เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 350 เทพมารมลายสูญ 3 จบ
ประกายแสงสีเขียวอ่อนทั่วบริเวณต่างส่องสว่างสุขสกาวไปทั่วทุกพื้นที่..เป็นบรรยากาศที่น่าหลงไหลภายใต้มหาสมุทรลึก…แม้เบื้องบนในตอนนี้ที่กำลังเกิดสงครามอยู่ก็ตาม..แต่ข้างล่างกลับนิ่งเงียบสงบ..
“ หืมๆใครบอกข้ากันนะ ว่าไม่สนเรื่องรักๆใคร่ๆของมนุษย์ เห็นได้ชัดว่าเทพอย่างเจ้ากำลังมีความรู้สึกพิเศษกับเด็กหนุ่มผู้นี้…ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆว่าเหตุใดปากของเจ้าไม่ตรงกับใจตัวเองเช่นนี้.. ”
เสียงที่เอื้อนเอ่ยขึ้นทำให้เมดูซ่าต้องหรี่ตาแคบลง…
“ จักรพรรดิเทียร์โอ…ยังไม่ไปอีกอย่างงั้นเหรอ.. ”
“ ก็ไปแล้วนั่นแหละ แต่ข้ากลับมาอีกรอบเพราะว่าตอนนี้เส้นทางแห่งวัฎจักรเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นเล็กน้อยทำให้เหล่าดวงวิญญาณที่ตายไปแล้วต่างพากันหนีออกมา…ดูเหมือนหลังจากเผ่าปีศาจเริ่มฟื้นคืนชีพขึ้นมา ทั้งสามภพเริ่มเกิดความปั่นป่วนอย่างเห็นได้ชัด.. ”
เมดูซ่าที่ได้ยินเทียร์โอกล่าวขึ้นเช่นนั้นก็เกิดความรู้สึกสงสัยขึ้นมา…
“ เหตุวุ่นวาย..มันคืออะไรอย่างงั้นหรือ ที่ขนาดทำให้เส้นทางแห่งวัฏจักรต้องวุ่นวายเช่นนี้…โดยปกติแล้วเส้นทางแห่งวัฏจักรการดับสูญนั้นจะตัดขาดออกจากโลกภายนอกและมิติทั้งหมด เป็นพื้นที่ว่างที่มีแต่ดวงวิญญาณเท่านั้นที่สามารถเดินทางไปได้…แล้วมันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง… ”
“ ก็จริงอย่างที่เจ้าว่ามาแต่ว่าครั้งนี้มันผิดแปลกออกไป ดูเหมือนว่าดวงวิญญาณของเผ่าปีศาจที่ตายไปแล้วจะเริ่มก่อเหตุวุ่นวายในกระแสสายธารแห่งชีวิต แต่ไม่นาน เรื่องทุกอย่างก็น่าจะสงบลง..เพราะก่อนที่ข้าจะออกมาดูเหมือนกองกำลังของผู้ที่ชื่อเซฟีร่าจะเข้ามาควบคุมสถานการณ์ได้อย่างทันท่วงที.. ”
หลังจากที่เมดูซ่าได้ยินชื่อนี้แน่นอนว่านางย่อมรับรู้ได้ทันทีว่าบุคคลผู้นี้คือใคร..
“ เซฟีร่า..ผู้คุมกฎของสามโลกอย่างงั้นเหรอ.. ”
“ คงจะเป็นเช่นนั้นแต่ช่างเรื่องนั้นเถอะ..ข้าอยากจะรู้ว่าตอนนี้เจ้ารู้สึกยังไงกับเด็กคนนั้นกันแน่ เห็นได้ชัดว่าเจ้าไม่ใช่ผู้ที่มีอุปนิสัยให้ผู้อื่นนอนพิงไหล่อยู่เช่นนี้…คงไม่ใช่ว่า… ”
“ ไร้สาระ!! ความรู้สึกเช่นนี้ไม่มีความหมายกับข้าแม้แต่น้อย..แต่ว่า.. ”
เมดูซ่านิ่งเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง…
“ แต่ว่าอะไร… ”
“ ไม่ใช่เรื่องของเจ้า รีบไปเกิดใหม่ได้แล้ว เจ้าไม่ต้องมาสอดรู้สอดเห็นเรื่องของข้า…ทำไมจักรพรรดิ์เช่นเจ้าถึงพูดมากเช่นนี้.. ”
เทียร์โอยิ้มที่มุมปากออกมาพร้อมกับกล่าวบอกบางอย่างกับเมดูซ่า…
“ ความรักไม่ใช่เรื่องผิด…ปากให้ตรงกับใจหน่อย..ข้าจะบอกใบ้ให้หนึ่งอย่างก่อนที่ข้าจะจากไป..”
“ ว่ามา.. ”
“ ปกติแล้วข้าสามารถดูความทรงจำของบุคคลอื่นได้โดยไม่ต้องแม้แต่ขออนุญาติ..แต่ความสามารถของข้านั้นมีมากกว่านั้น..ข้าสามารถสัมผัสได้ถึงโชคชะตาและวาสนาบางอย่างที่ทำให้พวกเจ้าได้พบกัน…ในอดีตชาติที่แล้ว เจ้าเคยรู้จักกับเด็กหนุ่มคนนั้น…เจ้าไม่แปลกใจเลยหรืออย่างไรทุกครั้งที่เจ้าใกล้ชิดกับเด็กหนุ่มผู้นี้ กลับไม่มีความรู้สึกรังเกียจหรือจงชังแต่อย่างใด..กลับกันมีความรู้สึกที่คล้ายกับว่าผูกพันธุ์กันมาก่อน… ”
“ !!!!! ”
…………………………………………………..
ณ ปราสาทเทพมาร
บัดนี้เรียกได้ว่าพื้นที่บริเวณโดยรอบนั้นถูกทำลายจนหมด…ซึ่งพื้นที่ของปราสาทนั้นถูกทำลายไปมากกว่าครึ่ง….ส่วนเหล่ามารโดยรอบต่างพากันอพยพหนีออกไปจนหมดแล้ว
“ มีฝีมือมากกว่าที่คิดนิ..ราชันย์แวมไพร์.. ”
“ หึ!! ปีศาจเช่นเจ้าจะมาเทียบกับข้ามันยังเร็วไปหมื่นปี หากข้ายังอยู่เจ้าก็อย่าหวังจะได้ในสิ่งที่เจ้าต้องการ.. ”
เดียร์รอสแสยะยิ้มออกมาชั่วขณะ…
“ ก็จริงอย่างที่เจ้าพูด..แต่ทว่าดูเหมือนเทพมารจะไม่ใช่แบบนั้นนะ… ”
ซีสหายใจหอบหนักลมหายใจเข้าออกไม่สม่ำเสมอระดับพลังลดลงอย่างน่าประหลาดใจ…
“ ซีสนี่เจ้า…เหตุใดเจ้าถึงอ่อนแอได้ถึงเพียงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเจ้ากันแน่..”
“ ไม่ต้องมาสนใจเรื่องของข้า..สนใจแค่เรื่องตรงหน้าก็พอ..”
“ นี่เจ้า… ”
“ ดูเหมือนว่าพวกเราต้องหยุดเล่นกันเพียงเท่านี้แล้ว..ต่อไปนี้หากพวกเจ้ายังยั้งฝีมือเอาไว้พวกเจ้าไม่รอดแน่!! ”
เดียร์รอสระเบิดพลังปีศาจออกมาจนอากาศเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรงพื้นปราสาทปริแตกเป็นทางยาวพร้อมกับลาวาที่ประทุขึ้นมา..
เห็นได้ชัดว่าตอนที่สู้กับไป๋หลงนั้นเดียร์รอสยังไม่ได้เอาจริงด้วยซ้ำซึ่งแตกต่างจากตอนนี้อย่างเห็นได้ชัด..พลังแห่งความมืดประทุออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด..
นี่คือพลังที่แท้จริงของผู้เป็นมือขวาของเบลเซบับ!!
“ อัลเบียร์ถอยออกไป..เรื่องนี้ข้าจะจัดการด้วยตัวของข้าเอง!! ”
“ อย่ามาพูดอะไรบ้าๆ เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเอาจริงแล้ว ระดับพลังแบบนั้นกับตัวเจ้าในสภาพตอนนี้..เจ้าคิดจริงๆหรือว่า เจ้าชนะสัตว์ประหลาดแบบนั้นได้… ”
อัลเบียร์พูดขึ้นพร้อมกับสร้างม่านพลังป้องกันออร่าชั่วร้ายเอาไว้…
“ ตอนนี้ข้าคือเทพมาร เป็นผู้นำของเผ่ามารเพราะฉะนั้นข้าจะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาดต่อให้ข้าต้องตายไปก็ตาม..เจ้าควรจะดีใจด้วยซ้ำหากข้าตายบัลลังก์เทพมารก็จะว่างเปล่านี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการมิใช่หรืออับเบียร์!! เพราะฉะนั้นถอยออกไปซะ!! ”
ซีสผลักอัลเบียร์ออกไปก่อนจะเบิดพลังทั้งหมดออกมาเช่นเดียวกันตาข้างขวาของซีสค่อยๆมีโลหิตหลั่งไหลออกมา..
“ ซีสนี่เจ้าจะ… ”
“ ปลดผนึกร่างจำแลงเทพมารมลายสูญ สยบปัฐพี!! ”
ร่างกายของซีสถูกห่อหุ้มไปด้วยชุดเกราะสีดำทมิฬพร้อมกับศาสตราจิตวิญญาณ กระบี่มารกำลังสั่นสะท้าน..เส้นผมของซีสค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลน สัญลักษณ์แห่งเทพมารที่ถูกสร้างขึ้นมา แปรเปลี่ยนสภาพเป็นมงกุฎสีดำ!!
“ ถอยออกไปให้ห่างจากข้ามากที่สุด อัลเบียร์ถึงแม้จะเป็นเจ้าข้าก็ไม่รับรองความปลอดภัย..เรื่องราวหลังจากนี้ข้าจะอยู่หรือตายล้วนไม่สำคัญ แต่จะให้มันได้สิ่งที่ต้องการไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด!! ”
ซึ่งอัลเบียร์ย่อมรับรู้ได้ถึงเจตนาที่แท้จริงของซีส..แต่ไม่เคยคิดเลยว่าเทพมารจอมปลอมผู้นี้จะยอมทำขนาดนี้เพื่ออะไรบางอย่างที่แม้แต่อัลเบียร์เองก็ไม่สามารถคาดเดาจิตใจของซีสได้..ก่อนที่ราชันย์แวมไพร์จะตัดสินใจเว้นระยะห่างออกไป
“ เป็นพลังที่น่าขนลุกจริงๆ นี่เจ้าจะใช้พลังเฮือกสุดท้ายของเจ้าต่อสู้กับข้าโดยการตัดสินเพียงกระบวนท่าเดียวอย่างงั้นเหรอ..ย่อมได้!! ”
“ คำพูดนี้ข้าขอคืนให้เจ้าทั้งหมด!! ”
“ อาณาเขตปีศาจ!! ”
“ อาณาเขตเทพมาร!! ”
เขตแดนทั้งสองต่างห้ำหั่นกันอย่างบ้าคลั่งคล้ายกับว่าจะพยามจะกลืนกินเขตแดนของอีกฝ่าย…
เดียร์รอสและซีสในร่างของเทพมารมลายสูญ12 ปีกพุ่งทะยานเข้าหากันโดยสาเหตุที่ซีสยอมทุ่มทุกอย่างก็เพื่อเทียร์…
“ พ่อรู้ว่าพ่อทำผิดกับเจ้าไว้ตั้งแต่เด็ก มาจนถึงตอนเจ้าโตเป็นสาวข้าก็ยังทำผิดกับเจ้าอยู่..มีแค่สิ่งนี้เท่านั้นที่พ่อพอจะทดแทนให้เจ้าได้..พ่อจะปกป้องเจ้าเองไม่ใช่ในฐานะเทพมาร..แต่เป็นในฐานะของพ่อคนหนึ่ง.. ”
ซีสทะยานร่างไปพร้อมกับปีกสีดำทั้ง12 คู่ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากการแลกเปลี่ยนกับพลังชีวิต!! ก่อนที่ทั้งสองจะปะทะกันจนเกิดเป็นระลอกคลื่นพลัง..
ตู้มมมม!!!!
………………………………………………….
อีกด้าน…
อยู่ๆเทียร์ที่กำลังเดินอยู่กับไป๋หลงถึงกับต้องหยุดชะงักพร้อมกับสร้อยคอที่ล่วงหล่นตกกระทบสู่พื้นดิน..
“ เทียร์นี่เจ้า… ”
ไป๋หลงเห็นเทียร์มีน้ำตาไหลออกมาทั้งสองข้างอย่างไม่ทราบสาเหตุ..ก่อนที่เด็กสาวจะใช้มือทั้งสองกุมไปที่หัวใจที่ราวกับว่าถูกเกาทัณฑ์นับหมื่นทิ่มแทงทะลุหัวใจ…
หยาดน้ำตาของเด็กสาวค่อยๆหลั่งไหลออกมาอย่างมิอาจหักห้าม..
“ ท่านพ่อ…”
จบตอน