เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 191 สัญญาเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน
“ ร่างอวตารแห่งราชันย์!! ”
ซึ้งร่างอวตารนี้เป็นเพียงแค่ร่างต้นเท่านั้น…มิใช่ร่างที่แท้จริงแสดงให้เห็นถึงการตื่นของพลังยังไม่สมบูรณ์…ร่างจุติร่างนี้มีธาตุแสงอยู่อย่างเปี่ยมล้นเป็นธาตุแสงศักดิ์สิทธิ์ที่หาได้ยากยิ่ง…
แม้แต่ลาล่าภูติน้อยตัวฟ้ายังอดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้า…
“ เหตุใดไป๋หลงจึงมีธาตุแสงได้ในเมื่อเป็นคนของเผ่ามาร!!! ”
ลาล่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยากจะทำใจให้เชื่อได้เพราะธาตุแสงและมืดล้วนเป็นขั้วตรงข้ามมิอาจหลอมลวมหรืออาศัยภาชนะเดียวกันได้แต่นี้…เปรียบเสมือนเผ่าเทพและมารที่เป็นปรปักษ์กันโดยธรรมชาติมาช้านาน…
ลิ่วหลงกุนเฑวฑูตตกสวรรค์ตนดังกล่าวได้แต่ตะลึงงันมิอาจสันหาคำพูดได้…ตลอดช่วงชีวิตเกือบนับหมื่นปีตัวมันสิเคยพบเจออรื่องประหลาดเช่นนี้มาก่อน…
“ มัจฉาสวรรค์มากับข้า!! ”
เด็กหนุ่มเอายขึ้นราวกับเป็นบัญญัติแห่งเทพด้วยรูปลักษณ์เช่นนี้ของไป๋หลง…หากใครเห็นก็ต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันคือเผ่าเทพ…
แต่ทว่ามิใช่เทพธรรมดาสามัญทั่วไป..แต่คือเทพที่มีสายเลือดชั้นสูงไหลเวียลอยู่ภายในร่าง…
………………………………………………………………….
ณ. มิติแห่งกาลเวลา
“ ไม่คิดเลยว่าท่านพี่จะปลุกการตื่นของพลังขั้นแรกได้สำเร็จ…ทั้งๆที่ควรจะเป็นอีก2-3ปีข้างหน้าท่านพี่จึงจะบรรลุในขั้นแรก!! ”
เด็กสาวผมสีทองดวงตาสีแดงมองดูภาพของไป๋หลง…
“ แต่ว่า..ท่านพี่ในร่างนี้ก็เท่ห์สุดไปเลยกรี๊ดดดดด!!!…ไม่ได้สิเราจะแสดงกริยาเช่นนี้ออกมามิได้เดี๋ยวภาพลักษณ์น้องสาวที่น่ารักจะพังทลายลง ”
น้องสาวแท้ๆของไป๋หลงที่ยังคงเป็นปริศนานอนกลิ้งไปมาบนเตียงสีขาวขนาดใหญ่พร้อมกับกอดหมอนข้างที่มีรูปร่างเหมือนกับไป๋หลงแทบจะสิบส่วน…
ซึ้งดูเหมือนว่าเด็กสาวผู้นี้จะคลั่งไคล้พี่ของตัวเองอย่างแรงกล้า…หรือเรียกอย่างเป็นประเภทที่รักพี่หวงพี่แบบสุดๆ…ก่อนที่เด็กสาวสูดหายใจลึกๆก่อนจะกลับมานิ่งสงบอีกครั้ง…
“ เอาละ…ตัวแปรสำคัญคือมัจฉาสวรรค์ตนนั้นถ้าจำไม่ผิด..ท่านแม่จะเลี้ยงปลาไว้หนึ่งตัวหรือว่า!!! จะเป็นปลาตัวนั้นมัจฉาสวรรค์…ไม่คิดเลยว่าปลาในตอนนั้นจะเติบใหญ่เป็นมัจฉาสวรรค์ที่แกร่งกล้าเช่นนี้ ”
เด็กสาวยังคงกล่าว…
“ ด้วยระดับพลังมัจฉาสวรรค์ในตอนนี้ต่อให้มีเทพสงครามขั้นปลาย( 8 – 9 ) นับร้อยคนก็มิอาจต้านทานปลานั่นได้แน่…แต่ถึงกระนั้นท่านพี่ต่างออกไปมัจฉาสวรรค์ถูกชุบเลี้ยงมาโดยท่านแม่ย่อมทราบถึงสายเลือดที่แท้จริงของท่านพี่…รวมถึงสัญญาเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน!! ”
ภาพของไป๋หลงถูกตัดไปก่อนที่เด็กสาวจะนอนนำมือมาทาบบนหน้าผาก..ของตนก่อนจะครุนคริดถึงคำพูดของผู้เป็นมารดา…
“ ท่านแม่..นี้ก็คือชะตาที่ถูกกำหนดไว้เช่นนั้นหรือ?..มัจฉาสวรรค์ตนนั้นจะต้องตาย?..โชคชะตาจะมาในรูปแบบไหนกันแน่นะ…ท่านพี่อีกไม่นานท่านต้องพึ่งข้าอย่างแน่นอนเมื่อถึงตอนนั้นข้าจะไม่ให้สตรีหน้าไหนเข้าใกล้ท่านพี่เด็ดขาด!!! ”
สรุปแล้วเด็กสาวก็ยังห่วงพี่ของตนอยู่เช่นเดิม…เฉกเช่นที่ทำมาตลอดหมื่นปี…
……………………………………………………………………..
มัจฉาสวรรค์มองหน้าลิ่วหลงกุนสลับกับไป๋หลงก่อนจะยอมคลายพลังทั้งหมดแต่ยังคงรูปลักษณ์แห่งแสงเอาไว้…
เมื่อเด็กหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็ชายตามองไปยังฑูตสวรรค์ตนดังกล่าวด้วยแววตาที่เย็นชา..
“ เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะเจ้า..เกิดจากความเห็นแก่ตัวของเจ้าเอง..หายไปจากตรงนี้ซะ!! ”
เด็กหนุ่มสร้างลูกบอลสีรุ้งที่มีลักษณะโปร่งครอบร่างของเทวฑูตตนั้นไว้โดยมิอาจขัดขืน…ด้วยพลังของไป๋หลงที่ตื่นขึ้นในยามนี้สามารถสยบฑูตสวรรค์ตนดังกล่าวได้อย่างง่ายดาย…
“ มัจฉาสวรรค์ซัดมันให้ลอยหายไปซะ ”
เสียงพูดของไป๋หลงราวเป็นบัญญัติแห่งเทพ..แต่สิ่งที่ทำให้ลิ่วหลงกุนและเทวฑูตตนนั้นสั่นสะท้านก็คือมัจฉาสวรรค์ตนนั้นทำตามคำสั่งของไป๋หลงอย่างว่าง่าย…
ก่อนที่มัจฉาสวรรค์ตนนั้นฟาดหางขนาดใหญ่ที่มีรูปลักษณ์คล้ายหางปลาด้วยพลังเต็มพิกัด…
ตู้มมมม!!!!
บอลใสสีรุ้งจะถูกส่งลอยไปยังท้องนภาด้วยความเร็วที่มิอาจคาดการณ์ได้..
ลิ่วหลงกุนสั่นสะท้านทุกวินาทีที่ได้จดจ้องและมองรูปลักษณ์ดังกล่าวของไป๋หลง..แต่การคงรูปลักษณ์เช่นนี้ในการปลุกพลังขึ้นครั้งแรกย่อมมีขีดจำกัดของมัน…
ก่อนที่ไป๋หลงและมัจฉาสวรรค์จะหายไปจากการรับรู้ของลิ่วหลงกุน…
“ เป็นอย่างงี้เองสินะ..ในที่สุดข้าก็เข้าใจเด็กคนนั้นคือบุตรแท้ๆของท่าน..ราฟาเอลไม่แปลกเลยที่หนังสือแห่งราชันย์จะมีปฏิกิริยาเช่นนั้นเมื่อพบเจอกับเด็กคนนี้….นี้หรือสิ่งที่ท่านเคยบอกข้าไว้..เด็กคนนี้จะเชื่อมโยงโลกทั้งสามเข้าด้วยกัน…ข้าอยากจะเห็นจริงๆว่าจะเป็นเช่นใด!! ”
……………………………………………………………………….
ณ สถานที่อันห่างไกลแห่งหนึ่ง..
เด็กหนุ่มมองมัจฉาสวรรค์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน…เมื่อครู่ตนนั้นไม่คิดว่ามัจฉาสวรรค์จะทำคามคำสั่งของตน..
ตนเพียงแค่รู้สึกคุ้นเคยสนิทสนมและเคยรู้จักกันมาเมื่อนานมาแล้ว..
“ เจ้านาย!! กลิ่นอายแบบนี้เจ้านายจริงๆด้วยท่านจำข้าไม่ได้เหรอเจ้านาย..ท่านไม่ต้องเป็นห่วงเมื่อหมื่นปีก่อนข้าล้างแค้นพวกมันให้ท่านแล้ว!! ”
คำพูดของมัจฉาสวรรค์ยิ่งทำให้ไป๋หลงรู้สึกราวกับว่าตนนั้นเคยเจอมัจฉาสวรรค์มาก่อน…ระหว่างนั้นเองเด็กหนุ่มก็เบิกตากว้างขึ้น..
“ ผิดแล้ว..ข้าไม่ใช่เจ้านายของเจ้าแต่ท่านแม่ของข้าต่างหากคือเจ้านายที่แท้จริงของเจ้า..มัจฉาสวรรค์กลืนนภา!! ”
เด็กหนุ่มยังคงกล่าวต่อ..
“. เมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อนเจ้าคือมัจฉาสวรรค์ที่เคยคร่าชีวิตเทพนับล้านตนเพื่อระบายโทสะและความคับแค้นออกมา…แต่กลับถูกส่งลงมาผนึกยังโลกเบื้องล่าง..และสาเหตุที่เทวฑูตตนนั้นปลุกเจ้าขึ้นมา..ก็เพื่อต้องการโลหิตแห่งมัจฉาสวรรค์!!! ความสามารถของโลหิตเจ้าก็คือ..ยกระดับพลังและเสริมสร้างความแข็งแกร่งทางร่างกายทั้งหมด!! ถูกต้องหรือไม่? ”
มัจฉาสวรรค์ค่อยๆหรี่แสงสีทองลงเผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงเป็นครั้งแรกสร้างความตกตะลึงให้กับไป๋หลงเป็นอย่างมาก…
มัจฉาสวรรค์เดินตรงมายังไป๋หลงก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่มิอาจบอกความรู้สึกได้..
“ ผิดแล้ว..ท่านคือเจ้านายที่แท้จริงของข้า..สัญญาของพวกเราทั้งสองนั้นถูกกำหนดไว้เมื่อตั้งแต่หมื่นปีก่อน!!! ”
“ !!!!! ”
จบ.