เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่ 375 ไม่สมบูรณ์
หลังจากนั้นไม่นานผลึกคริสตัลใสก็แตกออกจนหมด..ร่างที่ถูกผนึกค่อยๆลืมตาขึ้น..ทันทีที่เดียร์รอสได้เห็นก็รู้สึกสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างในทันที…
“ ยินดีต้อนรับกลับท่านเบลเซบับ!!! ”
บุรุษผู้มีเลือนผมสีดำสลวยลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับนัยน์ตาสีม่วงเพียงแค่ได้จ้องมองก็ราวกับว่าถูกกระตุ้นความกลัวภายในจิตใจขึ้นมา…
เพียงแค่การฟื้นคืนของราชันย์ปีศาจเบลเซบับก็ทำให้ปีศาจทั่วทั้งหุบเขาต่างต้องหมอบราบอยู่กับพื้นด้วยความหวั่นเกรง ความหวาดกลัว..และความเคารพ..หลากหลายความรู้สึก
เหล่าปีศาจชั้นสูงต่างนั่งชันเข่าก้มหน้าต่ำลงไม่มีใครปริปากพูดออกมาแม้แต่คำเดียว…เพราะอะไรอย่างงั้นเหรอ..ก็เพราะว่าพวกมันเหล่านั้นยังไม่ได้รับอนุญาติให้พูด ยกเว้นแค่เดียร์รอสผู้ที่เปรียบดั่งมือขวาของเทพปีศาจผู้นี้!!
“ ข้าหลับไหลไปนานเท่าไหร่แล้ว..เดียร์รอส.. ”
“ ประมาณสองหมื่นปีขอรับนายท่าน.. ”
เบลเซบับได้ยินเช่นนั้นก็เคลื่อนย้ายด้วยเคล็ดวิชามิติชั้นสูงไปโผล่อยู่ที่ด้านนอกลอยอยู่กลางนภา..ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูก…ราชันย์ปีศาจผู้นั้นกำลังเหยียบย่างบนอากาศเปรียบเสมือนเดินอยู่บนพื้นดิน!!
เป็นระดับความสามารถที่ไป๋หลงนั้นก็ยังไม่สามารถทำได้…การที่จะทำเช่นนี้ได้นั้นจะต้องมีความแข็งแกร่ง..อีกทั้งจะต้องเข้าใจถึงพลังของธรรมชาติที่ไหลผ่านอยู่รอบตัวเรา…
ซึ่งเบลเซบับนั้นรับรู้ได้ถึงมันทั้งหมด..และสามารถควบคุมมันได้อย่างใจนึก!!!
เหล่ามารชั้นสูงหลายร้อยตนต่างก็ออกมาด้านนอกเพื่อเฝ้ามองผู้เป็นนายเหนือหัวที่กำลังยืนนิ่งอยู่บนอากาศ…
พระจันทร์สีแดงสาดแสงส่องลงตกกระทบร่างพร้อมกับสายลมเบาๆที่พัดผ่านมา…
“ ผ่านมาสองหมื่นปีแล้วสินะ…โลกใบนี้ก็ยังเน่าเฟะไปเคยเปลี่ยนอีกทั้ง… ”
เบลเซบับมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เป็นที่ตั้งของแดนเทพ….
“ แดนสวรรค์..ข้าจะฉุดกระชากพวกเจ้าลงมาด้านล่างเอง…เฮร่า ข้ากลับมาแล้ว ข้าจะล้างแค้นให้เจ้าไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม..พวกมันทั้งหมดจะต้องถูกบดขยี้ให้ราบคาบ!! ”
ตึง!!!
ออร่าปีศาจระดับสูงถูกระเบิดออกมาจากตัวเบลเซบับที่เป็นจุดสูญกลางของออร่าที่ชั่วร้าย…เหล่าปีศาจทั่วขุนเขาต่างสั่นผวาไปด้วยความกลัว..ในขณะเดียวกันพวกมันทุกตนก็เคารพเบลเซบับผู้เป็นนาย..
“ แกร็ก.. ” ( เสียงคล้ายกับกิ้งไม้เกิดรอยแตก )
ตรงนิ้วชี้ของเบลเซบัลนั้นปรากฏรอยแตกขึ้นมาได้อยากชัดเจน..คล้ายกับแก้วที่เกิดเริ่มเกิดรอยร้าวแต่ละนิด….
เบลเซบัลตัดสินใจใช้พลังในการพรางตาปกปิดมันเอาไว้พร้อมกับพูดขึ้นกับตนเอง…
“ การคืนชีพ..ไม่สมบูรณ์สินะ แต่ก็เอาเถอะเท่านี้ก็เพียงพอที่จะบรรลุเป้าหมายที่ข้าตั้งไว้ ”
แต่ทว่าดูเหมือน เดียร์รอสที่ยืนอยู่ด้านล่างจะรับรู้ได้ในทันทีว่าเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น จึงตัดสินใจกางปีกออกมา พร้อมกับบินไปที่เบลเซบับ..
ในหมู่ปีศาจชั้นสูงคงมีเพียงแค่ เดียร์รอสเท่านั้น ที่กล้าจะเคลื่อนไหวในสถานการณ์แบบนี้..ปีศาจชั้นสูงได้แต่มองแผ่นหลังของเดียร์รอสที่บินไปหาเบลเซบับผู้เป็นนาย…
“ เดียร์รอสนี่มัน..ไม่กลัวตายเลยจริงๆ”
“ ก็เป็นถึงคนโปรดของท่านเบลเซบับก็คงไม่แปลก… ”
“ พวกท่านพอได้แล้ว ถ้าท่านเบลเซบัลได้ยินเข้า พวกท่านทั้งสองได้ไปโลกหน้าก่อนแน่ๆ.. ”
ในที่สุดเดียร์รอสยืนอยู่ด้านหลังเบลเซบับ…
“ เจ้ามีอะไรอย่างงั้นหรือเดียร์รอส… ”
เดียร์รอสที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตอบผ่านกระแสจิตในทันที…
“ ท่านเบลเซบับข้าไร้ความสามารถ ที่ไม่อาจทำให้ท่านฟื้นคืนชีพได้อย่างสมบูรณ์ โปรดลงโทษข้าด้วย หากข้าทำได้ดีกว่านี้ ท่านก็คง… ”
เบลเซบับหัวเราะในลำคอพร้อมกับจับไหล่ของเดียร์รอสเอาไว้…
“ ไม่ใช่ควรมผิดของเจ้า..เจ้าทำงานรับใช้ข้ามาตั้งแต่สองหมื่นปีก่อนหน้านี้ ข้ารู้ว่าตัวเจ้านั้นมีความสามารถเพียงใด…. เวลาสองหมื่นปีที่ข้าอยู่ในผลึกข้าได้ใช้พลังบางส่วนของตนเองในการยื้อเวลาเอาไว้..การจะคงอยู่ในผลึกคริสตัลใสนั้น หากเป็นหนึ่งหมื่นปี ข้าสามารถทนได้..แต่ระยะเวลาสองหมื่นปีทำให้ข้าต้อง ใช้พลังของตัวเองในการคงพลังแห่งชีวิตเอาไว้ให้คงที่..หยดเลือดของวิหคสวรรค์นั้นทำให้ข้าตื่นก็จริง…แต่ถึงจะได้หยดโลหิตมามากกว่านี้ก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้ โลหิตวิหคสวรรค์เพียงทำให้แค่ฟื้นคืนพลังบางส่วน…ไม่อาจคืนพลังดั้งเดิมให้แก่ข้าได้… ”
เดียร์รอสได้แต่แสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา…ไม่คิดเลยว่าผลึกคริสตัลใส เคล็ดวิชาหวนคืนนั้นจะมีผลร้ายถึงเพียงนี้
และเบลเซบับก็ได้ใช้พลังดั้งเดิมแห่งชีวิตในการคงอยู่..การทำแบบนั้นก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการใช้อายุขัยที่เหลืออยู่…
“ ถ้าข้าดำเนินแผนการให้เร็วกว่านี้ท่านก็คงไม่… ”
“ แค่นี้ก็เกินไปพอแล้ว…อย่างมากครั้งนี้ข้าก็มีชีวิตมากสุดได้ก็แค่10ปีเท่านั้น…ไม่ใครเป็นอัมตะ..ตัวข้าก็เช่นกัน…เอาล่ะ..เรามาเริ่มเทศกาลเลือดกันเลยดีกว่า..เตรียมเปิดศึกกับมนุษย์ หลังจากนั้นเราจะไปถล่มแดนเทพให้พินาจย่อยยับ!! ”
“ รับบัญชาขอรับนายท่าน!! ”
เดียร์รอสรับคำสั่งแต่ในขณะนั้นแม่ทัพปีศาจผู้นี้ก็กล่าวถามบางอย่างขึ้น…
“ ท่านเบลเซบับ..แล้วหลานเหลน ที่มีเชื้อสายจากท่านเฮร่าพวกเราควรจะ… ”
“ ข้าได้เจอกับเด็กคนนั้นในนิมิตมาแล้ว…เป็นไปได้ข้าก็ไม่อยากสังหารผู้ที่เชื้อสายของเฮร่า..ถึงแม้จะแค่น้อยนิดก็ตามที…แต่ทว่า หากดื้อรั้นมากนัก..ก็มีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่ข้าจะมอบให้ได้..”
เป็นคำตอบที่ไม่ต้องถามต่อ…เดียร์รอสที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตัดสินใจบางอย่างเกี่ยวกับไป๋หลง…
ไม่นานเดียร์รอสก็ถ่ายทอดคำสั่งจัดตั้งรูปกระบวนทัพ…
หนึ่งทัพจะมีปีศาจอยู่ในสังกัดทั้งหมดหนึ่งหมื่นตน โดยมีแม่ทัพเป็นปีศาจระดับสูงอยู่ หนึ่งตนและรองแม่ทัพอีกหนึ่งตน..
รวมทั้งหมดยี่สิบทัพ..การต่อสู้ครั้งนี้จะไม่ใช่การบุกแบบสะเปะสะปะอีกต่อไป..แต่เป็นการต่อสู้ที่มีแบบแผน โดยผู้นำทัพใหญ่ทั้งหมดในการกวาดล้างแดนมนุษย์ก็คือ..ราชันย์ปีศาจเบลเซบับ!!
“ เจ้าจะเป็นศัตรูกับข้าผู้นี้จริงๆสินะ…โซโลม่อน.. ”
เบลเซบับกล่าวขึ้นพลางมองขึ้นไปบนท้องฟ้า..แน่นอนว่าเบลเซบับย่อมสัมผัสได้ถึงสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวของตน…
“ บุตรแห่งราชันย์เทพปีศาจเบลเซบับ..โซโลม่อน!! ”
จบตอน