เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 373 การพูดคุยของโซโลม่อน
“ จะว่าไปนี่ก็นานแล้วนะที่เจ้ากับข้าไม่ได้มานั่งพูดคุยกันแบบนี้..เมดูซ่า..”
อาเธน่ากล่าวขึ้นพร้อมกับนั่งไขว้ขาอันเรียวงาม..
“ เจ้าต้องการพูดอะไรกับข้ากันแน่อาเธน่า..อย่าได้อ้อมข้อม ข้ารู้จักนิสัยของเจ้าดี..บอกเจตนาที่แท้จริงของเจ้าออกมาได้แล้ว.. ”
เมดูซ่าพูดก่อนจะลุกขึ้นจากที่นั่งฝั่งตรงข้ามมายืนต่อหน้าค่อหน้าอาเธน่าที่กำลังยิ้มอ่อนออกมาอย่างมีความสุข…เป็นใบหน้าที่แม้อต่เมดูซ่านั้นก็ยาดที่จะคาดเดา…
“ เปล่า..ข้าก็แค่คิดว่าเจ้าเปลี่ยนไปแล้วจริงๆอย่างงั้นเหรอ..จนถึงเมื่อครู่ข้าก็เลิกสงสัยไปแล้ว… ”
“ จนถึงเมื่อครู่..เจ้าหมายความว่าอะไร ”
“ รอยยิ้มของเจ้าเหมือนกับตอนนั้น..ดูท่าเจ้าจะมีสิ่งที่อยากจะปกป้องแล้วจริงๆสินะ..”
อาเธน่ากล่าวจบก็ลุกขึ้นพร้อมกับจับมือของเมดูซ่าขึ้นมา..ซึ่งแน่นอนว่าเมดูซ่าก็ไม่ได้มีทีท่าขัดขืนแต่อย่างใด..ก่อนจะมีละอองแสงสีทองไหลผ่านไปที่เมดูซ่า…ความอบอุ่นบางอย่างกำลังเข้ามาในตัวของเมดูซ่าผ่านละอองแสงนั้น…
“ นี่เจ้า!!! ”
เมดูซ่าพยายามสะบัดมืออกแต่อาเธน่านั้นก็จับมือเมดูซ่าเอาไว้แน่นเช่นเดียวกัน…
“ สิ่งนี้อาจจะช่วยเจ้าได้ในอนาคต..ข้าลงไปแดนมนุษย์กับเจ้าด้วยไม่ได้..ข้าทำได้เพียงแค่เท่านี้..ดูแลตัวเองดีๆล่ะ..อุตรส่าห์ได้กลับมาแดนสวรรค์แล้วอย่าทำอะไรสิ้นคิดอีก… ข้ารู้ว่าเจ้ายังรู้สึกขุ่นเคืองต่อแดนสวรรค์ แต่ตอนนี้พลังของเจ้าเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง…”
อาเธน่าพูดก่อนจะปล่อยมือเมดูซ่า…
“ ข้าไม่ขอบคุณเจ้าหรอกนะ..อีกอย่างคนที่ไม่เปลี่ยนไปเลยมันคือเจ้าต่างหาก..สหายเพียงคนเดียวของข้าที่เหลืออยู่..อาเธน่า..เรื่องที่เจ้ากล่าวมาตอนท้าย..ไว้เรื่องทั้งหมดจบเมื่อไหร่ข้าจะคุยเรื่องนี้กับเจ้าแบบจริงจังสักที.. ”
สตรีทั้งสองต่างส่งยิ้มให้กันก่อนจะแยกไปทำตามหน้าที่ของตัวเองเพื่อเตรียมตัวรับศึกที่เกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า…ถึงแม้ทั้งสองนั้นในอนาคตอันใกล้อาจจะเป็นศัตรูกันก็ตามที
………………………………………………….
ณ นครอันธกาล
การกลับของโซโลม่อนสร้างความแตกตื่นให้กับทั่วทั้งนครเหล่าจตุอาชาแห่งความตายทั้ง 4 ต่างเข้ามาต้อนรับการกลับมาของโซโลม่อน…
ซึ่งการที่โซโลม่อนกลับมาย่อมมีทั้งผู้ยินดี..ไม่ยินดีด้วยเช่นกัน…เพราะการกลับมาของโซโลม่อนในครั้งนี้อาจทำให้พวกมันนั้นสูญเสียอำนาจ…
แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นด้วยความแข็งแกร่งของโซโลม่อนที่ยิ่งกว่าสัตว์ประหลาดย่อมไม่มีใครกล้าคัดค้านหรือแข็งข้อแม้แต่น้อย…หากคนผู้นั้นยังอยากมีชีวิตอยู่ละก็นะ…
โซโลม่อนกลับมาได้เพียงหนึ่งวันนครอันธกาลก็เต็มไปด้วยความครื้นเครงเพราะผู้นำเพียงหนึ่งเดียวนั้นได้กลับมาแล้ว..แต่ทว่า…
ณ ที่ประชุม
โซโลม่อนได้เรียกประชุมเหล่าผู้พิทักษ์และผู้อาวุโสระดับสูงเฉพาะหลายสิบคนให้มารวมตัวกันในสถานการณ์เร่งด่วน…เว่ยซิ่วก็คือหนึ่งในผู้พิทักษ์ที่เข้าร่วมการประชุมในครั้งนี้..ส่วนจตุอาชาแห่งความตายนั้นรออยู่ด้านนอกที่ประชุมไม่อาจเข้าร่วมได้จากความอันตรายโดยธรรมชาติของนักเวทย์
“ เอาล่ะ ที่ข้าเรียกพวกท่านมาเป็นการด่วนก็คือเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นในแดนมนุษย์.. ”
“ เรื่องเผ่าปีศาจใช่ไหมขอรับท่านโซโลม่อน.. ”
หนึ่งในผู้อาวุโสระดับสูงกล่าวขึ้น…
“ อืม…ข้าต้องการให้พวกท่านสนับสนุนเผ่าพันธุ์ในสงครามครั้งนี้ไมาเฉพาะเผ่ามนุษย์..แล้วก็ข้าอยากให้พวกท่านร่วมมือกับเผ่าเทพในการทำสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า… ”
“ แต่— ”
“ ข้าไม่ได้ขอ..แต่นี่เป็นคำสั่ง.. ”
ผู้อาวุโสผู้นั้นรู้สึกสั่นเทาไปด้วยความกลัวเมื่อมองเข้าไปในนัยนต์ตาสีแดงอัมพันของโซโลม่อนที่เจิดจรัส…
“ ท่านโซโลม่อน..นี่อาจจะเป็นคำขอที่เห็นแก่ตัวไปสำหรับข้า..แต่ข้าขอติดตามท่านไปที่แดนมนุษย์ได้หรือไม่.. ”
ผู้ที่กล่าวขอไม่ใช่ใครอื่น..แต่เป็นเว่ยซิ่ว บิดาแท้ๆของอู้เฉียงและเป็นสามีของอู้หยาง…เว่ยซิ่วนั้นมีพลังสองขั้วทำให้ไม่สามารถอยู่ใกล้กับครอบครัวของตัวเองได้ในยามนั้น..
เพราะอาจจะพลั้งมือทำร้ายอู้เฉียงและอู้หยาง. เว่ยซิ่วจึงได้ออกเดินทาง วันเวลาผ่านไปด้วยความแข็งแกร่งของเว่ยซิ่วนั้นทำให้ได้เป็นผู้พิทักษ์แห่งนครอันธกาลภายใต้การแต่งตั้งของโซโลม่อน…
ซึ่งโซโลม่อนก็ย่อมทราบดีว่าเจตนาที่แท้จริงของเว่ยซิ่วนั้นคืออะไร…
“ ได้..ข้าไม่ขัด..แต่ถึงเจ้าจะไม่ขอข้าก็จะพาเจ้าไปอยู่ดี..ไม่ใช่เฉพาะเจ้าแต่เป็นผู้ที่แข็งแกร่งในนครอันธกาลเท่านั้น เพราะศึกในครั้งนี้ไม่ได้เน้นจำนวน แต่เน้นพลัง ฝีมือ สติสัมปชัญญะ ฉลาดหลักแหลม นี่ก็เพื่อลดความสูญเสียโดยเปล่าประโยชน์…อีกอย่างลูกของเจ้าปลอดภัยดีในที่ข้าอยู่ที่นั่นดูเหมือนเด็กคนนั้นจะหมดสติอยู่ แต่ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง..เพียงแต่ว่า.. ”
โซโลม่อนกล่าวทิ้งช่วงไว้พร้อมกับมองไปที่เว่ยซิ่วที่กำลังมีทีท่าร้อนรนตั้งแต่อู้เฉียงนั้นหมดสติ…
“ เป้าหมายของพวกปีศาจก็คือบุตรของเจ้า..”
“ !!!!!!!! ”
ตึง!!!
ออร่าทมิฬถูกปลดปล่อยออกมาด้วยเกรี้ยวกาจ…
“ เว่ยซิ่วตั้งสติหน่อย!! เจ้ากำลังเสียมารยาทต่อหน้าท่านโซโลม่อน!! ”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าวขึ้นพร้อมกับสร้างม่านพลังป้องกัน..ไม่ใช่แค่ผู้อาวุโสคนเดียวแต่ผู้อาวุโสระดับสูงต่างถอยห่างจากเว่ยซิ่วในทันทีด้วยสัญชาติญาณ..
มีเพียงโซโลม่อนเท่านั้นที่ยังคงแสดงท่าทีสบาย ไม่ได้รับผลกระทบจากออร่าทมิฬของเว่ยซิ่วแม้แต่น้อย..
“ ไม่เป็นไร..สงบสติอารมณ์ของเจ้าเอาไว้ก่อนตอนนี้บุตรชายของเจ้าปลอดภัยแล้ว…ถ้าเจ้าได้เห็นกับตาตัวเองเจ้าก็จะเข้าใจทุกอย่างในทันที..อย่าได้เป็นกังวล… ”
“ ข้าขออภัยที่ทำตัวเสียมารยาท..”
โซโลม่อนก็ได้บอกเล่าถึงแผนการในครั้งนี้ซึ่ฃการประชุมก็ดำเนินไปอย่างรวดเร็วกำลังพลทั้งหมดที่จะเอาไปก็คือประมาณ 100 คน แม้จะเป็นจำนวนที่น้อยแต่ถ้าระดับฝีมือและพละกำลัง ย่อมไม่ต่างจากมีกำลังรบเทียบเท่าหนึ่งพันคน..
“ ท่านโซโลม่อน..แล้วท่านคิดจะทำยังไงถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่สะพัดไปทั่วจะต้องมีคนที่ไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอนเกี่ยวกับแผนการของท่านในครั้งนี้..เพราะเทพกับพวกเรานั้นล้วนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกทั้งยิ่งเป็นเผ่ามนุษย์ยิ่งแล้วใหญ่..พวกนั้นอาจจะยกเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นข้อโต้แย้งก็เป็นได้… ”
หลังจากนั้น ทั่วทั้งที่ประชุมตกอยู่ในความเงียบสงัด..ก่อนที่โซโลม่อนจะยิ้มเย็นออกมา…เป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความพิศวงจนน่าสะพรึง…ให้พูดออกยังจะคลายความกังวลได้มากกว่า…
นิสัยของโซโลม่อนนั้นยากที่จะคาดเดามีเพียงเหล่าจตุอาชาทั้ง 4 ที่พอจะเดาอารมณ์ของโซโลม่อนได้…รวมถึงอีกคนผู้หนึ่ง..
“ เมื่อถึงตอนนั้น..ข้าจะจัดการด้วยตัวเอง.. ”
โซโลม่อนพูดจบในขณะนั้นเองก็มีองครักษ์รีบมาเพื่อมาแจ้งข่าวสารสำคัญบางอย่าง..
“ ท่านโซโลมอน ตอนนี้ท่านฮาเดสกำลังรอท่านอยู่ที่ห้องรับแขกเพื่อรอพบท่าน… ”
“ เจ้าไปได้แล้ว..ข้าจะไปหานาง..แล้วก็เลิกการประชุมเพียงเท่านี้ เตรียมกำลังคนให้พร้อมพรุ่งนี้เช้าเราจะออกเดินทางในทันที.. ”
“ รับบัญชา!! ”
บรรยากาศรอบตัวของโซโลม่อนเปลี่ยยไปในทันทีเมื่อได้ยินชื่อของฮาเดส หนึ่งในมหาเทพทั้งสี่…การที่ฮาเดสมานั้นอยู่เหนือนอกความคาดหมายของตนเป็นอย่างมาก..
เพราะปกตินางนั้นจะไม่มาหาตนที่นครอันธกาลแม้จะเป็นเรื่องสำคัญหรือเร่งด่วนแค่ไหน..แต่ทว่าในอีกไม่กี่วินาทีนี้ทั้งสองกำลังจะได้เผชิญหน้ากันอีกครั้งในรอบหลายร้อยปี…
ไม่นานโซโลม่อนก็เดินมาถึงหน้าห้องรับแขกพร้อมกับสั่งให้ผู้คุ้มกันออกไปให้หมด…
เมื่อไม่มีใครแล้วโซโลม่อนก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง..เผยให้เห็นสตรีนางหนึ่งที่กำลังกำหมัดแน่นรออยู่ที่ประตูด้วยท่าทีใจจดใจจ่อ…
พร้อมกับใช้มือขวาต่อยไปที่อกข้างซ้ายของโซโลม่อนผู้ที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุด..และน่ากลัวที่สุดแห่งนครอันธกาล!!!
แต่เมื่ออยู่เบื้องหน้าของฮาเดส..บนใบหน้าก็มีเพียงแค่รอยยิ้มที่แสนจะอบอุ่นและหาได้ยากยิ่งที่โซโลม่อนนั้นจะยิ้มออกมา..
“ ข้ากลับมาแล้วฮาเดส… ”
จบตอน