เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 664 อุ้มกู้ฮอนกลับบ้านตระกูลเป่หมิง 2

ตอนที่ 664 อุ้มกู้ฮอนกลับบ้านตระกูลเป่หมิง 2

เธอค่อยๆตื่นขึ้นมา แต่ตื่นขึ้นมาเรื่องแรกที่คิดได้ก็คือรถพาพวกเขามาส่งถึงเมืองAแล้วหรือยัง

ตอนที่เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมานั้น กลับเห็นแค่ความมืดมิดที่อยู่ตรงหน้า แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงว่าเธอกำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ที่นุ่มนวลอยู่

แต่ที่เธอมั่นใจก็คือ ที่นี่กลับไม่ใช่บ้านของตัวเอง

นี่มันอะไร……

อาจจะเป็นเพราะกลิ่นในห้อง ถึงแม้เธอจะคุ้นเคยกลิ่นนี้ แต่ก็กลับไม่ใช่ของตัวเอง

สรุปที่นี่คือที่ไหนกันแน่นะ?

“ครืด……”

เธอขมวดคิ้วนิดน้อย แต่ก็ยังรู้สึกปวดหัวอยู่

และเธออยากจะพยุงร่างกายขึ้น แต่ว่าก็ยังรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอไม่มีแรง

ในตอนนี้ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านนอก หลังก็ดูเหมือนว่าจะหยุดก้าวเท้าแล้ว

จากนั้น ก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นมาในห้องมืด หลังจากที่ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมที่มืดได้แล้ว ก็มีแสงสว่างขึ้นมาทันใด กู้ฮอนรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย

เธอหลับตาลดนิดหน่อย

แสงนี้ยิ่งสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ จนเธอเห็นเงาดำสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ในแสงนั้น

แสงสว่างในห้องสว่างขึ้นมาทันที

กู้ฮอนปรับตัวได้แล้ว ก็มองไปทางที่มีแสงสว่างนั้น

สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจก็คือ ฉิงฮัวเดินถือยาหนึ่งถ้วยเดินเข้ามา

นี่คือที่ไหนกันแน่ ทำไมฉิงฮัวถึงอยู่ที่นี่ได้?

ด้วยความสงสัย เธอมองไปรอบๆห้องอย่างละเอียดอีกครั้ง และยังมีผู้ชายอีกคนนอนอยู่บนเตียงที่เธอนอนอยู่อีก……

จากที่คนนั้นสวมใส่ชุดสูท ที่ราคาแพงสูงนั้นก็ต้องเป็นเป่หมิงโม่อย่างแน่นอน

ฉิงฮัวเห็นกู้ฮอนตื่นขึ้นมา

แต่ที่ทำให้เขารู้สึกตกใจก็คือ เจ้านายนอนฟุบหลับอยู่ข้างเตียง ก็คงเป็นเพราะเหนื่อยมากล่ะมั้ง

“คุณผู้หญิง คุณตื่นแล้วเหรอ ตอนที่เจ้านายเอาคุณกลับมา คุณก็เป็นไข้สลบไปแล้ว แต่ว่าคุณหมอมาดูแล้ว ดื่มยานี้คุณก็จะไม่เป็นอะไรแล้ว ”

ฉิงฮัวกลัวว่าจะทำให้เป่หมิงโม่ตื่น ก็เลยอธิบายสถานการณ์ให้กู้ฮอนอย่างเสียงเบา แล้วก็เอายาวางไว้บนหัวเตียง

กู้ฮอนก็ตระหนักขึ้นได้ในทันที ว่าแท้จริงแล้วที่นี่ก็คือบ้านใหญ่ตระกูลเป่หมิงนี้เอง ห้องนี้ก็น่าจะเป็นห้องนอนของเป่หมิงโม่แล้วล่ะ

ในตอนนี้ เป่หมิงโม่ขยับร่างกาย เขาลุกขึ้นมา มือทั้งสองข้างยืดบิดขี้เกียจ หลังจากนั้นก็มองเห็นกู้ฮอนที่ตื่นขึ้นมาแล้ว

เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ยื่นมือไปหยิบผ้าที่อยู่บนหน้าผากของกู้ฮอนก่อน แล้วก็จับหน้าผากของเธอดูแป๊บหนึ่ง

โชคดีที่หน้าผากไม่ได้ร้อนเหมือนตอนที่มาแล้ว ไข้ก็ค่อยๆลดลงมาแล้ว

“เจ้านาย ยาของคุณผู้หญิงผมเอาวางไว้ที่นี่แล้ว ” ฉิงฮัวพูดเสร็จก็เดินออกไปเลย

ตอนนี้เป่หมิงโม่ ก็รู้สึกว่าตัวเองรู้สึกเวียนหัว แต่ว่าเขาก็พยุงตัวเองลุกขึ้นมานั่ง แล้วก็ประคองกู้ฮอนขึ้นมา แล้วก็เอาหมอนหนุนหลังของเธอไว้

หมุนตัวกลับไปหยิบยาที่ต้มมา “ดื่มยานี้ซะ เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว ลูกๆกลับไปนอนห้องของตัวเองกันแล้ว ”

เป่หมิงโม่รู้ว่าสิ่งแรกที่กู้ฮอนจะพูด ก็คือถามถึงลูกๆแน่นอน

กู้ฮอนได้ยินว่าลูกๆไม่เป็นอะไร ก็ถึงวางใจแล้วพยักหน้า

เธอมองยาที่อยู่ตรงหน้า อยากจะยื่นมือไปหยิบยา แต่ก็ถูกเป่หมิงโม่ห้ามเธอ “ตอนนี้ร่างกายของคุณอ่อนแอมาก คุณก็กินยาให้หมดก็โอเคแล้ว ”

พูดเสร็จอีกมือหนึ่งเขาก็ถือถ้วยยา อีกมือหนึ่งเขาก็หยิบช้อนป้อนยา เป่าๆแล้วก็ป้อนเข้าไปในปากกู้ฮอน

ภาพนี้ทำให้กู้ฮอนคิดไปถึงเมื่อก่อน ส่วนมากจะเป็นตัวเองที่ค่อยปรนนิบัติเป่หมิงโม่ตอนป่วย ภาพนั้นทำให้เธอจำไปตลอดชีวิต

แต่ว่าวันนี้ ตอนนี้ในเวลานี้เขากลับนั่งอยู่ข้างเตียงแล้วป้อนยาเธอ ในใจกลับรู้สึกพูดอะไรไม่ออก

“ขอบคุณ ” กู้ฮอนรวบรวมแรงพูดออกมาเสียงเบา

เป่หมิงโม่ได้ยินเธอพูดแบบนั้นก็ป้อนยาให้เธอไป

คำว่า‘ขอบคุณ ’ ทำให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาไกลไปสุดขอบฟ้าอีก

แต่ว่าก็เป็นแค่ชั่วเวลาสั่นๆเท่านั้น แล้วก็เอายาป้อนเข้าไปในปากของกู้ฮอน

ตอนที่เป่หมิงโม่ป้อนยาอยู่นั้น ห้องนอนของเป่หมิงโม่ก็ถูกเปิดออกนิดหนึ่ง มีดวงตาหนึ่งที่แอบมองสถานการณ์ในห้อง

เป่หมิงโม่อยู่ตรงข้ามประตูพอดี ภาพที่เขาป้อนยาให้กู้ฮอนนั้น ดวงตานั้นเห็นได้อย่างชัดเจน

แต่ว่าก็หยุดไว้ตรงนั้น ประตูก็ถูกปิดอีกครั้ง

ฉิงฮัวเดินขึ้นมาจากด้านล่าง ก็เห็นเฟยเอ๋อก้มหน้า แล้วเดินลงไปอย่างรีบร้อน มองไปดูเหมือนว่าอารมณ์จะไม่ดีมากๆ ตอนที่เขาถามเธอ ก็ไม่เหมือนแต่ก่อน ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา

ฉิงฮัวขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรอีกแล้ว

ตอนที่เขาเคาะประตูห้องนอนของเป่หมิงโม่เบาๆนั้น ก็พบว่าประตูปิดไม่สนิท

ตอนที่เขาผลักประตูเข้าไปนั้น ก็เห็นเป่หมิงโม่กำลังป้อนยาให้กู้ฮอนอยู่

ฉิงฮัวเข้ามา ท่าทางที่เป่หมิงโม่ป้อนยานั้นก็ไม่ได้หยุดเลย กู้ฮอนเห็นเขาแล้ว ก็รู้สึกเขินๆแล้วหยุดชะงักไป

แต่ว่ายาอยู่ที่ปากแล้ว ก็ทำได้แค่ดื่มลงไปอย่างเคอะเขิน

“เจ้านายพวกคุณป้อนยาต่อเถอะ ผมขอตัวก่อน ” ฉิงฮัวรู้สึกเหมือนท่อนไม้ที่ตายแล้วยืนนิ่งอยู่ ก็เลยเตรียมที่จะหมุนตัวเดินออกไป

“คุณไม่ต้องไป มีอะไรก็พูดมา ” เป่หมิงโม่กลับไม่รู้สึกอะไร เปิดปากถาม

“เออ……”

ตอนที่ฉิงฮัวเห็นเป่หมิงโม่ป้อนยากู้ฮอนนั้น ก็นึกถึงประตูที่ปิดไม่สนิทและท่าทางที่ผิดปกติของเฟยเอ๋อ คงไม่ใช่เพราะว่าเธอเห็นเจ้านายกำลังป้อนยาคุณผู้หญิงอยู่ แล้วหึงหรอกนะ