เทพปีศาจหวนคืน Reverend Insanity - บทที่ 1584 สังหารหมู่
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1584 สังหารหมู่
“เกิดสิ่งใดขึ้น?”
“เขตแดนอมตะ…นี่ไม่ใช่เรื่องตลก!”
“ท่านฟางหยวน เราอยู่ฝ่ายเดียวกัน!”
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์หินและมนุษย์หิมะกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก
ในโลกยุคปัจจุบัน มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีอํานาจเหนือเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ เผ่ามนุษย์หินและมนุษย์หิมะเหล่านี้อาศัยอยู่ในแดนน้ําแข็งอย่างสิ้นหวัง พวกเขามีแรงกดดันมหาศาลในการเอาชีวิตรอด ท่ามกลางสภาพแวดล้อมนี้มนุษย์กลายพันธุ์ที่สามารถก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะถือว่าไม่ใช่คนไร้ประโยชน์
หากไม่ใช่เพราะกลิ่นอายระดับเจ็ดและพลังการต่อสู้ระดับแปดของฟางหยวนผู้อมตะ เผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ระดับหกเหล่านี้อาจโจมตีไปแล้ว
การแสดงออกของฟางหยวนเปลี่ยนไป เขามองผู้อมตะระดับเจ็ดคนเดียวที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มมนุษย์กลายพันธุ์และถอนหายใจ “อย่าตกใจ ข้าเป็นพันธมิตรของพวกเจ้า ข้าจะทําร้ายพวกเจ้าได้อย่างไร? แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาแพ้การต่อสู้ มีเพียงข้าที่สามารถหลบหนี เราแพ้เพราะมีคนทรยศในหมู่พวกเรา!”
“กระไรนะ!? เราแพ้!?”
“แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาถูกวังสวรรค์ยึดครองงั้นหรือ?”
“เรามีคนทรยศงั้นหรือ?”
คํากล่าวของฟางหยวนทําให้กลุ่มผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ตกตะลึง
ผู้อมตะระดับเจ็ดเผ่ามนุษย์หิมะขมวดคิ้วลึก “ท่านฟางหยวน โปรดเปิดเขตแดนอมตะให้พวกเราสื่อสารกับเผ่าของเรา!”
แต่ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านขึ้น เขากรีดร้อง “วิญญาณอมตะของข้า!”
มันเป็นมือปีศาจปล้นวิญญาณของฟางหยวนอีกครั้ง
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์คนอื่นๆรู้สึกสับสน พวกเขาถามด้วยความเป็นห่วง “ท่านปิงเจา เกิดสิ่งใดขึ้น?”
ถูกต้อง ผู้อมตะระดับเจ็ดเผ่ามนุษย์หิมะที่อยู่ดูแลฐานทัพของพวกเขาก็คือปิงเจา เขามีความสัมพันธุ์ที่ค่อนข้างดีกับฟางหยวน ครั้งหนึ่งเขาเคยเชิญฟางหยวนดื่มสุราหมาป่าน้ําแข็งของเขา
ปิงเจามองฟางหยวนด้วยความโกรธ เขากําลังจะกรีดร้องแต่ฟางหยวนกลับชี้นิ้วมาที่เขาและกล่าวด้วยน้ําเสียงที่จริงจัง “เจ้าคือคนทรยศ!”
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์รู้สึกตกใจอีกครั้ง
“ข้าไม่ใช่คนทรยศ! ฟางหยวน เจ้าขโมยวิญญาณอมตะของข้าและกล่าวหาข้า เจ้ามีเจตนาใด?” ปิงเจาโกรธจัด เขาคว้าอากาศและสร้างหอกน้ําแข็งเอาไว้ในมือ
ฟางหยวนเผยรอยยิ้มเย็นชาและกล่าวด้วยความโกรธและโศกเศร้า “ข้ากล่าวความจริง พวกเจ้าได้ยินถูกต้องแล้ว ดูข้อตกลงพันธมิตรไม่ได้ทําสิ่งใดข้า ปิงเจาผู้นี้คือสายลับของวังสวรรค์! ปิงเจาตัวจริงเสียชีวิตไปนานแล้ว!”
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์คนอื่นๆมองหน้ากัน เซี่ยเอ๋อคู่หมั้นของฟางหยวนถาม “มีเรื่องเข้าใจผิดหรือไม่? ท่านปิงเจาอยู่กับเรามาตลอด”
“ข้าไม่ใช่คนทรยศ! ต้องมีเรื่องเข้าใจผิด ท่านฟางหยวน ท่านอาจตกลงสู่หลุมพรางของศัตรู รีบคืนวิญญาณอมตะให้ข้า!” ปิงเจากล่าวด้วยการแสดงออกที่เย็นชา
แต่ในเวลาต่อมาร่างของเซี่ยเอ๋อก็สั่นสะท้านขึ้นขณะที่นางแสดงออกด้วยความหวาดกลัว “วิญญาณอมตะของข้า!”
ปิงเจาป้องกันตัวเองเป็นอย่างดี มือปีศาจปล้นวิญญาณไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้อีก ขณะที่เซียเอ๋อเป็นเป้าหมายที่ง่ายกว่า
“ฟางหยวน!” เชี่ยเอ้อมองฟางหยวนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ปิงเจาพุ่งเข้าโจมตีฟางหยวนและตะโกนด้วยความโกรธ “ข้ารู้ว่ามนุษย์เช่นเจ้าไม่สามารถเชื่อถือ!”
ฟางหยวนเย้ยหยัน “น่าขัน”
หลังกล่าวจบคํา กองทัพบุตรแห่งภูตก็ปรากฏขึ้นและพุ่งเข้าโจมตีปิงเปารวมถึงผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ทั้งหมดทันที
ฟางหยวนเผยเจตนาร้ายออกมาในที่สุด ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ไม่ลังเลอีกต่อไป พวกเขาพุ่งเข้าโจมตีฟางหยวนหลังจากหายตกใจ
แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะเปรียบเทียบกับบุตรแห่งภูตที่มีพลังการต่อสู้ระดับเจ็ดได้อย่างไร?
หลังการปะทะครั้งแรก กองกําลังผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ก็แตกพ่ายและถูกบังคับให้ตกสู่ความสิ้นหวังไปแล้ว
ฟางหยวนในร่างราชันภูตยืนควบคุมสถานการณ์อยู่ห่างๆและปล่อยให้กองทัพบุตรแห่งภูต โจมตีฝ่ายตรงข้าม
บุตรแห่งภูตไร้ประโยชน์ต่อฟังจิวเก้อและผู้อมตะวังสวรรค์ แต่สําหรับผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์เหล่านี้ มันเพียงพอแล้ว
หากไม่ใช่เพราะฟางหยวนตั้งใจถ่วงเวลา ผู้อมตะระดับหกเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์คงตายไปนานแล้ว
มีเพียงผู้อมตะระดับเจ็ดปิงเจาที่ยังดิ้นรนต่อสู้อย่างยากลําบากแต่เขาก็ไม่สามารถหลบหนี
มือปีศาจปล้นวิญญาณ!
มือปีศาจปล้นวิญญาณ!
มือปีศาจปล้นวิญญาณ!
ฟางหยวนใช้มือปีศาจปล้นวิญญาณอย่างต่อเนื่องและค่อยๆขโมยวิญญาณอมตะของฝ่ายตรงข้ามที่ละดวง
นี่คือเหตุผลที่ฟางหยวนถ่วงเวลาเอาไว้ หากเขาบังคับศัตรูมากเกินไป พวกเขาอาจสิ้นหวังและทําลายวิญญาณอมตะรวมถึงทรัพยากรทั้งหมดของตนเอง หากเป็นเช่นนั้นฟางหยวนจะสูญเสียผลประโยชน์
แต่ตอนนี้พวกเขายังมีความหวัง ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์เหล่านี้ต้องการต่อสู้จนถึงที่สุด มีเพียงไม่กี่คนที่จะมีความเด็ดเดี่ยวและระเบิดตัวเองเช่นเฉิงตู
นอกจากนี้ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์เหล่านี้ยังใช้ชีวิตอยู่อย่างสันโดษ พวกเขามีประสบการณ์การต่อสู้เพียงเล็กน้อยและไม่ได้ข้อมรบมากนัก
ในฐานะผู้เชี่ยวชาญบนเส้นทางแห่งปัญญา ฟางหยวนเข้าใจความคิดของพวกเขาเป็นอย่างดี แม้กลยุทธ์ของเขาจะเรียบง่าย แต่มันมีประสิทธิภาพอย่างน่าเหลือเชื่อ
เมื่อวิญญาณอมตะของพวกเขาถูกขโมย ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ยิ่งลดลง
“ฟางหยวน ข้าคิดผิดเกี่ยวกับเจ้า! เหตุใดเจ้าจึงไร้ยางอายถึงเพียงนี้ เจ้าทําร้ายพันธมิตรของเจ้าเอง!” ผู้อมตะเผ่ามนุษย์หินตะโกนด้วยความโกรธ
ปิงเจาเผยรอยยิ้มเย็นชา “เจ้าไม่รู้งั้นหรือว่าคนผู้นี้กําจัดข้อตกลงพันธมิตรไปแล้ว เขาไม่ใช่พันธมิตร เขาเป็นศัตรู!”
“เห้อ…พวกเจ้าช่างพูดมากนัก” ฟางหยวนถอนหายใจเบาๆและทําให้บุตรแห่งภูตระเบิดตัวเอง
ท่าไม้ตายอมตะระเบิดวิญญาณ!
ปิงเจาเป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระยะประชิด แต่บุตรแห่งภูตมีมากเกินไป เขาไม่สามารถหลบเลี่ยง หลังจากถูกโจมตี เขาก็กลายเป็นซากศพไปในที่สุด
“ท่านปิงเจา!” เสียงกรีดร้องดังขึ้น
เซี่ยเอ้อเกือบเป็นลม
ฟางหยวนแสดงออกอย่างเย็นชา เขาขโมยวิญญาณอมตะของฝ่ายตรงข้ามได้เกือบทั้งหมด แล้วสําหรับบางคนที่มีวิธีป้องกันที่ดี มือปีศาจปล้นวิญญาณไม่สามารถเข้าใกล้พวกเขา ขณะเดียวกันฟางหยวนก็มีเวลาจํากัด เขาไม่สามารถยื้อเวลานานเกินไป ดังนั้นเขาจึงต้องเริ่มต้นการสังหารหมู่
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์เสียชีวิตทีละคน มีเพียงเซี่ยเอ๋อเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้เป็นคนสุดท้าย
“เจ้าปีศาจ ข้าจะไม่ยอมจํานนต่อเจ้าแม้จะกลายเป็นผี!” เชี่ยเอ๋อกล่าวประโยคสุดท้ายของนางด้วยความเกลียดชัง
ทันใดนั้นกองทัพบุตรแห่งภูตก็พุ่งเข้าฉีกกระชากร่างของนางออกเป็นชิ้นๆ
สําหรับดวงวิญญาณของนาง มันถูกเก็บรักษาไว้ในสนามรบราชันภูตรวมกับดวงวิญญาณของผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์คนอื่นๆ
คันวิญญาณ!
ด้วยการค้นวิญญาณ ฟางหยวนจึงเข้าใจรายละเอียดต่างๆของเผ่ามนุษย์หินและมนุษย์หิมะ
ฟางหยวนเก็บเขตแดนอมตะสนามรบราชันภูตก่อนจะไปยังแดนน้ําแข็ง
การสังหารหมู่ครั้งนี้ใช้เวลาพอสมควร แต่กระบวนการนี้ไม่ถูกขัดขวางโดยกองกําลังภายนอก ไม่มีการอนุมานหรือการโจมตีสนามรบราชันภูต สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์เหล่านั้นคือผู้อมตะกลุ่มสุดท้ายที่เหลืออยู่ที่นี่
ฟางหยวนเดินทางไปยังที่อยู่อาศัยของเผ่ามนุษย์หินและมนุษย์หิมะ
ต่อมาเขาก็ย้ายเผ่ามนุษย์หินและมนุษย์หิมะทั้งหมดเข้าไปในมิติของว่างของเขา
เขายังขุดค้นคลังสมบัติของทั้งสองเผ่าและเก็บพวกมันไว้เช่นกัน
ทรัพยากรเหล่านี้ต่างเป็นสมบัติล้ําค่าจากยุคโบราณ กระทั่งสวรรค์สีเหลืองก็ไม่มีขาย
สําหรับมิติช่องว่างของผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ที่ตายแล้ว ฟางหยวนปิดผนึกพวกมันไว้ชั่วคราว เขาไม่ต้องการวางพวกมันลงที่นี่
วิญญาณท่องแดนอมตะระดับเจ็ด!
ด้วยการใช้วิญญาณอมตะดวงนี้ ฟางหยวนทิ้งบ้านเดิมของเผ่ามนุษย์หินและมนุษย์หิมะที่ถูกทําลายเอาไว้เบื้องหลัง
ในเวลาต่อมาเขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ภาคใต้
“ผู้ใด?” ผู้อมตะภาคใต้สองคนตะโกนขณะที่ฟางหยวนกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะราชันภูต
เขาชี้นิ้วออกไปด้วยรอยยิ้มเย็นชา
ระเบิดวิญญาณ!
ระเบิดวิญญาณ!
ระเบิดวิญญาณ!
หลังจากระเบิดวิญญาณถึงหกครั้ง ผู้อมตะภาคใต้ทั้งสองก็วิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว พวกเขาไม่รู้ว่าคนบ้าผู้นี้เป็นผู้ใดแต่เขาโจมตีด้วยท่าไม้ตายอมตะระดับเจ็ดบนจุดสูงสุดอย่างต่อเนื่อง
ผู้อมตะภาคใต้สองคนจากไปด้วยความช่วยเหลือจากค่ายกลวิญญาณอมตะ ฟางหยวนไม่ได้ขัดขวางพวกเขา
หลังจากนั้นเขาก็ทําลายค่ายกลวิญญาณอมตะดังกล่าวลงอย่างง่ายดาย
เมื่อค่ายกลวิญญาณอมตะถูกทําลาย สิ่งที่อยู่ภายในก็เผยตัวออกมา
ฟางหยวนยิ้มเมื่อเผชิญหน้ากับกลุ่มหมอกควันที่ส่องประกายระยิบระยับ
อาณาจักรแห่งความฝัน!