เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 663 อุ้มกู้ฮอนกลับบ้านตระกูลเป่หมิง 1

ตอนที่ 663 อุ้มกู้ฮอนกลับบ้านตระกูลเป่หมิง 1

รถของฉิงฮัวก็อยู่ที่นี่แล้ว เขาก็รู้เรื่องเมื่อคืนวานนี้แล้ว วันนี้ตอนเช้าก็ได้รับโทรศัพท์จากเป่หมิงโม่ให้มารับพวกเขา

สถานการณ์ในรถคงที่ คนอื่นลงรถไปหมดแล้ว สุดท้ายเหลือแค่เป่หมิงโม่ กู้ฮอน เฉิงเฉิงกับหยางหยาง และพ่อลูกหวูเหล่าเอ๋อ

ตลอดทางนี้ พวกเขาพ่อลูกสองคนพูดขอบคุณจากใจจริงกับเป่หมิงโม่ แล้วก็ลงจากรถไป

เป่หมิงโม่สะกิดตัวกู้ฮอนเบาๆ แต่ว่าก็ไม่เห็นปฏิกิริยาใดๆของเธอเลย

แล้วก็เขย่าตัวเธออีกครั้ง “เป็นไร หรือว่าคุณรู้สึกว่านอนที่ผมตรงนี้แล้วหลับสบาย ไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้ว ”

แต่ว่ากู้ฮอนก็ยังคงไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบกลับมา

เป่หมิงโม่ก้มหน้าลงมองกู้ฮอน เขาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เห็นแต่กู้ฮอนหลับตาสนิททั้งสองข้าง หน้าผากและจมูกมีเม็ดเหงื่อออกมานิดหน่อย

ยื่นมือไปจับหน้าผากเธอเบาๆ ก็มีความรู้สึกร้อนๆขึ้นมานิดหน่อย

อีกอย่างร่างกายของเธอก็มีอาการสั่นเลยน้อย

เป่หมิงโม่ให้เฉิงเฉิงกับหยางหยางลงจากรถก่อน แล้วหลังจากนั้นเขาก็อุ้มกู้ฮอนเดินตามลงจากรถไป

ถังเทียนจื๋อที่ยืนอยู่หน้าประตูรถมองเห็นเป่หมิงโม่อุ้มกู้ฮอนลงมาจากรถ และท่าทางที่มีความเคร่งขรึมเล็กน้อยนั้น ก็สามารถรู้ได้ว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นกลับกู้ฮอนแน่นอน

รถของฉิงฮัวจอดห่างจากรถบัสไม่มากนัก เขาเห็นเป่หมิงโม่อุ้มกู้ฮอนลงจากรถ ก็รีบกางร่มวิ่งไปรับทันที

เป่หมิงโม่อุ้มกู้ฮอนนั่งลงที่นั่งด้านหลัง หยางหยางและเฉิงเฉิงนั่งเบียดกันอยู่ด้านหน้า

ฉิงฮัวเอากระเป๋าเดินทางของพวกเขาใส่ไว้หลังรถ หลังจากนั้นก็กลับมาที่นั่งคนขับ

“เจ้านาย จะพาคุณผู้หญิงไปที่โรงพยาบาลโดยตรงเลยหรือเปล่า? ” ฉิงฮัวสตาร์ทรถ

เป่หมิงโม่จับดูอุณหภูมิที่หน้าผากของกู้ฮอนแป๊บหนึ่ง แล้วพูดว่า “ไม่ต้อง ไปส่งพวกเราที่บ้าน แล้วหลังจากนั้นก็ให้หมอมาตรวจดูอาการของเธอที่บ้าน ”

ฉิงฮัวหยักหน้า ขับรถมุ่งไปทางบ้านของเป่หมิงโม่

ถังเทียนจื๋อยืนอยู่ข้างรถบัสมองเห็นเป่หมิงโม่และพวกเขาจากไป ในเวลานั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์โทรศัพท์ที่โทรเข้ามา แล้วก็รีบรับทันที “อาจารย์ ท่านมีเรื่องอะไร? ”

*

เนื่องจากเรื่องราวค่อนข้างรีบเร่ง ฉิงฮัวไม่กล้าทำให้เสียเวลา ความเร็วรถตลอดทางนั้นเลยขับเร็วมาก

ไม่นานนักเขาก็เอารถมาจอดลานในบ้านของเป่หมิงโม่

เป่หมิงโม่กลับมาอย่างกะทันหัน ทำให้เจียงฮุ่ยซินกับเฟยเอ๋อรู้สึกแปลกใจมาก

แต่ว่าที่ทำให้พวกเธอแปลกใจมากขึ้นไปอีกก็คือ เป่หมิงโม่อุ้มกู้ฮอนอย่างโจ่งแจ้งแบบคาดไม่ถึง ไม่ได้ทักทายเจียงฮุ่ยซิน เดินตรงเข้าห้องนอนไปเลย

เฉิงเฉิงกับหยางหยางเดินตามหลังเขาไป

หยางหยางไม่ได้ปรายตามองพวกเธอเลยแม้แต่นิดเดียว เดินตามเป่หมิงโม่ขึ้นบ้านไปเลย

มีแค่เฉิงเฉิงที่หยุดก้าวเดิน แล้วเรียกเจียงฮุ่ยซินไปหนึ่งครั้ง “คุณย่า ”

เจียงฮุ่ยซินพยักหน้า ท่าทางที่เธอปฏิบัติต่อเฉิงเฉิงดีกว่าหยางหยางอย่างมาก “เฉิงเฉิง บอกย่าหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น? ”

“ตอนที่คุณแม่กลับมานั้นก็เป็นไข้แล้ว พ่อพาแม่ว่าดูอาการที่นี่ คุณย่า ผมต้องไปดูแม่แล้ว ” เฉิงเฉิงวิ่งก้าวน้อยๆตามหยางหยางไป

เฟยเอ๋อเห็นคนเยอะแยะมากมายเดินขึ้นบ้านกันไป ยิ่งเกลียดไม่อยากเจอมากเท่าไร ก็กลับยิ่งเจอคนนั้นจริงๆ

และยังมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก

เธอเดินไปข้างๆเจียงฮุ่ยซิน “ถ้าคุณเป่หมิงจะให้มาดูอาการ ทำไมไม่ส่งไปที่โรงพยาบาล แต่กลับมาที่นี่ หรือนี่จงใจอยากให้พวกเราเห็นกันแน่ ”

เจียงฮุ่ยซินขมวดคิ้วเล็กน้อย มองเฟยเอ๋อ “ถ้าคุณอยากให้โม่อยู่ข้างกายคุณจริงๆล่ะก็ คุณก็ต้องคิดให้ดีๆหน่อย ”

พูดเสร็จเธอก็โบกมือ แล้วก็กลับไปดูทีวีที่ห้องรับแขกต่อแล้ว

ความโกรธของเฟยเอ๋อนี้ เดิมทีอยากให้เจียงฮุ่ยซินไล่กู้ฮอนออกไป แต่คิดไม่ถึงว่าตอนนี้เธอกลับทำท่าทางไม่สนใจอะไรแบบนี้ แถมยังให้เธอหลับตาข้างหนึ่งอีกด้วย

เธอโกรธแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง

*

เป่หมิงโม่อุ้มกู้ฮอนมาที่ห้องนอนของตัวเอง เอาเธอวางลงบนเตียงของตัวเองอย่างเบาๆ แล้วก็ให้ฉิงฮัวเอาผ้าเย็นมาประคบไว้ที่หน้าผากของเธอ

ผ่านไปอย่างรวดเร็ว หมอก็มาถึงบ้านใหญ่ของตระกูลเป่หมิง

หลังจากที่ผ่านการวินิจฉัยโรคแล้ว เขาพูดกับเป่หมิงโม่ว่า “คุณเป่หมิง คุณผู้หญิงกู้แค่มีอาการเหนื่อยมากเกินไป และรวมกับมีลมเย็นเข้าไปในร่างกายถึงทำให้เกิดอาการเป็นไข้แล้วสลบไป ผมออกใบสั่งยาจีนไปให้เพื่อไล่ลมเย็น แล้วก็ฉีดยาลดไข้ให้เธอแล้วอีกแป๊บหนึ่งเดี๋ยวก็อาการดีขึ้นมา ”

เป่หมิงโม่พยักหน้า “ขอบคุณ ” หลังจากนั้นก็สั่งฉิงฮัว “คุณไปปฏิบัติตามเอายาที่คุณหมอบอกมา ”

ฉิงฮัวผายมือให้กับคุณหมอ “เชิญ ”

เฉิงเฉิงกับหยางหยางนอนอยู่บนเตียง มองแม่อย่างตื่นตกใจ ใบหน้าเล็กๆตึงเครียด

เป่หมิงโม่ยื่นมือไปตบไหล่ของลูกทั้งสองคนเบาๆ “เมื่อคืนวานนี้พวกคุณก็นอนหลับไม่ค่อยดีล่ะซิ กลับไปนอนที่ห้องก่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้พ่อดูแลแม่เอง ”

เฉิงเฉิงพยักหน้า “พ่อ คุณหมอดูอาการแม่แล้ว ก็คงไม่มีปัญหาอะไรแล้ว พ่อพักผ่อนหน่อยเถอะ ”

เป่หมิงโม่พยักหน้า “พวกคุณไปเถอะ พ่อรู้แล้ว ”

ลูกๆต่างก็กลับไปพักผ่อนที่ห้องนอนของตัวเอง ฉิงฮัวไปเอายาตามใบสั่งยาที่คุณหมอสั่ง แล้วใช้ให้คนรับใช้เอาไปต้มยา

คุณหมอฉีดยาลดไข้ให้กู้ฮอนไปอีกเข็มแล้วก็จากไป

ในตอนนี้ ในห้องนอนก็เหลือแค่เป่หมิงโม่และกู้ฮอนสองคนแล้ว

หลังจากที่เป่หมิงโม่เอาผ้าเย็นที่อยู่บนหน้าผากเธอเปลี่ยนแล้ว แล้วก็ลากเอาเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียง

นานมากแล้วที่ไม่ได้มองเธอนิ่งๆแบบนี้

ท่าทางที่เธอนอนนั้นนิ่งเงียบมาก แต่ว่าคิดถึงตอนที่เธอตื่นขึ้นมา โดยเฉพาะทำหน้าบึ้งตึงโกรธเขานั้น เขาก็ฉีกรอยยิ้มขึ้น

*

ไข้ของกู้ฮอนค่อยๆลดลงแล้ว เธอไม่รู้ว่าตอนที่เธอสลบไปนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง