เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 89 กองทัพมอนสเตอร์แตกพ่าย!
บทที่ 89 กองทัพมอนสเตอร์แตกพ่าย!
หลังจากเข้าสู่พื้นที่ระดับ 40-50 เพียงครึ่งชั่วโมง กองทัพมอนสเตอร์ถูกกำจัดจนสิ้นซาก บริเวณโดยรอบได้ยินเพียงเสียงหายใจหอบด้วยความเหนื่อยล้า
หลังจากนั้นเสียงตะโกนด้วยความปรีดาแผ่ขยายออกไป ทุกคนต่างหัวเราะร่าอย่างมีความสุข
“พวกเราชนะแล้ว”
“พวกเราชนะแล้วจริง ๆ”
บริเวณโดยรอบของสนามรบทั้งหมดยังคงมีผู้เล่นจำนวนมาก ทว่าเมื่อเทียบกับช่วงเริ่มต้น จำนวนคนจะลดลงอย่างเห็นได้ชัด จากประมาณ 30 ล้านคน เหลือเพียง 15 ล้านคนเท่านั้น
โชคดีที่นี่คือโลกเกม จึงไม่มีกลิ่นคาวเลือด ไม่มีซากศพ
ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้มีความรู้สึกเศร้าหมอง ผู้เล่นทุกคนต่างกำลังส่งเสียงหัวเราะอย่างดีอกดีใจ
ผู้เล่นฝึกยุทธ์ที่เหลืออยู่เริ่มหยิบคริสตัลปราณที่กองระเกะระกะอยู่บนพื้นอย่างตั้งใจ
เมื่อเห็นดังนั้น ผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็เข้าร่วมการฉกชิงคริสตัลปราณอย่างมีความสุข
แม้ว่าจะมีมอนสเตอร์จำนวนมากที่ถูกฆ่าในการต่อสู้ในตอนนี้ ทว่าผู้คนหลายสิบล้านคนต้องแบ่งปันค่าประสบการณ์ร่วมกัน ดังนั้นเลเวลของพวกเขาจึงไม่ได้เพิ่มขึ้นเยอะมาก
ผู้เล่นฝึกยุทธ์มองดูผู้เล่นธรรมดาคว้าคริสตัลปราณไป ในใจก็แอบด่าระบบของเกมอย่างหงุดหงิดงุ่นง่าน
ผู้เล่นทั่วไปจะได้รับค่าประสบการณ์จากการฆ่ามอนสเตอร์ รวมถึงการดูดซับคริสตัลปราณ แล้วพวกเขาล่ะ?
สามารถแลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์ได้จากคริสตัลปราณเท่านั้น ฆ่ามอนสเตอร์ไม่สามารถดรอปของรางวัลอะไรได้เลย!
แต่พวกเขาไม่สามารถบอกผู้เล่นทั่วไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ จึงทำได้เพียงคว้ามันไว้ด้วยอารมณ์หดหู่
ภายใต้การฉกชิงอย่างบ้าคลั่งของฝูงชน คริสตัลปราณบนพื้นเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว และในท้ายที่สุดก็ไม่เหลืออะไรเลย
เมื่อได้รับคริสตัลปราณมา ทุกคนก็แลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ทันที
ช่วงเวลาถัดไป ฉากที่น่าประทับใจปรากฏขึ้นบนที่ราบแห่งนี้ต่อสายตาของทุกคน
ผู้เล่นสิบห้าล้านคน ได้อัปเลเวลพร้อมกัน!
แสงสีขาวนวลปรากฏขึ้นที่ใต้ฝ่าเท้าของทุกคนอย่างพร้อมเพรียง เมื่อมองดูมวลของแสงสีขาวนวล จะพบว่ามันพร่างพราวอย่างยิ่ง
ในชั่วพริบตา ผู้เล่นทั่วไปได้เลื่อนเลเวลจาก 40 ไปเลเวล 43 ไม่ก็ 44 และบางคนก็ได้ค่าประสบการณ์จนมาถึงเลเวล 45 ทว่าผู้เล่นผู้ฝึกยุทธ์กลับต่างออกไป
แม้ว่าพวกเขาจะลงมือก่อน และความเร็วในการฉกชิงคริสตัลปราณก็รวดเร็วปานสายฟ้า แต่ค่าประสบการณ์ที่พวกเขาต้องการนั้นมากกว่าผู้เล่นทั่วไปหลายเท่า และในท้ายที่สุด พวกเขาก็สามารถเลื่อนเลเวลสูงสุดได้ถึงเพียงระดับ 43 เท่านั้น
ถึงกระนั้นก็ยังดีที่สามารถเลื่อนเลเวลได้ และยิ่งไปกว่านั้นคือพวกเราชนะแล้ว!
……
บนบอร์ดสนทนา ผู้คนในเขตอื่น ๆ กำลังดูตารางจัดอันดับผู้เล่น หลังจากการรีเฟรชก็มีผู้เล่นระดับสูงจำนวนมากในรายการจัดอันดับ และรายการจัดอันดับก็เริ่มรีเฟรชทุกวินาที
ทุกครั้งที่รีเฟรช จะมีรายชื่อผู้เล่นเพิ่มเข้ามาเรื่อย ๆ ในตาราง
ทันทีที่เห็นข้อมูลจากจอแสดงผล ผู้คนในทุกเขตต่างตกตะลึง พร้อมกับคลิกที่ตารางจัดอันดับเพื่อตรวจสอบทันที ก่อนพบว่าทั้งหมดเป็นผู้เล่นจากเขตตะวันออก
“บ้าจริง พวกเขาคงไม่ได้ฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมดใช่ไหม เยอะขนาดนั้นอะนะ?”
“เขตตะวันออกจะเกินไปแล้วนะ! ทำไมฉันถึงไม่ได้อยู่เขตตะวันออกวะ???”
“ใครบอกฉันได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น เขตตะวันออกชนะแล้ว? การต่อสู้จบลงแล้ว?”
“จะเป็นไปได้ไง! มันเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อสู้กับกองทัพมอนสเตอร์!”
“มันเป็นยังไงกันแน่วะเนี่ย”
แม้ว่าพวกเขาจะพิมพ์ถามบนบอร์ด แต่ในใจของทุกคนก็เดาได้แล้วว่าเขตตะวันออกคงเป็นฝ่ายมีชัยเหนือกองทัพมอนสเตอร์ มิฉะนั้น มันจะเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่คนจำนวนมากจะอัพเลเวลในเวลาเดียวกัน และมีระดับที่สูงขึ้นได้เร็วขนาดนี้
ไม่ใช่ว่าฝั่งเขตตะวันออกไม่เคยรวมตัวกันเพื่อต้านทานกองทัพมอนสเตอร์มาก่อน แต่ตอนนั้นพวกเขาก็ยังเอาชนะไม่ได้อยู่ดี
ทว่าในครั้งนี้มีเจ้าเวรกรรมและ X เพิ่มเข้ามา ก็สามารถพลิกกระดานคว้าชัยมาได้งั้นเหรอ?
เทพผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองเก่งกาจปานนั้นเชียว?
เกิดอะไรขึ้นในเขตตะวันออก? ใครสามารถบอกพวกเขาได้บ้าง?
ในตอนที่พวกเขาทำได้แค่คาดเดาไปต่าง ๆ นานา ทันใดนั้นก็มีคลิปวิดีโออัปโหลดลงบนบอร์ดสนทนา ตั้งชื่อกระทู้ว่า ‘ชัยชนะของเขตตะวันตก เหล่ามอนสเตอร์แตกพ่าย!’
เมื่อคลิกดูที่วิดีโอ ทุกคนก็เห็นสงครามกองทัพผู้เล่นและมอนสเตอร์โจมตีกันอย่างดุเดือด โดยกองทัพผู้เล่นอยู่ภายใต้คำสั่งอย่างมีระเบียบ แม้ว่าจะยังมีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก แต่เมื่อเทียบกับเขตอื่น ๆ ความถี่ของผู้เล่นที่ตายนั้นช้ามาก
ความเร็วของภาพเริ่มเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งหน้าจอวิดีโอกลายเป็นสีดำสนิท และเมื่อหน้าจอวิดีโอสว่างขึ้นอีกครั้ง กองทัพมอนสเตอร์ที่หนาแน่นก็หายไป แทนที่ด้วยซากศพและคริสตัลปราณของมัน!
เมื่อดูมาถึงตรงนี้ ทุกคนในบอร์ดต่างตะลึงค้าง
”บ้าจริง ชนะแล้ว? ชนะแล้วจริงเหรอ?”
“เขตตะวันออกชนะแล้ว??”
“สุดยอดไปเลย”
“เทพเจ้าเวรกรรม จงเจริญ เทพ X จงเจริญ ผู้เล่นเขตตะวันออกจงเจริญ!”
“ทำไมไม่เห็นร่างของเจ้าเวรกรรมและ X เลย พวกเขาทำอะไรลงไป มีใครอธิบายได้บ้าง ช่วยชี้แนะเทคนิคการพัฒนาการต่อสู้ของพวกคุณหน่อยได้ไหม!”
……
ในเกม
หลังจากการอัพเลเวลเสร็จสิ้นลง ทุกคนก็ฟื้นจากความยินดีและความตื่นเต้น แต่กลับพบว่าใครบางคนได้หายไป
“เทพเจ้าเวรกรรมไปไหน แล้วเทพ X ล่ะ”
“ใช่ เทพทั้งสองหายไปไหนแล้ว”
“เทพผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองน่ากลัวเกินไปแล้ว หากพวกเขาไม่ฆ่า BOSS ท่ามกลางมอนสเตอร์พวกนั้น และทำให้พวกมันตกอยู่ในความโกลาหล เราคงไม่สามารถชนะได้อย่างรวดเร็วแบบนี้!”
ทุกคนต่างมองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาเจ้าเวรกรรมและ X ทว่า ไม่ว่าจะมองหาอย่างไร พวกเขาก็ไม่พบร่องรอยของเทพทั้งสองนี้เลย
……
“ชนะแล้ว”
เหนือยอดเขา ผู้บัญชาการทั้งห้าคนต่างพร้อมใจกันจ้องมองอย่างอิจฉาริษยา
ส่วนผู้ถูกจ้องมองอย่างเจียงซาน ขณะนี้เขากำลังมีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสทีเดียว
ผู้บัญชาการทั้งห้าคร่ำครวญในใจ ขณะมองไปที่ซูเย่และ X ที่อยู่ด้านล่าง ก่อนร่องรอยของประสบการณ์ที่โชกโชนจะแวบเข้ามาในดวงตาของพวกเขา
“ดูจากความแข็งแกร่งแล้ว ซูเย่และ X ทั้งคู่คงอยู่ในขั้นสาม และคะแนนที่เห็นจากตารางจัดอันดับของซูเย่ในตารางจัดอันดับนั่น พลังการต่อสู้สูงสุดของเขาอยู่ที่ขั้นสี่ แต่ความแข็งแกร่งของมนุษย์กิ้งก่าเทียบเท่าขั้นห้า ..การที่ขั้นสามสามารถจัดการบอสขั้นห้าได้แบบนี้ มันไม่ดูเกินจริงไปหน่อยเหรอ?”
เยี่ยนตี้เอามือแตะที่คางอย่างใช่ความคิดพลางเอ่ยขึ้น
ผู้บัญชาการคนอื่น ๆ พลันจ้องมองไปที่ทั้งสองคนทันที นี่คือต้นกล้าชั้นเลิศสำหรับการฝึกฝน!
“เขตตะวันออกของฉันก็ฝากไว้ที่พวกเขาเลยแล้วกัน”
เจียงซานหัวเราะอย่างสุดใจ
นี่เป็นการประกาศเตือนสำหรับคนอื่น ว่าซูเย่และ X มาจากเขตมหานครตะวันออกของเขา ดังนั้นอย่าคิดอะไรไร้สาระ!
ผู้บัญชาการทั้งห้าแกล้งหูทวนลม และจับตามองดูทั้งสองต่อไป พวกเขาพบว่าเมื่อสิ้นสุดสงคราม X ก็ออฟไลน์ทันที
ส่วนเจ้าเวรกรรมขี่เฉิงหวงทะยานไปบนโลกกว้าง ขณะที่ผู้เล่นคนอื่นทำสงครามแย่งชิงคริสตัลปราณกัน ชายหนุ่มก็รีบตรงไปยังพื้นที่ระดับสี่
สายตาของผู้บัญชาการทั้งหกย้ายไปยังพื้นที่ระดับที่สี่ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในนั้นได้ก็ตาม
……
ซูเย่เข้าไปในพื้นที่ระดับสี่สิบ เพื่อสืบหาเบาะแสในรังของพวกมนุษย์กิ้งก่า
สงครามสิ้นสุดลงลงแล้ว แต่กองทัพมอนสเตอร์ยังไม่ได้ถูกกำจัดไปทั้งหมด!
“พื้นที่ระดับ 40-50 แบ่งออกเป็นหกเขต ในเมื่อที่เขตตะวันออกมีมนุษย์กิ้งก่าหนึ่งตัว งั้นก็แสดงว่าเขตอื่น ๆ อีกห้าเขตก็อาจจะมีเหมือนกัน”
“งั้นพวกมันจะรวมตัวกันที่พื้นที่ระดับ 40-50 ไหมนะ?”
ซูเย่เผยสีหน้าครุ่นคิดออกมาครู่หนึ่ง พื้นที่ระดับ 40-50 นั้นเชื่อมต่อกับเขตทั้งหกอย่างแน่นอน ซึ่งหมายความว่าพื้นที่ระดับ 40-50 เป็นจุดเริ่มต้นของพวกมนุษย์กิ้งก่า
กองทัพมอนสเตอร์แบ่งออกเป็นหกกลุ่ม และโจมตีจุดต่าง ๆ ตามลำดับ ทว่ากองทัพมอนสเตอร์ที่เขตตะวันออกถูกกำจัดไปแล้ว
กองทัพมอนสเตอร์ในเขตอื่น ๆ อาจกลับสู่โซนผจญภัยระดับ 40-50 แล้วก็ได้ และนี่คือเหตุผลที่เขาพุ่งตรงไปยังพื้นที่ระดับ 40-50 ต้องรีบคว้าโอกาสในการค้นหาเบาะแสในพื้นที่นี้ในเกมให้ได้มากที่สุด!
เพราะเขาอยากเข้าพื้นที่ระดับนี้ของดินแดนภูผามหานทีมานานแล้ว!!
ว่าแล้วชายหนุ่มก็ขี่เฉิงหวงและมุ่งหน้าจนกระทั่งมาถึงศูนย์กลางของพื้นที่ผจญภัยระดับ 40-50
ซูเย่ซ่อนตัวอยู่ในป่าลึก เรียกเก็บเฉิงหวงไปและพยายามปกปิดร่องรอยอย่างสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้
เวลาไหลผ่านไปอย่างเชื่องช้า บริเวณรอบ ๆ มีเสียงแปลก ๆ เล็ดลอดออกมา
มอนสเตอร์จำนวนมากกระจายไปทั่วทุกมุมของพื้นที่ระดับ 40-50 อย่างรวดเร็ว และในเวลาเดียวกัน มนุษย์กิ้งก่าก็มารวมตัวกันที่ใจกลางของพื้นที่
“จริงเสียด้วย!”
สายตาของซูเย่พลันเปล่งประกาย เขาตกเข้าสู่ห้วงความคิดอีกครั้ง
เมื่อพวกมันมารวมตัวกัน มนุษย์กิ้งก่าทั้งห้าก็ทำการสื่อสารด้วยภาษาที่เขาฟังไม่เข้าใจ
ทว่าแม้จะไม่เข้าใจ แต่ซูเย่ก็ตกใจมากที่สัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายมนุษย์เหล่านี้มีภาษาของตัวเอง!
ระหว่างที่ชายหนุ่มตกใจ สัตว์ประหลาดรูปร่างมนุษย์ทั้งห้าก็ได้เสร็จสิ้นการสนทนาลง พวกมันต่างเดินไปทางเดียวกันอย่างรวดเร็ว ทว่าซูเย่ยังไม่ขยับและเร้นกายอยู่ที่เดิม หลังจากเวลาผ่านไปประมาณห้าถึงหกนาที เขาถึงได้ตามมันไปอย่างเงียบ ๆ โดยอาศัยการดมกลิ่นรอบ ๆ และเดินตามรอยเท้าไปตลอดทาง
ในเวลาไม่นาน ซูเย่ก็มาถึงรังของมัน ลักษณะคล้ายถ้ำใต้ดิน และแม้ว่าเขาจะทิ้งระยะห่างจากพวกมันอยู่ไกล แต่ซูเย่ยังคงเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีสัตว์ประหลาดห้าตัวอยู่ในถ้ำนั้น
ซูเย่ระบุตำแหน่งทันทีและบันทึกข้อมูลลงไป พร้อมกับเปิดระบบเกมเพื่อส่งข้อมูลเข้าอีเมลของเขา ก่อนจะกดเปิดฟังก์ชันบันทึกวิดีโอ
ในยามนี้ เสียงคำรามอย่างหงุดหงิดดังออกมา มนุษย์กิ้งก่าห้าตน เมื่อมันค้นพบผู้บุกรุกพวกมันพลันทะยานออกมาจากในถ้ำ ส่งเสียงคำรามแสบแก้วหูใส่ซูเย่
ระหว่างที่คำรามใส่ซูเย่อย่างกราดเกรี้ยว พวกมันก็ได้เผยให้เห็นลิ้นแฉกที่น่าสยดสยองของมัน ก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาซูเย่โดยพลัน
ชายหนุ่มที่เพิ่งเสร็จสิ้นการอัพโหลดตำแหน่งของตน เขาได้ทำการส่งรอยยิ้มกว้างให้กับมนุษย์กิ้งก่าห้าตนที่กำลังจะจู่โจมตีเข้ามา
แกคิดว่าฉันจะทำให้พวกแกเห็นโดยไม่มีแผนรับมือหรือไง?
วินาทีต่อมา เบื้องหน้าของเขากลายเป็นสีดำสนิท ระบบบังคับให้ออฟไลน์ออกจากเกม เวลาเล่นเกมหมดแล้ว!
ทันทีที่เขาถอดหมวกเกม ซูเย่ก็ได้ยินเสียงเชียร์ของซูชือและจินฟาน ทั้งคู่ดูตื่นเต้นมาก
แต่ทันทีที่ลุกขึ้น ซูเย่กลับรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วกดหมายเลขของหวังห่าว
“ว่าไง?”
หวังห่าวกดรับสายทันที
“ผมเจอตำแหน่งแล้ว”
ซูเย่กล่าว
“ตำแหน่งอะไร? ตำแหน่ง! นายพูดว่าอะไรนะ!”
หวังห่าวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง หลังจากตั้งสติได้ เขาก็ถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความตกใจเล็กน้อย “นายบอกว่านายพบรังของมนุษย์กิ้งก่าที่ควบคุมกองทัพมอนสเตอร์แล้ว?”
“ครับ”
ซูเย่เอ่ยตอบ
“มาที่ห้องซ้อมตอนนี้เลย คุยต่อหน้า!”
หวังห่าวกล่าวอย่างเร่งรีบ
“โอเคครับ”
ซูเย่พยักหน้ารับคำ แล้วกดวางสาย
แต่ในตอนนี้ เมื่อเกมจบลง บนบอร์ดสนทนากลับมีคนจำนวนมากพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
“พวกเขาทำได้อย่างไร ใครอยู่เขตตะวันออกบ้าง ออกมาเล่าให้ฟังหน่อยสิ”
“แล้วเจ้าเวรกรรมกับ X ไปทำอะไรมา ทำไมพวกเขาถึงไปถึงเลเวล 50 แล้วล่ะ?”
ผู้คนนับไม่ถ้วนรอมาเป็นเวลานานกว่าหนึ่งชั่วโมง และในที่สุดเกมก็จบลง ดังนั้นมันก็ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะได้รับคำตอบในสิ่งที่สงสัย!
ณ ขณะนี้ ผู้เล่นในเขตตะวันออกมีเวลาไปที่บอร์ดสนทนา พวกเขาจึงออกมาอธิบายสามขั้นตอนที่พวกเขาได้ยินมา
“เทพเจ้าเวรกรรมโคตรเท่ห์เลยเว้ย ครั้งแรกเขาใช้สัตว์ประหลาดน้ำแข็งยักษ์ในป่าเกล็ดน้ำค้างแข็งเพื่อฆ่ากองทัพมอนสเตอร์จำนวนมาก จากนั้นเมื่อพวกมันกำลังจะล่าถอย เขาก็ให้เราไล่ตามและปิดกั้นทางหนีของพวกมัน ในท้ายที่สุด เทพเจ้าเวรกรรมร่วมมือกับ X เพื่อฆ่าบอสตัวที่ควบคุมกองทัพมอนสเตอร์”
เมื่อได้อ่านคำอธิบายนี้ ผู้เล่นในเขตอื่นต่างก็มีความคิดเช่นเดียวกันผุดขึ้นมาในใจ
‘เจ้าเวรกรรมเจ๋งเป้ง!’
คำนวณอย่างดีเป็นขั้นเป็นตอน
“เราเคยพูดไว้นานแล้วว่าภายใต้การนำของเขา เราจะสามารถเอาชนะพวกมันได้อย่างแน่นอน พวกแกไม่เชื่อเองไม่ใช่เหรอ?”
ผู้เล่นในเขตตะวันออกกล่าวด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
“ไม่ใช่เพียงแค่เจ้าเวรรกรมเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหัวหน้าทีมท่ามกลางคนทั้งสามพันคนของเขาด้วย!”
“ใช่ แม่ทัพใหญ่ของเรา ‘ฉันก็แค่อายุสามขวบ’ นักยุทธศาสตร์ที่ทั้งสวยและเก่งมาก และยังเป็นแฝดกับ ‘นางฟ้าตัวน้อยหรานหราน’ ผู้โจมตีหลักของเรา สองสาวช่างงดงามจริง ๆ!”
“สวยจริงเหรอ?”
“อย่าพูดมาก เอารูปมาดู!!”