เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่113 การฝึก 1
ณ.สถาบันเทพมารสาขาหลัก
สาขาหลักเป็นสาขาที่รวบรวมศิษย์ระดับหัวกะทิและระดับสัตว์ประหลาดเอาไว้!!!…และยังเป็นศูนย์รวมของแหล่งวิชาความรู้เอาไว้ทั้งหมดอีกไม่กี่วันหอเคยเทพสถิตจะถูกเปิดออก!! และเหล่าศิษย์มากมายต่างเร่งเพิ่มความแข็งแกร่งของตนและกองกำลังของตน…
ภายในห้องผู้อำนวยการสาขาหลัก…
” กองกำลังปีกสวรรค์อย่างงั้นรึ!! ไม่เลวชื่อมีความหมายที่ดีแต่…ปีกที่ไม่แข็งแรงก็หักได้เช่นกัน!! ” ชายร่างสูงโปร่งสวมใส่อาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์หนวดเคราสีขาวยาวเฟื้อยแต่ใบหน้ายังไม่ได้เหี่ยวบ่นตามอายุขัย ที่เป็นเช่นนี้เพราะ ระดับพลังที่สูง เกินชนชั้นจักรพรรดิ์ไปนั่นเอง!!! และ กลาง แผ่นหลังของเสื้อ เป็นสัญลักษณ์ ของสุริยัน เด่นชัดกำลังนั่งเตรียจสอบรายชื่อ กองกำลังต่างๆที่ศิษย์ใหม่จัดตั้งขึ้น!!!
ขณะนั้นเองผู้อาวุโสหยวน ที่เป็นอาจารย์ของหลินหลินก็เข้ามาภายในห้องด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม..
” ท่านผู้อำนวยการ..จอมมารได้แฝงตัวเข้ามาท่านทราบเรื่องนี้หรือไม่!!! ”
ผู้อำนวยการสูงสุดเพียงปริยิ้มออกมาก่อนจะกล่าวขึ้น..
” ท่านไม่ต้องกังวลไปผู้อาวุโสหยวน..จอมมารมิอาจจะทำอะไรได้ ณ ที่แห่งนี้ได้หากยังมีสิ่งนั้นอยู่ ต่อให้ขุนพลมาร มาด้วยตนเอง!!! ก็มิอาจทำอะไรที่นี้ได้อย่างโจ่งแจ้ง เพราะสถานที่แห่งนี้ ได้มีการร่วมลงนามของ มหาเทพ และ เทพมารรุ่นก่อน!!! การที่จอมมารออกมาจากโลกมารด้วยตนเองคงเพราะตามหาสิ่งนั้นอยู่ ”
ผู้อำนวยการกล่าวด้วยท่าทีสบายๆพลางนั่งเปิดอ่านข้อมูลทั่วไป..
” ดูเหมือนว่าท่านจะมั่นใจเหลือเกินนะ!! แต่ในเมื่อท่านเป็นคนพูดข้าก็จะทำตามแนวทางของท่าน แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นข้าจะลงมือด้วยตัวเอง!! ข้าขอตัว…” ผู้อาวุโสหยวนกล่าวจบก็เดินออกไปในทันที สาเหตุที่ผู้อาวุโสหยวนมิได้มีความเกรงใจแก่ผู้อำนวยการสูงสุดเพราะ ผู้อาวุโสหยวนและผู้อำนวยการสูงสุดเป็นพี่น้องกันนั่นเอง!!!
ผู้อำนวยการสูงสุดถอนหายใจออกมาก่อนจะกล่าวขึ้น…
” น้องข้าเจ้ายังใจร้อนเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว..หากเจ้าใจเย็นกว่านี้ตำแหน่งผู้อำนวยการสูงสุดคงจะเป็นของเจ้าไปแล้ว.. ”
………………………………………………………………..
ณ.เขตพักของศิษย์หลัก
สตรีนางหนึ่งผมยาวสีดำสลวยดวงตาสีแดงทับทิมมิต่างจากไป๋หลง!!! ต่างกันเพียงแค่เพศเท่านั้น กำลัง นั่งสมาธิเพิ่มพูนกำลัง..แต่กลับมิมีอะไรคืบหน้าเพราะจิตใจยังมิอาจสงบได้เพราะศิษย์ใหม่คนนึง!!!
” ศิษย์คนนั้น ทำไมข้าถึงได้กลิ่นอายแปลกๆจากเขาแถมยังเลือกเข้าศิษย์สายนอกอีก…มีแผนการอะไรกันแน่ข้าลอบสังเกตการณ์อยู่แต่ดูเหมือนเขาจงใจที่จะไม่สนใจข้า..หรือข้าคิดไปเองกันแน่ แบบนี้ไม่ดีแน่ ข้าต้องไปพบเขาด้วยตัวเอง..ไป๋หลง!! ”
หลินหลินเตรียมการออกไปข้างนอกและปกปิดหน้าตาของตนเองด้วยชุดคลุ่มสีดำก่อนจะพุ่งทะยานหายไปในทันที..สาเหตุที่หลินหลินทำเช่นนี้ หนึ่งเพราะรูปร่างและหน้าของตนเป็นที่จดจำไปทั่วทั้ง ศิษย์สายหลัก และ สายใน เว้นก็แต่ศิษย์สายนอกเท่านั้นที่ไม่ค่อยมีโอกาศ เห็นศิษย์ต้องห้ามแห่งสถาบันเทพมาร…
ซึ้งหลินหลินเองเป็นคนที่ได้รับศาสตร์ตราบางอย่างจากเห่ยเจี้ย!!! และยังได้รับข้อความบางส่วนที่เชื่อมโยงมาถึงเหตุการณ์นี้…
…………………………..
เขตศิษย์สายนอก..
เหล่าศิษย์ทั้ง4 ชั้นปีหลังจากเหล่าอาจารย์ฝึกสอนจบก็ ต่างพากันเก็บตัวฝึกเงียบและฝึกกองกำลังของตนไปพร้อมๆกันนี้อาจจะดูสงบเกินไปจนผู้คนที่เข้ามาอาจจะคิดว่าเป็น สาขาที่ถูกปล่อยร้างไว้…แต่นี้อาจจะเปรียบเสมือนทะเลที่สงบก่อนพายุจะเข้าก็มิปาน แถมอาจจะเป็นพายุที่มีอำนาจทำลายล้างสูงอีกด้วย…
หลังจากไป๋หลงประกาศการตั้งกองกำลังออกไปก็มีผู้สมัครทั้งหมด 30 คน!! ล้วนเป็นศิษย์ที่อยู่ในวันที่ไป๋หลงประลองกับผู้อำนวยการศิษย์สายนอก!!! สาเหตุที่เหล่าศิษย์ทั้งหมดนี้ตัดสินใจเข้ากองกำลังไป๋หลงเพราะ หนึ่ง ความแข็งแกร่ง อย่างสุดท้าย ความปลื้มปิติ ในที่นี้ มีเผ่ามั้งกร อยู่ 4-5 คนดูจากเกร็ดสีแดงตามผิวหนังที่มีอยู่ประปราย.. ต่อมาก็เอลฟ์เผ่าพันธ์เดียวกับฟา และมนุษย์
อยู่ๆทั้งหมดก็พากันคุกเข่าและกล่าวเรียกไป๋หลงและอู้เฉียง ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมกัน..
” คาราวะ พี่ใหญ่ไป๋หลง!!! ”
” คาราวะ พี่รองอู้เฉียง!!! ”
ไป๋หลงเห็นเช่นนั้นก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูกพลางตกตะลึงไม่คิดว่าเหล่าศิษย์ทั้งหมดเมื่อวานจะมาขอเข้าร่วมของกำลังทั้งหมด!!!
” อะ…เอ่อ พวกเจ้ายืนขึ้นเถิดข้าบอกไปแล้วพวกเจ้าเปรียบเสมือนพี่น้องหากเข้ามาอยู่ในกองกำลังของข้าพวกเราจะเป็นหนึ่งเดียวกัน!!! ” ไป๋หลงกล่าวด้วยความเขิลเล็กน้อยเพราะไม่เคยมีคนแสดงความไป๋หลงแบบนี้มาก่อน…ส่วนใหญ่เป็นอสูรซะมากกว่า…
อู้เฉียงยืนเคียงคู่กับไป๋หลงราวกับแม่ทัพใหญ่และรองแม่ทัพ เหล่าศิษย์ในที่แห่งนี้ต่างคิดไปในทางเดียวกันว่าอู้เฉียงต้องแข็งแกร่งไม่แพ้ไป๋หลงอย่างแน่นอน และหนึ่งในนั้น ที่มองดูอู้เฉียงอยู่คือ สตรีที่บอกชอบอู้เฉียงไปนั่นเอง…
” เอาละ พวกเรามีเวลาเตรียมตัวอีกหนึ่งเดือนเท่านั้น หรือก็คือไม่กี่วันข้างหน้านี้ พวกเราจะเข้าไปในหอคอยเทพสถิต…ให้ข้าพูดตามตรงถ้าพวกเจ้าได้เข้าไปตอนนี้มีเพียงแต่โดนกดขี่จะคนที่แข็งแกร่งกว่าอย่างแน่นอนแต่….ก่อนจะถึงตอนนั้นข้าจะเปลี่ยนพวกเจ้าทั้งหมดทั้งวิชาการฝึก และการบ่มเพาะพลัง!!! ”
ไป๋หลงกร่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น…แต่เรื่องทั้งหมดที่กล่าวมานั่นย่อมเป็นไปได้ยากแต่ไม่ใช่สำหรับไป๋หลง!!!
ขณะนั้นเองมีศิษย์คนนึงยกมือถามขึ้น…
” พี่ใหญ่ ข้ารู้ว่าท่านแข็งแกร่งและมีความสามารถสูงแต่…เรื่องที่พี่ใหญ่บอกว่าจะเปลี่ยนวิชาการฝึกที่พวกเราฝึกมาตั้งแต่เข้าสำนัก…ซึ้งแน่นอนว่าแต่ละสำนักฝึกวิชาไม่ซ้ำกัน และ การบ่มเพาะข้าไม่รู้ว่าท่านจะทำได้ยังไง โปรดชี้แนะพวกเราด้วย ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็ปริยิ้มออกมาก่อนจะกล่าวถามชื่อศิษย์ผู้นั้น…
” เจ้าชื่ออะไร? ”
ศิษย์ผู้นั้นเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็กล้าๆกลัวๆก่อนที่จะกล่าวออกมา..
” ตะ..ตัวข้าชื่อ จางลี่ ข้าเป็นคนตระกูลจาง เป็นตระกูลเล็กๆแถบชนบท ครอบครัวข้าทำอาชีพค้าขาย ขอรับ!! ”
บ้างมีเสียงหัวเราะเล็กน้อยด้วยอุปนิสัยลนลาน ของ จางลี่เอง..
ไป๋หลงปริยิ้มออกมาก่อนจะกล่าวขึ้น..
” จางลี่ ตัวเจ้า กล้าคิดกล้าถาม รอบคอบรอบรู้ ถึงแม้เจ้าจะลนลานเล็กน้อย…แต่ตัวเจ้ามีความกล้าภายในจิตใจ..ต่อไปนี้เจ้าเป็นผู้ช่วยของข้า มีหน้าที่วิเคราะห์แผนการต่างๆ เจ้ายอมรับหรือไม่ก็แล้วแต่ตัวเจ้าข้าจะไม่บังคับให้ใครทำตามคำสั่งของข้าแต่ขอแค่ความสมัครใจเท่านั้น!!! ”
จางลี่สั่นสะท้านไปทั้งตัวน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย..เพราะเมื่อครั้งยังอยู่ภายในตระกูลมักจะโดนพี่แท้ๆ และญาติดูถูกและหยามเรื่องนิสัยชอบสอดรู้สอดเห็น..และระดับพลังที่อยู่แค่ระดับปานกลางเท่านั้น ไป๋หลงเป็นคนแรกที่ชื่นชมและชื่นชอบในความสามารถของตน!!
” ข้าจางลี่ ขอยอมรับและจะติดตามพี่ใหญ่จนกว่าชีวิตจะหาไม่!!! ” จางลี่กล่าวออกมาอย่างหนักแน่น แต่ไม่มีผู้ใดอิจฉาเลยแม้แต่น้อยกลับยินดีเสียมากกว่า นี้คือความต่างของ ศิษย์ชั้นนอกและศิษย์ชั้นอื่นที่หาได้ยาก….
” ดีมาก..ก่อนอื่นเลยข้าจะทดสอบพวกเจ้าอีกครั้งนึงว่าแต่ละคนควรปรับปรุงในด้านไหน..ส่วนอู้เฉียงเตรียมเอาสิ่งนั้นออกมา..ถึงเวลาที่เราต้องใช้มัน!! ”
อู้เฉียงได้ยินเช่นนั้นก็หายไปในทันทีด้วยอัสนีสีดำที่ปกคลุมอยู่ที่เท้าแต่ยากจะสังเกตเห็น..ทิ้งไว้เพียงกลุ่มควันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น…
เหล่าศิษย์ที่ได้เห็นต่างตกตะลึงใความเร็วที่มิอาจสัมผัสนั่นได้รวมถึงสตรีที่มีใจให้อู้เฉียงเช่นกัน!!!
แต่ภายในสายตาของไป๋หลง…
” ของอยู่แค่หลังห้องพัก..ทำไมต้องใช้พลังเข้าไปด้วยแค่เดินเข้าไปก็ได้แล้ว… ” ไป๋หลงกุมขมับก่อนจะเหลือบตาไปเห็นสตรีนางหนึ่ง ซึ้งก็คือสตรีที่มีใจให้อู้เฉียง…
” อย่างงี้นี่เอง..หึๆอู้เฉียงเดี๋ยวเจ้าเจอดีแน่มาอวดสาวต่อหน้าข้าคิดผิดแล้ว!!! ”
ไป๋หลงเอ่ยขึ้นก่อนจะกลับมาจริงจังอีกครั้งนึง..
” เอาละในระหว่างนี้ข้าจะทดสอบพวกเจ้า..ว่าพวกเจ้าแข็งแกร่งอยู่ขั้นไหนการทดสอบของข้าในตอนนี้มีเพียงอย่างเดียวและข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทุกคนล้วนรู้จักความรู้สึกเช่นนี้!!! ”
ไป๋หลงยกแขนขึ้นก่อนที่บรรยากาศรอบๆจะเย็นลงและแรงกดทับที่มาจากไหนไม่รู้เริ่มที่จะทำให้ศิษย์บางคนทรุดเข่าลงกับพื้น..ก่อนที่จะมีศิษย์บางคนนึกขึ้นมาได้..
” อย่าบอกนะว่า..นั่นมัน!!! แย่แล้ว ”
ไป๋หลงเพียงปริยิ้มออกมาเท่านั้นก่อนจะปรับมือให้ต่ำลงและเเรงกดดันก็เพิ่มขึ้นไปอีกทำให้เหล่าศิษย์ทั้งหมดจดจำความรู้สึกนี้ได้ในทันที..
” บัญญัติแห่งราชันย์!!! ”
จบ.