เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 355 ศึกใต้ทะเล 2
ชายหนุ่มและเด็กสาวต่างถอนหายใจหอบหนัก แม้ร่างกายจะไร้ซึ่งบาดแผลแต่เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนสูญเสียพลังไปเยอะมากกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว…
ซึ่งแตกต่างกับกาเบรียลอย่างสิ้นเชิงที่ตอนนี้กำลังนั่งจิบชาบนโต๊ะอย่างสบายอารมณ์!! ราวกับว่าการโจมตีอย่างโหมกระหน่ำของไป๋หลงเป็นเพียงแค่อากาศธาตุเท่านั้น…
“ นี่ท่านไปเอาของพวกนี้มาจากที่ไหน!!”
“ ที่นี่คือคลังสมบัติแดนสวรรค์ ข้าย่อมทำได้ทุกอย่างภายในอาณาเขตของข้า ช่างเรื่องนี้เถอะ นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วยามแล้วเจ้ายังทำให้ชาในถ้วยนี้สั่นไหวไม่ได้แม้แต่น้อย..ข้าบอกให้เจ้าเอาจริง ถ้าฝีมือทั้งหมดของเจ้ามีเพียงเท่านี้..ก็น่าผิดหวังซะจริงๆ เห็นทีพวกเจ้าสองคนคงจะต้องอยู่เป็นเพื่อนเล่นข้าไปตลอดชีวิตซะแล้ว ”
สิ่งที่กาเบรียลพูดมาย่อมไม่เกินความจริงแม้แต่น้อย…
“ ความแข็งแกร่งแตกต่างกันเกินไป..อีกฝ่ายเป็นถึงชนชั้นราชันย์เทวะ ต่อให้เราระเบิดพลังออกมา ก็มีแต่สูญเสียพลังภายในไปโดยใช่เหตุ หากเจ้ามีแผนดีๆก็บอกข้า ข้าจะช่วยเจ้าอย่างสุดความสามารถ ”
“ เทียร์เจ้าเคยบอกข้าว่าสายเลือดของเจ้าและข้ามีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกันใช่หรือไม่… ”
“ ย่อมเป็นเช่นนั้น..ถึงข้าจะไม่รู้ก็เถอะว่ามันมีอะไรมากกว่านี้หรือไม่แต่ที่แน่ๆ ครั้งที่พวกเราเชื่อมโยงจิตใจถึงกันระดับพลังของเจ้าและข้าจะอยู่ในระดับที่เท่าเทียมกันนั่นก็คือชนชั้นเทพสงคราม…”
“ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่นอน..แต่อะไรล่ะ..อะไรคือคำตอบที่ข้าตามหา แม้แต่พลังของจอมราชันย์ เทพมาร และ พลังแห่งแสง..แม้แต่พยัคฆ์สวรรค์กลืนนภา และอุโรโบรอส ยังฝ่าม่านนั่นไม่ได้จน… ”
ไป๋หลงเหลือบตามอง งูสีดำตัวเล็กและแมวขาวที่กำลังทำหน้าตาเศร้าสร้อยที่ไม่อาจช่วยเหลือผู้เป็นนายได้..
อุโรโบรอสและพยัคฆ์สวรรค์กลืนภาร่วมมือกันถล่มม่านพลังโปรงใสที่ กาเบรียลสร้างขึ้นแต่ก็ไม่อาจที่จะสร้างรอยขีดข่วนได้แม้แต่น้อย..
นั่นจึงทำให้สัตว์อสูรระดับบรรพกาลทั้งสองตัวที่แต่ไหนแต่ไรก็เรียกได้ว่าเก่งกาจและแข็งแกร่งไร้ที่ติ แต่บัดนี้กลับทำลายม่านพลังตรงหน้านี้ไม่ได้..
ทำให้ความภูมิใจนับหมื่นปีพังทะลายลงจนจิตตก คอพับหน้าหงอย…แม้ไป๋หลงจะพูดปลอบประโลมแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล ชายหนุ่มจึงตัดสินใจให้ทั้งสองกลับมาอยู่ในสัญญลักษณ์แห่งเทพมารตามเดิม…
“ พลังที่ทัดเทียมกับระดับราชันย์เทวะ..ไม่ว่าจะต้องด้วยวิธีใดข้าจะต้องทำม่านพลังนี้ให้ได้!! ”
ขณะที่ไป๋หลงและเทียร์กำลังช่วยกันคิดหาวิธีอยู่นี้..ยังดีที่เวลาในแดนสวรรค์และมนุษย์นั้นต่างกัน…แต่ทว่าจู่ๆกาเบรียลก็สะบัดมือหนึ่งครั้งเผยให้เห็นภาพปีศาจกลุ่มหนึ่งที่กำลังเดินอยู่บนผิวน้ำ…
“ นี่มัน…ทะเล.. ”
“ ถูกต้องและนี่..”
ภาพตัดไปที่อู้เฉียงที่กำลังนอนพักอยู่ข้างใต้ท้องทะเลที่มีโดมขนาดใหญ่เป็นตัวกันไม่ให้น้ำเข้ามา..พร้อมกับสาวงามที่นั่งขนาบข้างของอู้เฉียง…
“ อู้เฉียง!! ข้าคิดไว้แล้วว่าเขาต้องไม่เป็นอะไร…”
“ ก็ใช่..แต่คงได้อีกไม่นานเพราะว่า..ปีศาจทั้งหมดเริ่มออกตามสหายของเจ้าแล้ว..จะเจอเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้ว ทีนี้ก็เท่ากับว่าเจ้ามีเวลาไม่มากแล้วก่อนที่สหายของเจ้าจะตกอยู่ในอันตราย.. ”
“ !!!! ”
ไป๋หลงแสดงสีหน้าไม่สู้ดีออกมาอย่างเห็นได้ชัด อย่างงั้นก็หมายความว่าตนนั้นไม่มีเวลาอีกแล้ว..กลับกันเทียร์นั้นรู้สึกว่าเทพผู้นั้นกำลังเร่งรัดให้ไป๋หลงพยามให้มากกว่าให้มากกว่าเดิมเป็นสิบเท่า…
“ แบบนี้แย่แน่..อู้เฉียงตกอยู่ในอันตรายข้าต้องรีบ ไม่มีเวลาแล้ว..ถ้าเป็นแบบนี้คงต้องลองเสี่ยงดู..การวิวัฒนาการ.. ”
“ วิวัฒนาการอะไรอย่างงั้นหรือไป๋หลง..เจ้ามีแผนแล้วใช่ไหม..”
เทียร์เอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง…เพราะสิ่งที่ไป๋หลงแบกไว้คืออนาคตของทั้งสามโลก..
“ ใช่ เทียร์ข้าต้องให้เจ้าช่วยแล้ว…ทำตามที่ข้าบอกต่อไปนี้ให้ดีหากพลาดขึ้นมาเจ้ากับข้าอาจจะตายได้..ข้าลากเจ้ามาเสี่ยงอันตรายอีกแล้ว… ”
ไป๋หลงเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผึด แต่ทว่า…
“ ไม่เป็นไร เพื่อเจ้าแล้ว…อย่างน้อยก็ถือเป็นการไถ่โทษแทนพ่อของข้าด้วย..”
“ เพื่อเจ้า..นี่ข้าพูดอะไรออกไป หยุดเอ๋อเดี๋ยวนี้!! เทียร์เจ้าต้องตั้งสติเอาไว้!! ”
เทียร์พูดกับตนเองพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำเล็กน้อย…
“ แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอะไร ไป๋หลง.. ”
“ เจ้าคอยส่งพลังมาให้ข้าจนกว่าข้าจะบอกให้หยุดหรือร่างกายของเจ้าถึงขีดจำกัด ห้ามฝืนเป็นอันขาด เข้าใจไหม..ห้ามเด็ดขาด..เพราะวิธีนี้อาจจะทำให้พลังของเจ้าแห้งเหือดอย่างรวดเร็วแม้เจ้าจะเป็นชนชั้นเทพสงครามขั้นที่9 ก็ตามที!! ”
“ ตกลง.. ”
หญิงสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็เชื่อมั่นในตัวไป๋หลง..ก่อนที่ทั้งสองจะจับมือเชื่อมโยงเข้าอีกครั้ง ทำให้ระดับพลังของไป๋หลงอยู่ที่ระดับชนชั้นเทพสงคราม!!
ตู้มมม!!!
“ จงออกมาสัญลักษณ์แห่งเทพมาร!! ”
สัญลักษณ์ปีกคู่สีดำปรากฎขึ้นตรงหน้าของไป๋หลงอีกครั้ง..พร้อมกับสัญลักษณ์แห่งแสงคล้ายกับตรีศูลกำลังลอยอยู่เบื้องหน้าของไป๋หลง..
กาเบรียลที่กำลังยกถ้วยชาขึ้นมาดื่มอย่างสบายอารมณ์ อดไม่ได้ที่จะเชยชมสัญลักษณ์ทั้งสองที่อยู่เบื้องหน้าของไป๋หลง…
“ สัญลักษณ์แห่งเทพมาร และ สัญลักษณ์ของผู้สืบทอดแสงสว่างอย่างงั้นเหรอ…นานเท่าไรแล้วที่ข้าไม่ได้พบเจอสัญลักษณ์นี้พร้อมๆกัน..ช่างงดงามน่าดูชมเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแม้จะผ่านมาหลายแสนปีแล้วก็ตาม..เห็นทีคราวนี้ข้าคงตั้งความหวังไว้ได้สินะ… ”
ไป๋หลงค่อยๆนำสัญลักษณ์ทั้งสองเข้ามาใกล้ชิดกันมากขึ้นแต่ทว่า..
ตู้ม!!
พลังของสัญลักษณ์ทั้งสองมีมากเกินไปทำให้ไป๋หลงจำเป็นต้องใช้พลังในการเข้าควบคุม..ปีกสีขาวสี่คู่กลางแผ่นหลังของไป๋หลงโผล่ขึ้นมา..
พร้อมกับเรือมผมที่ค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นสีทอง..ผนวกกับพลังบริสุทธิ์ที่ไป๋หลงได้มาจากการช่วยเหลือของมัจฉาสวรรค์เมื่อนานมาแล้วทำให้สัญลักษณ์ทั้งสองเริ่มสงบลง…
“ ยากกว่าที่คาดคิดเอาไว้ หากข้าไม่ได้เทียร์ช่วยไว้ละก็ พลังดั้งเดิมชนชั้นจักรพรรดิ์ที่แท้จริงคงโดนสูบไปหมดเกลี้ยงแน่ๆ…”
เทียร์ยังคงส่งผ่านพลังมาให้ไป๋หลงเรื่อยๆซึ่งแน่นอนว่าไป๋หลงจะต้องทำให้สำเร็จโดยเร็วไม่เช่นนั้นพลังของเทียร์จะต้องหมดลงก่อนอย่างแน่นอน..ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลาแล้ว..
แม้ไป๋หลงจะพยามรวมสัญลักษณ์ทั้งสองเข้าด้วยกันแต่ดูเหมือนว่าสัญลักษณ์ทั้งสองจะยังกีดกันพลังซึ่งกันและกัน..นั่นยิ่งทำให้ไป๋หลงรู้สึกสับสน แต่ในขณะนั้นเสียงของผู้น้องสาวของไป๋หลงก็ดังขึ้นภายในห้วงความผิด…
“ ท่านพี่อย่าได้ใช้อารมณ์ ค่อยๆนำสัญลักษณ์ทั้งสองมารวมกันโดยใช้โลหิตของท่านพี่เป็นสื่อกลาง หลังจากนี้ก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของท่านพี่แล้ว ข้าไม่อาจออกมาเจอท่านพี่ได้สักระยะ ข้าช่วยท่านได้เพียงเท่านี้.. ”
ไป๋หลงที่ได้ยินเสียงของผู้เป็นน้องก็ใช้ปากกัดที่นิ้วชี้ของตัวเองให้โลหิตไหลออกมา..
“ ไป๋หลงนี่เจ้า… ”
“ วิธีนี้จะต้องได้ผลไม่ต้องเป็นห่วงข้า…”
ชายหนุ่มนำเลือดมาแตะที่สัญลักษณ์ทั้งสอง ก่อนจะเกิดประกายแสงสีทองสว่างจ้า..สัญลักษณ์ทั้งสองค่อยๆถูกรวมเข้าด้วยกันเกือบจะสมบูรณ์แล้วแต่ทว่า…
ตึงง!!!
พลังของสองธาตุเกิดการขัดแย้งขึ้นอีกครั้งผลสะท้อนของมันทำให้ไป๋หลงและเทียร์พลังภายในปั่นป่วนจนกระอักโลหิตออกมา…
แต่ไป๋หลงนั้นเกลียดความล้มเหลวเป็นที่สุด..
“ จงฟังคำสั่งข้า เลิกดื้อด้านสักที!! ”
ตู้มมม!!!
สัญลักษณ์ทั้งสองเกิดการระเบิดพลังขึ้นพร้อมกันจนกลายเป็นละอองแสงสีทองกระจัดกระจายไปทั่วทุกแห่ง..ใบหน้าของเทียร์ซีดเผือดไม่ต่างจากไป๋หลง..
“ ผลกระทบรุนแรงกว่าที่คิด..แต่ว่าในที่สุด!! ”
สัญลักษณ์แห่งแสงและเทพมารถูกรวมเข้าด้วยกันก่อเกิดเป็นสัญลักษณ์ใหม่ขึ้นมา..ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าไป๋หลงและเทียร์..คล้ายกับหอกสีทองยาวขนาดเล็กเท่าไม้จิ้มฟัน..
เมื่อมองดูดีๆแล้วมันคือตรีศูลสีขาวสลับสีทองส่วนที่ด้ามจับนั้นมีปีกสีดำหนึ่งคู่ พร้อมกับอักขระโบราณที่ไป๋หลงก็อ่านไม่ออกสลักอยู่บนตัวสัญลักษณ์ใหม่…
แต่ดูเหมือนว่ากาเบรียลจะรู้จักสัญลักษณ์ที่ถือกำเนิดขึ้นมาใหม่นี้เป็นอย่างดี…ราวกับว่าเคยพบเจอสัญลักษณ์นี้มาก่อน..
“ ชื่อของมันคือ ตรีศูลเทวะปีกดำ เป็นสัญลักษณ์ที่เคยเกิดขึ้นมาจากการรวมเข้าของทั้งสองสัญลักษณ์ เมื่อหลายแสนปีก่อน..แต่บัดนี้มันได้ถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง เด็กหนุ่มผู้ถูกเลือก… ”
จบตอน