เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 93 สลายกองทัพมอนสเตอร์!
บทที่ 93 สลายกองทัพมอนสเตอร์!
“กองทัพมอนสเตอร์กำลังระส่ำระสาย!”
“ดูเหมือนว่าพวกมันเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาแล้ว”
“มนุษย์กิ้งก่าเป็นผู้ควบคุมพวกมันจริง ๆ ด้วย เพราะพอมันตายแล้ว พวกมอนสเตอร์ก็หายคลั่ง!”
“เป็นอย่างนี้นี่เอง!”
เมื่อเจ้าเวรกรรมและ X รวมพลังกันฆ่ามนุษย์กิ้งก่า ฉากในที่เกิดเหตุก็เหมือนกับที่ซูเย่เคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ และมอนสเตอร์พวกนี้ค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ
เมื่อภาวะคุ้มคลั่งของพวกมันสูญสลายไป และภายใต้การล้อมโจมตีของผู้เล่นนับจำนวนมาก พวกมันก็เริ่มถอยหนีด้วยความตื่นตระหนก
ไป๋จือหรานสัมผัสได้ถึงจุดนี้อย่างชัดเจน
“ล้อมพวกมันไว้ บุกโจมตี!”
ทันทีออกคำสั่ง จากเดิมที่เป็นค่ายกลป้องกัน ก็แปรเปลี่ยนเป็นค่ายกลสำหรับบุกโจมตีทันที
ในตอนนี้ พวกเขาไม่จำเป็นต้องป้องกันการโจมตีที่รุนแรงจากพวกมันอีกต่อไป แต่เลือกที่จะโจมตีด้วยกำลังทั้งหมดที่มี!
ไม่ว่าผู้เล่นทั่วไปจะไปทางไหน ก็งัดศิลปะการต่อสู้มากมายมาจัดการพวกมัน และทุกที่ที่ผู้เล่นฝึกยุทธ์ไป พวกมอนสเตอร์ที่คืนสติแล้วก็ต้องถอยร่นติดต่อกันจากการจู่โจมที่รุนแรง
ทีมลูกรักสวรรค์หลายคนที่ซ่อนตัวอยู่ในสนามรบ ที่มีหน้าที่จัดการมอนสเตอร์ระดับสี่ขึ้นไป ก็ได้สวมวิญญาณนักฆ่าทันที
ในระหว่างทางที่พวกเขาก้าวผ่าน ก็เก็บเกี่ยวชีวิตของมอนสเตอร์ทั้งหมดไปอย่างบ้าคลั่ง
ฆ่าได้สะใจกว่าครั้งไหน ๆ!
ด้วยกลุ่มคนจำนวนมาก ควบคู่ไปกับคำสั่งที่เหมาะสมของไป๋จื่อหราน จำนวนมอนสเตอร์ก็ลดลงเรื่อยๆ และในท้ายที่สุด ก่อนที่จำนวนผู้เสียชีวิตจะเกินหนึ่งล้าน กองทัพมอนสเตอร์ก็ถูกกำจัดออกไป
“เราชนะแล้ว พวกเราชนะ!”
“เจ๋ง เจ๋งมาก! ในที่สุดฉันก็ล้างแค้นให้เมื่อสองวันก่อนได้!!!”
“ชนะแล้ว!!!”
เสียงเชียร์ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นนับไม่ถ้วนดังขึ้น ผู้เล่นจากเขตต่าง ๆ ต่างพากันส่งเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีอย่างบ้าคลั่ง
ก่อนหน้านั้นพวกเขาถูกทำร้ายจิตใจอย่างหนัก ดังนั้นพวกเขาจึงมีความกระหายในชัยชนะมากกว่าครั้งไหน ๆ!
เสียงเชียร์ที่ตื่นเต้นดังก้องไปทั่วบริเวณ เมื่อเผชิญกับคลื่นเสียงแสบแก้วหู ผู้เล่นจากเขตมหานครตะวันออกก็ยกยิ้มมุมปาก พร้อมกับส่งเสียงพึมพำอย่างเย่อหยิ่ง
“ตื่นเต้นกันทำไม มีอะไรน่าตื่นเต้น”
“นั่นสิ คนจากเขตเราจัดการกองทัพมอนสเตอร์ได้ด้วยกำลังคนจากเขตเดียว แต่ครั้งนี้ร่วมมือกันทั้งหกเขต มีตรงไหนน่าตื่นเต้น ให้เอาปากกามาวงเลย”
พวกบ้านนอกไม่เคยพบเจอโลกภายนอกก็แบบนี่แหละนะ!
จากนั้นไม่นาน เสียงเชียร์ก็เริ่มสงบลงอย่างรวดเร็วตามธรรมชาติ ทุกคนรู้ดี ศึกนี้ยังอีกยาวไกล!
เพราะครั้งนี้ นอกจากกองทัพมอนสเตอร์ในเขตตะวันออกแล้ว ยังมีอีกห้าเขตที่เหลือ!
การต่อสู้ครั้งนี้เป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อย คราวนี้พวกเขาจะต้องทำลายพวกมันจนสิ้นซากให้ได้!
อีกด้านหนึ่ง ลูกรักสวรรค์ที่ได้เห็นซูเย่ และ X ร่วมมือกันฆ่ามนุษย์กิ้งก่า ก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน
พวกเขามองหน้ากันไปมาอย่างหงอยเหงาเล็กน้อย เพราะเหตุที่มาที่นี่ก็เพื่อเข้าร่วมสงคราม เพื่อเอาชนะกองทัพมอนสเตอร์ และเพื่อเข้าสู่พื้นที่ระดับที่สี่สำหรับฝึกฝนทักษะของพวกเขา!
แต่สุดท้ายยังไม่ทันได้ขยับตัวก็ชนะแล้ว?
ในฐานะผู้แข็งแกร่งร้อยอันดับแรกในตารางผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสาม เหตุใดพวกเขาจึงกลายเป็นเพียงผู้ชมในสงครามครั้งนี้กัน?
มาเสียเที่ยว?
“ทุกคน มนุษย์กิ้งก่าตัวต่อไปก็ขอมอบให้พวกนายแล้วนะ”
ราวกับซูเย่สามารถอ่านความคิดของพวกเขาได้ ชายหนุ่มพลันพูดขึ้นมาทันที “ความยากจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก ดังนั้นพวกนายต้องเตรียมพร้อมให้ดี”
ถ้ากลัวลำบากก็ไม่มาแต่แรกหรอกว้อย!
เมื่อคิดได้ว่ายังมีกองทัพมอนสเตอร์จากอีกห้าเขตที่เหลือ …มันก็ย่อมหมายความว่ายังมีมนุษย์กิ้งก่าอีกห้าตนให้ฆ่า!
หัวใจของพวกเขาพลันมีเลือดพลุ่งพล่าน
ซูเย่ออกประกาศให้ทุกคน
“ชัยชนะครั้งนี้เป็นเพียงชั่วคราว ทุกคนรีบอัพเลเวล อัพเวลได้ก็รีบอัพ และถ้าแลกเปลี่ยนได้ก็รีบแลกซะ ต่อไปเรายังมีการต่อสู้ที่ยากลำบากรออยู่!”
เมื่อส่งประกาศไปแล้ว ในสนามรบ ผู้เล่นทุกคนที่กำลังตื่นเต้นพลันหยุดเสียงเชียร์ของพวกเขาลง และเริ่มทำการอัพเลเวลทันที
แสงนวลสีขาวส่องสว่างรอบตัวผู้เล่นจำนวนมาก มีผู้เล่นหลายคนที่ได้อัพเลเวล แต่ก็มีคนส่วนใหญ่ที่ค่าประสบการณ์ยังไม่เพียงพอสำหรับการอัพเลเวล
ครั้งนี้มีคนเข้าร่วมมากเกินไปในการต่อสู้ และค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากการฆ่ามอนสเตอร์ก็น้อยลง แม้แต่คริสตัลปราณที่ตกลงมาทั่วพื้นก็ยังหยิบขึ้นมาได้ภายในหนึ่งนาทีหลังจากการต่อสู้จบลง
แม้ว่าพวกเขาจะกระจายอย่างเท่าเทียมกัน แต่คริสตัลปราณที่แต่ละคนได้มีจำนวนไม่มาก นอกจากนี้ ยังมีผู้เล่นบางคนที่ไม่ได้เลือกแลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์เพื่ออัพเลเวล แต่ใช้คริสตัลปราณจำนวนมากเพื่อแลกกับอุปกรณ์ที่มีค่าโจมตีมากกว่าเดิมเพื่อเตรียมเผชิญหน้ากับการต่อสู้อันดุเดือดที่กำลังจะเกิดขึ้น !
……
เหนือยอดเขา
“ไม่เลว”
เจียงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขาพึงพอใจมาก “แม้ว่าวิธีการของซูเย่จะมีโอกาสสำเร็จสูงมาก แต่ปัจจัยเสี่ยงก็สูงมากเช่นกัน เขาสามารถทำแบบนี้ได้ใน Fantasy Dream เพราะชีวิตมันไม่ได้มีค่าอะไร แต่ถ้าทำแบบเดียวกันในดินแดนภูผามหานที มันก็ไม่ง่ายเช่นนั้นแล้ว”
“ดวงตาของคุณเฉียบคมเกินไปแล้ว”
หลานหลานกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ทำได้ขนาดนี้ก็ไม่ง่ายแล้ว คุณคงไม่ได้หวังว่าเขาจะนำผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามไปจัดการกองทัพมอนสเตอร์ในดินแดนภูผามหานทีหรอกใช่ไหม”
“ใช้คนจำนวนมากกวาดล้างกองทัพมอนสเตอร์ …วิธีนี้นับว่าสมเหตุสมผลแล้ว”
อู่เสี้ยนห่าวเอ่ยเสริมด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
เมื่อคนอื่น ๆ ได้ยินก็ส่ายหัวพลางหัวเราะ เธอผู้นี้มักจะพูดตรงไปตรงมาเช่นนี้เสมอ
“การต่อสู้ยังไม่จบ”
เยี่ยนตี้เอ่ยแทรกขึ้นมา “นี่เป็นเพียงหนึ่งในหกเท่านั้น ต่อไปเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก เราต้องดูให้ดีว่าซูเย่จะจัดการอย่างไร”
“หวังว่าก่อนที่เวลาจะหมดลง เขาจะทำมันได้”
“มิเช่นนั้นทุกอย่างจะต้องเริ่มใหม่!”
……
ในเกม
“เวลากระชั้นชิดเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งที่สอง”
เมื่อส่งประกาศไปเรียบร้อย ซูเย่ก็มุ่งหน้าเข้าสู่พื้นที่ระดับ 40-50
หลังจากที่ผู้เล่นทุกคนเห็นประกาศ พวกเขาก็หาที่ซ่อนตัวอีกครั้งภายใต้คำสั่งของไป๋จือหราน
ที่ราบซึ่งเคยเนืองแน่นไปด้วยผู้เล่นหลายคน ว่างเปล่าในเวลาไม่กี่นาทีและไม่หลงเหลือใครอยู่เลย
ซูเย่ขี่เฉิงหวงเข้าสู่โซนผจญภัยระดับ 40-50 ลึกเข้าไปเรื่อย ๆ
จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ในเวลานี้ กองทัพมอนสเตอร์ในพื้นที่อื่นน่าจะพบว่าไม่มีผู้เล่นอยู่เลย และตอนนี้พวกมันน่าจะกลับมาได้แล้วในเวลานี้ ซึ่งสิ่งที่เขาต้องทำก็คือนำพวกมันไปยังเขตมหานครตะวันออก!
เขาเดินเล่นในพื้นที่ระดับ 40-50 หนึ่งรอบ แต่พบว่าตัวเองมาเร็วเกินไป
กองทัพมอนสเตอร์จากพื้นที่ต่าง ๆ ยังไม่กลับมา ระหว่างที่กำลังสับสน ซูเย่ก็เปิดแผนที่ และมุ่งหน้าไปที่ประตูทางเข้าของพื้นที่ระดับ 40-50 ที่อยู่ใกล้กับเขตมหานครตะวันออกที่สุด
เขาพบว่าทันทีที่เดินเข้าไปในทางผ่าน ซูเย่สามารถเห็นจากในระยะไกลได้ว่ามีฝูงมอนสเตอร์ขนาดใหญ่จนกลายเป็นแนวสีดำกำลังวิ่งเข้ามา เห็นได้ชัดว่านี่ก็คือทางผ่านขากลับของพวกมัน
“มาได้ทันเวลาพอดี!”
ซูเย่ยืนขึ้นจากระยะไกล เปลี่ยนพลังงานปราณของเขาให้เป็นธนู ร่ายพลังปราณเข้าไปในลูกศร และยิงตรงไปที่ใจกลางของฝูงมอนสเตอร์โดยไม่ลังเล
แม้ว่าที่ตั้งของมนุษย์กิ้งก่ายังไม่แน่ชัด แต่ซูเย่เชื่อว่าเมื่อยิงลูกศรออกไป มนุษย์กิ้งก่าจะปรากฏตัวออกมาเองอย่างแน่นอน
และก็เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ ฝูงมอนสเตอร์แหวกทางออกในทันใด
ลูกศรเรืองแสงยิงตรงเข้าไปกลางฝูงมอนสเตอร์ ที่ตรงกลางมนุษย์กิ้งก่าตัวหนึ่งโผทะยานออกมาภายใต้การคุ้มครองของชั้นเกราะ ดวงตาสีแดงเต็มไปด้วยความละโมบ ชนเข้ากับลูกธนูโดยตรง มันกลั่นกรองและดูดซับพลังปราณในลูกธนูอย่างรวดเร็ว
มนุษย์กิ้งก่าโบกสะบัดมือขวา โปรยผงเรืองแสงออกไปโดยรอบ ทันใดนั้น พวกมอนสเตอร์ก็ตกอยู่ในสภาวะบ้าคลั่งทันที
ภายใต้คำสั่งของมัน ฝูงมอนสเตอร์เป็นเหมือนเมฆสีดำที่ปกคลุมเมือง ไล่ตามสังหารซูเย่อย่างเมามัน
“ไป!”
ซูเย่ตะโกนสั่งเฉิงหวง เมื่อมันได้ยินก็ทะยานตัวเข้าไปในพื้นที่ระดับ 40-50 ทันที
กองทัพมอนสเตอร์ตามมาจริง ๆ!
ภายใต้การหลอกล่อของซูเย่ กองทัพมอนสเตอร์ในเขตมหานครเหนือทั้งหมดได้เข้าบุกรุกสู่เขตมหานครตะวันออก
เขาทำเหมือนกับครั้งก่อน ซูเย่หลอกล่อนำพวกมันไปทางป่าเกล็ดน้ำค้างแข็ง
หลังจากนั้นไม่นาน
“โฮกก!”
เสียงคำรามดังสนั่นมาจากป่าเกล็ดน้ำค้างแข็ง
คราวนี้เห็นได้ชัดว่าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งโกรธกว่าครั้งที่แล้ว มันเพิ่งผล็อยหลับไปชั่วขณะหนึ่ง แต่กลับถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง และเมื่อมันลืมตาขึ้น ก็เห็นเป็นฝูงมอนสเตอร์เช่นเดิม!
ความโกรธของมันได้ปะทุออกมา!
มอนสเตอร์ทั้งหมดที่เข้าไปในพื้นที่ป่าเกล็ดน้ำค้างแข็งเพียงเวลาไม่นาน …ใช้เพียงชั่วพริบตาเท่านั้นที่พวกมันจะถูกแช่แข็งและแตกสลายในทันที
เมื่อมนุษย์กิ้งก่าเห็นเช่นนั้น ร่องรอยของความตื่นตระหนกก็แวบเข้ามาในดวงตา มันรีบควบคุมกองทัพมอนสเตอร์ให้หลบหนีทันที
แต่ความโมโหของสัตว์ประหลาดน้ำแข็งยังไม่จางหายไปแม้เพียงเศษเสี้ยว มันจึงไล่ตามออกมาจากป่าและกำจัดมอนสเตอร์น่ารำคาญไปถึงหนึ่งในห้าของพวกมันทั้งหมด
จนกระทั่งพวกมอนสเตอร์หนีออกไปหลายร้อยกิโลเมตร ในที่สุดความโกรธเกรี้ยวของมันก็เริ่มเบาบางลง ก่อนที่มันจะหันหลังมุ่งหน้ากลับไปที่ที่มันจากมา
ในตอนนี้
เหล่าลูกรักสวรรค์ที่ซ่อนตัวอยู่ได้เห็นฉากที่สัตว์ประหลาดน้ำแข็งไล่ตามกองทัพมอนสเตอร์ด้วยตาของพวกเขาเอง!
ตอนนั้นเองที่พวกเขาได้ตระหนักว่าความสามารถในการทำลายสวรรค์และผืนปฐพีคืออะไร
มันแข็งแกร่งมาก! พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงไอเย็นเยือกที่ปะทุจากตัวของมัน ทำให้แววตาของพวกเขาพลันแปรเปลี่ยนยามมองไปที่มัน
“ให้ตายเถอะน่ากลัวเกินไปแล้ว มีเจ้าตัวนี้ซ่อนอยู่ในป่าเกล็ดค้างน้ำแข็งของมหานครตะวันออก นี่นั่นไม่อันตรายแย่เลยเหรอ?”
“หยุดพูดเลย แกพูดงี้ฉันจะกล้านอนหลับที่มหานครตะวันออกได้ยังไง มันน่ากลัวเกินไป!”
“ซูเย่ไม่กลัวตายเลยรึไง เขายังกล้าไปยั่วยุเจ้าตัวนี้ได้อีก”
“ถ้าคุณสามารถควบคุมมันได้ ยังจะต้องกลัวอะไรอีก มันสามารถจัดการกองทัพมนุษย์ทั้งหมดในเขตทั้งหกได้แน่”
พวกเขาต่างรู้สึกตกตะลึง สิ่งที่สำคัญคือพวกรู้อยู่แก่ใจว่าสัตว์ประหลาดน้ำแข็งตัวนี้ไม่เพียงแค่เป็นตัวละครในเกม แต่ว่ามันมีอยู่จริง!
และความสามารถของตัวที่แท้จริงของมันมีมากกว่าเจ้าตัวในเกมที่พวกเขากำลังมองดูอยู่ถึงสามส่วน
จะเป็นอย่างไรหากตัวจริงที่อยู่ในดินแดนภูผามหานทีถูกปลุกให้ตื่นจากการห้วงนิทรา?
ทุกคนต่างสั่นสะท้านเมื่อคิดไปถึงผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้น
ระหว่างที่พวกเขากำลังตกตะลึง สัตว์ประหลาดน้ำแข็งก็ได้กลับไปที่ป่าของมันและหายตัวไปต่อหน้าทุกคน
“ลงมือ!”
ซูเย่ส่งประกาศขึ้นทันที
เมื่อพวกเขาเห็นประกาศ ผู้เล่นที่กำลังพลางตัวทั้งหมดก็พุ่งทะยานออกมาตัดช่องทางการหนีของมอนสเตอร์ ภายใต้คำสั่งของไป๋จือหราน พวกเขาเริ่มฆ่ามอนสเตอร์อย่างเมามัน
ด้านหลังสัตว์ประหลาดน้ำแข็ง
ลูกรักสวรรค์ทีมแรกนำโดยถังอี้ พวกเขาตั้งสติอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของพวกเขาเคร่งขรึมอย่างเห็นได้ชัดและเข้าโจมตีมนุษย์กิ้งก่าด้วยความเร็วสูงสุด
พวกเขาวางแผนไว้แล้ว โดยจะพยายามโจมตีมนุษย์กิ้งก่าด้วยพลังทั้งหมดของ 20 คนในทันที แล้วฆ่ามันให้สิ้นซาก ทว่าเมื่อพวกเขาโจมตีเข้าจริง ๆ…
“ตึ้ง!”
เสียงของแรงสั่นสะเทือนดังขึ้น
อาวุธของคน 20 คนได้โจมตีโล่พลังงานรอบตัวมนุษย์กิ้งก่า แต่พวกเขาต่างล้มเหลวในการทำลายเกราะนั่น
นี่มันคืออะไร?
ทั้ง 19 คนตกใจหน้าถอดสี
เจ้าเวรกรรมและ X สามารถทำลายการเกราะนี้ได้ แต่พวกเขา 19 คนไม่สามารถทำลายเกราะนี้ได้งั้นเหรอ?