เทพปีศาจหวนคืน Reverend Insanity - ตอนที่ 1037

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1037 ความยากลำบากของแต่ละฝ่าย

แปลโดย iPAT

ฉีช่ายคำรามและชี้นิ้วออกไปอีกครั้ง

ใบหน้าภูตผีจำนวนมากปรากฏขึ้นบนก้อนโคลนก่อนที่จะควบรวมเป็นมนุษย์โคลนตัวใหม่

ฉีช่ายคิด ‘นี่คือปราณแห่งความเกลียดชัง ข้าทำลายมันไปครั้งหนึ่งแล้วแต่มันยังสามารถฟื้นขึ้น ดูเหมือนคนผู้นี้จะเต็มไปด้วยความโกรธและเกลียดชังก่อนตาย’

ฉีช่ายถาม “เจ้าคือผู้ใด?”

“หนี่เจี้ยน”

ครั้งนี้ฉีช่ายได้ยินอย่างชัดเจน ดังนั้นเขาจึงถามต่อ “เจ้าอายุเท่าใด?”

“สิบห้า”

ฉีช่ายค่อยๆล่วงข้อมูลจากหนี่เจี้ยนมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเวลาผ่านไปฉีช่ายจึงได้เรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลหนี่

ผู้อมตะลึกลับนำฝูงสัตว์อสูรบุกโจมตีหมู่บ้านตระกูลหนี่ แรงจูงใจของคนผู้นี้เหมือนกับฉีช่าย นั่นก็คือหนี่เซียงรุ่นปัจจุบัน

แต่แตกต่างจากฉีช่าย เขาไม่รู้ว่าหนี่เซียงรุ่นปัจจุบันคือผู้ใด

ดังนั้นเขาจึงใช้ชีวิตของผู้คนในหมู่บ้านบังคับให้หนี่เซียงรุ่นปัจจุบันปรากฏตัวออกมา

ผู้นำตระกูลหนี่ก้าวออกไปโดยไม่มีทางเลือก

มันกลายเป็นว่าผู้นำตระกูลหนี่คือผู้ครอบครองวิญญาณอมตะใช่หรือไม่เอาไว้

ผู้อมตะลึกลับบังคับให้ผู้นำตระกูลหนี่ใช้วิญญาณดวงนี้และตอบคำถามของเขา เขาสัญญาว่าตราบเท่าที่ได้รับคำตอบที่น่าพอใจ เขาจะปล่อยหมู่บ้านตระกูลหนี่ไป

เพื่อปกป้องคนทั้งหมู่บ้าน ผู้นำตระกูลหนี่จึงตัดสินใจทำตามคำสั่งของผู้อมตะลึกลับและเสียสละตนเอง

หลังจากผู้อมตะลึกลับได้รับคำตอบที่เขาต้องการ เขากลับสั่งให้ฝูงสัตว์อสูรโจมตีหมู่บ้านตระกูลหนี่

คนตระกูลหนี่โกรธมากแต่พวกเขาก็ไม่สามารถต่อต้านฝูงสัตว์อสูร

ในช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตาย อสูรโคลนเดียวดายปรากฎตัวขึ้นและปกป้องพวกเขา

ความจริงก็คือหมู่บ้านตระกูลหนี่ที่กระจัดกระจายไปทั่วภาคใต้ถูกเก็บรักษาไว้โดยผู้อมตะตระกูลฉี หมู่บ้านตระกูลหนี่บนภูเขาโคลนเน่าเปื่อยอยู่ภายใต้การดูแลของฉีช่าย นานๆครั้งเขาจะมาที่นี่เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าผู้นำตระกูลหนี่ของหมู่บ้านแห่งนี้คือหนี่เซียงรุ่นปัจจุบัน

ฉีช่ายกำหราบอสูรโคลนเดียวดายบนภูเขาโคลนเน่าเปื่อยและให้มันคอยปกป้องหมู่บ้านตระกูลหนี่

เมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด มันจึงปรากฏตัวขึ้น

แต่ผู้อมตะลึกลับแข็งแกร่งเกินไป เขาสามารถสังหารอสูรโคลนเดียวดายด้วยการเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่ครั้ง เมื่ออสูรโคลนเดียวดายตาย คนตระกูลหนี่จึงถูกกวาดล้างโดยฝูงสัตว์อสูร

หมู่บ้านตระกูลหนี่กลายเป็นซากปรักหักพัง

หลายวันผ่านไปฉีช่ายกับฉีอี้จึงเดินทางมาถึง

หนี่เจี้ยนผู้นี้เป็นหลานชายของผู้นำหมู่บ้านตระกูลหนี่ เขาสูญเสียบิดามารดาตั้งแต่ยังเด็ก ปู่ของเขาเลี้ยงดูเขามาอย่างเอาใจใส่

แต่ปู่ของเขากลับถูกบีบบังคับจนตายขณะที่ศัตรูกลืนน้ำลายตนเองและสังหารสมาชิกหมู่บ้านทั้งหมด

มันจึงช่วยไม่ได้ที่เขาจะเต็มไปด้วยความโกรธและเกลียดชัง

หนี่เจี้ยนบอกทุกอย่างที่เขารู้

ฟางหยวนอยู่ในรูปลักษณ์ของชายชราร่างเตี้ยที่มีเคราสีดำสลับขาว เขามีผิวสีเหลือง ดวงตาเรียวเล็ก และฟันอยู่ในตำแหน่งที่ไม่เป็นระเบียบ

‘เขาคือผู้ใด?’ ฉีช่ายค้นความทรงจำของตนแต่เขาไม่รู้จักคนผู้นี้

แน่นอนว่าเขาย่อมไม่สามารถจดจำ

ฟางหยวนเป็นคนรอบคอบ เผชิญหน้ากับกลุ่มผู้ใช้วิญญาณที่ไม่มีอันตราย เขายังต้องปลอมตัว

ในความเป็นจริงกระทั่งฉีช่ายจะพบฟางหยวนโดยตรง เขาก็ยังไม่สามารถเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของฟางหยวน

เนื่องจากฟางหยวนได้รับวิญญาณที่จำเป็นจากจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยามาแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะใบหน้าที่คุ้นเคย

‘ดูเหมือนคนผู้นี้จะเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษของภาคใต้…เห้อ…หลังจากทั้งหมดมันเป็นช่วงเวลาแห่งความสับสนวุ่นวาย’ ฉีช่ายถอนหายใจ

ตั้งแต่เหตุการณ์บนภูเขาอี้เทียน ผู้อมตะจำนวนมากตกตายลงด้วยเหตุผลบางประการ

ผู้ตายส่วนใหญ่เป็นผู้ปกครองของบางพื้นที่ ความตายของพวกเขาจึงทำให้แหล่งทรัพยากรหลายแห่งปราศจากผู้ดูแล

นี่เป็นเหตุให้ผู้บ่มเพาะสันโดษเห็นโอกาสและเริ่มเคลื่อนไหว

‘คนผู้นี้ต้องโจมตีอสูรโคลนเดียวดายหลายครั้ง นี่หมายความว่าพลังการต่อสู้ของเขาไม่สูงนัก เขาควรจะเป็นผู้อมตะระดับหก แต่เขารู้ข้อมูลเกี่ยวกับหนี่เซียงรุ่นปัจจุบัน เรื่องนี้มีเพียงตระกูลวูและตระกูลเฉิงเท่านั้นที่รู้ เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาเป็นทายาทของอีกสามเซียง?’

ฉีช่ายลังเลก่อนจะตัดสินใจไล่ล่าฟางหยวน

เห็นได้ชัดว่าตระกูลฉีมีโอกาสได้รับชัยชนะในเดิมพันโบราณของนักสำรวจสวรรค์ห้าเซียง แต่ในช่วงเวลาสำคัญผู้อมตะลึกลับกลับปรากฏตัวขึ้น นี่เป็นเรื่องที่ฉีช่ายต้องตรวจสอบอย่างละเอียด

…..

ภาคเหนือ แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา

“ซู่…”

น้ำถูกเทลงบนใบหน้าของฟางเจิ้ง

ฟางเจิ้งสะดุ้งตื่นขึ้นทันที

“ที่นี่ที่ใด?” เขาตระหนักว่าตนเองอยู่ในห้องขังแห่งหนึ่ง

ด้านข้างเขามีมนุษย์ขนในชุดเกราะสองคน

หนึ่งในสองถือถังที่ไร้น้ำเอาไว้ในมือ

ส่วนอีกคนถือแส้

“พวกเจ้าคือผู้ใด?” ฟางเจิ้งพยายามดิ้นรนแต่เขาถูกมัดเอาไว้และไม่สามารถขยับเขยื้อน

“เด็กน้อย ตื่นแล้วงั้นหรือ? เจ้าดูค่อนข้างแข็งแรง” มนุษย์ขนที่ถือแส้แกว่งแส้ไปมา

“เพียะ!”

แส้หนังฟาดลงบนหน้าอกของฟางเจิ้ง

เสื้อคลุมของเขาฉีกขาดและมีเลือดไหลออกมา

ฟางเจิ้งกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“เหตุใดต้องกรีดร้อง?” มนุษย์ขนฟาดแส้ออกไปอีกครั้ง

แส้ฟาดลงบนใบหน้าของฟางเจิ้งและฝากบาดแผลเลือดไหลเอาไว้

ฟางเจิ้งกรีดร้องอีกครั้ง

มนุษย์ขนรู้สึกลำพองใจและเย้ยหยัน “มนุษย์ชั้นต่ำกรีดร้องออกมาอีก!”

ฟางเจิ้งถูกทรมานอย่างต่อเนื่อง

เมื่อคลื่นความเจ็บปวดพุ่งเข้าโจมตีเขาอย่างไม่หยุดยั้ง เขาจึงสามารถจดจำบางสิ่ง

เดิมทีเขาถูกขังอยู่ในแดนศักดิ์สิทธิ์ไป่หูโดยฟางหยวนพี่ชายของเขา แต่วันหนึ่งมนุษย์ขนกลับบุกเข้าไปและนำตัวเขามาที่นี่

‘เกิดสิ่งใดขึ้น? เกิดสิ่งใดขึ้นกับโลกใบนี้!?’ ฟางเจิ้งสับสน

แต่ความสับสนอยู่ได้ไม่นานก่อนที่ฟางเจิ้งจะเป็นลมไปในที่สุด

“ช่างอ่อนแอนัก!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เอาน้ำเย็นราดเขาอีกครั้ง!”

มนุษย์ขนทั้งสองหัวเราะด้วยความชั่วร้าย

ร่างของฟางเจิ้งกระตุกก่อนที่เขาจะเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆ

สติของเขากลับคืนมาขณะที่ความรู้สึกเจ็บปวดยังกระจ่างชัดและกระทั่งรุนแรงมากขึ้น

มนุษย์ขนใช้แส้ฟาดฟางเจิ้งอีกครั้งก่อนที่จะยื่นมือออกไปจับใบหน้าของฟางเจิ้ง “มนุษย์ อย่าคิดว่าจะรอดชีวิตเมื่อตกอยู่ในมือของพวกเราา ไม่มีผู้ใดช่วยเจ้าได้! แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาถูกยึดครองโดยผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนเรียบร้อยแล้ว ส่วนพี่ชายของเจ้า เขาตายไปแล้วในการต่อสู้!”

“อย่าขัดขืนแล้วเราจะทำให้เจ้าตายอย่างสงบ เพียงบอกเราทุกสิ่งเกี่ยวกับแดนศักดิ์สิทธิ์ไป่หูและความลับทั้งหมดของพี่ชายเจ้า!”

ได้ยินเรื่องนี้ หัวใจของฟางเจิ้งสั่นสะท้านขึ้นทันที

เขาตะโกนด้วยความสับสน “อันใด!? ฟางหยวนตายแล้ว!?”

“ฮืม เขาถูกโจมตีโดยผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนของเรา เขาเป็นเพียงผีดิบอมตะ แล้วเขาจะไม่ตายได้อย่างไร? เขาถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า”

“พวกเราเผ่ามนุษย์ขนไม่ใช่ตัวตนที่สามารถดูแคลน วันหนึ่งเผ่ามนุษย์จะต้องอยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเรา!”

มนุษย์ขนทั้งสองหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ฟางเจิ้งมีความรู้เกี่ยวกับผู้อมตะเพียงเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงเชื่อคำกล่าวของมนุษย์ขนทั้งสอง

หลังจากนั้นดวงตาของเขาก็กลายเป็นว่างเปล่า

…..

ภาคกลาง ถ้ำนรกใต้พิภพ

ไห่ลั่วหลันนั่งปิดเปลือกตาอยู่ในห้องที่มืดมิด

ประตูถูกเปิดออกและเผยให้เห็นร่างของอิงอู๋เซี่ย

ไห่ลั่วหลันค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นและมองไปยังผู้มาเยือน

ผลลัพธ์ของการต่อสู้บนภูเขาอี้เทียนไม่ได้เป็นไปตามความคาดหมายของไห่ลั่วหลัน เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของฟางหยวน ช่วยไม่ได้ที่ไห่ลั่วหลันจะเกิดความรู้สึกที่ซับซ้อน

“ข้าตัดสินใจแล้ว” อิงอู๋เซี่ยกล่าว

“โอ้ ข้ากำลังฟังอยู่” ไห่ลั่วหลันกล่าว

มันคือการตัดสินว่านางจะอยู่หรือตาย

หากอิงอู๋เซี่ยไม่เต็มใจกำจัดข้อตกลงพันธมิตรระหว่างไห่ลั่วหลันกับฟางหยวน นางจะต้องตาย อิงอู๋เซี่ยย่อมไม่ยินดีให้พันธมิตรของฟางหยวนอยู่ข้างกายเขา

ในทางตรงข้ามหากอิงอู๋เซี่ยตัดสินใจกำจัดข้อตกลงพันธมิตร ไห่ลั่วหลันจะสามารถอยู่ต่อ

อิงอู๋เซี่ยลังเลอยู่นาน

เขาต้องการใช้ไห่ลั่วหลันจัดการฟางหยวน แต่ฟางหยวนวางแผนได้รัดกุมเกินไป นั่นทำให้แผนการของอิงอู๋เซี่ยล้มเหลวตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มต้น

นี่ทำให้คุณค่าของไห่ลั่วหลันลดลงอย่างมาก

หลังจากทั้งหมดไห่ลั่วหลันกับนิกายเงาก็มีความแค้นฝังลึก

หากอิงอู๋เซี่ยตัดสินใจทำลายข้อตกลงระหว่างไห่ลั่วหลันกับฟางหยวน เขายังต้องทำข้อตกลงใหม่กับไห่ลั่วหลัน

หากเขายอมแพ้และสังหารไห่ลั่วหลัน แม้เขาจะไม่ได้รับวิญญาณของนาง แต่เขายังสามารถรักษาร่างสุดยอดกายาเทพยุทธ์ที่แท้จริงและมิติช่องว่างของนางเอาไว้ ด้วยวิธีนี้ฟางหยวนจะยังถูกกักขังอยู่ในข้อตกลง

หลังจากพิจารณาข้อดีข้อเสีย อิงอู๋เซี่ยจึงตัดสินใจในที่สุด

เขาอ้าปากช้าๆ

โดยไม่ต้องสงสัย

คำกล่าวที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากของเขาก็คือคำตัดสินชีวิตและความตายของไห่ลั่วหลัน