เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 455 ปล่อยมือเหมือนถูกมีดบาดใน ใจ1

ตอนที่ 455 ปล่อยมือเหมือนถูกมีดบาดใน ใจ1

ทุกคนที่เคยรักเป่หมิงโม่ สุดท้ายมักจะ เหลืออยู่คำเดียวคือ ‘เจ็บ’

ซูยิ่งหวั่นก็เช่นกัน

และแผลของเฟยเอ๋อที่ถูกไฟลุกไหม้ก็เช่นกัน แล้วเธอคนนี้ล่ะ ได้แต่สายหัวไม่อยากคิดให้ มากกว่านี้ แล้วเดินตามหยินกู้ฝันออกไปขึ้น

รถ.…….

เป้หมิงโมรีบมองไปที่กู้ฮอน แต่ซูยิ่งหวั่นก็ดัก เขาไว้ “เดี๋ยวก่อนสิ โ……..คุณพาฉันไปดูรอบ ๆ หน่อยได้ไหม ฉันอยากเก็บความทรงจำ สุดท้ายไว้ที่………

เป่หมิงโม่ได้แต่ยืนมองนิ่ง ๆ มองดูรถ ของหยืนปู่ฝัน

“โม่ เมื่อนึกถึงอดีตของเราสองคน………

โครงการ ‘หญิง’ ที่พังทลายลง ฉันเสียใจ มากกว่าทุกคน…..” ซูยิ่งหวั่นระบายความรู้สึก

อีกครั้ง ปรัน’ และขณะที่รถของหยินฝันในขับออก

ไป

กู้ฮอนมองเห็นเป่หมิงโม่กับซูยิ่งหวั่นทั้งสอง เดินเข้าไปในอาคาร ‘หญิง’ นั้นจากประตูรถ…….. “เหอะ” หยินฝันหัวเราะออกมา แน่นอนว่า เขาก็เห็นภาพนี้เหมือนเธอ “ฮอนฮอน ชัดเจน แล้วยัง ผู้ชายแบบนี้มันไม่คู่ควรให้เธอไปรัก เลยจริง ๆ

.” สีหน้ากู้ฮอนจืดจาง และมือจับกำปั้น แน่น ๆ อย่างไม่ตั้งใจ เธอไร้คำตอบกับสิ่งนี้ ริง ๆ

*

ช่วงบ่ายวันนั้น ณ ห้องประชุมบริษัท หวาง ก่อนที่จะเริ่มขึ้นศาล ตี้หวางและตระกูลเป่หมิง จะเจรจากันอีกครั้ง ถ้าความคิดเห็นของทั้ง สองฝ่ายลงเอยกัน อาจจะเจรจาและแก้ไข

ปัญหานอกศาลนี้ได้

สมาชิกทีมงานของตระกูลเป่หมิงได้เข้าร่วม การเจรจา แล้ว

แต่ไม่เห็นตัวเป่หมิงไม่คนเดียว ตลอดช่วงบ่ายของการเจรจา หยินปู้ฝันก็ได้ ต่อสู้ด้วยการสนทนากับตัวแทนทนายของตระ กูลเป่หมิง ส่วนฮอนก็ตั้งใจจดบันทึกการ เจรจานั้น ไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นเลย…… ในที่สุด ผลการเจรจาไม่เป็นที่น่าพอใจ ทั้งสองฝ่ายยึดถือคําพูดของตัวเองเป็นหลัก ต่างไม่ยอมกัน

หลังจากการประชุมนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว กู้ ฮอนและหยินปู้ฝันกำลังเตรียมตัวกลับโรงแรม “ฮอนฮอน คุณคิดยังไงกับคดีนี้”

“หม” เธอหันมองแล้วทําหน้ามึนงงเล็กน้อย

หยินปู้ฝันขมวดคิ้ว มองออกในพริบตาว่าเธอ กำลังคิดอะไรอยู่ “อย่าไปคิดถึงเขาเลย ป่านนี้ เขาคงมีความสุขกับสาวสวยคุณชูนั้น ใครจะ ไม่รู้ล่ะว่าเขาเป็นคนกะล่อนขนาดไหน โครงการ ‘หยิง’ นี่แหละ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด “ฉันไม่ได้คิดเรื่องนี้หรอก ….” กู้ฮอนสายหัว “ฉันแค่อยากรู้ ว่าคนนั้นคือใคร คนที่เกลียด โครงการ ‘หยิง’ นี้มากขนาดจนต้องจุดไฟเผา มัน อาคารนี้เป็นอาคารที่ออกแบบได้สวยงาม มากเลยนะ ช่างน่าเสียดายจริง ๆ”

“ใครจะรู้ เสียดายเหมือนกันตอนนี้ทางตำรวจก็ ยังไม่รู้สาเหตุว่าใครเป็นคนก่อเหตุ บริษัท ประกันภัยก็ได้เข้ามาตรวจสอบแล้วเหมือนกัน ตราบใดที่ยังหาคนวางเพลิงนี้ไม่ได้ ก็ต้อง ระวังบริษัทประกันภัยอื่น ๆ ที่เข้ามาหลอกลวง อีกอย่างบริษัทประกันภัยนี้คงไม่ชดใช้ค่าเสีย หายนี้ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก เพราะตระกูลเป่ห มิงใช้วิธีบีบบังคับหลาย ๆ ฝ่าย และค่าเสียหาย ที่เขาเรียกร้อง หวางคงรับผิดชอบไม่ไหว หรอก ฉะนั้นถ้า หวางเป็นฝ่ายแพ้ในคดีนี้ คง ต้องเผชิญปัญหาล้มละลายแน่”

กู้ฮอนถอนหายใจ “เดิมทีทุกคนก็คิดว่าบริษัท ไหนได้เป็นผู้รับเหมาโครงการ ‘หญิง’ คงต้อง รวยแน่ ๆ แต่คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ นะ มันกลับ กลายเป็นภัยพิบัติของเขา

“นี่แหละคือเป่หมิงโม่” หยินฝันพูด “จะสำเร็จ ก็อยู่ที่เขา ไม่สําเร็จก็อยู่ที่ตัวเขาเหมือนกัน ใครที่กล้าติดตามเขา คงกลายเป็นมหาเศรษฐี หรือไม่ก็คงต้องตายโดยไม่มีที่ฝังศพสอง อย่าง”

กู้ฮอนได้แต่ยิ้มแล้วทำตัวไม่ถูก เพราะเธอ จับใจความที่แท้จริงของคำพูดหยินปู้ฝันไม่ได้ แต่เธอเลือกที่จะไม่คิดมาก เพราะถึงยังไง เวลาที่ต้องอยู่กับเป่หมิงโม่นั้นใกล้หมด แล้ว.. *

ช่วงเวลาฟ้ามืด

ทั้งสองไปที่ร้านโจ๊กจีนกวางตุ้งร้านหนึ่ง “ปู่ฝัน คุณว่าต้องอยู่เมือง S อีกนานแค่ไหน” กู้

ฮอนกินโจ๊กไปด้วยแล้วถามเขาไปด้วย

“ก็อีกสามสี่วันได้อยู่มั้ง ยังต้องรวบรวม เอกสารเพิ่มเติมจากตี้หวางอีก”

“ออ……” เธอตอบด้วยเสียงที่เฉยชา

“ทำไมเหรอ คิดถึงเด็ก ๆ แล้วใช่ไหม” หยิน

ฝันยิ้มถาม

“อืม….” เธอหายใจลึก ๆ แล้วยิ้มพูด “ไว้ใจ เถอะน่า ฉันไม่เอาเรื่องส่วนตัวมารบกวนการ งานหรอก”

ถึงแม้จะพูดแบบนี้ แต่สายตาเธอก็เหม่อลอย ไปนอกหน้าต่างนั้นแล้ว เพราะทุกอย่างใน

เมือง S สําหรับเธอมันใหม่มาก ใหม่จนเธอ รู้สึกไม่มีความปลอดภัยในเมืองนี้เลย

สายตามองไปที่ร้านเหล้าฝั่งตรงข้ามถนนที่

กําลังแสดงสดอยู่……..

คิดถึงลู่ล่มาเจอเมื่อคืน กู้โอนจึงพูดต่อ “ปู้ฝัน เธอดูการแสดงร้านนั้นสิ สไตล์ย้อนยุคมาก เลยนะ”

หยินปู้ฝันมองตาม แล้วยิ้มพูด “ร้านเหล้านั้น เปิดมาหลายปีแล้ว ได้ยินมาว่าเขามีแบสค แถมสไตล์ย้อนยุคแบบนี้ เป็นจุดดึงดูดพวกวัย รุ่นสมัยนี้มาก ฉะนั้นหลายปีที่ผ่านมา เมือง S จะพายุลมแรงแค่ไหนก็ไม่ได้กระทบต่อรายได้ ของร้านนี้ แถมยังเป็นเอกลักษณ์จุดเด่นของ เมืองนี้ด้วย

“ถึงว่าล่ะ……. สมัยนี้ ร้านเหล้าสไตล์ย้อนยุค แบบนี้ไม่ค่อยมีแล้ว ไม่แปลกเลย อายุรุ่นอย่าง ลู่ลู่แบบนี้ยังไปร้องเพลงร้านแบบนี้อีก “มีอะไรน่าแปลกใจล่ะ” หยิบฝันถามด้วย ความสงสัย

“เหอะ ๆ ไม่มีอะไรหรอก” เธอยิ้มพูดลอย ๆ ทั้งสองออกจากร้านโจ๊กจีนกวางตุ้งนั้น อยากไปเที่ยวไหนอีกมั้ย” หยินฝันยังคงยิ้ม

พูดกับเธอ

กู้ฮอนส่ายหัว ปู่ฝัน ความจริงแล้ว ฉันอยาก ออกไปเดินเที่ยวคนเดียวมากกว่า…….

รอยยิ้มของหยินปู้ฝันค่อย ๆ จางลง “เป็นเพราะคำพูดของแม่ผม ทําให้คุณต้อง ออกห่างจากผมใช่ไหม

“ใช่ และไม่ใช่ด้วย” เธอถอนหายใจ “ปู่ฝัน ที่ ผ่านมานี้ ฉันอยากขอบคุณที่คุณดีกับฉันมา

ตลอด……

“ต่อจากนี้ คุณอยากพูดกับผมว่า ผมไม่เหมาะ สมกับคุณ ให้ผมรีบลืมคุณไปซะ แล้วรีบหาคน ที่เหมาะสมกับผมใช่ไหม” หยินปู้ฝันรีบพูด

แทนเธอ

กู้ฮอนได้แต่ยิ้มด้วยความรู้สึกผิด และไม่อยาก ใช้ค่าพูด าเติมเขาอีก “มันจบแล้วจริง ๆ เหรอ” นัยน์ตาที่แสดงถึง ความเจ็บปวดจากใจของหยินฝัน

‘กู้ฮอนพยักหน้าเล็กน้อย