เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่114 การฝึก 2
อย่างแรกเลยไรท์ต้องขอโทษ ผู้อ่านเป็นอย่างยิ่ง เมื่อคืนไรท์ง่วงมากจนเบลอๆก็อปเนื้อหาของตอนนี้ไปใส่ของตอนที่แล้ว…ไรท์ขอโทษผู้อ่านทุกคนครับและเพื่อเป็นการชดเลย ไรท์จะไม่พยามให้ค้างนะ..มั้ง ฮ่าๆๆๆ
………………………………………………..
ไป๋หลงเพียงปริยิ้มออกมาเท่านั้นก่อนจะปรับมือให้ต่ำลงและเเรงกดดันก็เพิ่มขึ้นไปอีกทำให้เหล่าศิษย์ทั้งหมดจดจำความรู้สึกนี้ได้ในทันที..
” บัญญัติแห่งราชันย์!!! ”
แรงสะกดข่มที่เกิดขึ้นสั่นสะท้านเข้าไปถึงจิตใจของเหล่าผู้คนมีบางคนเท่านั้นที่สามารถต้านทานได้…สาเหตุที่เหล่าศิษย์บางคนสามารถต้านทานแรงกดดันนี้ได้เพราะ หนึ่งประสบการณ์ครั้งแรกที่โดนกระบวนท่านี้…เหล่าศิษย์บางคนจึงเริ่มต้านทานได้และสอง ศิษย์เหล่านี้มีการพัฒนาขึ้น!!!
ซึ้งบัญญัติแห่งราชันย์แตกต่างจากจิตจักรพรรดิ์!!! จิตจักรพรรดิ์เป็นพลังแฝในหมู่เหล่าชนชั้นจักรพรรดิ์ขึ้นไป…แต่การที่จะมีจิตจักรพรรดิ์นั้นไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีพลังนี้ได้..ราวกับเป็นพลังของผู้ถูกเลือกเท่านั้น!!!
จิตจักรพรรดิ์นั้นสามารถบดขยี้ได้แม้กระทั่งขุนเขาคงไม่ต้องคิดถึงถ้าถูกใช้กับมนุษย์ด้วยกัน!!! ซึ้งแตกต่างกับบัญญัติแห่งราชันย์ที่โจมตีจิตใจโดยตรง…
ไป๋หลงปริยิ้มออกมาก่อนจะสลายแรงกดดันทั้งหมดออกไป…เหล่าศิษย์ต่างหายใจหอบหนักเหงื่อตก
” เอาละต่อไปนี้..พวกเจ้าทุกคนต้องฝึกรับแรงกดดันจากข้าให้ได้อีกอย่างได้สำรวจดูแล้วมีแค่พวกเจ้าบางคนเท่านั้นที่สามารถยืนหยัดอยู่ได้ถึงแม้จะมีอาการอ่อนล้าแสดงออกมาก็ตาม!!! ”
เหล่าศิษย์กว่า30ชีวิตมิได้แสดงความย่อท้อ ออกมามีเพียงความมุ่งมันที่ผ่านมาทางแววตาเท่านั้น…
” ขอรับ ว่าแต่พี่ใหญ่ที่ท่านบอกว่าจะปรับการฝึกวิชาและการบ่มเพาะพลังของพวกเราทำได้จริงๆใช่หรือไม่?…ที่ข้าถามไม่ได้หมายถึงข้าสงสัยในความสามารถของท่าน แต่พวกข้าที่อยู่ในที่แห่งนี้ก็ล้วนสงสัยเช่นกันว่าท่านจะทำยังไง? ” จางลี่เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง…
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวอธิบายทันที..
” เรื่องนั้นข้าเตรียมการไว้แล้ว ”
ไป๋หลงกล่าวจบอู้เฉียงก็โผล่มายืนข้างๆไป๋หลงด้วยความเร็วที่พิศดาร..ทำให้เหล่าศิษย์ส่วนใหญ่ล้วนตกตะลึงไปชั่วขณะ..
อู้เฉียงยื่นส่งบางอย่างมาให้ไป๋หลงเป็นอุปกรณ์อักขระที่ไป๋หลงประดิษฐ์ขึ้นมาแต่ยังอยู่ในช่วงทดลองใช้เท่านั้น..อุปกรณ์ชิ้นนี้มีรูปร่างเป็นกล่องสีเหลี่ยมเล็กๆสีดำพิลึก..
” นี้คืออุปกรณ์อักขระ กล่องย่นเวลา!!! หลักการทำงานของมันก็ง่ายๆเพียงส่งพลังเข้าไปกระตุ้นแบบนี้.. ”
ไป๋หลงอธิบายก่อนที่ไป๋หลงจะโยนกล่อง สีดำทมิฬลงไปตั้งกับพื้นก่อนที่กล่องใบนั้นจะขยายใหญ่ขึ้นและหยุดลง..กล่องใบนี้มีรูปร่างเป็นสีเหลี่ยมจัตตุรัสสูง สามเมตร มีประตูเพียงบานเดียวเท่านั้น…
” สิ่งนี้คืออะไรกัน!! ” จาลี่กล่าวพลางตกตะลึงกับวัตถุทรงสี่เหลือ เหล่าศิษย์ต่างมุงดูก่อนที่จะมีศิษย์ตนนึงเอามือไปแตะก็สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกเสียดแทงเข้ามาจนต้องล้มลงด้วยความตื่นกลัว!!!
” มะ..มันเย็นมากแถมยังความรู้สึกแปลกๆ!!!นั่นอีกมันคืออะไรกันแน่พี่ใหญ่ ” ศิษย์ร่างโตกำยำที่กำลังล้มนั่งอยูเอ่ยถามขึ้น…
” มันคือกล่องย่นระยะเวลา 1 วัน จากข้างนอกเท่ากับ 10วัน ในพื้นที่ด้านในนั่นก็หมายความว่า พวกเจ้าทุกคนฝึก1วัน เท่ากับ 10 วัน แต่ถึงกระนั้นก็ย่อมมีข้อเสียในตัวของมันเองเหมือนกัน เหมือนกับที่เจ้าสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมารอบตัวกล่อง…ซึ้งภายในกล่องใบนี้อัดแน่นไปด้วยความเย็นที่เกิดจากวัตถุดิบที่ข้าใช้สร้างขึ้น… ”
เหล่าศิษย์ต่างเบิกตากว้างพลางตกตะลึงหากเรื่องที่ไป๋หลงกล่าวมาเป็นความจริงแล้วทางสถาบันรู้เรื่องนี้เข้า..อาจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นก็ได้
” พี่ใหญ่ แล้วผลเสียที่เกิดขึ้นกับตัวผู้ใช้ก็ย่อมมีเหมือนกันใช่หรือไม่!! ” ศิษย์เผ่ามังกรเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีที่แสดงออกถึงความเคารพของไป๋หลง..
ไป๋หลงพยักหน้าก่อนจะกล่าวออกมา..
” ใช่พวกเจ้าจะเหนื่อยเร็วกว่าปกติเป็น10เท่า!!! และทุกคนในตอนนี้เพียงก้าวเข้าไปก็อาจจะสลบ โดยไม่ทันรู้ตัวเลยจากบรรยากาศที่เสียดแทงออกมา… ”
เหล่าศิษย์เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ต่างแสดงสีหน้าและแววตาออกมาคนละแบบ บ้างผิดหวัง บ้างหวาดหวั่น…
” เพราะการนั้นข้าถึงจะฝึกพวกเจ้าทั้งหมด..และทำตามที่ข้าเคยลั่นวาจาเอาไว้ กองกำลังของเราจะแข็งแกร่งที่สุด!!! ”
ไป๋หลงกล่าวออกมาอย่างแน่วแน่ก่อนจะเริ่มสอบถามรายละเอียดเกี่ยวกับวิชาที่ฝึกอยู่เป็นรายคน…
” จางลี่เริ่มจากเจ้า อธิบายวิชาที่ฝึกและกระบวนการบ่มเพาะพลังของเจ้า ข้าจะรับฟังและเเก้ไขในจุดที่ควรแก้และส่งเสริมในจุดที่ควรส่งเสริม… ”
จางลี่ได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวบอกออกมาทั้งหมดต่อหน้าเหล่าศิษย์นับไม่ถ้วน…
เวลาผ่านไปเกือบค่อนวันไป๋หลงจดจำลายละเอียดทั้งหมดบ้างก็จดบันทึกลงในตำรา..สร้างความตื้นตันใจให้กับเหล่าศิษย์ในที่นี้เป็นอย่างมาก…
” พี่ใหญ่พวกเราขอบใจท่านจริงๆที่ทำเพื่อพวกเราถึงขนาดนี้..แต่ในตอนการสอบรอบแรกพวกเรากลับทำเช่นนั้นกับท่าน ”
ศิษย์คนนึงเอ่ยขึ้นด้วยความสำนึกผิด..
ไป๋หลงเพียงส่ายหน้าเท่านั้นก่อนจะปริยิ้มออกมา…
” ตอนนี้พวกเราคือครอบครัว แค่นี้ก็เกินพอ…นี้ก็จะเย็นแล้วพวกเจ้าแยกย้ายกันไปก่อนแล้วค่อยมารวมตัวกัน พรุ้งนี้ตอนเช้า..มันจะผิดสังเกตหากพวกเราอยู่กันเป็นกลุ่มใหญ่เช่นนี้เราอาจจะถูกเพ่งเล็งก็ได้.. ” ไป๋หลงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใยพลางใช้หางตามองไปยังหลังต้นไม้ที่ไกลออกไป!!!!
” ขอรับ…พวกเรากลับแยกย้ายกันไปได้แล้ว ”
เหล่าศิษย์ต่างสลายตัวเชื่อฟังคำสั่งของไป๋หลงเป็นอย่างดีมีเพียงสตรีนางหนึ่งเท่านั้นที่ยืนอยู่…ซึ้งเป็นสตรีที่มีใจให้กับอู้เฉียงนั่นเอง…
” ดูเหมือนนางอยากคุยกับเจ้านิ….ไปคุยซะสิ ข้าขอไปทำธุระบางอย่างก่อน ” ไป๋หลงกล่าวจบก็สลายกลายเป็นร่างเงาที่หายไปเป็นหนึ่งเดียวเงาของสรรพสัตว์และพงไพรราวกับเงาเหล่านั้น!!!
……………………………………………….
อีกด้าน…
” เขาหายไปไหนแล้ว? ได้ยังไงกัน!!! ” เสียงที่ดังไปด้วยความแปลกใจปนตกตะลึงเพราะร่างของไป๋หลงกลายเป็นกลุ่มควันสีดำ…
ก่อนจะมีบางอย่างโผล่มาข้างหลังหลินหลิน!!! ที่แอบสังเกตการณ์อยู่สักระยะหนึ่งแล้วแต่เพียงไป๋หลงสัมผัสไม่ได้ถึงเจตนามุ่งร้ายแต่อย่างใด…
จิตสัมผัสของหลินหลินนั้นเฉียบคมเป็นอย่างมากสัมผัสบางอย่างที่โผล่มาข้างหลังตนก่อนจะตวัดกระบี่กลับไปด้านหลังไป๋หลงโผล่ออกมาจากเงามืดเจอกระบี่ที่ถูกตวัดมาด้วยความเร็วที่มิอาจจะต้านรับทัน…ซึ้งแน่นอนถ้าเป็นกระบี่ธรรมดาย่อมมิทำให้ไป๋หลงสั่นครอน!! แต่นี้เป็นคระบี่พิเศษที่ไป๋หลงไม่เคยเจอมาก่อน
อำนาจที่แผ่ออกมาทำให้ไป๋หลงถึงกับใบหน้าขาวซีด..จะหลบก็หลบไม่ทัน เกร็งพลังต้านรับก็ยังอันตรายอยู่ดี…สิ่งเดียวที่ไป๋หลงทำได้คือ..
” เดี๋ยวก่อน…นี้ข้าเอง!!! ”
กระบี่ดังกล่าวหยุดลงห่างจากปลายคอของไป๋หลงเพียงนิดเดียวเท่านั้น!!! หลินหลินหันกลับไป ความงามของหลินหลินแทบจะทำให้ไป๋หลง…เคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ
ใบหน้าที่สง่างามดวงตาสีแดงอำพัน เหมือนกับตน เส้นผมยาวสลวย ผิวกายขาวเนียนดุจหยกแม้จะอยู่ภายใต้การปกปิดซ่อนตัวก็ตาม…
” เป็นเจ้าเองศิษย์ใหม่ที่สร้างเรื่องวุ่นวายตอนเข้าสอบ…ข้าขอถามตามตรง เจ้าเป็นมนุษย์ใช่หรือไม่!!! ” หลินหลินกลาวถามออกมาตามตรง..
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็ตกตะลึงอยู่ชั่วขณะแต่พยามทำตัวเป็นปกติ..แต่มิอาจรอดพ้นสายตาของนางไปได้!!!
เมื่อไป๋หลงตั้งสติได้ก็ปรยิ้มออกมาก่อนจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงใสซื่อ…
” ข้าชอบท่าน ”
หลินหลินได้ยินเช่นนั้นก็ถลึงตาออกมาในทันที..ก่อนจะปลดปล่อยพลังบางอย่างออกมาทำให้ไป๋หลงถึงกับใบหน้าขาวซีดในทันที…
” พลังนี้มัน..เผ่ามาร!!! ”
จบ.