เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 352 ศาสตร์ตราราชันย์เทวะ 1
หลังจากไป๋หลงถกเถียงอยู่กับร่างจักรพรรดิ์อยู่นานสองนานสุดท้ายไป๋หลงต้องยอมจำนนต่อร่างแยกจักรพรรดิ์เรื่องการต่อร้อต่อเถียงในครั้งนี้…
“ รับบัญชาองค์จักรพรรดิ์…”
ร่างแยกจักรพรรดิ์เดินออกไปด้วยบุคลิกและท่าทางเหมือนไป๋หลงทุกประการเหล่าทหารเทพและแม่ทัพสวรรค์เมื่อเห็นไป๋หลงเดินมาทั้งหมดก็ต่างแสดงความเคารพต่อไป๋หลง…
“ คาราวะท่านจ้าวสวรรค์ ไม่ทราบว่าท่านต้องการให้พวกเราช่วยสิ่งใดอย่างงั้นหรือ…”
หนึ่งในแม่ทัพสวรรค์กล่าวขึ้น…
“ พาข้าไปยังสถานที่ที่รักษาตัวของพยัคฆ์สวรรค์แล้วก็สหายของข้าก่อนหน้านี้ที่ข้าได้ให้ทหารเทพพาพวกเขามารักษาที่นี่ข้ายังไม่ชำนาญเส้นทางในตำหนัก ข้าอยากให้พวกท่าน…”
ขณะนั้นเอง…ร่างแยกจักรพรรดิ์ก็แสร้งกระอักโลหิตออกมาพร้อมกับทรุดเข่าลงกับพื้นใบหน้าขาวซีดราวกับไร้ซึีงโลหิต…
เหล่าทหารเทพและแม่ทัพสวรรค์ต่างแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมาก่อนที่ทหารสวรรค์จะเข้ามาพยุงไป๋หลงพร้อมกับตรวจสอบอาการ…
แม่ทัพสวรรค์ที่ตรวจอาการของไป๋หลงพลันใบหน้าซีดเผือก..
“ นี่มัน…ชีพจรทำไมมันถึงดูอ่อนแรงเช่นนี้อีกทั้งพลังภายในร่างยังปั่นป่วน..นี่ท่านบาดเจ็บมาอย่างงั้นหรือ..แล้วตุลาการสวรรค์ฝ่ายซ้ายและตุลาการสวรรค์ฝ่ายขวาที่คอยให้การดูแลท่านเหตุใดถึงปล่อยให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น!!! ”
“ อย่ามัวเสียเวลารีบพาจ้าวสวรรค์ไปตำหนักเทพโอสถหากเกิดอะไรขึ้นมาพวกเราทั้งหมดรับผิดชอบไม่ไหวแน่…ส่วนพวกเจ้าเฝ้าตรงนี้เอาไว้ห้ามไปไหนจนกว่าพวกข้าจะกลับมา.. ”
เหล่าทหารสวรรค์ต่างน้อมรับบัญชา..ก่อนที่แม่ทัพสวรรค์บางส่วนจะติดตามคอยอารักษ์ขาไป๋หลงยังตำหนักเทพ…
โดยที่ไม่รู้เลยว่าบัดนี้ได้มีผู้แอบลักลอบเข้าไปในคลังสมบัติแดนสวรรค์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว..โดยอาศัยช่วงชุลมุนเพียงไม่กี่อึดลมหายใจ…แต่ไม่ใช่สำหรับแม่ทัพเทพผู้สัมผัสอันเฉียบแหลมเป็นเลิศ..ย่อมรับรู้ได้ถึงบางสิ่งที่ผิดปกติคล้ายกับมีบางเดินอ้อมพวกตนไป..
“ เมื่อกี้นี้มัน….คงจะไม่ใช่.. ”
………………………………………………………
ภายในคลังสมบัติแดนสวรรต์..
“ เกือบไปแล้ว..ดีนะที่มีแหวนปกปิดอยู่สองวงทำให้แม่ทัพสวรรค์ไม่อาจสัมผัสได้ถึงการคงอยู่ของพวกเราชั่วขณะ..”
“ เพราะแบบนี้เองสินะถึงจำเป็นต้องให้ข้าช่วยเพราะวิธีธรรมดาไม่อาจที่จะเข้ามาด้านในนี่ได้เจ้าเลยจำเป็นต้องใช้พลังมิติ ในการเข้ามาสินะ…”
ไป๋หลงและเทียร์ต่างพูดคุยกัน…
ภายในถูกประดับประดาไปด้วยทองคำขาวและอัญมณีมากมาย สมุนไพรอุปกรณ์และอาวุธชั้นสูงมากมายต่างตั้งไว้เรียงรายอีกทั้งยังมีโอสถระดับจักรพรรดิ์ตั้งไว้ในขวดแก้วสีใสที่ลงอักขระกำกับเอาไว้…จำนวนหลายขวด
“ นี่นะเหรอคลังสมบัติแดนสวรรค์…ไป๋หลงแล้วนี่เจ้าเป็นอะไรทำไมมือไม้สั่นราวกับคนไม่สบายเช่นนี้…”
เทียร์สังเกตุมองมือของไป๋หลงที่กำลังสั่นเป็นจ้าวเข้า…
“ เปล่า..ไม่มีอะไรพวกเราไปกันต่อเถอะ.. ”
แม้ไป๋หลงจะแสดงออกมาว่าไม่มีไรแต่ภายในใจอยากจะขนย้ายสิ่งของล้ำค่าพวกนี้ออกไปให้หมด..แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น..ชายหนุ่มพยามพูดกับตัวเองให้หักห้ามใจสุดชีวิต
“ ใจเย็นไว้ไป๋หลง…สิ่งของเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เราตามหา..อดใจไว้สงบใจไว้ไป๋หลงเจ้าทำ— ”
“ ปะ..ไป๋หลงเจ้าดูโอสถนี่สิ..กลิ่นอายสีแดงที่แผ่ซ่านออกมาอีกทั้งยังมีกลิ่นอายที่บริสิทธิ์..โอสถชนชั้นมายาระดับสีแดง!! ”
ไป๋หลงแทบจะห้ามมือของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่…ชายหนุ่มใช้มือขวาจับมือข้างซ้ายที่กำลังจะไปจับขวดโอสถเอาไว้..
“ ไปกันต่อเถอะก่อนที่ข้าจะ…เป้าหมายของเราอยู่ด้านหน้านี้..ข้าสัมผัสได้ถึงพลังลึกลับบางอย่าง..เป็นไปได้ก็อย่าไปแตะต้องอะไรของในนี้เป็นอันขาดอาจจะมีกลไกลบางอย่างซ่อนอยู้เพราะแบบนั้น—”
ไป๋หลงเกือบขะหลุดพูดออกไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่องได้ทันท่วงทีแต่ในขณะนั้น..
ตึก!!
ไป๋หลงและเทียร์ต่างหันมาสบตากันชั่วขณะ…
“ เทียร์เจ้าคงจะไม่ได้… ”
“ ใช่..เป็นอย่างที่เจ้าคิดนั่นแหละ..”
เท้าข้างขวาของเทียร์นั้นดูเหมือนว่าจะไปเหยียบกับพื้นที่มีกลไกบางอย่างเข้า..ก่อนที่จะเกิดประแสงสีทองมาห่อหุ้มทั้งสองเอาไว้..
“ ไป๋หลงนี่มันคืออะไร…”
“ ข้าก็พึ่งจะเข้ามากับเจ้าเป็นครั้งแรกข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน..อาจจะเป็นกลไกบางอย่างก็เป็นได้เพื่อป้องกันผู้บุกรุกแต่ที่น่าสงสัยหากเป็นกับดักทำไมมันถึงยังไม่ทำงาน มีเพียงแค่ประกายสีทอง…ห่อหุ้มร่างของเราเอาไว้เท่านั้น….แต่ในตอนนี้เราไม่มีเวลามาติดรายละเอียดเล็กน้อยพวกนี้ ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแปลกประหลาดได้จากข้างหน้านี้..ไปกันเถอะ… ”
เทียร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยกขาขึ้นแต่ทว่าแสงที่ห้อหุ้มร่างกายเอาไว้ก็ยังไม่สลายหายไป…เทียร์ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินตามไป๋หลงไป…
ซึ่งแน่นอนว่าในคลังสมบัติแดนสวรรค์นั้นกักเก็บทรัพยากรเอาไว้จำนวนมหาศาล..ถ้าให้เทียบแล้วละก็สมบัติที่ไป๋หลงมีอยู่ในตอนนี้ไม่อาจเทียบได้แม้แต่น้อย…
ไม่นานทั้งสองก็เดินมาถึงบานประตูอีกชั้นหนึ่ง…แต่ทว่าประตูบานนี้จะเก่าคล่ำครึมีเพียงแค่เทวรูปรูปร่างประหลาดถือดาบขวางประตูเอาไว้จำนวน2ตนยืนอยู่ด้วยกัน…คล้ายกับเทวรูปสองตนนี้มีหน้าที่ปกป้องสิ่งของข้างใน…
“ ข้างในนี้แหละ…แล้วเราจะเข้าไปได้ยังไง…”
“ ไป๋หลงเจ้าดูนี่…แสงสว่างค่อยๆถูกดูดออกไปแล้ว!! ”
ชายหนุ่มที่ได้ยินเช่นนั้นก็สังเกตุเห็นละอองแสงลอยไปหาเทวรูปทั้งสองที่ยืนอยู่…ขณะนั้นเองเทวรูปทั้งสองก็เกิดการเคลื่อนไหวดาบที่คอยขวางประตูเอาไว้ถูกยกออก…
ไป๋หลงเหลือบมองไปเห็นโครงกระดูกจำนวน1ร่างอยู่ใกล้กับเท้าของเทวรูปยักษ์…จากการที่ไป๋หลงได้เห็นย่อมทำให้เด็กหนุ่มเข้าใจความหมายของแสงสีทองในทันที….
“ ละอองแสงนี่ก็เหมือนกับกุญแจ…ถ้าโชคร้ายเราไม่ได้อาบแสงนั่นป่านนี้พวกเราคงต้องต่อสู้กับเทวรูปประหลาดนี่เป็นแน่… ”
“ เป็นอย่างงี้เองสินะ…แม้แต่คลังสมบัติแดนเทพก็มีกลไกเช่นนี้อยู่ด้วย…คลังสมบัติเทพมารก็คงมีกลไกแบบเดียวไม่ต่างกันแต่น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้…”
ไป๋หลงหยุดชะงักพร้อมกับหันหลังมาหาเทียร์…
“ เมื่อกี้เจ้าพูดว่าคลังสมบัติเทพมารใช่ไหม.. ”
“ ก็ใช่แต่น่าแปลกที่ข้าเปิดเท่าไหร่มันก็ไม่ขยับแม้แต่ท่านพ่อเองก็เปิดมันไม่ได้…ข้าไม่รู้ว่ามันต้องเปิดยังไง.. ”
“ อย่างงั้นเหรอ.. ”
ชายหนุ่มขบคิดชั่วขณะก่อนจะสลัดความคิดพวกนั้นทิ้งไปก่อน…
“ เรื่องนี้พักไว้ก่อน เราต้องรีบแล้ว…ถ้าเกิดถูกจับได้ขึ้นมาเรื่องใหญ่แน่.. ”
ชายหนุ่มพูดจบก็เดินมาถึงหน้าประตู..แต่ในขณะที่มือของไป๋หลงกำลังจะสัมผัสกับประตู…ประตูพลันเปิดออกในทันทีราวกับว่าเป็นการเชื้อเชิญ..เทียร์ที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่อยู่ข้างหลังบานประตูอดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่ดีจากกลิ่นอายที่เป็นขั้วตรงข้าม…กลิ่นอายของธาตุศักดิ์สิทธิ์…
“ เอ่อ..ไป๋หลงข้าขอรอเจ้าอยู่ด้านนอกได้ไหมข้า— ”
“ รีบมาได้แล้ว.. ”
ไป๋หลงจูงมือเทียร์เดินเข้าไปประตู..หลังจากที่ทั้งสองได้เข้าไปประตูก็ค่อยๆปิดลงพร้อมเทวรูปที่นำดาบมาปิดปากทางไว้เช่นเดิม…
ข้างหลังบานประตูมีเพียงแค่แสงจากเปลวเทียนสีน้ำเงินสองไหล่ทาง…แต่ในขณะทีีทั้งสองคนเดินอยู่นั้น
ไป๋หลงและเทียร์ต่างสัมผัสได้ในทันทีตั้งแต่ก้าวเข้ามา..พลังทั้งหมดที่มีล้วนถูกปิดผนึกทั้งหมด!!
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงปริศนาดังขึ้น..เป็นเสียงที่ทรงพลังสุดแท้ยากหยั่งถึงแม้แต่เทียร์และไป๋หลงอดไม่ได้ที่จะขนลุกซู่ไปทั้งตัว..
“ ใครกันที่อาจหาญก้าวเข้ามา ณ ที่แห่งนี้.. ”
แสงไฟในห้องค่อยๆลุกโชติช่วงเผยให้เห็นคนผู้หนึ่งที่ส่วมใส่ชุดเกราะสีทองพร้อมกับดาบจำนวนมหาศาลที่กองอยู่หลังบัลลังก์ทมิฬ..แม้ไป๋หลงจะถูกปิดผนึกพลังแต่ดวงตาเทวะไม่ได้ถูกปิดผนึกไปด้วยทำให้ไป๋หลงเห็นถึงระดับของคนผู้นั้น..เป็นระดับพลังที่อยู่เหนือกว่ามิคาเอลและเดียร์รอส!!!
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง..แม้แต่เทียร์เองยังแสดงสีหน้าไม่สู้ดีออกมา…
“ ชนชั้นราชันย์เทวะขั้นสูง!!! ”
จบตอน..
ระดับพลังที่อยู่เหนือชนชั้นมหาเทพสูงสุดได้แก่..
ชนชั้นราชันย์เทวะแบ่งได้ 3 ระดับ
ราชันย์เทวะ ชั้นต้น
ราชันย์เทวะ ชั้นกลาง
ราชันย์เทวะ ชั้นสูง
ชนชั้นจักรพรรดิ์เทวะ แบ่งได้ 3 ระดับ
ชนชั้นจักรพรรดิ์เทวะ ชั้นต้น
ชนชั้นจักรพรรดิ์เทวะ ชั้นกลาง
ชนชั้นจักรพรรดิ์เทวะ ชั้นสูง
ระดับสุดท้าย
ชนชั้นเทพเทวะ มีเพียงหนึ่งระดับเท่านั้น