เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 41 ใจตรงกัน1

ตอนที่ 41 ใจตรงกัน1

กำปั้นข้างตัวของกู้ฮอนสั่นเทาเล็กน้อย

เธอเงยหน้ามองตึกโรงพยาบาลตรงหน้า ห่างกันแค่ไม่ กี่วัน นึกไม่ถึงเลยว่าจะได้กลับมาที่นี่อีก

เพียงแต่ว่าครั้งนี้เป็นเหมิงโม่ ที่เข้าโรงพยาบาล

เมื่อคืนเธอนอนหลับไปพร้อมกับไข้สูง ไม่รู้เรื่องอะไร เกี่ยวกับเขาเลยสักนิดเดียว

พอดูหัวข้อข่าวซุบซิบจบ เธอก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ ถึงว่าเป็นใต้เอ๋อวิ่งเข้ามาตบหน้าเธอ เห็นได้ชัด เป่ยใต้

ทันที

เอ่อคงเข้าใจผิดว่าเธอคือผู้หญิงที่อยู่ในรถของเป่หมิงโม่

เมื่อคืน

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วเดินตรงเข้าไป….

*

ตอนนี้คฤหาสน์ตระกูลเปหมิงวุ่นวายมาก

เพราะเป่ยหมิงโม่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้ท่าน เป่ยหมิงความดันขึ้นอย่างรวดเร็ว

ได้แต่นอนเงียบๆอยู่บนเตียงเท่านั้น

เจียงฮุ่ยซินรู้สึกหวั่นใจทันที ราวกับตัวเธอจะแก่ขึ้น

เป็นสิบปีในชั่วข้ามคืน
ท่านผู้เฒ่าที่นอนอยู่บนเตียง เธอพยายามกลั่นน้ำตา เอาไว้ แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “เจิ้งเทียนคุณไม่ต้องเป็น ห่วงนะ ยันยันถึงโรงพยาบาลแล้ว โม่ต้องไม่เป็นอะไร คุณต้องรักษาสุขภาพให้ดีนะ อย่าร้อนใจอีก เข้าใจไหม”

เป่หมิงเจิ้งเทียนนอนอยู่บนเตียง ผมหงอกขาวโพลน ถอนหายใจเบาๆ กุมมือของเจียงฮุ่ยซินไว้แน่น “ฮุ่ยซิน ฉันแก่มากแล้ว โชคดีที่มีเธอคอยอยู่เคียงข้างฉันมา ตลอด ขอบใจนะ ..

“พูดอะไรอย่างนั้น กับฉันยังต้องพูดขอบคุณหรือ” เจียงฮุ่ยซินสูดลมหายใจเข้า “เจิ้งเทียน ในบรรดาเด็กๆ แต่ไหนแต่ไรฉันรู้ว่าคุณชอบโม่ที่สุด….”

เป่หมิงเจิ้งเทียนพยักหน้า แล้วพูดต่อจากเธอ “ในขณะ เดียวกัน คนที่รักที่สุดก็คอยต่อต้านฉัน คนที่ทำให้ปวด หัวที่สุดก็คือเขา”

“คุณล่ะก็ ตั้งความหวังกับเขาสูงเกินไป ตั้งแต่เล็กจน โตก็เอาแต่กดดันเขา บังคับให้เขาทำนุ่นทำนี่ ตอนนี้เขา เก่งขนาดที่คุณยังยอมรับ แค่เขาไม่ค่อยฟังคุณพูด เท่านั้นเอง”

เปหมิงเจิ้งเทียนถอนหายใจยาวอีกครั้ง “ในบรรดา ลูกชายสามคน ลูกคนโตก็ชื่อและอ่อนแอ ไม่เด็ดเดี่ยว ลูกคนเล็กก็เอ้อระเหย ทำหน้าระรื่นไปวันๆ ดีแต่เที่ยวผู้ หญิง….”

พอได้ยินเปหมิงเจิ้งเทียนพูดถึงลูกชายคนเล็ก มือของเจียงฮุ่ยซินก็สั่นไม่หยุด

เปหมิงเจิ้งเทียนปลอบด้วยการตบแขนเธอเบาๆ แล้ว พูดต่อ “ฮุ่ยซิน ฉันรู้ว่าเธอคือผู้ให้กำเนิดลูกคนเล็ก เธอ คงจะทำใจไม่ได้ แต่ในสามคนนี้ ลูกคนรองเก่งที่สุด จริงๆ เห้อ….น่าเสียดาย ลูกคนรองมีความคิดเป็นของ ตัวเอง มีความเด็ดเดี่ยว ขนาดฉันที่เป็นพ่อยังทำอะไร เขาไม่ได้เลย”

“เจิ้งเทียน หรือคุณยังจะให้โม่แต่งงานกับใต้เอ๋อหรือ”

พอพูดถึงการเกี่ยวดองของตระกูลโม่และตระกูลเป่ย ใบหน้าของท่านเป่ยหมิงก็ดูหนักใจอีกครั้ง “ตระกูลเป่ยมี บุญคุณกับฉันมาก ใต้เอ๋อก็รักลูกรองอย่างสุดหัวใจ หลัง เกิดเรื่องฆ่าตัวตายครั้งที่แล้ว ตระกูลเป่ยหมิงก็รู้สึกเสียใจ ต่อเรื่องนี้มาโดยตลอด แล้วจะกล้าไปยกเลิกงานแต่งได้ อย่างไร”

“แต่ว่า ฉันกลัวว่าโม่จะคัดค้าน คุณก็รู้ว่าเด็กคนนั้นให้ ความสำคัญกับเรื่องแต่งงานมาก ขนาดตอนนั้นที่คุณ บังคับให้เขาแต่งงานและมีลูกให้ได้ ถึงจะได้เป็นผู้ สืบทอดของตระกูลเป่ยหมิง สุดท้ายเขาก็ยอมที่จะมีลูก แต่ก็ไม่ยอมที่จะแต่งงานอยู่ดี” เจียงฮุ่ยซินพูดเรื่องเมื่อ ตอนนั้นขึ้นมา แล้วถอนหายใจเบาๆ

“มันก็ใช่….เป่หมิงเจิ้งเทียนก็เหมือนจะนึกถึงเรื่อง เมื่อตอนนั้น “เรื่องตอนนั้น โชคดีที่เธอวางแผนแทนเขา มิฉะนั้นฉันคงไม่รู้จะอาศัยเจ้าเด็กที่กำเริบอย่างเขายังไงบางทีเขาอาจจะไปหาผู้หญิงที่ไม่ได้เรื่องมาเป็นแม่ของ ลูก เพื่อให้ฉันโมโหก็ได้”

“ฮาฮา เฉิงเฉิงก็เป็นเด็กดีไม่ใช่หรือคะ”

“ก็ใช่ โชคดีที่เด็กคนนั้นยังเชื่อฟัง แต่ก็โผงผางเหมือน ลูกรองไม่มีผิด” เป็หมิงเจิ้งเทียนนึกถึงรอยยิ้มบนใบหน้า ของหลานชายเฉิงเฉิง “แต่ว่าพักนี้เฉิงเฉิงไม่ค่อยเหมือน เมื่อก่อนแล้ว…

“ทำไมล่ะ เขาเป็นอะไร” เจียงฮุ่ยซินยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันกลับรู้สึกว่าเฉิงเฉิงน่ารักกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยค่ะ มา คอยเกาะหน้าเกาะหลังเรียกคุณย่าใหญ่เลย”

เปหมิงเจิ้งเทียนพยักหน้า “ใช่ๆ เรียกคุณปู่ คุณย่าน่า รักกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย ฮาฮา….”

เจียงฮุ่ยซินยิ้มแล้วยิ้มอีก แล้วนึกขึ้นได้ “ใช่ค่ะ ยันยัน บอกว่า เมื่อวานเย็นตอนเกิดอุบัติเหตุ ในรถของโม่มีผู้ หญิงอีกคนอยู่ด้วย”

“บอกแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นคือกาลกิณี เขายังดื้อไม่ยอม

ฟัง” เป้หมิงเจิ้งเทียนหน้ามืด เขาเงียบไปครู่หนึ่ง เจียงฮุ่ยซินก็เงียบเช่นกัน ไม่กล้าพูดอะไร

สุดท้าย ท่านก็ถอนหายใจ “ช่างเถอะ แค่เขาแต่งงาน กับใต้เอ่อ อยู่ข้างนอกเขาจะเป็นอย่างไรฉันไม่สนใจ แล้ว”

“คุณก็ มิน่าละยันยันเอาแต่พูดว่าคุณเป็นพวกหัวแข็งพอเห็นโม่ก็รู้เลยว่าได้มาจากคุณ ไม่มีใครยอมใคร” เจียงฮุ่ยซินยิ้มแล้วถอนหายใจ “ทั้งสองคนเหมือนมี ความแค้นกันมาแต่ชาติปางก่อน แล้วชาตินี้ยังจะต้องมา เกิดเป็นพ่อลูกกันอีก”

“ฮา ….” เป้หมิงเจิ้งเทียนหัวเราะเบาๆ มีร่องรอยของ ความภาคภูมิใจในดวงตาของเขา “ก็จริง แต่เขาก็ยังต้อง เรียกฉันว่าพ่ออยู่ดี”

โรงพยาบาลกลาง ห้องผู้ป่วยหนักVIP

กู้ฮอนมองดูบอดี้การ์ดหลายร้อยคนเต็มทางเดินโรง พยาบาล และยังตั้งด่านตรวจแน่นหนา เพียงเพื่อรักษา ความปลอดภัยห้องVIPชั้นหกห้องเดียว

เธอเดาว่าตรงนั้นน่าจะเป็นห้องที่เป่หมิงโม่อยู่

หัวใจบีบแน่นอย่างไม่มีสาเหตุ ในหัวสมองปรากฏ ใบหน้าเย็นชาและหล่อเหลาของผู้ชายคนนั้น จินตนาการว่าตอนนี้เขาอาจจะนอนหายใจรวยรินอยู่บน เตียง..กู้ฮอนไม่รู้ว่าเพราะอะไรดวงตาเธอถึงมีน้ำตา ไหลออกมา