เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่ 705 แก้ปัญหาให้ฉิงฮัว 1
ตอนที่ 705 แก้ปัญหาให้ฉิงฮัว 1
อย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงว่ากู้ฮอนจะตัดสินใจแบบนี้ แต่ว่าเขาก็ควรจะมีการเตรียมใจเอาไว้ เพราะว่าความสัมพันธ์ระหว่างกู้ฮอนและหยินปู้ฝันนั้นใกล้ชิดกันมากกว่าตัวเองอยู่ไม่น้อย
“นายบอกว่าเป็นเพราะห้องเล็กไป กู้ฮอนถึงได้ย้ายไปอยู่ที่นั่นหรือ” เดิมเขาอยากจะพุ่งตัวไปที่นั่น พากู้ฮอนกับเฉิงเฉิง สองแม่ลูกกลับไปยังบ้านตระกูลเป่หมิงในทันที
แต่เขาก็สงบใจได้อย่างรวดเร็ว วันนี้อยู่ในสถานการณ์แบบไหนกัน เป็นตอนที่ต้องรับมือกับถังเทียนจื๋ออย่างสุดความสามารถ ถ้ารับพวกเธอกลับมาบ้านตระกูลเป่หมิงในตอนนี้ อย่างนั้นเจียงฮุ่ยซินจะต้องเป็นคนแรกที่ก้าวออกมาอย่างแน่นอน
เป่หมิงโม่ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์ที่ตัวเองกำลังทำศึกสงครามอยู่ด้านหน้า แต่หลังบ้านของตัวเองก็ลุกเป็นไฟ
เขาฝืนข่มความรู้สึกโกรธลงไป สงบนิ่งอยู่พักหนึ่งแล้วก็ดึงลิ้นชักในห้องทำงานของตัวเองให้เปิดออก หยิบซองจดหมายสีเหลืองขึ้นมาวางบนโต๊ะ
จากนั้นก็เปิดปากพูด “เดิมคิดว่าจะรอให้ผ่านเรื่องพวกนี้ไปค่อยให้นาย แต่ว่าตอนนี้ฉันคิดว่ามอบให้กับนายตอนนี้ก็เป็นเวลาที่เหมาะสม”
ฉิงฮัวไม่ได้เห็นสถานการณ์ที่เป่หมิงโม่มีอาการโมโหอย่างที่ตัวเองจินตนาการเอาไว้
หลังจากแอบโล่งใจเงียบๆแล้วก็เดินไปถึงหน้าโต๊ะทำงานของเจ้านาย เห็นซองจดหมายที่เขียนชื่อเขาตัวใหญ่ๆวางอยู่บนโต๊ะ
จึงยื่นมือไปหยิบขึ้นมา เปิดซองจดหมายแล้วยื่นมือเข้าไปหยิบกุญแจพวกหนึ่งออกมา
“เจ้านาย นี่คุณ……” ฉิงฮัวไม่เข้าใจว่าเจ้านายจะทำอะไร
เป่หมิงโม่เอนหลังพิงเก้าอี้หนัง “ฉันพูดไปแล้วไม่ใช่หรือ เดิมนี่ก็ควรจะเป็นของนาย ในฐานะผู้ช่วยของฉัน ไม่อาจจะทำตัวยากจนข้นแค้นได้ บ้านและรถล้วนไม่ควรขาด และก็เป็นรางวัลส่วนหนึ่งที่นายตามติดฟันฝ่าอุปสรรคกับฉันมาหลายปีนี้ บ้านพักตากอากาศ 3 ชั้น 400 ตารางเมตรเห็นจะได้ แม้ว่าจะเล็กไปสักหน่อย แต่ก็หวังว่านายจะไม่รังเกียจ”
ในใจของฉิงฮัวมีความรู้สึกอบอุ่นผ่านเข้ามา สำหรับเขาแล้ว เพื่อเจ้านายเป็นวัวเป็นม้าทำงานให้สำเร็จนั้นเป็นภาระหน้าที่อันพึงปฏิบัติ เดิมไม่เคยคิดว่าจะได้รับอะไรตอบแทนกลับมา
มาวันนี้เจ้านายให้ทั้งรถ แล้วก็ให้ทั้งบ้าน จะไม่ให้เขาตื้นตันใจได้อย่างไร
เป่หมิงโม่มองท่าทางที่ถูกทำให้ซึ้งใจของฉิงฮัว ตามองหยดน้ำตาที่กลิ้งไปมาของลูกผู้ชายที่ร่างกายแข็งแกร่งเบื้องหน้าตัวเอง
คิ้วเขาขมวดเล็กน้อย มือโบกไปมาเบาๆ “อย่ามาเล่นลูกไม้นี้ต่อหน้าฉัน นายยังไม่ไปรับพวกเธอกลับมาอาศัยในบ้านของนายอีก ความรู้สึกน่าสงสารของนายนั่นเก็บไว้ให้ลั่วเฉียวเถอะ”
ฉิงฮัวพยักหน้า เก็บกุญแจใส่กระเป๋า จากนั้นก็หยิบกระดาษโน้ตที่ระบุที่อยู่เอาไว้ออกมาจากซองจดหมาย
“ปิ่นฮอนเป่หยวน” ฉิงฮัวชะงักค้าง นี่เป็นหนึ่งในสถานที่พักตากอากาศที่ตระกูลเป่หมิงสร้างอยู่ข้างภูเขา อีกทั้งความยอดเยี่ยมในการออกแบบก็คือส่องประกายเช่นเดียวกันกับบ้านที่อยู่ที่ปานซานที่เป่หมิงโม่ให้กู้ฮอนหลังนั้น ”เย่โม่ฮอนหวี”
เป่หมิงโม่ให้ฉิงฮัวไปรับพวกเขามาอาศัย ฉิงฮัวจะไม่เข้าใจความเอาใจใส่ของเขาได้อย่างไร
***
ฉิงฮัวรับคำสั่ง นับว่าเป่หมิงโม่ให้โอกาสฉิงฮัวในการสานสัมพันธ์กับลั่วเฉียวครั้งหนึ่ง
แน่นอนว่านี่ก็เป็นอีกวิธีการ ‘ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว’ ของ ‘ผู้มีประสบการณ์’ ในการทำงานหนักในวงการธุรกิจมาเป็นเวลานานหลายปีนี้
แบบนี้ก็สามารถให้กู้ฮอนอยู่ห่างจากหยินปู้ฝันเล็กน้อยนอกเหนือจากเวลาทำงาน
“นายจะยังยืนตะลึงค้างอยู่ที่นี่ทำไม ยังไม่ไปรับแม่ของเด็กกลับมาอยู่ในรังของนายอีก” ยากนักที่เป่หมิงจะล้อเล่นกับฉิงฮัว
ใบหน้าของฉิงฮัวปรากฏแววเศร้าหมองออกมา “เจ้านาย ผมกลัวว่าเธอจะไม่ยอมอาศัยอยู่ที่นั่น แบบนั้นจะทำอย่างไรดีครับ”
บนหน้าผากเป่หมิงโม่ปรากฏเส้นเลือดปูดขึ้นมาในทันที “ฉิงฮัว ตอนที่นายติดตามฉันไม่ใช่ว่าหัวไวนักหรือ ทำไมเรื่องนี้ถึงได้โง่ขนาดนี้กัน ถ้าเธอไม่ยอมไป นายก็แบกเธอไปสิ!”
ฉิงฮัวราวกับถูกเป่หมิงโม่จุดไฟให้เกิดสติปัญญาอย่างไรอย่างนั้น คิ้วเขาชี้ตรง “ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” เขาเอ่ยพูดอย่างมั่นใจแล้วหันหน้าจะเดินออกไปนอกประตู
“นายกลับมาเลยนะ คงจะไม่ได้เตรียมตัวไปแบกเธอจริงๆหรอกใช่ไหม” เป่หมิงโม่เป็นกังวลว่าเจ้าหมอนี่จะทำตามที่ตัวเองพูดจริงๆ
ฉิงฮัวหมุนตัวกลับมา ทั้งยังพยักหน้าให้เขาอย่างจริงจัง
เป่หมิงโม่มองฉิงฮัว ใบหน้าเย็นเยียบมาโดยตลอดของเขาถูกทำให้โกรธจนเผยรอยยิ้มออกมา “คำพูดของฉัน ดีร้ายอย่างไรนายก็ต้องคิดก่อนจะทำสิ เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่นะ ถ้าหากนายแบกเธอไว้บนบ่าล่ะก็ คืนนั้นที่นายได้รับความไม่เป็นธรรมก็เสียเปล่าแล้ว”
แน่นอน คืนนั้นฉิงฮัวคิดว่าตัวเองถูกบีบบังคับให้ได้รับ ‘ความไม่เป็นธรรม’ อย่างมาก
ฉิงฮัวร่างกายสั่นระริก “เจ้านาย ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ”
“ถ้านายถามฉัน ไม่สู้ลองไปถามกู้ฮอน เธอแนะนำนายได้ ไปเถอะ ถ้าหากว่าแม้กระทั่งเรื่องนี้ยังทำไม่ได้ล่ะก็ ไม่ต้องกลับมาพบฉันแล้ว” เป่หมิงโม่เอ่ยจบก็โบกมือ
ฉิงฮัวหมุนตัวออกไปจากห้องทำงานของเป่หมิงโม่อีกครั้ง
เขากลับไปถึงบ้านตระกูลเป่หมิงอย่างรวดเร็ว ขับรถของตัวเองออกมา เขาคิดว่าถ้าหากย้ายบ้านล่ะก็ รถคันนี้สามารถขนของได้ไม่น้อยอย่างแน่นอน
ระหว่างทางขับรถไปที่พักอาศัยของหยินปู้ฝัน เขาฝึกพูดมาตลอดว่าจะพูดอย่างไรให้ลั่วเฉียวยินยอมย้ายไปพักอาศัยอยู่ที่บ้านของตัวเอง
แต่ว่าปากเขานั่นงุ่มง่ามเงอะงะอยู่บ้างจริงๆ แม้จะเป็นประโยคง่ายๆประโยคหนึ่ง แต่เมื่อคิดว่าต้องพูดกับลั่วเฉียว เขาก็อดกลั้นจนหน้าดำหน้าแดง
ดูท่าเรื่องนี้จะต้องปรึกษากับคุณผู้หญิงสักหน่อย เขารู้ แม้ว่าคุณผู้หญิงชอบที่จะหลีกเลี่ยงจากเจ้านาย แต่ว่าสำหรับเรื่องของเขากับลั่วเฉียว เธอยังคงให้การสนับสนุนอยู่มาก