เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 190 ร่างอวตาร
“ เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด!! ลิ่วหลงกุนเจ้ายังไม่ตาย”
ลิ่วหลงกุนหมุนควงทวนล้มสวรรค์ศาสตร์ตราจิตวิญญาณของตนไว้ในมือก่อนจะปักทวนลงบนพื้นดิน..
“ ไอหนูเจ้าอายุห่างกับข้าเป็นหมื่นๆปีไร้มารยาทสิ้นดี!! ข้าจะกำหราบความหยิ่งผหยองของเจ้าซะ..อีกอย่างสาเหตุที่เจ้าควบคุมเหล่าอสูรพวกนั้นเจ้าต้องการอะไรกันแน่? ”
เทวฑูตตกสวรรค์ตนนั้นเพียงแสยะยิ้มออกมา…
“ ไม่รู้เลยเหรอว่าเมืองที่เจ้าคอยปกป้องอยู่นั้นด้านล่างลึกลงไปมีบางอย่างซ่อนอยู่และข้าก็ต้องการมัน!! ”
ลิ่วหลงกุนดึงทวนขึ้นมาก่อนจะชี้ไปยังเทวฑูตตนนั้นด้วยจิตสังหารของผู้เป็นแม่ทัพ…ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ทัพสวรรค์ไร้พ่ายมาก่อน..
“ ถ้าไม่จำเป็นข้าก็ไม่อยากจะประมือกับท่านหรอก..อดีตแม่ทัพสวรรค์ไร้พ่ายลิ่วหลงกุน ตัวข้าต้องขออภัยเรื่องก่อนหน้านี้…แต่ถึงกระนั้นข้าก็ยังต้องการของชิ้นนั้นอยู่ดี!! ”
เทวฑูตตนนั้นแสดงท่าทีผ่อนเบาลงแต่นั้นไม่ได้ทำให้จิตสังหารของแม่ทัพผู้นี้ลดลงแต่อย่างใด..
“ ตอบคำถามข้ามาสองข้อ…ข้อแรกพวกเจ้ามีทั้งหมดกี่ตนที่ลงมายังโลกเบื้องล่างเป้าหมายของพวกเจ้าคืออะไรและข้อที่สองสิ่งที่เจ้าต้องการจากเมืองนั้นคืออะไร…ห้ามถามกลับ เจ้ามีสองทางเลือกจะพูดหรือจะจบชีวิตลงตรงนี้!!! ”
ลิ่วหลงกุนเอ่ยวาจาเด็ดขาดสมกับเป็นอดีตแม่ทัพใหญ่แห่งแดนสวรรค์มาก่อน เทวฑูตตนนั้นถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง…
“ ข้าตอบคำถามท่านได้เพียงข้อเดียวเท่านั้น…พวกเราทั้งหมดมีทั้งหมดราวๆหนึ่งหมื่นตน!! ( ตอนที่ 162 ) แต่เดิมเป้าหมายของพวกเราคือหาตัวเด็กเพียงคนเดียวเท่านั้น…แต่ในระหว่างที่พวกเราทำการเคลื่อนย้ายประตูอีกด้านก็ถูกทำลายลง!!! และคำสั่งนี้มาจาก…ท่านมิคาเอลโดยตรง!!!! ”
ลิ่งหลงกุนสั่นสะท้านไปทั้งตัวพร้อมกับใบหน้าที่เคร่งขรึมเพราะผู้เดียวบนสรรค์ที่สยบตนได้เพียง2กระบวนท่าผู้ที่มีอำนาจในการปกครองสวรรรต์เกือบจะทั้งหมดและกำลังดำรงตำแหน่งเทพสูงสุดในปัจจุบัน…
“ เทพสูงสุด..มิคาเอล!!! ”
เฑวฑูตสวรรค์ตนนั้นยังคงกล่าวต่อ…
“ และเมื่อไม่นานมานี้ท่านมิคาเอลถูกหอกสีทองเล่มหนึ่งซึ่งเป็นหอกที่ใช้ในการผนึกท่าน…ลิ่วหลงกุนและหอกดังกล่าวทำลายค่ายกลสวรรค์ที่ทำหน้าที่ปกป้องดินแดนสวรรค์ไว้จนพังพินาศย่อยยับ!! ”
ลิ่วหลงกุนเบิกตากว้างออกมาก่อนจะหันมามองไป๋หลงที่ถูกโซ่สีทองผนึกไว้..
“ อย่าบอกนะว่า…เป็นท่าน!!! ”
ลิ่วหลงกุนกล่าวถามกระแสจิต…ไป๋หลงเพียงพยักหน้าและยิ้มแห้งๆออกมาเท่านั้น…ถ้าจะให้พูดในเวลานั้นไป๋หลงฟิวขาดจนปาหอกเล่มนั้นคืนไปด้วยความโมโห…
ใครจะคิดเล่าว่าเรื่องมันจะมาถึงขั้นนี้…
“ นี้ท่านเป็นใครกันแน่!! ข้ารู้จักท่านในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งจอมราชันย์แต่ข้ามิอาจทราบถึงตังตนจริงๆของท่าน..ตลอดเวลาที่ข้าพยามตรวจสอบแต่กลับมีพลังบางอย่างขวางกั้นเอาไว้!!! ”
ลิ่งหลงกุนกล่าวถามผ่านกระแสจิตเช่นเดิมด้วยความสับสน..
“ จบเรื่องนี้ข้าจะบอกความจริงให้ท่านฟัง ”
ลิ่วหลงกุนเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็สงบลงก่อนจะหันมาจดจ้องไปยังเฑวฑูตสวรรค์ดังกล่าว..
“ คำตอบข้อที่สอง? ”
“ ข้าตอบท่านไม่ได้!! ”
ฑูตสวรรค์ตนดังกล่าวเรียกอาวุธออกมาจากความว่างเปล่าเป็นธนูหนึ่งคันสีมรกตที่แฝงกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์เอาไว้..
“ศาสตร์ตราจิตวิญญาณ ธนูมรกต!! ”
ลิ่วหลงกุนเมื่อเห็นเช่นนั้นก็กระชับทวนไว้ในมือแนบแน่น..
“ ศรเจ็ดสีทะลวงนภา!! ”
ศรทั้ง7สีต่างมีความสามารถและคุณสมบัติของมันตามสีต่างๆความเร็วของศรทั้งเจ็ดสีพุ่งตรงมาด้งยความเร็ว…
ลิ่วหลงกุนหาได้หวั่นเกรงไม่กวัดแกว่งทวนในมือพร้อมออร่าสีทองที่ถูกปลดปล่อยออกมา…
“ ทวนสวรรค์คุ้มครอง กายา!! ”
ตู้ม!!!!!
พลังทั้งสองปะทะกันจนเกิดเป็นคลื่นพลังทำลายล้างพื้นที่บริเวณโดยรอบ…แต่นั่นหาใช่เป้าหมายที่แท้จริงไม่..
“ หากข้าเข้าไปไม่ได้ข้าจะให้มันออกมาเอง!! ”
“ ศรสวรรค์ทะลวงนภา!! ”
ศรสีทองที่เล็ดรอดออกไปได้พุ่งตรงไปยังใจกลางเมืองหรือจะพูดให้ถูกก็คือพุ่งลงไปยังพื้นดิน…หากเป็นยามปกติลิ่วหลงกุนสามารถสะกัดดั้นศรดังกล่าวได้เช่นกันแต่…
นั้นก็หมายความว่าไป๋หลงที่ถูกพันธนาการจะถูกเพ่งเล็งในทันที..
ทันใดนั้นเองก็เกิดบางอย่างขึ้นกับร่างกายของเด็กหนุ่ม…
“ ทำไมตัวข้าถึงรู้สึกร้อนเช่นนี้!! ราวกับกำลังถูกแผดเผาแล้วความเจ็บปวดที่อกด้านซ้ายนี้มัน!! ”
เด็กหนุ่มส่งเสียงร้องออกมาด้วยความทรมาน..
“ อ้ากกกกกกก!!! ”
ลิ่วหลงกุนเมื่อเห็นเช่นนั้นพยามจะพุ่งเข้าไปช่วยเหลือแต่กลับถูกพลังบางอย่างผลักดันให้ถอยออกมา..
ระหว่างนั้นเองพื้นดินโดยรอบสั่นไหวอย่างรุนแรงพร้อมกับเสาแสงสีทองที่ประทุขึ้นใจกลางเมือง!!
ครืน!!!
ลิ่วหลงกุนระเบิดโทสะออกมาก่อนจะพุ่งตรงไปยังเฑวฑูตตนดังกล่าวที่แสดงสีหน้าปลื้มปิติและยินดีออกมา…
“ เจ้าทำอะไรลงไป!!! ”
ฑูตสวรรค์ตนดังกล่าวเพียงปริยิ้มออกมา…
“ สัตว์มายาหรือก็คือสัตว์สวรรค์ที่ถูกส่งลงมายังโลกมนุษย์เบื้องล่างแม้แต่4เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ยังมิอาจต้านทาน..สัตว์มายาที่เคยทำโลกบรรพกาลปั่นป่วน..และคร่าชีวิตไปนับล้านตัวตนที่ยังคงมีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบัน… ”
“ มัจฉาสวรรค์กลืนนภา!!! ”
ลิ่วหลงกุนหันไปมองยังเสาสีทองปรากฏเป็นปลาสีทองขนาดใหญ่ที่กำลังแปรเปลี่ยนร่างกายเป็นมนุษย์ครึ่งปลารูปลักษณ์ที่มิอาจบอกได้ว่าเป็นชายหรือหญิงเพราะประกายแสงสีทองที่ครอบคลุมร่างเอาไว้…
เด็กหนุ่มเมื่อมองไปยังเสาแสงสีทองก่อนจะมีภาพบางอย่างที่ผ่านเข้ามาภายในหัว..ราวกับว่าเคยพบเจอมาก่อนเมื่อนานมาแล้ว…
หลิงหลุนพยัคฆ์สวรรค์ที่ปกติจะคุยโม้โอ้อวดกลับมีทีท่าหวั่นเกรง..นี้คือสิ่งที่ไป๋หลงสัมผัสได้..ความเจ็บปวดของเด็กหนุ่มค่อยๆเบาลง..แต่แล้วอยู่บรรยากาศโดยรอบก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง…
มัจฉาสวรรค์พุ่งตรงมายังจุดที่ลิ่วหลงกุนและฑูตสวรรค์อยู่ทั้งสองล้วนสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดหวั่น..ราวกับเฑวฑูตสวรรค์ตนนั้นจะทำเรื่องที่ไม่สมควรไปเสียแล้วเพราะระดับพลังและความน่ากลัวเกินกว่าที่คาดไว้จนมิอาจจะ….
แสงสีทองยังถูกปกคลุมทั่วร่างไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงได้ระหว่างนั้นเอง..
“ หยุด!!! ”
เสียงที่นิ่งสงบถูกเอ่ยขึ้นจากปากของเด็กหนุ่มที่ยามนี้รูปลักษณ์แปรเปลี่ยนไปเป็นเผ่าเทพโดยสมบูรณ์…เลือนผมสีทองบริสุทธิ์ที่ยาวจนถึงแผ่นหลัง ดวงตาสีแดง บนหัวของเด็กหนุ่ม มีมงกุฏ สีทองที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังแห่งแสง
ภายนัยน์ตาของไป๋หลงมีตรีศูลเล่มนึงที่อยู่ในดวงตาทั้งสองข้างของไป๋หลง..สัญลักษณ์ดังกล่าวมีเพียงลิ่วหลงกุนเท่านั้นที่รู้จักและเคยเห็นมาก่อน…
“ รูปลักษณ์นั่น!! และสัญลักษณ์แบบนั้น ตรงกันกับตำราโบราณ ร่างจุติแห่งผู้สืบทอดและสัญลักษณ์แห่งแสง ”
ลิ่วหลงกุนแสดงท่าทีตื่นตะลึง..ก่อนจะสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่เกือบจะถึงทำให้ศรีษะของตนนั้นขาดออกจากตัวเพราะเมื่อครู่มัจฉาสวรรค์สร้าง ดาบ ขึ้นจากความว่างเปล่าแต่ถูกไป๋หลงหยุดไว้ด้วยความเร็วที่เทียบเท่า…
รูปลักษณ์ของไป๋หลงในยามนี้เปรียบเสมือนเทพแห่งปัญญาที่สง่างามและแข็งแกร่งในเวลาเดียวกันกลิ่นอายแห่งแสงที่ถูกปลดปล่อยออกมา…ก่อรูปร่างเป็นอาภรณ์สีทองครอบคลุมร่างของเด็กหนุ่มเอาไว้..
“ ร่างอวตารแห่งราชันย์!!! ”
จบ..