เทพบุตร ทวงแค้น / เทพศึกมังกรหวนคืน - บทที่19 เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด
บทที่19 เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด
อวดเก่งนักนะ！
เปียวจื่อรู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว เขามองแล้วยังเหลือลูกน้องอีกสามคน ทันใดนั้นก็พูดขึ้นมาว่า ลุยพร้อมกัน พวกแกมีมีดกันทุกคน เคลื่อนไหวให้มันเร็วหน่อย ในมือมันมีคนอยู่ด้วย มันตอบโต้ไม่ทันอยู่แล้ว
ยังไงก็เคยฆ่าคนมาก่อน ตอนนี้ยังพอมีสติอยู่บ้างเล็กน้อย
หากคนธรรมดาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าจะสามารถสู้ได้ ในมือมีตัวประกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกสวะสี่หรือห้าคนหรอก แต่อย่างไรก็ตาม คนที่พวกเขาพบเจอคือฉินเฟิง
รนหาที่ตาย
ฉินเฟิงเอ่ยคําสี่คํานี้ออกมา จากนั้นต่อด้วยหนึ่งคนและแซ่หนึ่งเส้น ในสถานการณ์ที่พวกมันยังไม่ทันตั้งตัว มันได้รับแรงกระแทกอย่างหนัก และพวกมันก็ปลิวออกไป กระแทกพื้นอย่างแรง
อ๊ากก……
พวกสวะเหล่านั้นรู้สึกหวานในปากของพวกเขา กระอักเลือดออกมาเต็มปาก อยากจะลุกขึ้นหนี แต่ได้สูญเสียในการทรงตัวไป แล้วก็กำลังจะตาย
ให้ตายเหอะ
เปียวจื่อกัดฟันกรอด สบถด่าออกไป แล้วหันหลังเดินจากไป
ตราบใดที่ขุนเขายังเขียวขจีอยู่ อย่าได้กลัวว่าจะไม่มีฟืนไฟ
แต่น่าเสียดาย ในตอนนี้ได้ก้อนหินปริศนาถูกโยนมา แล้วโดนที่ท้ายทอยของเธอ เสียงลั่นดังปัง ทำให้เขาล้มลงกับพื้น และหมดสติไปทันที
ไอ้พวกเลว
ฉินเฟิงเห็นว่าทุกคนหมดสติแล้ว จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป
แต่หลังจากออกไป มองดูหลิวลานเมิ่งในอ้อมแขน จู่ๆก็รู้สึกกลัดกลุ้ม : หลิวลานเมิ่ง คุณว่า ตอนนี้ผมควรจะพาคุณไปที่ไหน?
บ้านของหลิวลานเมิ่ง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันอยู่ที่ไหน
ถ้าจะหาอิ่นซิน เธอคงหลับอยู่บ้านแล้ว ถึงโทรไปก็ไม่สามารถปลุกเธอตื่นได้
ช่างเหอะ
ฉินเฟิงเงยหน้าขึ้นมองด้านหน้า ดีที่มีโรงแรมแห่งหนึ่ง เขาได้เดินเข้าไป คุณพนักงานครับ ช่วยเปิดห้องให้ผมหนึ่งห้องด้วยครับ
หลังจากนั้นไม่นาน ฉินเฟิงก็อุ้มเธอเข้าไป แต่ทันใดนั้น หลิวลานเมิ่งก็อ้วกออกมา อาจเป็นเพราะดื่มเหล้ามากเกินไป ทันใดนั้นอ้วกก็กระเด็นเปื้อนไปทั้งร่าง
ประเด็นคือ แบบนี้ก็ยังไม่ตื่น
อ้วกตอนไหนไม่อ้วก แต่ดันมาอ้วกเวลานี้เนี่ยนะ
ฉินเฟิงรู้สึกปวดหัวเลยทีเดียว เขาจึงได้เรียกพนักงานที่อยู่ข้างนอก แล้วดึงเงิน 500 หยวนจากตัว และยื่นให้เธอ เพื่อนผมเมา คุณช่วยผมเอาเสื้อผ้าของเธอ ไปซักให้ทีนะครับ
ได้ค่ะ
พนักงานรับเงินห้าร้อยหยวนนั้นไป และตอบตกลงทันที
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ฉินเฟิงก็เดินจากไป ตรงกลับไปที่บ้านของอิ่นและกลับไปที่ห้องฉินกั่วกั่วก็วิ่งไปและกอดต้นขาของฉินเฟิงไว้ พ่อคะพ่อคะ
แม่กําลังละเมออยู่
ฝันละเมอ?
ฉินเฟิงเดินเข้าไป
โปรเจคของ……บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป……ฉัน……ต้องเอาให้ได้……ต้องเอา……โอกาส……เดียวเท่านั้น
อิ่นซินหลับอยู่บนเตียง ส่งเสียงอ้อมแอ้มและพูดออกมาเป็นระยะ ๆ ซึ่งทำให้ฉินเฟิงเข้าใจบ้างเล็กน้อย จากนั้นฉินเฟิงก็เดินเข้าไปในทันที
และกระซิบข้างหูอิ่นซินว่า วางใจเถอะ จะมีผมอยู่ในทุกเรื่อง พรุ่งนี้คุณจะต้องคว้าเอาโปรเจคนี้มาได้อย่างแน่นอน ใช่แล้ว ที่ผ่านมายังไม่ได้บอกคุณเลย สามีของคุณเป็นวีรบุรุษ ที่ไม่มีใครเทียบได้ ราตรีสวัสดิ์นะครับ ภรรยาผู้ยิ่งใหญ่
หลังจากพูดจบ ฉินเฟิงก็คลุมผ้าห่มให้อิ่นซิน
ครั้งนี้ อิ่นซินขมวดคิ้วแน่น และยืดตัว เหมือนกับว่าเธอกำลังฝันอะไรแปลกๆอยู่
ในขณะที่ฉินเฟิงหลับไป ก็เหลือบมองไปที่อิ่นซินอยู่แวบหนึ่งและได้พูดขึ้นมาว่า พรุ่งนี้ผมมีเซอร์ไพรส์ให้คุณนะครับ
วันรุ่งขึ้น
อิ่นซินลุกขึ้น นวดไปที่ขมับของตัวเอง มองไปที่ห้อง มีเพียงฉินเฟิงอยู่เพียงคนเดียว : ที่รัก วันนี้บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปมีงานตัดริบบิ้นนะครับ
ลูกขา แต่งตัวเร็วเข้า เตรียมตัวไปกัน
เสียงของจางลี่ดังมาจากชั้นบน
ในบรรดาธุรกิจของเมืองเจียงเฉิง การที่บริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปจะปักหลักถิ่นฐานนั้น เป็นเรื่องที่ใหญ่จริงๆ เพราะว่าเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มาจากจิงตู
สิ่งที่ควรเผชิญ จะช้าหรือเร็วก็ต้องเผชิญอยู่ดี
อิ่นซินถอนหายใจ เธอเตรียมตัวไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นและเดินลงไป ฉินเฟิงก็เดินตามเธอลงไป หลังจากลงไป ก็เจอจางลี่และอิ่นหยวนพ่อของอิ่นซิน
วันนี้ ไม่รู้ว่าใครจะได้โปรเจคงานของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปนั่นไป
อิ่นหยวนมองดูหนังสือพิมพ์ และถอนหายใจเล็กน้อย
ใบหน้าของอิ่นซินซีดลง เพราะเธอกลัวพ่อของเธอกังวล จึงไม่ได้บอกพ่อของเธอ เธอได้พนันกับคุณท่านอิ่น
หากชนะ จะยึดตำแหน่งประธานกลับคืนมา หากแพ้ ก็จะถูกยึดทรัพย์สิน และขับไล่ออกจากครอบครัว
ในขณะนั้นเอง หญิงสาวที่รีบร้อนก็เดินเข้ามาจากประตู และเมื่อเดินเข้ามา เธอก็ชี้และด่าไปที่ฉินเฟิง ฉินเฟิง แกมันไม่ใช่มนุษย์ แกเป็นแค่เป็นสัตว์ประหลาดเดรัจฉาน!
ลานเมิ่ง
ทุกคนต่างตกตะลึง และมองไปที่ผู้หญิงที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา พวกเธอต่างรู้จัก หลิวลานเมิ่ง
ชี้ผมทำไม？
ฉินเฟิงขมวดคิ้ว
อิ่นซินก็มองไป และไม่เข้าใจ
ชี้คุณทำไมหรอ สารเลว วันนี้ฉันจะเปิดหน้ากากเดรัจฉานตัวนี้อย่างแก เสี่ยวซิน เธอยังคงคิดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดีสามารถให้อภัยเขาได้พึ่งพาได้ตลอดชีวิตเหรอ แต่ฉันจะบอกแกว่าแกคิดผิด แกคิดผิดมาก เมื่อคืนฉินเฟิงออกจากบ้านแกไปใช่ไหม?
หลิวลานเมิ่งถามอิ่นซินด้วยตาแดง
ใช่
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อิ่นซินก็พยักหน้า หลังจากที่ฉินเฟิงส่งเธอกลับบ้านเมื่อคืนนี้ เขาบอกว่ามีธุระ ต้องออกไปสักพัก ส่วนเขากลับมาเมื่อไหร่ เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
เสี่ยวซิน ฉันจะบอกให้เธอ ผู้ชายคนนี้ เมื่อคืนเขาทำอะไรบ้าง เมื่อคืนเขาเรียกคนกลุ่มหนึ่ง ทำฉันหมดสติ แล้วให้พวกนั้นพาฉันไปที่โรงแรม เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้น ไม่มีสักชิ้นเลย !
หลิวลานเมิ่งร้องไห้ แล้วพูดว่า: เขาคิดว่าฉันหมดสติไป ไม่รู้ว่าเขาอยู่ในนั้น แต่เมื่อคืนฉันพยายามตั้งสติ
ฉันเห็นเขา ก็คือใบหน้านั้น ฉันสาบาน ต่อให้ตายไปก็ไม่มีทางดูผิด ！
อะไรนะ?
ใบหน้าของอิ่นซิน เย็นลงอย่างรวดเร็ว
ลุงคะ ป้าคะ ไอ้สารเลวนี่ เขาเดิมพันกับพวกท่านกับคุณท่านอิ่น ถ้าวันนี้ พวกท่านสามารถเอาโปรเจคของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปได้ ครอบครัวของท่านก็สามารถเอาตำแหน่งประธานกลับคืน แต่ถ้าหากไม่สามารถเอากลับคืนได้ ครอบครัวของคุณไม่เพียงแต่จะถูกถอนหุ้น10% แต่จะถูกยึดทรัพย์สินทั้งหมด และจะถูกขับไล่ออกจากครอบครัว
และความเป็นไปได้ที่เราจะคว้าโปรเจคของบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ปได้นั้น เท่ากับศูนย์
หลิวลานเมิ่งหันไป พูดกับพ่อแม่ของอิ่นซิน
ขับไล่ออกจากครอบครัว!
ตัวอักษรสี่ตัวนี้กระทบหัวใจของอิ่นหยวน และถามฉินเฟิงด้วยอาการอึดอัดใจว่า นี่เป็นเรื่องจริงหรอ นายพนันแบบนั้นจริงๆเหรอ?
ใช่ครับ
ฉินเฟิงไม่ปฏิเสธสิ่งที่เขาเคยทํามาก่อน แต่เรื่องของหลิวลานเมิ่ง เป็นเรื่องเข้าใจผิด ทันทีที่จะเปิดปากและอธิบาย
: เมื่อคืน ……
ฉินเฟิง คุณยังคิดที่จะแก้ตัวอีกหรือ?
อิ่นซินเดินเข้ามา น้ำตารินไหลอาบใบหน้าของเธอ ลานเมิ่งเป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของฉัน และเป็นเพื่อนที่ฉันเติบโตมาด้วย ฉันรู้จักลานเมิ่งดี เธอไม่ล้อเล่นกับเรื่องอะไรแบบนี้หรอก
ฉินเฟิง คุณรู้ไหม? ฉันคิดว่า คุณเป็นคนดี ฉันสามารถฝากตัวฉันและกั่วกั่วไว้กับคุณได้ แม้แต่หลังจากดื่มเสร็จเมื่อคืน ฉันบอกกับลานเมิ่ง ว่าฉันคงต้องเป็นภรรยาที่ดี แต่ฉันไม่เคยคิดว่า คุณจะเป็นคนแบบนี้! แต่ก่อน คุณทอดทิ้งฉันกับแม่ฉัน วันนี้คุณมาเหยียดหยามเพื่อนฉัน ไอ้สารเลว ทำไมคุณถึงทำร้ายฉันครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้！
จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้น และตบหน้าฉินเฟิงอย่างรุนแรง และยังมีคำพูดที่ตีโพยตีพาย: ฉินเฟิง คุณทําให้ฉันผิดหวังมาก ฉันผิดเองที่เชื่อใจคุณ
เพี๊ยะ!
ฉินเฟิงไม่ได้หลบ และทนต่อการตบนั้น
ตอนนั้น ฉันยังเชื่อคุณ คิดว่าคุณสามารถเปลี่ยนตัวเองได้ ยังให้คุณเข้ามาในบ้าน ทำสัญญาครึ่งปี แต่ตอนนี้คิดดูแล้ว ฉันมันหน้ามืดตามัวไปแล้วจริงๆ
อิ่นหยวนตัวสั่น และชี้ไปที่ฉินเฟิง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ
ไอ้เลว ไปให้พ้น!
หลิวลานเมิ่งก็ด่ากราดไปที่ฉินเฟิงเหมือนกัน ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงไม่ได้สนใจหลิวลานเมิ่ง แต่สายตาคู่นั้นมองไปที่อิ่นซินที่กําลังร้องไห้อยู่ ในใจของเขาเจ็บปวด อยากจะก้าวไปข้างหน้า แต่ในเวลานี้ อิ่นซินก็ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว คุณออกไป !
ฉินเฟิงถอนหายใจ และดึงบัตรสีดําออกมา และวางมันลงบนโต๊ะ และพูดอย่างยุ่งเหยิงว่า ที่รัก อย่าร้องไห้ ฉันไม่ได้ทำเรื่องนี้จริงๆ วันนี้คุณจะไปบริษัทเฟิงซิ่งกรุ๊ป ถือบัตรนี้ไว้ บัตรนี้จะทำให้คุณผ่านไปได้โดยไม่มีสิ่งกีดขวาง ในเมื่อคุณไม่ต้องการเห็นผม งั้นผมจะไป
จริงๆแล้ว วันนี้ฉันยังมีเซอร์ไพร์สให้คุณด้วย