เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่105 พบเจอ 1
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นราวกับเสียงของฟ้าที่ผ่าลงมาก่อนที่จะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หมดอาลัยตายอยาก…
” มันจบแล้ว… ”
” ซะเมื่อไหร่เล่า…คนอย่างข้าเนี้ยนะจะตายเพราะการปรุงยาฝันไปเถอะในเมื่อเป็นแบบนี้ข้าจะทุ่มสุดตัว!!! ” ไป๋หลงกล่าวกับตนเองคล้ายกับเป็นการปลุกกำลังใจให้ตนเอง…
ไป๋หลงบีบอัดดวงไฟสีฟ้าทั้ง9ให้เป็นกลุ่มก่อนเดียวกันก่อนจะค่อยๆทำให้มันมีขาดเล็กลงจนเท่าหนึ่งกำมือ…ไป๋หลงรีดเค้นพลังที่มีควบคุมเปลวเพลิงก่อนจะทำการบีบอัดให้มันเล็กลงเรื่อยๆจนกระทั่งขั้นตอนสุดท้าย..
ชิเอล..ราเชลและยูมิวแกนหลักของเผ่าเทพทั้งสามตนจดจ้องทุกการกระทำของไป๋หลงอย่างไม่วางตาเผ่าเทพคนตนอื่นก็เพียงเฝ้ามองด้วยแววตาที่แปลกประหลาด…
” มนุษย์จะทำสำเร็จจริงๆอย่างงั้นรึ?..ท่านชิเอล ” เด็กหนุ่มเผ่าเทพเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความสงสัย…
” อาจจะแต่ในตำราการปรุงยานั้นการปรุงยาที่เด็กหนุ่มชาวมนุษย์นั่นกำลังทำเรียกว่า..ศาสตร์ต้องห้าม!!! เพราะมันอันตรายเกินไปแต่ถ้าทำสำเร็จจริงๆ..คุณภาพของเม็ดยาจะเทียบเคียงกับโอสถจักรพรรดิ์เลยทีเดียว… ” ชิเอลกล่าวขึ้น
ราเชลที่ยืนอยู่ใกล้กันอดไม่ได้ที่จะเอ่ยขึ้น..
” แต่มนุษย์สามารถทำเช่นนั้นได้ด้วยเหรอ? ”
” เรื่องนี้ข้าก็ไม่แน่ใจ..ไว้ข้าจะสอบถามท่านพ่อข้าอีกทีนึงแต่ที่แน่ๆ เขาต้องเป็นของข้า..ข้าสัมผัสบางอย่างจากตัวเขาได้เป็นกลิ่นอายที่พิเศษที่ข้าไม่เคยพบมาก่อน…เรื่องที่ข้ามั่นใจในตอนนี้คือ เขา ต้องไม่ใช่มนุษย์แน่ๆ!!!! ”
ยูมิวที่กำลังรับฟังอยู่ด้วยนะตื่นตะลึงอยู่ครู่นึงก่อนจะเอ่ยขึ้น..
” ชิเอล..เจ้าแน่ใจได้ยังไง? ”
ชิเอลเพียงยกยิ้มออกมาก่อนจะเอ่ยขึ้น..
” ข้าก็ไม่รู้ข้าเชื่อในความรู้สึกของข้า!!! ”
คำตอบที่ได้ทำให้ยูมิวและราเชลถึงกับแน่นิ่งไปและจดจ้องไปยังทุกการกระทำของไป๋หลง…
ทางฝั่งของเผ่ามาร…
” หืม? ไม่เลวนิ…ไป๋หลงสมแล้วที่เคยเป็นสหายร่วมต่อสู้กันมาก่อน ศาสตร์แห่งการปรุงยาเช่นนี้นับเป็นบุญตาข้าที่ได้เห็น…ซัสเจ้าคิดว่ายังไง ”
ซัสที่หลังเสร็จสิ้นจากการปรุงยาก็สังเกตุทุกการกระทำของไป๋หลง..
” พิสดารยิ่งนัก..การปรุงยาเช่นนั้นแม้แต่ข้าก็ยังไม่เคยเจอมาก่อนการควบคุมเปลวไฟนั่นยอดเยี่ยมกว่าเผ่าพันธ์มังกรที่เชี่ยวชาญด้านเปลวเพลิงซะอีก..ความสามารถในการปรุงยา การวางแผน กระบวนท่าการต่อสู้ ไม่คิดเลยว่าจะมีมนุษย์เช่นนี้อยู่ด้วย… ”
ซัสกล่าวพลางยืนกอด อก..เมลได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวขึ้นอย่างมีเลศนัยบางอย่าง..
” มนุษย์..สินะ ”
……………………………………….
ไป๋หลงพลังแทบเหือดแห้งจนหมดใบหน้าขาวซีดอย่างเห็นได้ชัดตอนนี้ถ้าไป๋หลงโดนโจมตีคงจะบาดเจ็บสาหัสเป็นแน่เพราะปกติไป๋หลงจะปลดปล่อยพลังคุ้มกายตลอดเวลาป้องกันการโจมตีแบบฉับพลัน..แต่ตอนนี้ไป๋หลงได้นำพลังส่วนนั้นมาใช้ซึ้ง..ถ้าไป๋หลงโดนโจมตีความเสียหายที่เกิดขึ้นกับไป๋หลงคือร้อยเปอร์เซ็น!!!…
” อีกแค่นิดเดียว..แต่ทำไมข้ารู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาอย่างแปลกประหลาดกันนะ” ไป๋หลงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง
ผ่านไปสักระยะเปลวเพลิงสีฟ้าค่อยๆซึบซับเข้าไปในโอสถเริ่มเห็นสีของเม็ดยาได้เด่นชัดสีน้ำเงินครามจำนวน 1 เม็ด ซึ้งแน่นอนเป็นปริมาณที่น้อยมากๆส่วนใหญ่น้อยสุดก็แค่3เม็ดเท่านั้นแต่นี้เพียงแค่1 เมื่อหลายคนเห็นเช่นนั้นก็ผิดหวังอยู่ไม่น้อยกลับกันพวกที่ไม่ชอบขี้หน้าไป๋หลงกลับแสยะยิ้มด้วยความดีใจ..
ไป๋หลงไม่รอช้าเพราะเกือบจะถึงขีดจำกัดของร่างกายที่สามารถทนได้แล้ว..ก่อนจะทำการบีบอัดเปลวไฟเข้าไปในเม็ดยาโอสถในที่สุดการปรุงยาครั้งแรกของไป๋หลงก็เสร็จสิ้น!!!!
สร้างความตกตะลึงให้กับชิเอล ราเชล และยูมิวเป็นอย่างมาก..
” ไม่น่าเชื่อ..เขาเป็นใครกันแน่ ” ชิเอลกล่าวขึ้นความประหลาดใจและดีใอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ
ไป๋หลงหยิบเม็ดยาที่ปรุงขึ้นมาก่อนจะเอ่ยขึ้น..
” ในที่สุดข้าก็รอด…หวนคืนสวรรค์!!! โอสถชนิดนี้ไม่คิดเลยว่าวัตถุดิบแบบนั้นและการกระทำดังกล่าวจะสามารถสร้างเม็ดยาชนิดนนี้ขึ้นมาได้จริงๆ ” ไป๋หลงกล่าวพลางจดจ้องเม็ดยาในมือ
” ข้าบอกแล้วนายท่านของข้าต้องทำได้..ท่านมีอะไรก็สามารถขอให้ข้าช่วยเหลือได้ทุกเมื่อเลยนะขอรับ อ้อ อีกอย่างดูเหมือนนางจะมาแล้วนะขอรับ ระวังตัวด้วยละนายท่าน ข้าสัมผัสกลิ่นอายได้สักพักแล้ว แต่ไม่อยากรบกวนท่านดูเหมือน นางจะรอท่านอยู่นะขอรับ อ้อๆ อีกอย่างนางจำแลงร่างมาเท่านั้นเพราะนางเข้ามาในที่แห่งนี้ไม่ได้ แต่ถึงกระนั้น นางก็สามารถสามารถสังหารท่านได้เพียงผายมือเท่านั้นนะขอรับ!!! ” หลิงหลุนกล่าวขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเบิกบานและกล่าวออกมาอย่างมีเงื่อนงำ
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็อยากจะเอาไอเสือบัดซบนี้ยัดทิ้งที่ไหนสักแห่งนี้คือความรู้สึกจากใจจริงที่ไป๋หลงรู้สึกได้ ณ ตอนนี้..
ขณะนั้นเองผู้อาวุโสก็ได้กล่าวขึ้นอีกครั้ง..
” การแข่งปรุงยาเสร็จสิ้น!!! ต่อจากนี้พวกเจ้าทุกคนจงโยนเม็ดยาของพวกเจ้าขึ้นไป ส่วนพวกที่ปรุงยาไม่สำเร็จจงดูผลคะแนนให้ดี คะแนนในแต่ระรอบ จะถูกบันทึกไว้และนำมารวมกัน การปรุงยานั้นคะแนนจะมากเป็นพิเศษ..ใครพลาดก็โทษความอ่อนหัดของตัวเองซะ!!! เอาละจงโยนเม็ดยาขึ้นไปเดี๋ยวนี้!!! ”
ผู้อาวุโสกล่าวเหล่าผู้เข้าแข่งขันนับร้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ต่างุนงงแต่ก็ติดสินใจโยนโอสถขึ้นไปรวมไปถึงไป๋หลงด้วยเช่นกัน…
หลังจากนั้นเม็ดจากโอสถนับร้อยถูกดึงดูดจากอะไรบางอย่างก่อนโอสถทั้งหมดจะเข้าไปอยู่ในโอ่งสีดำทมิฬ..
” ที่พวกเจ้าเห็นอยู่คือ…โอ่งมังกรศักดิ์สิทธิ์!!! เม็ดยาของพวกเจ้าจะถูกประเมินและให้คะแนนโดยโอ่งใบนี้และคะแนนทั้ง9รอบที่ผ่านก็จะถูกนำมารวมทั้งหมด ซึ้งโอสถในแต่ละระดับจะแบ่งออกตามสี ”
โอสถระดับ ต่ำ (สีเทา)
โอสถระดับ กลาง (สีเขียว)
โอสถระดับ สูง (สีเหลือง)
โอสถระดับ ราชัน (สีขาว)
โอสถระดับ จักพรรดิ (สีม่วง)
โอสถระดับ ตำนาน (สีทอง)
โอสถระดับ มายา (สีแดง)
โอสถระดับ เทวะ (สีรุ้ง)
ผู้อาวุโสกล่าวจี้แจงจนหมดก่อนจะถึงช่วงสุดท้าย…
” คะแนนที่ผ่านมาทั้งหมดจะเป็นตัวกำหนดสายที่พวกเจ้าต้องเข้า คะแนนเต็มคือ1000คะแนน!!!
100 – 400คะแนนขึ้นไปเป็นศิษย์สายนอก ส่วน500ขึ้นไปถึง700คะแนนคือศิษย์สายใน และอย่างสุดท้าย
800 คะแนนขึ้นไปถึง1000 ถือเป็นศิษย์สายหลัก..การตัดสินนี้ล้วนแล้วยุติธรรม ไม่อนุญาตให้โต้แย้ง ”
เหล่าผู้เข้าแข่งขันบางคนหน้าถอดสีไม่น้อยบางคนก็ดีใจขณะนั้นเองผลคะแนนก็ออกมาสามารถเห็นคะแนนในแต่ละด่านได้อย่างชัดเจนผ่านม่านน้ำอักขระขนาดใหญ่ที่ฉายอยู่..
สิ่งแรกที่ทุกคนทำคือจดจ้องไปยังอันดับหนึ่งก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง…
” นี้มัน…. ”
……………………………………………………
ภายในห้องรับรอง………..
” ปะ ป๋าช้าจังเลยน่าา มะ ม๋า รอปะป๋าก่อนนะ!!! ” เว่ยเว่ยกล่าวกับหญิงสาวผมสีแดงเพลิงโลหิตมิต่างจากตนเองแม้แต่น้อยแต่ความงามนั้นไม่ด้อยไปกว่าเทพบนสรวงสวรรค์แม้แต่น้อย…
” ได้สิ มะ ม๋า จะรอปะ ป๋า อยู่ที่นี้กับลูกเอง!!! ” หญิงสาวกล่าวพลางยิ้มเย็นออกมาก่อนจะโอบกอดด้วยความอบอุ่นและโหยหา….
จบ…….