เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 460 ไม่รักแล้วจะขอทำไม?

ตอนที่ 460 ไม่รักแล้วจะขอทำไม?

“เพราะน้าสาวคนนั้นเหรอครับ ความคิด เฉิงเฉิงละเอียดอ่อนมาก แค่คิดก็รู้แล้วว่าคือ เฟยเอ๋อ

“ใช่” เป้หมิงโม่ไม่ได้ปฏิเสธ เขาถอนหายใจ “พ่อเป็นหนี้ชีวิตคนอื่น เขาไม่ต้องการชีวิตของ พ่อคืน แต่เขาต้องการแต่งงานกับพ่อ

” เฉิงเฉิงแสดงสีหน้ากังวล “ถ้างั้น คุณพ่อ ตัดสินใจแล้วใช่ไหมครับ

“……ใช่” เป้หมิงโม่ฝันตอบ

รูม่านตาเฉิงเฉิงหดเล็กลง เด็กน้อยคนนี้กำลัง รู้สึกเสียใจ “งั้นคุณพ่อรักน้าสาวคนนี้ไหมครับ” คำพูดนี้ทำให้เป่หมิงโม่สั่นไหวในใจ เขาสูด

หายใจเข้าลึก ๆ .………

“ไม่รักหรอก” เขาเด็ดขาดมาก

เฉิงเฉิงทำหน้าสงสัย “ถ้าไม่รักแล้วทําไมต้อง

แต่งกับเขาล่ะครับ……

นัยน์ตาเป่หมิงไม่รู้สึกเศร้าเล็กน้อย “ดัง

นน…….เฉิง ถ้าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ลูกต้องจำไว้ ว่า เธออย่าแต่งงานถ้าไม่ได้รักนะ” หลายปีที่ผ่านมานี้ ก็เพราะว่าไม่อยากผิดต่อ

ความตั้งใจขอพ่อแม่ เขาถึงยืนหยัดความดั่งใจ ที่ว่าไม่รักก็จะไม่แต่งงานด้วย

แต่ใครจะไปคิด สุดท้ายทุกอย่างกลับกลาย เป็นคําพูดประชดตัวเอง

“ทําไมครับ” เฉิงเฉิงถามด้วยเสียงเบา ๆ เป้หมิงโม่หยุดชะงักไป จากนั้นค่อย ๆ ตอบ กลับลูกชายด้วยเสียงที่อ่อนโยน…….

“ก็เพราะว่าพ่อไม่ได้ แต่พ่อหวังว่าลูกจะทำให้

เพราะคำพูดคำเดียว ทำให้หัวใจของเฉิงเฉิง เหมือนแตกสลายไป……

ยามราตรี ได้เวลาเข้านอนแล้ว

“เร็วสครับคุณแม่ ผมจะนอนกับคุณแม่” หยาง หยางโดดไปโดดมาบนเตียงด้วยความตื่นเต้น แต่เฉิงเฉิงกลับถูกคำพูดของพ่อทำให้สภาพ จิตใจย่ำแย่ในคืนนั้น

สองพ่อลูกกว่าจะได้นั่งคุยกันอย่างจริงจัง แต่ กลายเป็นการสนทนาที่ทําให้เจ็บใจที่สุด “คุณ แม่ครับ ผมเหนื่อยแล้ว ผมนอนก่อนนะครับ” เฉิงเฉิงห่มผ้าห่มไว้ด้วยอารมณ์ที่เหงาหงอย แล้วนอนตะแคงหลับไปอย่างเงียบๆ

“โธ่เอ้ย เป้หมิงซีเฉิงหลับเลยเหรอเนี่ย” หยาง หยางรีบมุดเข้าไปใต้ผ้าห่ม กางแขนออกสอง ข้างแล้วยิ้มพูด “คุณแม่ครับ รีบเข้ามาอ้อม แขนของผมเร็วเข้า……

“ไหนแม่ลองดู ว่าอ้อมแขนของหยางหยาง อบอุ่นไหม…… กูฮอนยิ้มแล้วขึ้นไปบนเตียง

“แฮะ ๆ หยางหยางหัวเราะ สามแม่ลูกห่มผ้าห่มผืนเดียวแล้วนอนหลับไป เวลานั้น กู้ฮอนเพิ่งนึกได้ว่าเป๊หญิงโม่กำลังยืน จ้องอยู่ข้างเตียง “เอ่อ…….ออกไปแล้วรบกวน ปิดไฟห้องนอนให้ทีนะ ไม่ส่งแล้วนะ” แต่ไม่คาดคิด เขาถอดเสื้อผ้าออกแล้วรีบขึ้น เตียงมุดเข้าผ้าห่มนั้น……..

“เป๊หมิงโม่ ขอร้องเถอะ อย่ากวนได้ไหม เตียง แค่นี้จะนอนสี่คนได้ไงกัน “อ้ดกันหน่อยก็นอนได้แล้ว” เขากอดไปที่เอา ของเธอแล้วพูด “ผมก็อยากลองดูเหมือนกัน ว่าอ้อมกอดน้อย ๆ ของคุณจะอบอุ่นแค่ไหน” หยางหยางไม่ชอบ “ไอ้พ่อนกไม่รู้จักอาย”

“ไม่รู้จักอายยังไง” เป้หมิงโม่จ้องหยางหยางที่ ถูก ฮอนบังไว้

“อาสามบอกว่า ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของ ผู้ชาย คือนกน้อยที่พึ่งพาคน แต่ผู้ชายที่อยู่ใน อ้อมแขนของผู้หญิง คือนกน้อยที่คิดลามก อยู่” หยางหยางกลอกตาขาวใส “ไอพ่อนก พ่อกล้าบอกไหมว่าพ่อไม่ใช่นกน้อยลามกนั้น” มุมปากเป่หมิงโมยกขึ้นอย่างไม่พอใจ แต่ไม่ เด็กแสบคนนี้ก็พูดถูกเหมือนกัน “เจ้าเด็กแสบ วันหลังห้ามไปอยู่กับอาสามนะ ได้ยินไหม

“ไม่เอาหรอก อยู่กับอาสามสนุกกว่าอยู่กับพ่อ เยอะเลย เฮอ ๆ” หยางหยางแสดงออก หน้า ที่ยั่วยุมาก

กู้ฮอนรู้สึกอึดอัดขึ้นมา “นี่ ลูก…..ถึงแม้บางที แม่จะไม่เห็นด้วยกับพ่อนะ แต่ครั้งนี้………แม่คิด ว่าลูกควรอยู่กับอาสามให้น้อยลงหน่อยจะดี กว่านะ……

เป้หมิงโม่ หทันที แล้วค่อย ๆ แอบจูบไปที่

แก้มของเธอ

กู้ฮอนส่งสายตาข่มขู่ พยายามจะบอกว่า อย่า

หอมฉันต่อหน้าลูก ๆ อีก

“หอ ๆ ……คุณแม่ไปเป็นพวกเดียวกับไอ่พ่อนก นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน…………………….

หยางหยางหันหลังไป แล้วหันก้นน้อยไปยัง

ฮอน

ท่านไม่ได้ใจมาก

เมื่อปิดไฟลง

ในห้องนั้นก็เงียบสงบไป

ได้ยินเสียงนาฬิกาเดิน

ผ่านไปครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงกรนของเด็ก ๆ

เป้หมิงโม่ก็ค่อย ๆ ขยับตัว…..

ไม่คาดคิด ผ่านไปครู่หนึ่ง…….

กู้ฮอนโมโหขึ้นมา แล้วพูดเงียบ ๆ “สารเลว

เอามือออกไปนะ”

“ที่รักจํา ขอกอดแป๊บเดียวเอง…… มือของ ท่านไม่กับเธอไว้เหมือนจับปลา แล้วใช้อวัยวะ ส่วนสําคัญที่สุดของเขาสัมผัสเธอไว้……..

“คุณไม่เห็นเหรอลูก ๆ อยู่นี่ คุณทนหน่อยจะ เป็นไรไป เธอกระซิบพูดดัง ๆ อยากเอามือ ฟาดหน้าชายคนนี้ให้ตายไปเลย

” ท่านไม่ถอนหายใจแล้วบ่นขึ้นมา “ทนมา นานแล้วนะ…… เสียงบ่นนั้นมันหิวโหยยิ่งกว่าผีกระสือชะ

“งั้นก็ทนถึงตายไปเลย” เธอพูดฮัม

ท่านโม่ยิ้มอย่างชั่วร้าย ลมหายใจอันตื่นกาม ของเขาพักผ่อนคอที่อ่อนนุ่มชวนชิมของเธอ “ทนจนเซลล์ตายไปเยอะแล้วนะเนี่ย ให้มันได้ ปลดปล่อยออกมาบ้างไม่ได้เหรอ……..

แก้มเธอร้อนขึ้นมาทันที ไอ่ตื่นกามคนนี้ เธอ กัดฟันไว้ “พูดเบา ๆ หน่อย เดี๋ยวเด็ก ๆ ก็ตื่น ขนมาหรอก”

“ เป้หมิงโม่เงียบไป แล้วถอนหายใจ “ท่า

ไงดี ผม’อ่อน’ไม่ลง………

เธอกลอกตาขาวใส

ผู้ชายคนนี้ช่างบ้ากามจริง ๆ เธอกัดฟันไว้ “คุณพูดอะไรที่ลามกออกมาอีก

เขากอดเธอไว้แน่น ๆ แล้วพูดจากวน ประสาท “ผมหมายถึงเสียงผมพูดอ่อนกว่านี้ ไม่ได้แล้ว ที่รัก คุณคิดไปถึงไหนกันแน่”

เธอหัวร้อนกัดฟันจนมีเสียงออกมา พีวะ

มือเธอลอยไปดบที่แขนของเขา