เดิมพันรักยัยตัวแสบ - เดิมพันรักยัยตัวแสบ - ตอนที่274 ใครเป็นคนขโมยหลักฐาน

ตอนที่274 ใครเป็นคนขโมยหลักฐาน

“เชื่อว่าตรงนี้ ทุกท่านก็คงจะมีคำตอบอยู่ในใจนะครับผู้ฟ้อง นั้นมีเงินมีชื่อเสียงและรักลูกและเขาสามารถให้อนาคตที่ดี แก่เด็กได้ ฉะนั้นผู้พิพากษามอบสิทธิ์เลี้ยงดูให้ผู้ฟ้องด้วย

ครับ!”

พัก10นาที แล้วจะมาประกาศผล

“…จากที่ปรึกษากันมาแล้ว คนที่จะได้สิทธิ์เลี้ยงดูหยาง

หยางก็คือเป้หมิง

หยินปู้ฝันทรุด

ฮอนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดใจจะขาด…..

เหมือนดั่งสงครามที่ฆ่าอย่างโหดร้าย สุดท้ายหล่อนเองก็

เป็นแค่คนแพ้

ถึงตอนนี้หล่อนถึงจะมองเขาอย่างชัดเจนว่าด้านการธุรกิจ เขาเป็นคนเย็นชาแค่ไหน ในนี้ก็โหดร้ายเท่านั้น…

หล่อนแพ้แล้ว

เสียหยางหยาง…….

และแพ้ให้กับเขา
เหมือนหล่อนแพ้ตั้งแต่แรก ตั้งแต่ที่พนันกันและครั้งนี้ หล่อนไม่เคยชนะเขาเลย….

เหมิง ไม่รู้ฉากจบก็ได้เดินไปอย่างสง่า

เดินไปตรงหน้าฮอน พูดแซะ “ตายใจยังละทีนี้ ฉันบอก แล้ว ยังไงลูกชายก็ต้องเป็นของฉัน!

หล่อนยิ้มกริ่ม น้ำตาไม่เคยจะเยือกเย็นเท่านี้มาก่อน

“ใช่ เธอชนะ เธอเป็นคนทำให้ฉันรู้อะไรที่เรียกว่าไร้ศีล ธรรมแล้วเธอก็จับจุดอ่อนของฉันแล้วลงมือกระทำมัน เป็นสิ่ง โม่เธอเป็นผู้ล่าที่ประสบความสำเร็จที่สุด ฉันยอมรับ เพราะ เธอไม่เคยใจอ่อน…”

เขายิ้ม “งั้นก็ยินดีด้วยนะ รู้สักที สำหรับเหยื่อของผู้ล่าที่ เคยหักหลัง เมื่อจับมาใหม่ ก็ต้องลงโทษให้สาสม!

“ลงโทษ…หล่อนหัวเราะ “ที่แท้เธอก็จะแย่งลูกไปจากฉัน แต่นี้เป็นบทลงโทษที่ให้ทำให้ฉัน…..

ลงโทษที่หล่อนหนี ลงโทษที่หล่อนโกหก ลงโทษที่หล่อน

ปิดบัง ลงโทษทุกอย่าง…

หล่อนน้ำตาตก

แต่เขากลับพูดข้างหูหล่อนพูดอย่างสะใจ

“สิทธิ์การเลี้ยงดูของเป้หมิงซีเฉิงกับเป้หมิงซิทยา
ตอนนี้อยู่บนมือฉันหมดแล้ว เธอลองเดาดูสิ ฉันจะทำอะไร

ต่อพวกเขาอีก?”

หล่อน โมโหและตกใจ เธอจะทำอะไรพวกเขา!

“หึๆ อย่ามาทำตาใสซื่อ ตอนแรกฉันก็หลงกลแววตาที่ใส ชื่อของเธอนี่แหละ… “เขาตั้งใจไม่ตอบหล่อน

เวลานี้ แยกย้ายกันแล้ว

หยินฝันรีบวิ่งด้วยความเร็วจับคอเสื้อเปหมิงไม่ค่อย

แรงๆ—

ทึบ!

เป้หมิงไม่ดันหลบทัน

“เป้หมิงโม่นายมันขี้โกง นาย! เป็นนายนั้นแหละที่มาแอบ เปลี่ยนคลิปในโทรศัพท์ฉัน ใช่มั้ย!!

เป้หมิงไม่ยิ้มมุมปาก จัดเนคไท เรื่องเด็กๆแบบนี้ ฉันไม่ ต้องการ!!

“ไม่ต้องการ? เธอยังมีหน้ามาพูดหรอ! ทำไมเธอไม่กลัว เขาเห็นความจอมปลอมของเธอหรอ? หรือว่าเธอกลัวคนอื่นรู้ ว่าเธอไม่ได้รักลูก เธอเกือบทำให้ลูกโดนไฟเผาใส่ เป็นมง ไม่นายมันอำมหิต…”

“เงียบปาก! เป้หมิงไม่ตะโกนยิ้มกริ่ม “เธอคิดว่าฉันจะกลัวคลิปนั้นหรอ? เธอไม่ได้ดูโทรศัพท์เธอดีๆแล้วทำไมต้อง

มาว่าฉัน?!”

เขามองฮอนด้วยสายตาเย็นชา

“เฉิงกับหยาง ฉันจะให้พวกเขาออกนอกประเทศ! เธอก็ อย่าคิดว่าชาตินี้จะได้เจอพวกเขาอีก!”

เรื่องนี้ดังไปทั้งเมือง สุดท้ายก็เป็นเขาที่ชนะ

ชีวิตกู้ฮอนมืดมน วุ่นวายไปหมด

เวลาหล่อนเดินไปไหนก็จะโดนแอบถ่ายไปหมดถึงแม้ หล่อนจะแพ้ในครั้งนี้แต่หล่อนก็เคยกำเนิดทายาทให้กับตระ กูลเปหมิง

เป้หมิงไม่ได้จัดการดูแลเด็กอย่างเรียบร้อย ขนาดหล่อนก็ ไม่สามารถไปหาได้อีก

คนที่ไม่มีวิธีไรสักอย่าง จู่ๆก็มีคนมาเคาะประตู

“คุณชอน ฉันเป็นแม่ของปู่ฝัน ให้ฉันเข้าไปนั่งหน่อยได้ มั้ย?”

ฮอนมองผู้หญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวสง่าผ่าเผยไม่คิดว่า จะมาเจอแม่ของฝันในเวลานี้ หล่อนอึ้งไปสักแป๊บ สุดท้าย คอยตอบ
เข้ามาห้องรับแขก ท่านนายหยืนมองดูบ้านหล่อนนั่งลง โซฟายิ้ม คุณฮอน เธอสวยมาก

ฮอนในน้ำชาให้ท่านนายหยุน” เชิญยิ้มค่ะ

“เธอคงคิดว่าฉันมาเข้ากะทันหัน ฝันยังไม่ได้บอกให้เธอ ใช่มั้ย ?” ท่านนายหยุนยิ้ม

“บอกอะไรคะ?”

“ขึ้นศาลรอบนั้น คลิปในโทรศัพท์ฝัน จริงแล้วเป็นฉันนั้น แหละที่เปลี่ยน” ท่านนายหยุนจิบชา

กู้ฮอนแปลกใจ”..

หล่อนคิดว่าเป้หมิงไม่เป็นคนทำมาตลอดแต่แค่ไม่ยอมรับ

“เห้อ…ฝันนะไม่สนใจฉันเลยเอาแต่กักตัวเองไว้ที่ สำนักงานกฎหมาย ใครไม่พบท่านนานหยุนพูด

“แพ้รอบนี้ ฝันคิดว่าเขาทำให้ฉันลำบากไปด้วย…. นพยักหน้า “จริงแล้วไม่เกี่ยวกับเขาเลยค่ะถ้าเป้หมิงไม่อยาก ชนะมีวิธีตั้งหลายทางแต่แค่หนูอยากรู้ว่าทำไมท่านนายหยุน ถึงไปเปลี่ยนคลิปนั้น?”

คุณหญิงมองฮอน ถอนหายใจ “คุณฮอน เกรงฉันที่ เรียกเธอว่า ฮอนมั้ย? ยังไงเธอก็เป็นแม่ของลูกเปหมิงไม่ ถ้า เธอไม่อะไร ก็เรียกฉันว่าป้าซินเถอะ”
แม่ของฝันหวีหรูซินก็ได้บอกเหตุผล

“จริงแล้ว แม่เปหมิง โม่เป็นพี่สาวแท้ๆของฉัน หล่อนชื่อหรื หรูเจี้ย ฉันทนเห็นฝันจะชี้ความผิดใส่เขาไม่ได้ ตั้งแต่แม่เขา จากไป เขาก็ตัดขาดกับตระกูลหวี หลายปีมานี้ เด็กนั้นยังไม่ ให้อภัยตระกูลหวี เขายังเกลียดพ่อของฉันถ้าไม่ใช่พ่อฉัน บังคับให้พี่สาวแต่งงานกับเป้หมิงเจิ้งเทียนชีวิตของพี่สาว หล่อนคงไม่สั้นแบบนี้…

พูดถึงตรงนี้ หวีหรูชินน้ำตาจะตก

ฮอนตกใจหล่อนไม่คาดคิดว่าหยินฝันกับเป็นมิ่ง โม่เป็นญาติพี่น้อง!

“ฮอน ถึงแม้ฝันจะโกรธเรื่องที่ฉันแอบเปลี่ยนคลิปเขา แล้วแพ้ให้กับเป้หมิงโม่ แต่ฉันรู้ ฉันไม่สามารถให้เปหมิงโม แพ้ได้ เพราะตั้งแต่ฝันเล็กๆ เขามีบ้านที่สมบูรณ์ แต่เป็นมิ่ง โม่นั้นไม่มีและเปลี่ยวเปล่า20กว่าปี ตอนนี้รู้ว่าเขามีลูกเชียง ข้างเขา ฉันที่มีหน้าที่เป็นป้าก็ดีใจแทนเขามาก….

หวีหรูซินเช็ดน้ำตา “ฉันเข้าใจความเจ็บปวดที่โดนพราก ลูกไป ที่วันนี้ฉันมา ไม่ใช่ว่าจะขอให้เธอให้อภัยแค่อยากให้ เธอช่วยเป๊หมิง โม่ ช่วยเด็กที่ไม่เคยมีบ้านที่สมบูรณ์แบบ….

ฮอนฟังถึงนี้ ยิ้ม “ท่านนายหยุน เธอให้ฉันช่วยเขา แล้ว ใครมาช่วยฉัน ตอนนี้เขาเกลียดฉันจนไม่ให้ฉันเห็นหน้าลูก
หวีหรูชินจับมือขอนไม่ยอน ถึงแม้เขาจะเย็นชา แต่ถ้าเธอ อ่อนโยนต่อเขา เขาก็ไม่ได้ใจแข็งขนาดนั้น…..

ฮอนนึกถึงความเด็ดขาดของเหมิงไม่ เจ็บใจ หล่อน ส่ายหัว “ขอโทษนะคะ ฉันว่าฉันคงช่วยไรไม่ได้

หล่อนเกลียดตัวเองที่ในสายตาเปหมิงไม่เมื่อก่อน หล่อนทำเพื่อตระกูลทำเพื่อหยูพื้น ทำให้ตัวเองน่าสมเพช ขนาดนี้ และหล่อนได้ไรกลับมาบ้าง

เสียความบริสุทธิ์ เสียเวลา เสียศักดิ์ศรี สุดท้าย

ก็เสียลูกที่หล่อนแคร์ที่สุด

หล่อนพอกับความทุกข์ใจแบบนี้แล้ว แบบนี้ หล่อนยังต้อง

ให้อีกหรอ?

สํานักงานกฎหมายหยินชื่อ

ฮอนหิวข้าวกล่องไปที่ห้องทำงานฝัน ในที่สุดก็เจอฝัน ที่ไม่ออกไปไหนเอาแต่ขังตัวเอง

ดันประตู ก็ได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยว

หล่อนรับปิดจมูก

เดินเข้าไป
ฝันที่อยู่คาโต๊ะทำงานเงยหน้า ผมยุ่ง เคราเต็มไปหมด

ทรุดโทรมมาก

“ฮอนฮอน…. “ฝันเรียกอย่างไม่มีแรง และนั่งตัวตรงค้น

หนังสือกฎหมาย

ฮอนเอาข้าวกล่องวางตรงหน้า ถอนหายใจ รีบกินเถอะ กลับไปแต่งตัวดีๆ แม่เธอเป็นห่วงนะ

แม่ฉันไปหาเธอฝันถาม

ฮอนพยักหน้า เปิดข้าวกล่อง

“ขอโทษนะ…” ปู้ฝันพูด

ขอโทษที่ทําให้แพ้หรือขอโทษที่ปิดบังความสัมพันธ์เธอ

กับเป้หมิงไม่?

“มีทั้งหมด…

“ฝันมองข้าวร้อนๆ รู้สึกเสียใจ โทษตัวเอง “ฮอนฮอน เธอโกรธฉันมั้ย?”

“โกรธ” หล่อนตอบ

ฝันรีบพูดต่อ:”ขอโทษ ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าเธอหยางหยาง กับเป้หมิงไม่เป็นความสัมพันธ์แบบนั้น…สุดท้าย ถึงฉันรู้และ ช่วยเธอปิดบังเขา ก็เพื่ออยากให้เขาอย่าอวดให้มาก ใคร สั่งให้เขาไม่สนใจไม่เคารพแม่ฉัน! ที่ฉันไม่อยากบอกให้เธอ เพราะกลัวเธอกับหยางหยางจะมองฉันเป็นศัตรู”
เขาหน้าเศร้า ฝันพูดต่อ ฮอนชอนที่เธอโกรธฉันก็ สมควร…เพราะฉันไม่ตั้งใจเรียน ก็เลยทำให้เธอแพ้ ฉัน สาบานว่าฉันจะเป็นทนายที่เก่ง…ฉัน….

กู้ฮอนยื่นตะเกียบให้ฝัน พูดอย่างอ่อนโยน กันเถอะ

ฝันอึ้ง เห็นมือที่ยื่นตะเกียบ รู้สึกอยากร้องไห้อย่างห้าม ไม่ได้ รับตะเกียบแล้วกินข้าวไปหลายๆค่

กู้ฮอนก็ได้เอาถุงที่ใส่เสื้อให้ฝัน “นี่เป็นเสื้อที่เธอให้ฉัน ยืมครั้งที่แล้ว ฉันซักสะอาดและรีดแล้ว”

หยินฝัน รู้สึกแปลกๆ “ฮอนฮอนนี้เธอทำอะไรอยู่

หล่อนส่ายหัว ยิ้มอ่อนๆ