เทพปีศาจหวนคืน Reverend Insanity - บทที่ 1548 มรดกที่แท้จริงสวรรค์พิภพ
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1548 มรดกที่แท้จริงสวรรค์พิภพ
แปลโดย iPAT
กระทั่งฟงจิวเก้อยังมึนงงเมื่อเห็นวิญญาณสติปัญญา
นี่คือวิญญาณสติปัญญาระดับเก้า!
มันอยู่ในตำนานมนุษย์คนแรก มันเป็นวิญญาณหลักของเทพอมตะกลุ่มดาว มันเป็นที่รู้จักของทุกคน แต่ผู้ใดจะคิดว่ามันจะอยู่ที่นี่และอยู่ต่อหน้าฟงจิวเก้อในเวลานี้
“แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยามีวิญญาณสติปัญญาอยู่จริงๆ!” ฟงจิวเก้อตกใจมากและไม่สามารถควบคุมตนเอง
แต่ไม่นานเขาก็สงบจิตใจลง
ดวงตาของเขาส่องประกายสว่างไสว เขาตรวจสอบวิญญาณสติปัญาอย่างใกล้ชิดและพบว่ามันเป็นวิญญาณที่ทรงพลังมาก!
ความคิดหนึ่งเข้าครอบงำจิตใจของฟงจิวเก้อ นั่นคือนำวิญญาณสติปัญญาระดับเก้าออกไป!
ท่าไม้ตายอมตะเพลงรับสมบัติ!
เขากระตุ้นใช้ท่าไม้ตายนี้ด้วยพลังทั้งหมด กลิ่นอายระดับแปดปะทุขึ้น
เพลงรับสมบัติสามารถช่วยฟงจิวเก้อปรับแต่งวิญญาณอมตะป่าได้โดยตรง มันเป็นเพลงที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่สงบ
ขณะที่เขาร้องเพลง วิญญาณสติปัญญาเริ่มเคลื่อนไหว
“วิญญาณสติปัญญาระดับเก้า!?” ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์รู้สึกตกใจมากเมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้
วิญญาณสติปัญญาถูกซ่อนไว้ที่หุบเขาเหล่านี้โดยจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยา ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ทั้งสามเผ่าพันธุ์เป็นคนนอก พวกเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้
แต่ตอนนี้ฟงจิวเก้อได้ทำลายสภาพแวดล้อมและเผยการคงอยู่ของวิญญาณสติปัญญาออกมา
“เราไม่สามารถปล่อยให้เขานำวิญญาณสติปัญญาออกไป! ขัดขวางเขาเร็วเข้า!” จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยากรีดร้องและออกคำสั่งด้วยความวิตกกังวล
เขากล่าวเสริม “แต่ระวัง อย่าทำลายมัน!”
แม้เขาจะไม่เตือน แต่ผู้อมตะทั้งหมดก็เข้าใจถึงความสำคัญของวิญญาณอมตะระดับเก้าเป็นอย่างดี
แต่การขัดขวางฟงจิวเก้อโดยไม่ส่งผลกระทบต่อวิญญาณสติปัญญาที่อยู่ใกล้ๆ มันเป็นเรื่องที่ยากลำบาก
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ต้องควบคุมค่ายกลวิญญาณอย่างเต็มที่เพื่อโจมตีฟงจิวเก้อ
ฟงจิวเก้อคำรามขณะกระตุ้นใช้นักรบเพลง
นักรบเพลงรับสมบัติบินเข้าไปหาวิญญาณสติปัญญาขณะที่นักรบเพลงอื่นๆช่วยป้องกันการโจมตี
วิญญาณสติปัญญาสัมผัสได้ถึงอันตรายอย่างรวดเร็ว สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดทำให้มันบินหนีไป
นักรบเพลงรับสมบัติออกไล่ล่าแต่ยังไม่สามารถทำสิ่งใด
เหตุการณ์นี้ทำให้หัวใจของฟงจิวเก้อจมดิ่งลง วิญญาณสติปัญญาเป็นวิญญาณอมตะระดับเก้าแต่เพลงรับสมบัติเป็นเพียงท่าไม้ตายอมตะระดับแปด มันไม่ส่งผลกระทบต่อวิญญาณสติปัญญา
‘หากไม่ได้รับก็ต้องทำลาย!’ ความคิดนี้เกิดขึ้นในใจของฟงจิวเก้อก่อนที่เขาจะปฏิเสธมันทันที นี่คือวิญญาณสติปัญญาระดับเก้า การทำลายมันคือความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่
นอกจากนั้นมันยังเป็นวิญญาณหลักของเทพอมตะกลุ่มดาว หากเขาได้รับมัน มันจะเป็นประโยชน์ต่อเขาเป็นอย่างมาก
ฟงจิวเก้อไม่ยินดียอมแพ้
“หยุด!” ฟงจิวเก้อพุ่งเข้าไปหาวิญญาณสติปัญญา
วิญญาณสติปัญญาบินอย่างรวดเร็วแต่ฟงจิวเก้อก็ไล่ล่าอย่างไม่ลดละ
วิญญาณสติปัญญารู้สึกถึงภัยคุกคามจากฟงจิวเก้อ ดังนั้นมันจึงปล่อยแสงแห่งปัญญาออกมา
แสงแห่งปัญญา!
ฟงจิวเก้อถูกแสงแห่งปัญญาปกคลุมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในทันที ความคิดนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา สติปัญญาของเขาพุ่งสูงขึ้น สายตาของเขากลายเป็นเฉียบแหลม
คำถามและปัญหาทั้งหมดในการบ่มเพาะของเขากำลังได้รับการแก้ไข แม้เขาจะไม่ได้รับคำตอบทันที แต่ปัญหาคอขวดที่สำคัญมากมายก็ถูกทำลายไปอย่างง่ายดาย
“โอ้ ไม่!” ฟงจิวเก้อเป็นตัวตนในตำนาน หลังจากผ่านไปชั่วครู่ เขาก็สัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติ เขากัดลิ้นและพยายามบังคับตนเองให้ถอยห่างออกไป
หลังจากล่าถอยออกมา เขาทำได้เพียงมองวิญญาณสติปัญญาหลบหนีไปเท่านั้น
“ช่างยอดเยี่ยมนัก เพียงช่วงเวลาสั้นๆ อายุขัยของข้าก็ถูกกลืนกินไปมากแล้ว!” ตอนนี้เส้นผมของฟงจิวเก้อเปลี่ยนเป็นสีขาวไปอย่างสมบูรณ์
“ภารกิจในครั้งนี้คือการจับตัวฟางเจิ้งและยึดครองภูเขาตงฮัน นี่เป็นคำสั่งที่ได้รับมาจากเทพธิดาจื่อเว่ย แต่ผู้ใดจะคิดว่ามีวิญญาณสติปัญญาอยู่ที่นี่ ข้าได้พยายามเต็มที่แล้วแต่ไม่สามารถนำมันมาได้ แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยายังไม่สามารถปรับแต่งมัน มิฉะนั้นพวกเขาคงทำไปนานแล้ว!”
ความคิดของฟงจิวเก้อเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
วิญญาณอมตะทุกดวงมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเป็นของพวกมันเอง
วิญญาณอมตะป่าดึงดูดผู้อมตะเสมอ
โดยเฉพาะเมื่อวิญญาณอมตะป่าดวงนี้เป็นวิญญาณสติปัญญาระดับเก้า!
“หากพวกเขาปรับแต่งวิญญาณสติปัญญา ข้าคงไม่สามารถฉกชิงมันได้ แต่ตอนนี้แตกต่างออกไป ข้าต้องกลับไปแจ้งวังสวรรค์และนิกายเกี่ยวกับเรื่องนี้ คราวหน้าที่เราบุกโจมตีแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา เราต้องนำมันกลับไป!”
ฟงจิวเก้อสูดหายใจลึก เขามองไปที่วิญญาณสติปัญญาด้วยความปรารถนาก่อนจะกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะ
ท่าไม้ตายอมตะนี้ใช้วิญญาณท่องแดนอมตะระดับเจ็ดเป็นแกนกลาง มันมีชื่อว่า นำพามนุษย์ มันถูกสร้างขึ้นโดยผู้เชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งห้วงมิติที่ยิ่งใหญ่ เหลียงเหลียง ฟงจิวเก้อไม่คุ้นเคยกับมันมากนักแต่มันก็มีประสิทธิภาพสูงมาก
มันสามารถขนสงผู้คนไปที่ใดก็ได้ในโลกใบนี้
“วูบ…”
ด้วยเสียงอันแผ่วเบา ฟงจิวเก้อหายไป ณ จุดเกิดเหตุ
หลังจากชั่วครู่ยักษ์สวรรค์ก็มาถึง
“บัดซบ! ฟงจิวเก้อหนีไปแล้ว! สิบนิกายโบราณของภาคกลาง ข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไป!” จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยามองแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับความเสียหายและเต็มไปด้วยความโกรธ
ภาคใต้ ในเขตแดนอมตะเขาวงกตโคลนทราย
ลั่วเว่ยหยินถอนหายใจยาว
ผ่านไปสามชาติภพแต่ฟางหยวนยังไม่กลับใจ
“ข้าคิดผิดไป”
“ข้าคิดว่าความเกลียดชังและความโกรธเป็นเหตุผลที่ทำให้ฟางหยวนกระทำความชั่ว”
“แต่ความจริงก็คือเขามีอารมณ์มากมาย เขาไม่ได้ขาดสิ่งใด แม้เขาจะไล่ล่าความแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่ได้หมกมุ่นอยู่กับมัน”
“สิ่งที่ผลักดันให้เขาทำเช่นนี้คือเป้าหมายของเขา เป้าหมายนี้ฝังรากลึกอยู่ในหัวใจของเขา แม้จะผ่านไปกี่ร้อยชาติ มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง”
“คนผู้นี้ไม่สามารถแก้ไข”
“ท่านอาจารย์…” เย่ฟานพึมพำเบาๆ
ในเวลานี้ไม่เพียงเขาแต่กระทั่งเฉิงซินซื่อและคนอื่นๆก็ตื่นขึ้นแล้ว
ทุกคนตกอยู่ในความมึนงงหลังจากผ่านไปสามชาติภพในอาณาจักรแห่งความฝัน พวกเขากำลังลิ้มรสความรู้สึกอันลึกลับที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ลั่วเว่ยหยินมองไปรอบๆและหยุดสายตาที่เฉิงซินซื่อ
ดวงตาของนางแดงก่ำ นางเกือบร้องไห้ ความโศกเศร้าของนางปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน นางมีความผูกพันทางอารมณ์กับฟางหยวนอย่างลึกซึ้งทั้งสามชาติภพ
ลั่วเว่ยหยินลอบพยักหน้าอย่างลับๆก่อนจะกล่าวกับทุกคน “ข้าล้มเหลว ปีศาจตนนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง เขากำลังจะแหกคุกและหลบหนี ไปกันเถอะ”
เย่ฟานตกใจ “ท่านอาจารย์ เรามีข้อได้เปรียบอย่างชัดเจน”
ลั่วเว่ยหยินเผยรอยยิ้มขมขื่น “ข้าพยายามอย่างเต็มที่แล้ว ไปกันเถอะ”
ผู้ใช้วิญญาณระดับมนุษย์รู้สึกสับสนขณะที่ไท่เมี่ยนเฉินและผู้อมตะตระกูลอี้ทั้งสองมีข้อสงสัย
ไท่เมี่ยนเฉินถามโดยตรง “ท่านแซ่ลั่วและเชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งปฐพี ท่านเป็นผู้สืบทอดมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะสวรรค์พิภพเช่นนั้นหรือ?”
ลั่วเว่ยหยินพยักหน้า “นั่นคือข้า”
“เป็นเช่นนี้” ผู้อมตะตระกูลอี้ถอนหายใจ พวกเขาแสดงความเคารพต่อลั่วเว่ยหยินทันที
พวกเขาไม่สงสัยคำกล่าวของลั่วเว่ยหยิน
วิธีการต่อสู้ของลั่วเว่ยหยินเหมือนกับเทพอมตะสวรรค์พิภพ เขามีทักษะในการวางกับดักและเปลี่ยนแปลงศัตรู นี่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเทพอมตะสวรรค์พิภพอย่างชัดเจน
ท่ามกลางผู้อมตะระดับเก้าทั้งหมด เทพอมตะสวรรค์พิภพเป็นคนใจดีและมีเมตตาที่สุด เขารักษาโลกใบนี้ด้วยตัวเขาเองเพียงผู้เดียวและสามารถหยุดความวุ่นวายหลังจากยุคของเทพปีศาจจิตวิญญาณ
แต่ด้วยเหตุผลบางประการ เทพอมตะสวรรค์พิภพกลับไม่ได้เข้าร่วมกับวังสวรรค์ เขาอยู่ที่ภาคใต้และกระทั่งทิ้งมรดกที่แท้จริงสวรรค์พิภพไว้ที่นี่