เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 361 กลั่นแกล้งคน

ตอนที่ 361 กลั่นแกล้งคน

กู้ฮอนจ้องหน้าชายคนนี้ที่เปลี่ยนจาก หน้ามือเป็นหลังมือ

“เข้าโรงพยาบาลเหรอ” เธอหัวเราะแล้ว พูดด้วยเสียง า คุณยุ่งอยู่กับการเตรียมงาน หมั้นของคุณไม่ใช่เหรอ”

เป่หมิงโม่กะพริบตา คิ้วชนกัน แล้วจ้อง มองเธอไว้อย่างไม่ทําอะไรไม่ถูก “ฮอนฮอน……

“อย่าเรียกฉัน” เธอรับขัดจังหวะเขา แล้ว เหลือบมองเสื้อผ้าของเขาขึ้นลง การแต่งตัว ไม่แปลกจากคนนี่ “ท่านผู้บริหารเปหมิง ได้ ข่าวว่าวันนี้จะหมั้นแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไป อยู่กับว่าที่ภรรยาล่ะ หนีมาห้องน้ำหญิงทำไม หรือว่าคุณมีความชอบพิเศษแบบนี้จริง ๆ ชอบ เข้าห้องน้ำหญิงเหรอ”

ใบหน้าเย็นชาของเขากระตุกเล็กน้อย ซึ่งเขาไม่ได้บอกความจริงกับเธอว่า เขา มาที่นี่เพื่อตามหาเฟยเอ๋อ……..

เพียงแต่ว่า สิ่งที่เขาให้ความสําคัญ มากกว่าคือ “คุณรู้ได้ยังไง”

เธอรู้ได้ไงว่าวันนี้เขาจะหมั้น เขาปัดข่าว แล้วไม่ใช่หรือ

กู้ฮอนแทบจะกรีดร้องออกมา ทำไมยังมี คนที่หน้าบ้านได้ขนาดนี้

“เป้หมิงโม่……. ” เธอพูดเสียงเย็นชา “ถ้า ไม่อยากให้ใครรู้ คุณก็ไม่ต้องทําสิ คุณมี ครอบครัวแล้วนะรบกวนคุณซื่อสัตย์และดูแล ปกป้องคู่หมั้นของคุณหน่อย อย่ามาหาเรื่อง ฉัน”

เธอไม่อยากเห็นคนตรงหน้าอีก

เพราะกลัวตัวเองอดไม่ไหวที่จะหั่นชาย คนนี้เป็นชิ้น ๆ

มันกลั่นแกล้งเกินไปหน่อยแล้ว เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีดินออกจากตัวเขา แล้วหันตัวด้วยความโกรธ……..

“ฮอนฮอน…..” เขาพยายามดึงเธอไว้ไม่ ยอมให้เดินจากไป ผมเคยพูดแล้ว ว่าผม สามารถให้คุณทุกอย่างได้……ยกเว้นการ แต่งงาน……

กู้ฮอนหันหัวแล้วหัวเราะด้วยความไม่ พอใจ ดวงตาที่ชัดเจนโปร่งแสงแสดงออกถึง การปฏิเสธมาก

สามารถให้เธอได้ทุกอย่าง ยกเว้นการ แต่งงาน

ความหมายชัดเจนพอไหม

เขาจะให้เธอเป็นแค่สัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง เป็นนกกระจอกในกรงทองคํา

“เป๊หมิงโม่ ปล่อยมือ อย่าให้ฉันต้องดูถูก คุณมากกว่านี้” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “คุณควรต้องรู้สึกว่าใคร ว่าการแต่งงานมันต้อง มีความซื่อสัตย์ คุณเคยบอกไม่ใช่เหรอ ว่าถ้า ไม่รักจะไม่แต่ง ไหน ๆ คุณก็จะหมั้นแล้ว คุณ ควรต้องแสดงออกถึงความรักที่มีต่อว่าที่ ภรรยาส”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ หน้าของกูฮอนเริ่มซีด แล้วคุณมาไม่จบไม่สิ้นกับฉันตอนนี้ มันหมาย ถึงอะไร”

กู้ฮอนไม่รู้ว่า คําที่เธอพูด ไม่รักคงไม่ แดง’ ทำให้เฟยเอ๋อตกใจอย่างสุดซึ้ง…….

เฟยเอ๋อรู้สึกประหลาดใจ

ทันใด …….

เสียง แกรก……

เสียงเปิดประตูดังขึ้น

เป้หมิงโม่มองไปที่เสียงนั้นอย่างไม่รู้ตัว มองไปประตูในห้องน้ำนั้น………

และภาพที่เห็นนั้น ทําให้เขาตะลึง

เหมือนกู้ฮอนก็ได้ยินนั้นในห้องน้ำ เหมือนกัน เธอยังถูกเป้หมิงโม่ดึงแขนไว้ แล้ว มองเข้าไปในห้องน้ำนั้นด้วยสัญชาตญาณ สาวที่แอบร้องไห้อยู่ในห้องน้ำออกมาแล้วเห รอ

ฮอนมองไปทางที่ได้ยินเสียง ภาพนี้ก็ทำให้เธอตกใจไม่น้อย ภาพนี้ เหมือนค้างอยู่ในตา

เฟยเอ๋อเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยร่าง ที่สูงเรียว สวมใส่ชุดเจ้าสาว ไม่ต่างจากนาง แบบ………

แต่ใบหน้าเธอ ร้องไห้จนเลอะเครื่อง

สําอาง

กู้ฮอนตกใจมาก ชุดเจ้าสาวที่เฟยเอ๋อ สวมใส่อยู่ เป้หมิงไม่ถอดมันลงจากตัวของเธอ ในห้องลองเสื้อนั้นยังไง……..ฮอนไม่มีวัน

และใบหน้าของเฟยเอ๋อ เธอก็จําได้ อย่างชัดเจน…. ณ ห้างสรรพสินค้าในวันนั้น สาวคนที่นั่ง อยู่บนรถเข็นคือเฟยเอ๋อที่ยืนอยู่ตรงนี้

” เฟยเอ๋อเรียกชื่อเขาด้วยเสียงที่ กําลังร้องไห้

มือที่จับแขนกู้ฮอนนั้นก็ค่อย ๆ เพลาลง

ความรู้สึกของกู้ฮอนเหมือนถูกอะไรชน เขาจ้ง ๆ ที่หัวใจ

เธอก้มลงไปมองแขนที่ถูกเขาปล่อย

มือ.

กู้ฮอนรู้ทันทีเลยว่า……..

การที่จะให้เขาปล่อยมือเธอนั้น แท้จริง แล้วมันไม่ได้ยากเลย…….

ไม่จําเป็นต้องดิ้นรนแค่ไหน เพียงคำว่า ‘ไม่’ สั้น ๆ ค่าเดียวจากปากเฟยเอ๋อ ก็ทําให้เขา ปล่อยมือเหมือนการจับมือเธอเป็นเรื่องผิด……

“เฟยเอ๋อ” เขาเรียกชื่อเธออย่างใจเย็น แล้วแสดงออกถึงความกังวลต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้น นับจากนี้

เห็นตาของกู้ฮอนที่เพิ่งจะร้องไห้เสร็จ เขาก็พอเดาได้ว่าเธอเห็นอะไรก่อนหน้านี้

ด้วยสายตาที่ท่วมด้วยน้ำตาของกู้ฮอน มองไปที่เป้หมิงไม่อย่างน่าสงสาร แล้วมองไป ที่กู้ฮอน

เธอไม่ได้พูดอะไร แล้วรีบเดินไปที่ อ่างล้างหน้า จากนั้นเปิดก๊อกน้ำแล้วใช้น้ำล้าง หน้าที่เลอะด้วยเครื่องสําอาง…….

เพียะ ๆ ๆ

น้าที่สาดใส่หน้าด้วยความแรง

เฟยเอ๋อตบหน้าตัวเองด้วยความแรง เหมือนอยากล้างเครื่องสําอางบนใบหน้า

เธอตบหน้าตัวเองด้วยความแรง

เสียงทีดบลงใบหน้าของเธอทำให้ผู้อื่น

ฟังแล้วรู้สึกเห็นใจ น้าที่สาดใส่หน้าของเธอปะปนด้วยหยด

เป้หมิงโม่ขมวดคิ้ว สุดจะทน จึงรีบเดิน เข้าไปหาเธอ……

ดึงหน้าเฟยเอ๋อจากอ่างล้างมือนั้น

“เฟยเอ๋อ อย่าทําแบบนี้”

เวลานี้ เฟยเอ๋อก็ทรุดตัวลง

นาที่เปียกบนแก้มของเธอ ได้ล้างเครื่อง สําอางออกไปหมด จึงเห็นแผลเป็นบน ใบหน้า…….

หยดน้าบนใบหน้า ค่อย ๆ ไหลลงไปจน เปียกขอบเสื้อของเธอหมด…….

“ป๋อ ๆ …………..” เฟยเอ๋อทนไม่ได้ จึง รับซบลงกลางอกของเป่หมิงโม่ แล้วร้องไห้ ออกมา……

กู้ฮอนยืนมองพวกเขาอยู่หน้าประตู ห้องน้า ด้วยใบหน้า ขีดจาง……. ใครจะไปรู้ ว่าผู้หญิงที่เธอปลอบใจเมื่อกี้ นี้ กลับเป็นว่าที่ภรรยาของเป่หมิงโม

ทันใดนั้นก็รู้สึกเธอกับเฟยเอ๋อนั้นน่า

สกมาก

เพราะชายที่อยู่ในการสนทนาของเขา ทั้งสองนั้น คือคนคนเดียวกัน

เป้หมิงไม่ได้แต่ยืนอ ต่อให้เฟยเอ๋อจะ ร้องไห้หนักยังไง เขาก็ไม่รู้จะใช้คำพูดไหนมา ปลอบใจเธอ

สายตาของเขาค่อย ๆ มองไปที่หน้า ประตู แล้วมองไปที่กู้ฮอน เมื่อเห็นสายตาขอ งกู้ฮอนทําให้เขารู้สึกเจ็บปวดในใจลึก ๆ .………