เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่127 ปลดผนึก
ไม่นานหลังจากนั้นไป๋หลงก็เดินทางมาชั้นที่2เป็นพื้นที่ทะเลทรายทั้งหมด..บวกกับดวงอาทิตย์สามดวงบนฟากฟ้าราวกับอยู่กันคนละโลก…แต่ระหว่างทางที่ไป๋หลงพบเจอกับซากสัตว์อสูรมหึมาขนาดใหญ่โดนผ่าด้วยอะไรบางอย่างที่คมกริบเป็นอย่างมาก!!!
” พี่ใหญ่นี้มันฝีมือใครกัน..แกนอสูรก็ยังอยู่แถมยังเป็นถึงชนชั้นระดับราชันย์..น่าแปลก!! ”
จางลี่กล่าวถามขึ้นพยางหยิบแกนอสูรสีดำ..มาให้ไป๋หลง..
” เจ้าเก็บเอาไว้เถอะ..ยามนี้ข้ายังไม่ต้องใช้มัน ”
จางลี่ผงกศรีษะเป็นการตอบรับ..
ไป๋หลงเพ่งพินิจดู อสูรตนนี้มีร่างกายที่ใหญ่ มัดกล้ามเต็มตัว..กับพลังที่คงยังตกข้างอยู่ภายในแม้จะตายไปแล้วก็ตาม..
” แข็งแกร่ง!!..ใครกันแน่ที่ทำได้ถึงขนาดนี้ ” ไป๋หลงกล่าวกับตนเองลำพังอสูรตนนี้ไป๋หลงมั่นใจได้เลยว่าตนไม่มีทางสังหารมันได้ในชั่งพริบตาเช่นนี้หากไม่พึ่ง..ตรีศูลดับสุริยันต์…
หลังจากไม่พบสิ่งผิดปกติโดยรอบไป๋หลงก็นำพากองกำลังของตนภายใต้การนำของตน..โดยหารู้ไหมว่ามีดวงตาสีแดงโลหิต 2 คู่ที่เหมือนกับดวงตาของไป๋หลงไม่มีผิดแตกต่างกันตรงที่ความบริสุทธิ์เท่านั้น กำลังจับตามองอยู่…
…………………………………….
” ติดต่อท่านจอมมารที่มาถึงก่อนหน้านี้ได้ไหม!!! ” มารตนหนึ่งในร่างมนุษย์ เรือนผมสีขาวดวงตาสีแดงเอ่ยถามขึ้น…
” ไม่เลย..ข้าว่ามันน่าแปลกมากเราขาดการติดต่อจากท่านจอมมารที่เขามาแทรกซึมในสถาบันแห่งนี้ไป2-3วันแล้ว..เรื่องนี้เราบอกท่านชวี่เอ๋อไม่ได้เด็ดขาด!! ”
มารรูปร่างสูงใหญ่ในรูปร่างมนุษย์เอ่ยตอบ ดวงตาสีแดงกับเส้นผมสีม่วงเข้ม..เปร่งประกายรัศมีระดับจักรพรรดิ์ที่แท้จริงออกมา!!!
” ว่าก็ว่าเถอะทำไมท่านชวี่เอ๋อต้องให้พวกเรามาจับตัวเด็กนั่นไปด้วย..แถมยังห้ามทำร้ายเป็นอันขาด..เจ้าว่ามันมีบางอย่างแปลกๆรึป่าว..”
มารผมขาวเอ่ยขึ้นพลางจับตามองกลุ่มของไป๋หลง..
” ข้าไม่รู้แค่พวกพวกนั้นเราสามารถสังหารพวกนั้นได้ทั้งหมดใช่หรือไม่?..ข้าไม่ได้ลิ้มลองรสชาติเลือดมนุษย์มานานแล้ว!! ” มารผมม่วงกล่าวออกมาพลางแสยะยิ้มเลียริมฝีปาก..
” ไม่ได้เด็ดขาดเราไม่มีเวลามาเล่นสนุกมากขนาดนั้น!! อีกอย่างการที่เจ้ากับข้าบุกเข้ามาแบบนี้อีกไม่นานพวกตัวยุ่งได้ตามเข้ามาแน่.. ”
มารผมขาวกล่าวอธิบายก่อนจะเตรียมพร้อมชิงตัวไป๋หลง…
” งั้นก็อย่ารอช้า..ลงมือเลย!!! ” มารผมม่วงเอ่ยขึ้นก่อนจะสลายร่างกลายเป็นหมอกสีม่วงพุ่งไปยังทิศทางของกลุ่มไป๋หลงในทันที..ส่วนมารผมขาวหายไปก่อนนจะมาโผล่ตรงหน้าไป๋หลงในทันที!!
ไป๋หลงเมื่อสัมผัสถึงการมาของบางอย่างได้ก็ฉายแววตาที่สั่นไหวออกมาในทันที..
” เจ้าเป็นใคร!! ”
ไป๋หลงเอ่ยพลางวิตกกังวลเพราะบุคคลเบื้องหน้านั้นมีระดับที่สูงจนน่าตกใจ..แต่ไป๋หลงที่พยามเตรียมพร้อมอยู่นั้นเองมีบางอย่างมาถูกนำมาสวมที่คอของตน..โดยที่ตนไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อย..
” พี่ใหญ่!! ”
ทุกคนต่างประสานเสียงออกมาพร้อมกัน..ส่วนอู้เฉียงที่พยามจะช่วยเหลือกลับโดนปลอกคอแบบเดียวกันกับที่ไป๋หลงโดนสวมใส่อยู่..
” เจ้าก็อันตราย..หมายถึงสิ่งที่อยู่ภายในตัวเจ้าละนะ!! ทีนี้ก็จงเข้าสู่ห้วงนิททราให้หมด!! ”
มารผมม่วงปลดปล่อยกลิ่นอายบางอย่างออกมาจนทำให้ทุกคนนอนล้มลงไปกับพื้นจนหมด..กองกำลัง30คนที่ไป๋หลงฝึกมาด้วยตนเองโดนจัดการเพียงแค่คนๆเดียว..แม้แต่อู้เฉียงเองก็ยังมิอาจต้านทานได้..
” ปะ..ไป๋หลงหนีไป!! ”
ฟึบ!!
อู้เฉียงกล่าวก่อนจะล้มลง..เฟิงหวงมิอาจออกมาช่วยอู้เฉียงได้เพราะปลอกคอที่สวมอยู่มีพลังในการสะกดข่มสัตว์อสูรทุกประเภทไม่ว่าแข็งแกร่งเพียงใด..หากอยู่ภายในห้วงจิตของผู้เป็นนายแล้วโดนสะกดเอาไว้ก็มิอาจออกมาได้!!!
แม้แต่หลิงหลุน อาเป่า และอาจารย์ขงจือ ก็มิอาจออกมาช่วยไป๋หลงได้แม้แต่น้อย!!
” เอาละ..จงไปกับพวกเราถ้าไม่อยากให้ใครต้องตาย!! ข้าปราณีเจ้ามากแล้วตามมา!!..ไม่อย่างนั้น…”
มารผมม่วงเอ่ยขึ้นก่อนจะใช้มือที่มีกรงเล็บอันเเหลมคมตัดแขนของอู้เฉียงที่สลบอยู่จนขาดกระเด็น!! แม้แต่เสียงร้องอู้เฉียงก็ไม่สามารถส่งเสียงร้องออกมาได้..มีเพียงแค่โลหิตสีแดงฉานไหลออกมาเรื่อยๆ..มารผมม่วงใช้ลิ้นเลียเลือดที่ปลายเล็บของตนที่ติดเลือดของอู้เฉียงมาด้วย…แต่หารู้ไหมว่านั้นเป็นการกระทำที่โง่ที่สุด!!
ภายในส่วนลึกของห้วงจิตผนึกโซ่สีทองปริแตกออก..เทพผู้นั้นฉายแววตาที่เศร้าสลดออกมา…ก่อนที่พลังด้านมืดของไป๋หลงจะพุ่งทะลุจนถึงขีดสุด!!!
” ขนาดเพื่อนโดนตัดแขนเจ้ายังไม่พูดอะไรออกมาอีกอย่างงั้นรึ..เอาเถอะรีบไปได้แล้ว ” มารผมม่วงเอ่ยขึ้นระหว่างนั้นเอง..
” ลาเวน..ถอยออกมา!!! ”
” เป็นอะไรของ.. ” มารผมม่วงยังกล่าวไม่ทันจบราวกับเห็นแขนตัวเองถูกตัดออกไป..โดยที่มันไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย..ก่อนที่มันจะฉายแววตาที่โกรธเกรี้ยวออกมาแต่ไม่ทันที่มารผมม่วงจะได้เอ่ยตัวมันถูกยกให้ลอยสูงขึ้นก่อนจะถูกทุ้มลงมากับพื้น..
” บัดซบ!! ”
ตู้มม!!!
ไป๋หลงปลดปล่อยไอทมิฬออกมาเส้นผมยาวขึ้นจนถึงพื้นร่างกายสูงขึ้น..ใบหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนไปราวกับเป็นใบหน้าในอนาคต…ปีกสีดำทมิฬ4คู่ถูกนำออกมาดวงตาสีแดงฉายแววอาฆาตแค้นออกมา…
” เป็นแค่มารชั้นต่ำริอาจ..มาแตะต้องตัวข้าอย่างงั้นรึ!! ”
ไป๋หลงกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นก่อนจะจดจ้องไปยังมารทั้งสอง..
” นะ..นี้มันบ้าอะไรกัน!! ” ลาเวนกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่ตกตะลึงอย่างถึงขีดสุด
มารผมขาวมิอาจทนรับสถานะการตรงหน้าได้กำลังจะเปิดประตูมิติหนีไปยังโลกมาร…
” คิดหนี? ”
ไป๋หลงพุ่งไปยังประตูมิติดังกล่าวก่อนจะใช้มือแตะก็ทำให้ประตูมิติบิดเบี้ยวและถูกปิดลง..
” อะไรกัน!! ความสามารถในการบิดเบือนมิตินี้มันความสามารถของเหล่าราชวงศ์..หรือว่า!! ” มารผมขาวกล่าวออกมาด้วยความวิตกกังวล..
พื้นทรายถูกย้อมเป็นสีดำจนหมด..สัตว์อสูรทั้งหมดในชั้น2หรือแม้กระทั่งทุกชั้นกำลังสั่นกลัว!! ดวงตาทั้ง2ข้างไป๋หลงแปรเปลี่ยนเป็นสัญลักษณ์ปีกสีดำทมิฬ…ก่อนจะจดจ้องไปยังมารทั้งสองคน…
” เทพมาร..นิรันดร์!! ”
อยู่ๆสัญลักษณ์ปีกสีดำทมิฬ1คู่ก็มาอยู่บนฝ่ามือของไป๋หลง…
ตู้ม!!!!
ทั้งหอคอยเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับหอคอยแห่งนี้กำลังจะถล่มก็มิปาน…แม้แต่เหล่าผู้พิทักษ์ชั้นต่างๆยังสั่นกลัวออกมา…
สัญลักษณ์ปีกดังกล่าวซึมซับเข้าไปที่ฝ่ามือด้านขวาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสัญลักษณ์งูที่กำลังกินหางตัวเอง!! ก่อนที่ไป๋หลงจะฉายแววตาอันเรียบเฉยออกมา..ปีกสีดำขนาดใหญ่บนแผ่นหลังสั่นไหวกอนจะลงมายังพื้นดิน..
ไป๋หลงปลดปล่อยสัญลักษณ์บนฝ่ามืออกมา…
” นายแห่งเจ้าขอบัญชาอสูรลำดับที่23..จงมาจุติและแผดเผาผู้ที่เป็นปรปักษ์กับข้าให้หมดสิ้น อุโรโบรอส!! ”
ตึง!