เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่110 ข้าชอบท่าน
หลังจากไป๋หลงก้าวผ่านประตูก็มาโผ่ลยังสถานที่แห่งหนึ่งซึ้งมันน่าจะอยู่ในสถาบันอย่างแน่นอนเพราะสามารถมองเห็นสถาบันหลักได้จากข้างล่างนี้…จากสภาพที่ไป๋หลงเห็นคือทุกพื้นที่ทุกตารางนิ้วมีพื้นหญ้าขึ้นระหว่างช่องว่างของพื้นกระเบื้องเกือบทั้งหมด..
อาคารถูกสร้างด้วยไม้และมีหญ้าขึ้นเกาะ..มีเถาวัลย์พันเกี่ยวกันมั่วไปหมดมีศิษย์หลายคนกำลัง..ตกอยู่ในสภาวะมึนงงว่าที่นี้คือที่ไหนกันแน่…ในระหว่างนั้นเองผู้คนรอบข้างที่สังเกตเห็นไป๋หลงก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง…
” เทพสังหารไป๋หลง…มาเข้าเป็นศิษย์สายนอกนี้มันเรื่องตลกอันใดกัน!! ” เสียงของศิษย์บางคนดังขึ้นก็ทำให้ไป๋หลงกลายเป็นจุดสนใจในทันที..ไม่เว้นแม้แต่อู้เฉียงและเว่ยเว่ย
” นั้นสหายของเทพสังหารไป๋หลง..ข้าละอิจฉาจริงๆ แต่เด็กน้อยผู้นั้นงดงามเป็นอย่างมากเลยทีเดียว ”
” ใช่ๆๆข้าเห็นด้วย ”
ขณะนั้นเองมีผู้อาวุโสผู้หนึ่งเป็นชายชราที่แต่งตัวซอมซ่อ..เดินมาพร้อมกับอาจารย์หญิงที่ดูสง่างามแววตาเฉียบคมดุจคมกระบี่..เส้นผมสีดำมันขริบอาภรณ์สีฟ้าใส..เดินออกมาพร้อมกับชายชราร่างเล็ก..ก่อนอาจารย์ทั้งสองคนจะถอนหายใจออกมาพร้อมกันเพราะจำนวนศิษย์น้อยกว่าปีที่แล้วเป็นเท่าตัว!!!!….
” ขอต้อนรับพวกเจ้าทุกคนเข้าสู่ศิษย์สายนอก..พวกเจ้า ณ ที่นี้ผ่านอะไรมาเยอะถึงจะเป็นศิษย์สายนอกแต่ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทุกคนในที่นี้ล้วนมีความสามารถทั้งสิ้น…ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายก็ต่างมีศักยภาพนตัวเองทั้งสิ้น..จงเชื่อมั่นในตนเองส่วนเรื่องรายอละเอียดทั่วไป อาจารย์เสี่ยวจือ จะเป็นผู้อธิบาย ”
อาจารย์หญิงก้าวเท้าออกมาก่อนจะกล่าวแนะนำตัวออกมาเป็นสุรเสียงที่น่าเคบิบเคลิ้มเป็นอย่างมาก…
” ตัวข้าชื่อ เสี่ยวจือ เป็นอาจารย์หญิงที่สอนทางฝั่งของศิษย์หญิง..การเรียนนั้นจะมีการแยกชายหญิงแค่เทอมแรกเท่านั้นส่วนเทอมที่สองเท่านั้นถึงจะเรียนร่วมกันได้!!! แต่ในเทอมแรกบางวิชาเท่านั้นถึงจะเรียนร่วมกัน…อีกเดี๋ยวจะมีการจัดแจงที่พักให้ตามความเหมาะสม…ไม่สิพวกเจ้าจะเลือกพักห้องไหนก็ได้เพราะยังไงห้องก็ว่างอยู่แล้ว..แต่ข้าขอย้ำว่าไม่ให้เข้าไปในเขตแบ่งระหว่างชายหญิงถ้าจับได้จะมีโทษสถานหนัก!!! ”
ไป๋หลงรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่เลี่ยงที่จะไม่พูดออกมาก่อนจะเห็นเก๋อเก๋อยืนอยู่ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้…ก่อนจะจูงมือเว่ยเว่ยไปด้วย
” เก๋อเก๋อ…ข้าขอฝากเว่ยเว่ยให้เจ้าดูแลได้ไหมปกตินางตัวติดข้าตลอดแต่เห็นครั้งนี้คงจะไม่ได้ซะแล้ว ” ไป๋หลงเอ่ยขึ้นกับเก๋อเก๋อที่มัวแต่ยืนฟังคำอธิบายจนไม่ได้สังเกตเห็นไป๋หลง…
” เก๋อเก๋อ ได้ยินไหม ” ไป๋หลงเอ่ยถามขึ้นอีกรอบ..
เก๋อเก๋อได้ยินถึงกับสะดุ้งและหันมาพบเจอกับใบหน้าอันคุ้นเคยตั้งแต่จบบททดสอบครั้งนั้นนางก็มิได้พูดคุยกับไป๋หลงอีกเลย…ตอนปลุงยาไป๋หลงแสดงความสามารถอันเหนือล้ำออกมาทางการปรุงยายิ่งทำให้เก๋อเก๋อประทับใจไป๋หลงยิ่งขึ้น…ในฐานะที่นางนั้นจบมาจากสำนักโอสถความสามารถของไป๋หลงจึงเป็นที่ชื่นชมแก่นาง…
” ปะ ป๋า ไม่เอาอยากอยู่กับปะป๋า!! ” เว่ยเว่ยเอ่ยพลางเกาะแขนไป๋หลงกระพริบตาด้วยแววตาที่น่าสงสาร..
ไป๋หลงส่ายหน้าเบาๆก่อนจะลูบหัวเว่ยเว่ยอย่างแผ่วเบา…
” มันเป็นกฏเชื่อปะ ป๋านะ อยู่กับพี่เก๋อเก๋อ อย่าดื้อละ เชื่อฟังพี่เก๋อเก๋อ..ถ้าเจอคนไม่ดี ” ไป๋หลงกล่าวพลางยิ้มเย็นออกมาก่อนจะเหลียวตาไปยังเหล่าบุรุษที่กำลังพยามสิ่งที่ไป๋หลงกล่าวขึ้น…
” ถ้าเจอคนไม่ดีก็ เชือดทิ้งได้เลย!!! ” ไป๋หลงกล่าวปลอบประโลมอยู่ครู่นึงก่อนที่จะเดินไปหาเก๋อเก๋อ..
” ไม่คิดเลยว่าเราจะได้เจอกันอีกข้านึกว่าเจ้าเข้าเป็นศิษย์สายหลัก..หรือไม่ก็สายในไปแล้วซะอีก..” เก๋อเก๋อกล่าวขึ้นพลางจับพิรุธไป๋หลง…
” ฮ่าๆ แววตาเจ้ามันฟ้องนะเก๋อเก๋อ ข้ามีจุดประสงค์บางอย่างก็จริงแต่อย่างแรกที่จะต้องทำคือ..ความลับ!!! ” ไป๋หลงกล่าวขึ้นพลางเอานิ้วชิ้วมาปิดที่ปากเอาไว้..
” เห้อๆ นี้ข้าเหมือนเป็นก้างขวางคอพวกเจ้ารึป่าวเนี้ย!!!..คุยกันได้ดีจริงๆ สาวสวยทุกคนทำไมถึงคุยแต่กับเจ้าไม่เห็นมีมาคุยกับข้าบ้างเลย ”
ภายในห้วงจิตของอู้เฉียงมีอู้เฉียงอีกคนหนึ่งที่กำลังนั่งซับน้ำตาก่อนจะเอ่ยขึ้น
” สหายข้าพวกเราคือ ชายชราตรี หญิงงามที่ไหนเราก็ไม่สน พวกเราต้องโหยหาความแข็งแกร่งอยู่เสมอ อย่าน้อยเนื้อต่ำใจไปเลย ”
ผ่านมาสักระยะแล้วตั้งแต่อู้เฉียงผ่านการทดสอบหุบเขาแห่งการจองจำ ดูเหมือนว่าสมุนไพรที่ช่วยยกระดับพลังของตนจะมีผลอีกอย่างคือสามารถทำให้วิญญาณก่อตัวเป็นรูปร่างได้…นั่นทำให้อู้เฉียงสองคนร่วมมือกันมาตลอดเมื่อเจอด่านทดสอบที่ไม่ถนัดอู้เฉียงอีกคนจะเข้าควบคุมร่างเอางในทันที….
อู้เฉียงได้ยินเช่นนั้นก็กำหมัดทุบลงบนหน้าอก..
” ใช่แล้วพวกเราไม่ต้องผู้หญิ…. ”
อู้เฉียงกล่าวไม่ทันจบก็มีสตรีนางหนึ่งเลือนผมสีน้ำตาลวาวแววตาสีเหลืองราวกับหยดน้ำผึ้ง ผิวกายขาวดุจหยก พร้อมกับภูเขาขนาดมหึมาสองลูก กำลังจับมืออู้เฉียงด้วยความเขิลอายจนแก้มแดงเป็นลูกตำลึง..
” คะ..คือว่า.อะ..เอ่อ..ข้ามีบางอย่างจะบอกท่านว่า ข้าชอบท่าน!!!! ”
อู้เฉียงถึงกับใบหน้าแข็งข้าง..สตรีนางนั้นก็วิ่งกลับไปในกลุ่มเพื่อนของนาง…
” นี้เจ้าบอกชอบเขาไปรึยัง? ” หญิงสาวร่างเล็กใบหน้าจุ้มลิ้มเอ่ยขึ้น..
” ขะ..ข้าบอกไปแล้ว ”
” หืม…ไม่คิดเลยว่าคนอย่างเจ้าจะมีใจให้ชายคนนั้นปกติ มีลูกของเหล่าขุนนางใหญ่โตมาขอเจ้าแต่งงานเจ้ายังเมินใส่แถมตะเพิดไล่ด้วยซ้ำ ”
” ที่ข้าชอบเขานั้น…ก็ตอนช่วงหลังจากแข่งขันเสร็จที่ข้าบอกว่า..ข้าโดนทำร้ายจากกลุ่มคนที่แฝงตัวเข้ามาในจังหวะนั้น เขาก็มาพร้อมเปลวเพลิงสีส้มที่สง่าสงามแต่ข้ากลับไม่ร้อนเลยสักนิด เขาปกป้องข้าจากการโจมตีเหล่านั้นและโอบร่างเข้าเอาไว้และพยามรักษาข้าจนแผลหายสนิท!!! ตอนนั้นข้าแน่ใจแล้วว่าเขานั้นต้องไม่มีคู่ครองอย่างแน่นอนเพราะตอนที่คุยกับข้าเขาตอบอย่างเขิลอาย..น่ารักสุดๆไปเลย ”
เพื่อนในกลุ่มต่างมองหน้ากันเพราะเพื่อนคนนี้นั้นไม่เคยแสดงท่าทีเช่นนี้มาก่อน….
ก่อนเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มนั้นกล่าวเสริมกันยกใหญ่แต่ก็ยินดีกับเพื่อนของตนเพราะดูแล้ว…อู้เฉียงดูจะเป็นคน ออกจะซื่อบื้อด้วยซ้ำดูจากหน้าที่ยิ้มบานออกมา…
ไป๋หลงและเก๋อเก๋อถึงกับขยี้ตาพร้อมกันส่วนเว่ยเว่ยเพียงงุนงงเท่านั้นว่าเกิดอะไรขึ้น..
” ไม่น่าเชื่อจะมีคนมาบอกชอบเจ้า..นี้เจ้าไปทำอะไรนาง!!! ” ไป๋หลงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง..
ขณะนี้ภายในจิตใจของอู้เฉียงมีคลื่น 3 ลูกที่กำลังจะเบิดออกมา
” นี้เจ้าไหนบอกว่า พวกเราจะแข็งแกร่งไปด้วยกัน..เจ้าคนทรยศ!!! ” อู้เฉียงอีกคนกล่าวพลางกระทืบเท้าอย่างรุนแรง…
” อู้เฉียงไม่เลวนิ หึ!! เข้าไปช่วยสาวงามแล้วนางยังหลงเสนห์เจ้าอีก!! ข้าอยากรู้จริงๆถ้าแม่งูขาวตัวน้อยที่กำลังจะตื่นภายในไม่กี่วันข้างหน้ารู้เข้าจะเป็นยังไง!!!! ” เฟิงหวงกล่าวพลางกอดอกและความรู้สึกแปลกประหลาดภายในจิตใจกำลังก่อตัวขึ้น
อู้เฉียงหลังจากได้สติก็ตบหน้าตัวเองหนึ่งครั้ง..เจ็บไม่ได้ฝันไป!!!
” นั้นมันผู้หญิงที่ข้าช่วยไว้ตอนการแข่งขันนิ…ข้าคิดละว่าทำไมใบหน้านั้นและสิ่งนั้นถึงคุ้นๆเหลือเกิน “อูเฉียงกล่าวพลางยิ้มราวกับตาแกโรคจิตก็มิปาน…
ขณะนั้นเอง…
” ข้างหลังพวกเจ้าคุยอะไรกัน!!! มีอย่างอื่นสำคัญกว่าคำพูดของอาจารย์อย่างงั้นรึ? ”
อาจารย์หญิงที่สังเกตพฤติกรรมของกลุ่มไป๋หลงก่อนจะตัดสินใจกล่าวขึ้นและเขวี้ยงกระบี่ไม้ออกไป…
ฟิ้ว!!!
ถึงแม้จะเป็นกระบี่ไม้ธรรมดาแต่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยพลังชนชั้นจักรพรรดิ์ย่อมไม่ใช่สามัญ…
ไป๋หลงสัมผัสได้ถึงกระบี่ที่ตรงมาก่อนจะใช้มือจับอย่างง่ายดายรางกับจับไม้จิ้มฟัน…ก่อนที่ไป๋หลงจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและหนักแน่น…
” มีขอรับ สหายข้ามีสตรีแสนสวยมาบอกชอบขอรับ!!!! ”
จบ