เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 653 ผู้นำมาแล้ว 1
ตอนที่ 653 ผู้นำมาแล้ว 1
เป่หมิงโม่ได้ยินกู้ฮอนชวนถังเทียนจื๋อทานข้าว เขาห้ามที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ เขาไม่เคยยอมทานข้าวโต๊ะเดียวกับถังเทียนจื๋อ แต่ตอนนี้เป็นเพราะพวกเขาอยู่ในสถานการณ์สุดขีดแบบนี้แล้ว
ถ้าข้ามเส้นสุดขีดนี้ไป เขาไม่กล้ายืนยันว่าเขาจะไม่ใช้กำลัง
ถังเทียนจื๋อยิ้ม พูดแล้วส่ายมือ “ ไม่ต้องหรอก ฉันยังต้องเตรียมเซอร์ไพรส์ใหญ่ให้ทุกคนตอนกลางคืนอีก เอาเถอะ ฉันขอตัวก่อน”
***
ความจริงแล้ว ถังเทียนจื๋อมองจากหางตาก็สามารถมองท่าทางของเป่หมิงโม่ออกได้
เริ่มแรกเขาอยากจะอยู่ต่อ แล้วลองใจเขาว่าเขาจะทนได้ถึงไหน แต่พอคิดได้ว่ากลางคืนยังมีกิจกรรม จึงตัดความคิดนี้ไป
มองท่าทางเป่หมิงโม่ตอนนี้ พอถึงเวลาอาจจะตีกันขึ้นมาได้
ถังเทียนจื๋อจึงได้แค่หาข้ออ้างจากมา
มองถังเทียนจื๋อที่เดินออกไป หยางหยางจึงตะโกนขึ้นมา “ อาบิวตี้ ลุงจะทำปีกย่างให้ฉันตอนไหน !”
ทันทีที่ได้ยินคำนี้ เฉิงเฉิงและหวูเสี่ยวเอ๋อก็แปลกใจทันที
โดยเฉพาะหวูเสี่ยวเอ๋อ เขามองท่าทางหยางหยางที่เป็นคนกินเก่งแบบนี้ เขานับถือจากใจจริงๆ
ถ้าได้ตามหัวหน้าที่ตีได้ต่อยได้ เขาเองก็พอใจแล้ว แต่เขากลับได้ตามหัวหน้าที่ชอบกิน
นี่ถ้าวันหนึ่งกลับบ้านเกิดกับพ่อ แล้วจะอธิบายให้ลูกน้องคนอื่นฟังยังไง
*
พระอาทิตย์ตกดิน ท้องฟ้าไม่สว่างเท่ากับตอนกลางวันแล้ว พื้นที่โดยรอบก็ค่อยๆมืดลง แต่ยังดี เพราะผู้คนยังสามารถมองเห็นกันได้อย่างชัดเจน
ไม่มีมือถือ โซฟาหรือเตียงนุ่ม
ทุกอย่างกลายเป็นเหมือนยุคแรก
กู้ฮอนได้พาเฉิงเฉิงกับหยางหยาง ไปล้างเห็ดที่ข้างลำธารเรียบร้อยแล้ว
ในตอนที่เธอเตรียมจะจัดการกับไก่ป่าตัวนี้ หวูเหล่าเอ๋อแย่งไก่มา “ อันนี้ฉันทำเอง มันสกปรก เธอแต่งตัวสวยขนาดนั้น ถ้าทำเสื้อสกปรกจะเสียดายแย่”
กู้ฮอนเห็นเขาแบบนี้ งั้นตัวเองก็ไม่มีอะไรจะพูด “ ถ้างั้นก็รบกวนคุณแล้ว”
มองผู้คนที่กำลังยุ่งอยู่นอกเต็นท์ เป่หมิงโม่กลับนอนอยู่ในเต็นท์ ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์อะไรมานอน แต่เขากำลังคิดว่าคราวหลังจะทำยังไงกับถังเทียนจื๋อ
เมื่อก่อนเขาหลบหลบซ่อนซ่อน ไม่เคยหาเงาของเขาเจอ
ตอนนี้เขากระโดดออกมาเอง ถ้าเรียกใช้หนี้ที่เขาทำ คงจะเป็นโอกาสที่ดี
แต่เขาสนิทสนมกับกู้ฮอนและเด็กๆ ถ้าตัวเองเข้าไปตัดขาดกับเขา ถ้างั้นก็คงจะไม่ดีต่อเธอและเด็กๆ
ควรทำยังไงกันแน่ …..
*
ในตอนนี้ ถังเทียนจื๋อไม่รู้สึกวิตกกังวลใดใด เพราะการปรากฏตัวของเป่หมิงโม่ อย่างไรก็ตามเขาไม่เบื่อกับกิจกรรมครั้งนี้
เขาพาคนสองคนเก็บกิ่งไม้แห้งและลำต้นจากป่า และกองไว้บนพื้นกรวดริมแม่น้ำ
เวลานี้ มีเสียงมอเตอร์ไซค์ ดังมาแต่ไกล
จากนั้นเสียงก็ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยเรื่อย ทุกคนวางงานบนมือตัวเองลง มองไปทางต้นเสียงพร้อมกัน
แสงไฟกะพริบจากสองสามคัน จากนั้นรถจักรยานยนต์สองสามคันก็ปรากฏขึ้น รถมอเตอร์ไซค์ชนิดนี้จะพบเห็นได้ในเฉพาะซีรีส์สงครามเท่านั้น
“ครูใหญ่ ท่านมาแล้ว ”ถังเทียนจื๋อพูดแล้วเดินไป
ครูใหญ่ของโรงเรียนและผู้อำนวยการหลายคน หรือผู้นำระดับสูงของโรงเรียนมา
หลังจากจอดมอเตอร์ไซค์แล้ว ครูใหญ่ลงจากรถคันแรก
ครูใหญ่ที่เคยชินกับการนั่งรถอย่างหรู ก็ลำบากมากับการนั่งมอเตอร์ไซค์นานแล้ว
“วันนี้ผู้ปกครองกับเด็ก มีความสุขกันใช่ไหม ”ครูใหญ่พูดแล้วยิ้ม
สีหน้าถังเทียนจื๋อดูซับซ้อนเป็นอย่างมาก เขาขมวดคิ้ว “ ยังพอได้ ”
ครูใหญ่พยักหน้าและชี้ไปที่ถังของรถมอเตอร์ไซค์ด้านหลัง: “ ฉันเอาของมาให้ทุกคน คุณขอให้คนสองสามคนมาช่วยกันย้าย”
ผู้ปกครองตอนนี้ต่างก็ยืนล้อมรอบขึ้นมา และทักทายครูใหญ่ ยังมีไม่กี่คนที่พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ ฉันก็ว่าอยู่แล้ว ที่ให้หาอาหาร ตกปลาก็เป็นแค่เกม สุดท้ายก็เอาของกินมาอยู่ดี ”
***
สิ่งที่ครูใหญ่นำมาเป็นอาหารก็จริง แต่เป็นของดิบ เขาตบไหล่ถังเทียนจื๋อ ： “ มื้อเย็นนี้คงต้องให้คุณมาเป็นเชฟใหญ่แล้ว ”
ถังเทียนจื๋อหัวเราะ: “ ไม่มีปัญหา ท่านได้เตรียมแกะที่ฉันให้เตรียมหรือยัง ? ”
“ฮ่าฮ่า ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว”
ตอนนี้ หยางหยางไม่รู้ว่ามาอยู่ข้างถังเทียนจื๋อตั้งแต่ตอนไหน เขาดึงเสื้อของถังเทียนจื๋อ “ อาบิวตี้ วันนี้ลุงเป็นคนทำของอร่อยให้เราทานใช่ไหม ลุงเคยบอกว่าจะสอนฉัน ”
“ได้ วันนี้สอนเธอ” ถังเทียนจื๋อรู้สึกช่วยไม่ได้กับเด็กน้อยที่ชอบกินนี้จริงๆ ถ้าไม่สอนอะไรสักหน่อย คงจะไม่ยอม
พูดจบ เขาสั่งคนมาย้ายอาหารไปทางเต็นท์ของเขา จากนั้นก้มหัวแล้วพูดกับหยางหยาง “ เธอกลับไปรายงานแม่ก่อน แล้วไปที่เต็นท์ฉัน ”
“ได้เลย” หยางหยางรับปาก จากนั้นหันหลังวิ่งกลับไปเต็นท์ที่ตัวเองอาศัยอย่างเร็ว
ข้างนอกคึกคึกคักคัก แต่เป่หมิงโม่ไม่มีอารมณ์แบบนั้น
ใกล้จะกลางคืนแล้ว ควรจะเตรียมอาหารแล้ว กู้ฮอนก็จะเริ่มเตรียมอาหารแล้ว
ไม่มีมีด จึงเอามีดจากกล่องอุปกรณ์มาทำเป็นมีดอาหาร
เวลานี้ หยางหยางวิ่งกลับมาจากข้างนอก
“แม่ ครูใหญ่นำอาหารมาไม่น้อย อาบิวตี้จะโชว์ฝีมือแล้ว ฉันให้เขาสอนฉัน เขารับปากแล้ว ฉันจะไปหาเขาแล้ว”
ยังไม่รอให้กู้ฮอนได้ตอบ หยางหยางก็หายไปในพริบตาทันที
กู้ฮอนส่ายหัว เด็กคนนี้อยู่นิ่งไม่ได้จริงๆ
เป่หมิงโม่ได้ยิน จึงรีบลุกขึ้น หยิบไก่ป่าที่จัดการเรียบร้อยแล้ว เดินออกจากเต็นท์
“เอ๊ะ นี่คุณจะไปไหน ?” กู้ฮอนวางมีดเล็กลงแล้วตามไป