เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - บทที่ 187 ปาร์ตี้เพื่อนร่วมชั้น เซอร์ไพรส์จากหนิงเส่าเฉิน

วินาทีนี้ พวกเขารู้สึกว่าก่อนหน้านี้เหมือนตัวเองเป็นตัวตลก

และเป็นซู่ซู่ที่ได้สติขึ้นมาก่อน

ดึงเย่หลินมา กลืนน้ำลายแล้วถามว่า“เย่หลิน สะ……สรุปว่าสามีเธอทำงานอะไรน่ะ? ถึงขนาดซื้อร้านอาหารขนาดใหญ่แบบนี้ให้เธอเป็นของขวัญ?”

ร้านอาหารแบบนี้ ในเมืองs ถือเป็นร้านชั้นยอด ยังไม่ต้องพูดถึงว่าราคาเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่มีเบื้องหลังที่ใหญ่โต ถึงมีเงินก็คงไม่สามารถซื้อได้

เย่หลินคิดๆแล้ว ให้โกหกต่อไปก็คงจะเกินไปหน่อย

ลุกเข้าไปใกล้ทั้งสามคน “ขอโทษจริงๆนะ ฉัน……เมื่อกี้ฉันแค่กลัวว่าพวกเธอจะเกร็ง ก็เลยปิดบังตัวตนของเขาน่ะ เขา ชื่อหนิงเส่าเฉิน เป็นประธานบริษัทหนิงกรุ๊ป พวกเธอ……คงเคยได้ยินใช่ไหม?”

ตาของซู่ซู่เบิกกว้าง รีบหยิบมือถือขึ้นมา เข้าไปค้นหาในไป่ตู้ มองรูปในมือถือ แล้วหันไปมองหนิงเส่าเฉิน ยิ้มเม้มปาก “เย่หลิน……เธอ……สามีเธอคือ……คือหนิงเส่าเฉินคนนั้นเหรอ? คนที่ถูกเรียกว่าเป็นสามีแห่งชาติเมื่อตอนนั้น?”

เย่หลินไม่รู้เรื่องสามีแห่งชาติอะไรนั่นหรอก แต่ เธอรู้ว่าคนที่สามารถทำให้คนอื่นตกใจที่รู้ตัวตนของเขามีแค่คนเดียว หนิงเส่าเฉิน

เธอพยักหน้า ใช้ข้อศอกสะกิดหนิงเส่าเฉิน “คือ หนิงเส่าเฉิน นี่เป็นเพื่อนสมัยมัธยมของฉัน”

หนิงเส่าเฉินมองไปที่พวกเธอ พยักหน้า ยิ้มบางๆที่มุมปาก

ลุกขึ้น โอบเอวเย่หลิน “คุณภรรยา พวกเราควรกลับได้แล้วนะ เดี๋ยวลูกชายกับลูกสาวจะตามหาเราเอา”

ใจเย่หลินกระตุกไปหนึ่งที คุณภรรยา? คำนี้……หนิงเส่าเฉินเรียกเธอเป็นครั้งแรก

พอคิดได้ก็ลุกขึ้น “จริงด้วย พวกเธอนั่งกินกันอีกสักพักนะ เดี๋ยววันนี้ถือว่าฉันเลี้ยงก็แล้วกัน ลูกชายกับลูกสาวฉันยังรออยู่ที่บ้าน กลัวว่ากลับดึกๆพวกเขาจะตามหาฉัน ขอโทษทีนะ！”

“เย่หลิน เธอมีลูกสองคนแล้วเหรอ?”ผู้หญิงที่ใส่แว่นสำรวจเย่หลิน“ดูไม่ออกเลยจริงๆ เธอยังดูเป็นสาวๆอยู่เลย”

เย่หลินหยิบกระเป๋า นิ่งไปสักพัก ก็ยิ้ม “ใช่ ลูกสองคนแล้ว”

พูดจบ ก็พยักหน้าให้พวกเธอ “ถ้ามีเวลาไว้ค่อยเจอกันใหม่นะ ไปก่อนล่ะ”

หนิงเส่าเฉินก็พยักหน้าให้พวกเธอเล็กน้อย แล้วโอบเอวเย่หลินเดินออกไป

ชายวัยกลางคนเดินตามหลังพวกเขาสองคนไป “ประธานหนิง คุณนาย เดินทางดีๆนะครับ”

เย่หลินมองหนิงเส่าเฉิน “ทำไมคุณถึงซื้อร้านอาหารตามใจแบบนี้ล่ะ คุณ……หนิงเส่าเฉิน ครั้งที่แล้วก็เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? เรื่องใหญ่ขนาดนี้ อย่างน้อยคุณก็ปรึกษาฉันก่อนสิ！”

หลังจากพูดจบก็หยิกที่เอวเขา

หนิงเส่าเฉินจับมือเธอไว้ จูงมือเธอ “ก็คุณสนใจแต่เรื่องของกิน อีกอย่าง เมืองsก็เป็นที่ที่คุณโตมาตั้งแต่เด็ก ผมคิดว่ามันต้องมีความหมายพิเศษกับคุณ ดังนั้น ถึงแพงแค่ไหนก็จะซื้อ แต่ว่า ที่แห่งนี้ ผมให้หลิวซูตรวจสอบดูแล้ว มีชื่อเสียงดี ธุรกิจก็ไปได้ดี แบบนี้ ก็สามารถเอาใจคุณและสร้างรายได้ไปด้วย ได้ประโยชน์ทั้งสองทาง คุณว่ามันไม่ดีตรงไหน?”

“คุณก็แค่หาข้ออ้าง เราตกลงกันแล้ว เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับบ้านขึ้นอยู่กับฉัน นี่คุณกำลังละเมิดกฎของครอบครัวนะ”

“ผมผิดไปแล้ว แล้วแต่คุณจะลงโทษเลย”

ทั้งสองเถียงกันตลอดทางเดินลงบันได

และผู้หญิงพวกนั้น เพิ่งจะได้สติจากอาการตกใจ

“พระเจ้า คาดไม่ถึงว่าเย่หลินจะแต่งงานกับชายในตำนานคนนั้น ”

“จริงด้วย อีกอย่าง ดูผู้ชายคนนั้นสิ เหมือนจะดีกับเธอด้วยนะ”

“อะไรคือเหมือนจะดี นั่นมันตามใจเธอชัดๆเลยโอเคไหม? เธอไม่เห็นเหรอ สายตาที่เขามองเธอ จึ๊จึ๊……เธอว่าเทียบกับเย่หลินแล้ว เรื่องเมื่อกี้ของพวกเราก็กลายเป็นเรื่องตลกไปเลยสิ?”

ผู้หญิงพวกนั้นพยักหน้าพร้อมกัน

หลังจากที่ทั้งสองคนมาถึงชั้นล่าง หิมะข้างนอกก็ไม่รู้ว่าเริ่มตกอีกครั้งตั้งแต่เมื่อไหร่

“เส่าเฉิน หิมะตกอีกแล้ว”เธอดึงเขาวิ่งเข้าไปในหิมะ

หนิงเส่าเฉินกอดเอวเธอไว้ “คุณช้าหน่อย”

ทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้ม ใบหน้าของหนิงเส่าเฉินก็นิ่งลง จับแก้มของเย่หลินแล้วพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เย่หลิน ผมส่งคนไปตามหาเธอแล้ว ถ้าในปีหน้ายังไม่มีข่าวคราวเธออีก ผมจะฟ้องหย่า และให้ความยุติธรรมแก่คุณ”

เย่หลินเม้มปาก “ไม่เป็นไรหรอก คุณพูดเรื่องพวกนี้ทำไม?”

เดินไปได้สักพัก ผู้ชายก็เอ่ยขึ้นทันที “เด็กอ้วนอะไรนั่นในชั้นเรียนคุณ ที่ให้รางวัลหนึ่งแสนเพื่อตามหาคุณ แล้วยังผู้ชายห้องข้างๆพวกนั้นอีก เย่หลิน ทำไมผมไม่รู้ ว่าที่แท้ดอกท้อของคุณจะบานสะพรั่งขนาดนี้?”

เย่หลินมองหนิงเส่าเฉิน ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยากที่จะได้ยินหนิงเส่าเฉินพูดคำพูดแบบนี้

ที่แท้ เมื่อกี้เขาได้ยิน คิดถึงตรงนี้ เธอก็เขย่งเท้าจุ๊บที่ปากหนิงเส่าเฉิน แล้วผละออก “คุณดูสถานการณ์วันนี้ของคุณสิ คาดว่าต่อไปคนอื่นคงไม่กล้าติดต่อฉันแล้วล่ะ?”

ชายคว้าแขนของหญิงสาวไว้ “ฟังจากน้ำเสียงแล้ว นี่คุณยังรู้สึกเสียดายเหรอ?”

เย่หลินส่ายหน้า “ไม่เสียดาย！”แต่ภายในใจของเธอกลับดีใจมาก

คนที่สูงส่งอย่างหนิงเส่าเฉิน คืนนี้กลับเสียเวลาหลายชั่วโมง เพื่อมาร่วมแสดงละครแบบนี้กับเธอ

เขาเข้าใจเธอ ถึงได้ถ่อมตัวเป็นเพื่อนเธอตั้งแต่แรก เขาเข้าใจเธอ ถึงได้ร่วมแสดงละครกับเธอ

เธอเชื่อว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นเธอถูกคนพวกนั้นดูหมิ่น คิดว่า เขาคงจะไม่ใช้วิธีแบบนี้ โต้กลับคนพวกนั้นในวินาทีสุดท้าย

เธอรู้สึกได้ ถึงการตามใจของผู้ชายคนนี้ การปกป้องดูแลของชายคนนี้ และยังมีความเคารพอีก

มีสามีแบบนี้ ผู้หญิงยังจะขออะไรอีก！

ความรู้สึกรักในใจ เพิ่มขึ้นอีกขั้นเพราะเหตุนี้

หลังจากกลับไป หนิงเส่าเฉินบอกเรื่องที่เย่หลินคือเด็กผู้หญิงคนนั้นกับหลิวซู บ้านก็ระเบิดขึ้นมาสักพัก

หนิงเชี่ยนกอดเย่หลินไว้ “พี่สะใภ้ คุณเป็นนางฟ้าของที่ชายฉันจริงๆ ถึงว่า หลังจากที่พี่เจอคุณ ก็ไม่มีอาการนอนไม่หลับเลย เขาต้องได้รับความรู้สึกปลอดภัยจากคุณแน่ๆ”

เย่หลินก้มหน้า รู้สึกเขินอายนิดๆ

วันถัดมา วันสิ้นปี ที่จริงเย่หลินอยากพาทุกคนไปเดินตลาด แต่ ไม่รู้ว่าหนิงเชี่ยนไปกินอะไรผิดมา ท้องเสีย จึงต้องเปลี่ยนไปเป็นวันพรุ่งนี้

เย่หลินสวมชุดนอน นอนดูละครอยู่ในอ้อมกอดของหนิงเส่าเฉิน ขณะที่หนิงเส่าเฉินนั้นกำลังอ่านหนังสือ

เย่หลินพบว่า หนิงเส่าเฉินไปไหนก็จะพกหนังสือไปด้วยสองสามเล่ม เขามีเวลาว่างเมื่อไหร่ ถ้าไม่อยู่กับเธอและลูกๆ หรือออกกำลังกาย ก็มีแต่จะอ่านหนังสือ

แต่ก็ว่าไม่ได้ เพราะเบื้องหลังของทุกความสำเร็จ ต้องมีความเสียสละที่คนอื่นมองไม่เห็นอยู่แล้ว

เขาอายุแค่นี้ ก็มีความรู้ขนาดนี้ สามารถสร้างอาณาจักรธุรกิจที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ เย่หลินรู้สึกว่า มันต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน

ในสายตาของเธอจึงอดที่จะชื่นชมผู้ชายคนนี้เพิ่มขึ้นไม่ได้

“แม่ครับ โทรศัพท์ของแม่ดัง”หนิงเสี่ยวซีหยิบมือถือของเย่หลินมาจากโต๊ะอาหาร ส่งให้เธอ

มองชื่อที่ถูกบันทึกไว้ ซู่ซู่? เย่หลินขมวดคิ้ว