอสมควร!
ผู้เล่นทุกคนมารวมตัวกันยังสถานที่นัดหมายอย่างรวดเร็ว
กลุ่มผู้เล่นมีจำนวนมหาศาล
ที่นี่เป็นทุ่งราบขนาดใหญ่
ขณะนี้ ซูเย่สวมใส่หมวก VR ของบัญชีเจ้าเวรกรรม ดังนั้นจึงมาปรากฏตัวขึ้นในเขตแผนที่ระดับ 40
เขาขี่ตัวเฉิงหวงเพื่อความรวดเร็ว
เมื่อมาถึงสถานที่นัดหมาย ชายหนุ่มก็พบว่ามีผู้คนมารวมตัวกันหนาแน่นยิ่งกว่าทะเลมนุษย์
ความยาวของขบวนผู้เล่นยาวไกลนับสิบกิโลเมตร!
…
บนยอดเขาสูง
ผู้บัญชาการทั้งหกเฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ในความเงียบ
ในที่สุด ก็มีความเคลื่อนไหวจากกลุ่มผู้เล่นแล้ว
ซูเย่ยังคงมีความฉลาดเฉลียวเช่นเคย
ครั้งนี้ เขารวบรวมกลุ่มผู้เล่นเป็นจำนวนมาก ไม่รู้เลยว่าหากเผชิญหน้ากับกองทัพสัตว์ประหลาดขึ้นมาอีกครั้ง ผลการต่อสู้ในคืนนี้จะเป็นอย่างไร
แต่ถ้าคืนนี้ยังสู้ไม่ได้ ก็คงต้องปรับกลยุทธ์กันใหม่
ผู้บัญชาการทั้งหกยังคงเฝ้ามองเหตุการณ์ด้วยความเคร่งเครียดจริงจังอยู่บนยอดเขาในความเงียบงันต่อไป
…
“พี่น้องทุกท่าน ตลอดสองวันที่ผ่านมา พวกเราต้องถูกสัตว์ประหลาดพวกนี้ฆ่าตายอย่างทรมาน และนี่ก็ได้เวลาที่พวกเราจะแก้แค้น!”
ซูเย่ใช้อำนาจจากรัฐบาลนำข้อความมาประกาศบนท้องฟ้า
“โอ้โห!”
เสียงอุทานดังอื้ออึงตามคาด มีแค่เจ้าเวรกรรมคนเดียวเท่านั้นแหละที่สามารถเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่อลังการได้เช่นนี้
เนื่องจากการฝากประกาศข้อความบนท้องฟ้า ต้องใช้เงินไม่ใช่น้อย!
ช่างน่าตื่นตาตื่นใจเหลือเกิน!
“เย้!!!”
กลุ่มผู้เล่นหลายหมื่นชีวิตประสานเสียงกันอย่างสามัคคี!
“พวกเราจะต้องแก้แค้นให้ได้!”
ข้อความใหม่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าอีกครั้ง
“ใช่ ใช่ ใช่!!!”
ทุกคนร้องตะโกนด้วยความอัดอั้นที่ต้องตายอย่างทรมานมาสองวันติดๆ กัน
เจ้าเวรกรรมเพื่อนยากพูดถูกแล้ว
ถึงเวลาที่พวกเขาจะต้องแก้แค้น!
“พี่น้องที่เคยร่วมสู้กับผมมาก่อน ขอให้ก้าวออกมาข้างหน้า!”
ข้อความใหม่จากซูเย่ปรากฏบนท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเห็นข้อความนี้
ในฝูงชนก็เกิดความชุลมุนวุ่นวายเล็กน้อย
หลังจากนั้น กลับมีเพียง 3,000 คนที่เดินออกมาข้างหน้าด้วยความภาคภูมิใจ
บนหน้าอกของพวกเขาประดับเหรียญตราทองคำชิ้นหนึ่ง!
นี่คือเหรียญตราสำหรับทหารผ่านศึกในเขตมหานครตะวันออก!
“แค่นี้ก็เหลือเฟือแล้ว”
เมื่อจ้องมองไปที่ผู้คน 3,000 ชีวิตซึ่งอยู่เบื้องหน้าตนเอง เหรียญตราทองคำบนหน้าอกของทุกคนก็สะท้อนประกายเข้ามาในดวงตาของซูเย่
ชายหนุ่มประสานมือคำนับด้วยความอ่อนน้อม
“พี่น้องทุกท่าน ครั้งนี้พวกเรามาร่วมต่อสู้ด้วยกันอีกสักครั้ง!” ซูเย่ตะโกนเสียงดังกังวาน “กองทัพสัตว์ประหลาดกำลังจะมา ไม่มีเวลาให้เปลี่ยนใจอีกแล้ว!”
“พวกเราจะต้องฆ่ามันให้ได้!”
ผู้เล่น 3,000 คนยกดาบในมือขึ้นร้องตะโกนด้วยความมุ่งมั่น
ขณะนี้
ผู้เล่นคนอื่นๆ ที่ไม่มีเหรียญตราทองคำอยู่บนหน้าอกก็กำลังจ้องมองผู้เล่นทั้ง 3,000 คนนั้นด้วยความอิจฉา
ในกลุ่มผู้เล่น 3,000 คนนั้น ย่อมต้องมีพวกของซูชือ จินฟาน เฉินเซียนเยว่ และสองพี่น้องฝาแฝดไป๋จือรวมอยู่ด้วย
นานแค่ไหนแล้วนะ
พวกเขาไม่เคยรวมตัวกันด้วยความมุ่งมั่นขนาดนี้มานานแค่ไหนแล้ว
ในที่สุด ก็ได้เวลาร่วมแรงร่วมใจต่อสู้กันอีกครั้ง!
“พวกคุณทั้งสามพันคน มีหน้าที่คอยนำทัพผู้เล่นคนอื่นๆ อีกหลายหมื่นชีวิตเข้าร่วมสงครามในคืนนี้” ซูเย่เริ่มต้นอธิบายอย่างตรงไปตรงมา “ขอให้พวกคุณแบ่งกลุ่มของตัวเองโดยเร็ว”
เมื่อได้รับคำสั่ง
ความวุ่นวายโกลาหลในการแบ่งกลุ่มของผู้เล่นจำนวนหลายหมื่นคนก็บังเกิดขึ้น แต่เพียงไม่กี่อึดใจเท่านั้น การแบ่งกลุ่มก็เสร็จสมบูรณ์
หลังจากนั้นไม่กี่นาที
ซูเย่ก็สร้างกลุ่มแชทขึ้นมาสำหรับบรรดา 3,000 คนที่เป็นลูกสมุนของเขา
ส่วนผู้เล่นคนอื่นๆ ไม่มีสิทธิ์เข้ากลุ่ม
“เวลากำลังจะหมดแล้ว ผมจะอธิบายให้สั้นที่สุด ขอทุกคนตั้งใจอ่านให้ดี!”
แล้วซูเย่ก็ส่งข้อความเข้าไปในกลุ่ม
“เข้าใจกันแล้วใช่ไหม?”
เมื่อส่งข้อความออกไปแล้ว ซูเย่ก็เห็นลูกสมุนของตนเองทั้ง 3,000 คนนั้นก้มหน้าอ่านข้อความด้วยความตั้งใจ
“เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ!”
ทุกคนพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น
“ดีมาก!”
ซูเย่ผงกศีรษะด้วยความพอใจ ก่อนจะขี่ตัวเฉิงหวงตรงไปหาไป๋จือหรานและพูดว่า “ผู้บัญชากองทัพในครั้งนี้ ยกให้เป็นหน้าที่ของไป๋จือหราน!”
ชายหนุ่มประกาศ
ทุกคนปรบมือเสียงดังเกรียวกราว
ทันใดนั้น
“ครืน…”
ได้ยินเสียงพื้นดินสั่นสะเทือน
กองทัพสัตว์ประหลาดกำลังจะมาแล้ว!
ได้เวลาทำสงคราม
ซูเย่กดส่งมอบเอกสารแสดงสิทธิ์ในการจัดการต่างๆ ให้แก่ไป๋จือหรานอย่างเป็นทางการ
ไป๋จือหรานมองการแจ้งเตือนจากระบบด้วยความประหลาดใจ
เธอคิดไม่ถึงเลยว่าซูเย่จะมีอำนาจในตัวเกมมากขนาดนี้ ตลอดอีกสิบวันข้างหน้า ในโลกของเกม Fantasy Dream ไม่มีใครจะได้อภิสิทธิ์เหนือคนอื่นมากไปกว่าเขาอีกแล้ว!
“วันนี้ต้องฝากเธอด้วยนะ!”
ซูเย่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อื้ม!”
ไป๋จือหรานพยักหน้ารับคำหนักแน่น
สีหน้าของหญิงสาวบอกชัดถึงความรู้สึกเป็นเกียรติและกดดันในเวลาเดียวกัน
แต่เธอก็อยากจะสู้!
เมื่อจัดแจงเรื่องราวทุกอย่างเรียบร้อย
ซูเย่ก็ขี่ตัวเฉิงหวงมาประสานมือขอบคุณกองทัพลูกสมุนของเขาทั้ง 3,000 คนนั้นและกล่าวว่า “ผมจะล่วงหน้าไปก่อน ขอให้ทุกคนทำตามแผนด้วย!”
ผู้เล่นทั้ง 3,000 คนประสานมือคำนับตอบกลับไป
ซูเย่ขี่เจ้ากวางยักษ์คู่ใจหายลับไปจากสายตา
ทุกคนรีบแยกย้ายกันไปดูแลกลุ่มของตนเองทันที
…
บนยอดเขาสูง
เมื่อผู้บัญชาการทั้งหกเห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาก็ถึงกับมึนงงคิดอะไรไม่ออก
“เจ้าเด็กคนนี้คิดจะทำอะไรกันนะ?”
“เขาเรียกระดมพลกองทัพมาไม่ใช่เหรอ? แล้วตัวเขาทำไมถึงหนีไปเป็นคนแรก?”
กองทัพของผู้เล่นเหล่านี้ต้องพึ่งพาซูเย่ หากไม่มีชายหนุ่มสักคน กองทัพเหล่านี้จะต้านทานฝูงสัตว์ประหลาดได้อย่างไร?
บนยอดเขาสูง
ผู้บัญชาการทั้งหกจ้องมองไปที่ซูเย่
พวกเขาได้คำตอบแล้ว
ก่อนที่ฝูงสัตว์ประหลาดจะมาถึง ซูเย่ก็ไปปรากฏตัวอยู่ในเขตแผนที่ระดับ 41
“เขาจะทำอะไรน่ะ?”
“อย่าบอกนะว่า…”
ดูเหมือนผู้บัญชาการทั้งหกจะคิดอะไรได้บางอย่าง สีหน้าของพวกเขาจึงแสดงความตกตะลึงออกมาสุดขีด