เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ - บทที่ 450 ตั้งครรภ์
เท้าของมู่เฉียวหยุดชะงัก และชี้ไปที่ห้องข้างๆ นี่คือห้องพักของหลินซาน เมื่อครู่เธออยากจะยกมือขึ้นเคาะประตู แต่โม่หานกลับดึงเธอไว้ รูดบัตร แล้วทั้งสองก็เข้าห้องไป
เสียงขอความช่วยเหลือก็ยังคงดังมาจากข้างห้อง
มู่เฉียวขมวดคิ้ว “ห้องข้าง……..”
โม่หานหยิบโทรศัพท์ข้างเตียงและโทรหาแผนกต้อนรับ และพูดภาษาฝรั่งเศสกับพนักงานอย่างคล่องแคล่วว่า ห้องข้างดูเหมือนมีคนตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ พูดจบ เขาก็วางโทรศัพท์และถอดเสื้อโค้ตออก
เมื่อเห็นมู่เฉียวจ้องมองเขา เขาก้าวมาข้างหน้าและโบกมือให้เธอนั่งลง “ต่อไปนี้ไม่ต้องใส่รองเท้าส้นสูงแล้ว”
ทัศนคติของเขาที่ไม่แยแสต่อห้องข้างๆ ทำให้มู่เฉียวเห็นความโหดเหี้ยมของชายคนนี้อีกครั้ง
พูดจบ เขาก็เข้าไปในห้องน้ำ “ผมจะปรับอุณหภูมิน้ำให้คุณ”
“โม่หาน ที่จริงแล้ว ฉันไม่เป็นไร……..”
“ขาต้องหักก่อนถึงจะเป็นอะไรรึไง ?”
ชายหนุ่มสำลักเธอ แต่มู่เฉียวพูดอะไรไม่ออกมาครู่หนึ่ง ขาเธอก็เป็นเพียงที่ผิวเท่านั้น แต่ข้างๆกำลังร้องขอความช่วยเหลือ
……
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา โม่หานได้รับโทรศัพท์จากผู้ช่วย บอกว่าหลินซานที่กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ขาพลิก
มู่เฉียวถอนหายใจ ทำไมถึงมีเรื่องบังเอิญอะไรเช่นนี้ ? ล้วนแต่เท้ามีปัญหา
เธอเหลือบมองโม่หานอย่างไม่ใส่ใจ ในขณะที่เขากำลังเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เธอด้วยท่าทางจริงจัง ทำให้มู่เฉียวขยับอีกครั้ง
ถ้าชายหนุ่มใส่ใจคุณ สิ่งเล็กเล็กน้อยน้อยในของคุณก็จะอยู่ในสายตาอันกว้างของเขา แต่ถ้าหากว่าชายหนุ่มไม่สนใจ ถึงแม้เป็นเรื่องใหญ่ของคุณก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผม
อืม นี่อาจจะเป็นการตีความหมายรักที่ดีที่สุด
ต่อมา โม่หานก็สั่งให้คนซื้อรถเข็นอัตโนมัติสุดหรูมาให้หลินซาน บอกว่าให้เธอไปไหนมาไหนได้สะดวก
เมื่อวันรุ่งขึ้นหลินซานได้พบกับใครบางคน เธอพูดถึงเหตุการณ์นี้โดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งมันแสดงให้เห็นมากว่าโม่หานให้ความสำคัญกับเธอมากเพียงใด
มู่เฉียวแอบหัวเราะในใจ เธออยากจะบอกเธอมากว่า เมื่อเทียบกับรถเข็นราคาแพงนี้ เธอยังรู้สึกว่าหลังของโม่หานนั้นสบายกว่า
นิทรรศการดำเนินการเป็นเวลาสามวัน ในช่วงสามวันนี้หลังจากที่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับความสามารถทางภาษาฝรั่งเศสของโม่หาน มู่เฉียวก็เลยละเลยเล็กน้อย แต่โม่หานกลับจงใจเงยหน้าขึ้นและถามเธอว่า “คุณมู่เฉียว รบกวนแปลด้วย”
หลังจากจบงานนิทรรศการ โม่หานก็หาข้ออ้างมาว่าธุรกิจบางอย่างยังไม่เรียบร้อย เลยให้มู่เฉียวอยู่ต่อ
ทั้งสองคนเดินไปตามถนนในฝรั่งเศส มู่เฉียวรู้ว่า เขาตั้งใจที่จะมากับเธอ
เธอรู้สึกประทับใจมาก
บางทีอาจจะเป็นเพราะเรื่องของหลินซานทำให้มู่เฉียวเห็น “ความภักดี” ของโม่หาน และยกระดับความไว้วางใจเข้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว
หลังจากกลับมา ชีวิตก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง
โม่หานยุ่งกับงานมาก แต่ก็มักจะใช้เวลาว่างไปกับเธอและมู่เสี่ยวโยว และเมื่อมู่เฉียวทำงานล่วงเวลา โม่หานก็จะตั้งตารอเธอ ชีวิตแบบนี้ เหมือนกับชีวิตคู่ในจินตนาการของมู่เฉียว สงบ แต่มีความสุขมาก
ในวันนี้ มู่เฉียวกำลังซักผ้า ชายหนุ่มก็มาโอบเอวเธอจากข้างหลัง “คุณภรรยา วันนั้นของเดือนของคุณ ไม่มาใช่ไหม ?”
เมื่อคืนมู่เฉียวรีบทำงาน และนอนค่อนข้างดึก ดังนั้น สมองของเธอเลยมีการตอบสนองช้าเล็กน้อย เธอหันศีรษะไปมองโม่หาน “เรื่องอะไร ?”
ชายหนุ่มหยิกไปที่ใบหน้าของเธอ “คุณว่าไงล่ะ ?”
มู่เฉียวขมวดคิ้ว จากนั้นก็ค่อยค่อยยกมือปิดหน้า และเปิดปากของเธอเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าจะไม่มาสองเดือนแล้ว ”เมื่อเธอพูดจบ เธอก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย เดือนนี้มีเรื่องเยอะมาก เธอยุ่งมาก ยุ่งจนลืมเรื่องนี้ไปซะเลย
“ในตอนกลางคืน เธอไปซื้อที่ทดสอบการตั้งครรภ์กลับมาตรวจ”
ชายหนุ่มพยักหน้า และจูบไปที่แก้มขวาของเธอ
เมื่อมาถึงบริษัท เพราะว่าเรื่องนี้ มู่เฉียวจึงไม่สนใจที่จะทำสิ่งต่างๆ เธอทั้งตั้งหน้าตั้งตาและกลัวความผิดหวัง
ในตอนกลางวัน โม่หานส่งข้อความหาเธอ บอกให้เธอขึ้นมาชั้นบน
เธอหาข้ออ้างไปที่ห้องทำงานของโม่หาน
ชายหนุ่มหยิบกล่องบรรจุภัณฑ์ออกมาจากลิ้นชักแล้วส่งให้กับมู่เฉียว “ไปดูกันเถอะ”
มู่เฉียวขมวดคิ้ว “ห้องทำงานของคุณทำไมถึงมีอันนี้ ?”
ชายหนุ่มลุกขึ้น และพยักหน้าบนหน้าผากของเธอ “ความสามารถในการจินตนาการของคุณมากขึ้นนะ”
ในขณะที่มู่เฉียวไปเข้าห้องน้ำ เธอก็มองเห็นโม่หานเอนพิงประตูผ่านประตูกระจกฝ้าได้อย่างชัดเจน
ดูเหมือนว่าเขาจะประหม่ากับผลตรวจนี้มากกว่าเธอ
มากเสียจนมือที่ถือแท่งทดสอบการตั้งครรภ์สั่นเล็กน้อย
ครั้งแรกที่ท้องเธอเป็นลมไปโรงพยาบาล หลังจากนั้นก็เรียนรู้เกี่ยวกับการตั้งครรภ์จากพี่ซู ดังนั้น การใช้แท่งการทดสอบนี้มันจึงเป็นครั้งแรก เธอจึงดูงุ่มง่ามเล็กน้อย
เมื่อเธอเห็นแถบสีแดงปรากฏสองแถบ เธอดูคู่มือการใช้งานและอ่านอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นถึงกล้ามั่นใจว่า เธอตั้งครรภ์แล้วจริงๆ
เมื่อชายหนุ่มได้ยินเสียงลูกบิดประตู เขาก็ยืนตรงและถอยหลังไปสองก้าว
เขามองไปที่มู่เฉียว “เป็นอย่างไรบ้าง ?”
มู่เฉียวเม้มริมฝีปาก และวางท่าทางประหม่าลงไปในดวงตาของชายหนุ่ม “โม่หาน คุณชอบลูกชายหรือลูกสาว ?”
โม่หานกอดเธอไว้ในอ้อมแขน แต่การเคลื่อนไหวของเขาเบาลงอย่างเห็นชัด
“แค่คุณเป็นคนให้กำเนิด ผมชอบหมด”
มู่เฉียวยิ้ม วันรุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์พอดี โม่หานจึงพามู่เฉียวไปโรงพยาบาลหรูแห่งหนึ่ง
“ถุงตั้งครรภ์คู่ ตัวอ่อนคู่ ”หมอวัยกลางคนผลักแว่นของตัวเองขึ้นและพูดออกมา
“หมายความว่ายังไง ?”
“ฝาแฝด ！”
มู่เฉียวและโม่หานหันหน้าสบตากัน ทั้งคู่ต่างประหลาดใจเป็นอย่างมาก
คุณนายโม่และคุณย่าโม่หลังจากตรวจสอบครบสามเดือน และเด็กก็ปลอดภัยแล้ว มู่เฉียวถึงบอกพวกเขา เมื่อรู้ว่าเธอตั้งครรภ์ แถมยังเป็นฝาแฝดอีก พวกเขาทั้งสองดีใจมาก และขอร้องให้เธอรีบย้ายมาอยู่คฤหาสน์ตระกูลโม่ทันที และบอกว่าเธอติดหนี้เมื่อครรภ์แรก ครั้งนี้เธอต้องชดใช้ และเสนอให้ครอบครัวมู่ย้ายมาอยู่คฤหาสน์ตระกูลโม่ด้วย
พ่อแม่บอกว่าเมื่อครอบครัวฝ่ายสามีมีน้ำใจแบบนี้ มันก็ยากที่จะปฏิเสธ ก็เลยตอบรับว่าจะอยู่จนมู่เฉียวคลอด แล้วค่อยกลับของตัวเอง ด้วยวิธีนี้มู่เฉียวและครอบครัวจึงย้ายเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลโม่อีกครั้ง
“เมื่อรอให้มู่เฉียวให้กำเนิดแล้ว พวกเราก็จัดงานแต่งงานให้คุณกับโม่หาน คุณดูสิมีลูกสองคนแล้ว ยังไม่ได้จัดงานแต่งดีดีให้กับเสี่ยวเฉียวเลย ”ในงานเลี้ยงอาหารค่ำวันนี้ คุณนายโม่ก็พูดขึ้น ซึ่งมู่เฉียวรู้ว่านี่เป็นการพูดให้พ่อกับแม่ของเธอฟัง
อันที่จริงโม่หานพูดถึงเรื่องแต่งงานนี้หลายครั้งแล้ว แต่เป็นตัวเธอเองที่ไม่สนใจเรื่องนี้
เธอรู้สึกว่าเมื่อจัดงานแต่งงานแล้ว การแต่งงานของเธอกับโม่หานก็จะถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ ดังนั้นเธอจึงยืนยันว่าจะไม่จัด
แต่เมื่อได้ยินคำพูดของคุณนายโม่ เธอเองก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะต้องเตรียมพร้อมรอให้ลูกเกิดก่อน
“ยังมีอีกนะ เสี่ยวเฉียว คุณลองดูสิว่างานของคุณอันนั้นสามารถหยุดทำก่อนได้ไหม”
การเคลื่อนไหวของมู่เฉียวหยุดชะงัก
คุณนายโม่รีบเปลี่ยนน้ำเสียงทันที“ ไม่ใช่ ความหมายของแม่ก็คือ คุณก็เข้าใกล้เดือนที่4แล้ว แล้วคุณทำงานล่วงเวลาทุกวัย มันเหนื่อยเกินไป รอให้คุณคลอดลูกแล้ว ถ้าหากคุณยังอยากจะไปทำ ก็เอาเด็กมาให้พวกเราดูแล คุณว่าแบบนี้โอเคไหม ?”
มู่เฉียวมองไปที่โม่หาน
โม่หานวางตะเกียบลง “แม่ แล้วแต่เธอเถอะ ให้เธอเล่นอยู่ที่บ้าน ทุกวันมันก็ยากลำบาก เรื่องนี้ค่อยพูดทีหลังนะ”
มู่เฉียวพยักหน้าซ้ำๆ และมองดูเขาอย่างซาบซึ้ง
ต่อมา จนกระทั่งถึงเดือนที่7 คุณย่าโม่บอกว่าจะไม่ปล่อยให้เธอไปไหนแล้ว เพราะว่าเธอตั้งครรภ์ลูกแฝด ท้องของเธอจึงใหญ่เป็นพิเศษ การแปลล่ะ แค่นั่งลงก็ลุกขึ้นมาไม่ได้แล้ว ในช่วงนี้มู่เฉียวก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย โม่หานก็ยอมแล้ว มู่เฉียวก็ทำอะไรไม่ถูก รอคลอดอยู่ที่บ้าน
โม่หานยุ่งมากเพราะบริษัทกำลังจะเปิดกิจการ ถึงแม้ว่าเขาจะลดจำนวนการเดินทางเพื่อทำธุรกิจลง แต่เวลาที่เขาใช้กับเธอที่บ้านก็น้อยมาก สิ่งนี้ทำให้ในใจมู่เฉียวที่อ่อนไหวและอึดอัดเล็กน้อยในระหว่างตั้งครรภ์