เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่26 1 ในเทพอสูรศักดิ์สิทธิ์
หลังจากเสียงคำรามสงบลงภาพตรงหน้าที่เกิดขึ้นหลายคนทำใจเชื่อยากหรือไม่บางคนก็ล้มทั้งยืน เพราะสัตว์อสูรตรงหน้าหาใช่สัตว์อสูรทั่วไปไม่ รูปลักษณ์ที่เด่นชัด มีขนสีขาวสลับกับสีดำ ขนาดตัวที่ใหญ่มหึมา ตอนนี้ ผู้อาวุโสทั้งหมดและรวมถึงเจ้าสำนักนั่งไม่ติดเก้าอี้ทันที
นะ นะ นี้มัน1ในสัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ พยักฆ์ขาว ไป๋หู่ !!!
เสียงของผู้อาวุโสท่านหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้กับเจ้าสำนัก พูดออกมาด้วยความตกตะลึง ขนาดสัตว์อสูรในพันธะสัณญาของตนยังไม่ได้เท่าเศษเสี้ยวตรงหน้า แต่แล้วเมื่อเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พยักฆ์ขาว ศักดิ์สิทธิ์ ส่งเสียงคำรามออกมาอีกครั้งเสียงดังสนั่นไปทั๋วสำนักหมื่นกระบี่
กรรรรรรร!!
โฮกกกกกกก!!
หลังจาก พยักฆ์ขาวคำรามออกมามันก็จ้องมองไปยังกลุ่มคนที่ดูถูกมันและนายของตน ด้วยสายตาที่ราวกับกระบี่แหลมคม แฝงไปด้วยจิตสังหาร เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อพยักฆ์ขาวอยู่ดีๆ ก็หายไปในพริบตามาปรากฏตรงหน้าของพวกหมางเทียน ที่ตอนนี้พวกมันทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนขาสั่น บางคนถึงกับมีฉี่ออกมาจากกางเกง
” ทะ ท่านพี่!! นี้มันเกินความคาดหมายของพวกเราไปไกลแล้วน่ะ สัตว์อสูรในพันธะสัณญาระดับเดียวกับท่านพ่อ ” ถังอวี้ ที่ยืนดูยังจับจิตสังหารที่รุนแรงที่แผ่ออกมาได้ ทำถังอวี้รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก
” พี่ก็คิดเช่นนั้น…รีบรายงานเรื่องนี้ให้ท่านพ่อรู้โดยด่วน!! ” ถังเทียนกล่าวออกมาด้วยความตกตะลึงก่อนจะสั่งองค์รักษ์ของตัวเองที่ตอนนี้ทำหน้าเหวออยู่เพราะพวกมันไม่เคยเห็นใครถือครองสัตว์อสูรในพันธะสูงขนาดนี้มาก่อน
” ท่านแม่ทัพ รีบรายงายเรื่องนี้ให้ท่านพ่อรู้โดยด่วน!! ก่อนเรื่องนี้จะใหญ่โตไปกว่านี้ ” ถังเทียนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้ แม่ทัพที่ติดตามองค์ชายมาตอบรับคำในทันที
” ขอรับ องค์ชาย ” หลังจากแม่ทัพผู้นี้กล่าวจบก็หายไปทันทีเหลือองค์รักษ์ อยู่9คน
สาเหตุที่ถังเทียนเร่งรีบเช่นนี้ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องระดับทวีป การที่มีผู้ถือครอง1ในสัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ นั้น หายากเป็นอย่างยิ่ง ยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงทวีปอื่นคงเกิดสงครามการแย่งชิงตัว ไป๋หลงอย่างแน่นอน เเต่สาเหตุหลักที่ถังเทียนกังวลเพราะ สัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ นั้น ถึงแม้จะไม่มีทางทำร้ายนายของตนแต่การบังคับให้มันเชื่อฟังคำสั่งนั้นยากยิ่งกว่า การหาตัวผู้ถือครองซะอีก ดีไม่ดี มันอาจจะคุ้มคลั่งและฆ่าคนทั้งหมดที่อยูตรงนี้ก็เป็นได้ ถังเทียน ได้แต่คิดจนเหงื่อตก
ตอนนี้พยักฆ์ขาวได้เคลื่อนที่มาอยู่ตรงหน้าของพวกที่กล่าวดูถูกมันและนายของมัน โดยไม่มีผู้อาวุโสคนไหนมองการเคลื่อนไหวของ พยักฆ์ขาวตัวนี้แม้แต่น้อยถึงจะมีขนาดร่างกายที่ใหญ่แต่ความเร็วไม่ได้น้อยลงไปด้วย ทันใดนั้นเอง สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์พยักฆ์ขาว กล่าวออกมา
” เจ้ากล้าดียังไง เป็นแค่มนุษย์ชั้นต่ำ ริอาจมาดูถูกข้าผู้นี้ โทษของพวกเจ้า คือ ตาย!! ”
เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์พยักฆ์ขาว กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยจิตสังหาร ทันใดนั้นเอง พยักฆ์ขาว ง้างกงเล็บที่มีขนาดใหญ่ของมันโดยไม่ใส่พลังอะไรเข้าไปเพราะ พวกมันไม่คู่ควรให้กับการที่จะต้องใช้พลัง ใช้กงเล็บตปบ ไปที่คนกลุ่มนั้นในทันที อีกไม่กี่เซ็น กงเล็บขนาดใหญ่ของพยักฆ์ขาว จะถึงตัวของพวกหมางเทียน ตอนนี้พวกมันทุกคนทำได้แค่หลับตา พวกผู้อาวุโสหรือแม้แต่เจ้าสำนัก ยังไม่อาจยื่นมือเข้าไปช่วยทัน
” บัดซบ!! ” เจ้าสำนักกล่าวออกมาให้ความอ่อนหัดของตัวเองที่คิดว่าไม่อาจช่วยชีวิต ผู้เยาว์กลถ่มนั้นไว้ได้ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นทำให้พยักฆ์ถึงกับชะงัก
หยุดเดี๋ยวนี้ เจ้าแมวน้อย!!
หลังจากทุกคนได้ยินเสียงของคนผู้ที่กล้าเรียกเทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ ว่าแมวน้อย ทุกคนสายตาหันไปมองจุดเดียวนั้นก็คือ ไป๋หลง ตอนนี้ไป๋หลงยังไม่รู้ว่าสัตว์อสูรในพันธะสัณญาของตนนั้นคือ1ในสัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้พยักฆ์ขาวรู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างมากหันไปหาต้นเสียงทันที
” ใครมันบังอาจ!!เรียกข้าผู้นี้ว่าแมวน้อย ข้าจะฆ่…… ”
พยักฆ์ขาวพูดไม่ทันจบมันหันไปเจอกับไป๋หลง มันถึงกับกลืนคำพูดของตัวทันที สาเหตุที่มันเคารพไป๋หลงนั้นเพราะ มันสามารถรับรู้ถึงสายเลือดของไป๋หลงได้ ว่าไม่ใช่มนุนษย์ อย่างแน่นอน แต่เป็นอะไรที่เหนือกว่านั้น ซึ่งตัวมันนั้นมิอาจดูหมิ่นหรือดูแคลนได้เลย การที่ไป๋หลงเรียกว่าแมวน้อยมันอาจจะเหมาะกว่าก็ได้ถ้าพลังของไป๋หลงตื่นขึ้นมา
ตอนนี้ผู้คนทั้งสนามสอบต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น รวมถึง ถังเทียนและ ถังอวี้ และผู้อาวุโสทั้งหมดหรือแม้แต่เจ้าสำนักก็ไม่เว้น เพราะไป๋หลงนั้นกล้าเรียก1ใน สัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ ว่าแมวน้อย ถึงจะป็น เจ้านายผู้ทำพันธะสัณญาแต่ไม่ได้หมายความว่าจะทำสิ่งใดก็ได้ แต่แล้วเหตุการณ์กลับผิดคาดเกินกว่าที่ทุกคนคิดไว้ พยักฆ์ขาวนั้น นำกรงเล็บที่แหลมคม นั้น ออกจากตัวของพวกหมางเทียนทันที และก้มหัวให้ไป๋หลง สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคนที่อยู่ที่นี้ เป็นที่รู้ รู้กันอยู่ว่าสัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ หยิ่งในศักศรีเป็นอย่างมากถึงแม้จะเป็นอสูรในพันธะสัณญาแต่ก็ไม่ยอมก้มหัวให้เด็ดขาด แต่นี้ เป็นหนึ่งในสัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ ถึงกับก้มหัวให้ สร้างความตกตะลึงเป็นอย่างมากแก่ผู้คนที่เห็น
” นายท่าน ทำไมถึงไม่ให้ฆ่าสังหารพวกมัน พวกมันเป็นแค่มนุษย์ชั้นต่ำริอาจมาดูถูกท่าน ”
พยักฆ์ขาวกล่าวออกมาด้วยความเคารพ และนอบน้อม เพราะมันรู้ได้ถึงสายเลือดที่แท้จริงของไป๋หลง
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้น ก็กล่าวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ และแฝงไปด้วยความเย็นชา
” ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้ ถึงพวกนั้นจะดูถูกข้า แต่ข้าก็หาได้สนใจไม่ ” ไป๋หลงตอบออกมาทำให้พยักฆ์ขาวตัวนี้นับถือขึ้นไปอีก ไม่ลุ่มหลงในพลัง สุขุม เยือกเย็น ทำให้พยักฆ์ขาวรู้สึก ยินดีเป็นอย่างมากที่จะเป็น อสูรในพันธะของไป๋หลง
” แล้วแต่นายท่าน..พึงประสงค์ ”
พยักฆ์กล่าวออกมาอย่างให้เกียรติแก่ไป๋หลง
” อ้อ แล้วเจ้าไม่ได้เป็นแมวน้อยหรอกหรือ?ทำไมพวกนั้นต้องกลัวเจ้าด้วยล่ะ ” ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยความสงสัย แต่คำถามนี้ในสถาณการณ์ที่เสียงพูดคุยแทบไม่มีเพราะความเกรงกลัวแก่พยักฆ์ขาวตรงหน้า แม้แต่เสียงเข็มหล่นยังได้ยิน ทุกคนได้ยินสิ่งที่ไป๋หลงถาม เหมือนกับฟ้าผ่าลงบนตัวพวกมันทุกคนก่อนจะคิดในใจ เจ้าบ้าหรือเจ้าโง่กันแน่ แม้แต่เจ้าสำนักยังแทบกระอักโลหิต ก่อนที่ผู้อาวุโสที่ยืนขาสั่นอยู่ใกล้กับไป๋หลงจะกล่าวบอกแก่ไป๋หลง
“นะ นี้ เจ้าไม่รู้รึ!! ว่าเจ้าเรียกสิ่งใดออกมา มันเป็นสิ่งที่คนทั้งทวีปหรือแม้แต่ ในโลกยุทธภพอยากได้กันมาครอบครอง ” ผู้อาวุโสที่คุมสอบกล่างออกมาก้วยความกล้าๆกลัว ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็สงสัยทันที เพราะตัวมันนั้นไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับสัตว์อสูรต่างๆเลยแม้แต่น้อย
” เป็นอย่างที่ท่านผู้อาวุโสกล่าว ” ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้ผู้อาวุโสแทบล้มทั้งยืน พยักฆ์เห็นนายของตนสงสัยจึงกล่าวอธิบายแทน
” เรียนนายท่าน ข้าไม่ใช่แมวน้อยอย่างที่ท่านเข้าใจนั้นเพียงแค่ร่างจำแลงของข้าเท่านั้นนี้คือร่างจริงของข้า ตัวข้านั้นเป็น1ในสัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ ที่ใครๆของต่างหมายปองนั้นเอง ”
พยักฆ์ขาวกล่าวอธิบายออกมา ถึงแม้จะเป็นคล้ายการกล่าวโอ้อวดแต่นั้นล้วนเป็นความจริง ทั้งสิน เมื่อไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็ พยักหน้าเชิงเข้าใจ
” ข้าอยากจะฟังเรื่องราวทั้งหมดได้หรือไม่ แต่ตอนนี้คงไม่เหมาะไว้ถ้าว่างๆ เจ้าอธิบายให้มันละเอียดขึ้นอีกนะ ” ไป๋หลงกล่าวบอกแก่พยักฆ์ขาว เมื่อพยักฆ์ขาวได้ยินเช่นนั้นก็ตอบรับทันทีด้วยความเคารพ
” ตามที่นายท่านพึงประสงค์ ”
“เอาล่ะงั้นถ้า..เจ้าช่วยกลับมาอยู่ในร่างแมวเหมือนเดิมได้ไหม? เจ้าอยู่ในร่างนี้แล้วมันทำให้คนอื่นกลัว ” ไป๋หลงกล่าวออกมาให้เกียรติแก่พยักฆ์ขาว เมื่อพยักฆ์ได้ยินเช่นนั้นก็ พยักหน้าทันที ก่อนจะมีแสงสว่างจ้าทั่วสนามก่อนจะปรากฏแมวตัวเล็กสีขาวสลับดำหน้ารักน่าชังแต่หารู้ไหมว่าภายใต้ความน่ารักนี้ซ่อนความหายนะอันใหญ่หลวงไว้
พยักฆ์ขาวได้จำแลงร่างเป็นแมวอีกครั้งก่อนจะเข้ามาครอเคลียไป๋หลง สร้างความตกตะลึงแก่ผู้อาวุโสรวมทั้ง ถังเทียน และ ถังอวี้ด้วยเช่นกัน
ไป๋หลงจับ พยักฆ์ขาวในร่างแมวน้อยขึ้นมาวางไว้บนหัวก่อนจะกล่าวอะไรบางอย่าง
” นับตั้งแต่วันนี้ หลิงหลุน คือชื่อของเจ้า เจ้าว่ามันเหมาะไหมข้าเองก็ไม่เคยตั้งชื่อมาก่อน ฮ่าๆๆ ” ไป๋หลงกล่าวออกมาอย่างขบขัน เมื่อพยักฆ์ขางได้ยินเช่นนั้นก็ตอบกลับทันที
” เป็นชื่อที่ดี ขอรับนายท่าน ” หลิงหลุนกล่าวออกมาด้วยความชื่นชอบ
” ถ้าเจ้าชอบข้าก็ดีใจ ”
ไป๋หลงหันไปบอกผู้อาวุโสทันทีโดยมีหลิงหลุนนั่งอยู่บนหัว
” เชิญ ผู้อาวุโส เรียกคนอื่นมาต่อได้เลยข้าขอตัว ” ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยความเคารพแก่ผู้อาวุโส เมื่อผู้อาวุโสได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าให้ทันที
ม๊าววววววว!!
เสียงของหลิงหลุนร้องออกมาก่อนที่ไปหลงจะเดินลงจากเวที ทุกคนต่างหลีกทางให้ไป๋หลง ส่วนพวกหมางเทียนนั้นได้หนีหายออกจากสนามสอบตั้งแต่ หลิงหลุนหยุดสังหารพวกมัน อู้เฉียงมองไป๋หลงด้วยความแปลกใจ และสงสัยในคำพูดของพยักฆ์ขาวที่กล่าวออกมาว่า มนุษย์ชั้นต่ำแล้วไป๋หลงเป็นอะไรกันแน่ อู้เฉียงได้แต่ครุ่นคิด จนไป๋หลงเดินมาหา
” อู้เฉียงเจ้าเป็นอะไรทำหน้าอย่างกับคิดอะไรไม่ออก อ้อๆ ข้าลืมไปเจ้าไม่ค่อยใช้สมองคิดนิ ฮ่าๆๆ ” ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยความชอบใจ
” นี้เจ้า เจ้า..คอยดูเถอะ ” อู้เฉียงกล่าวออกมาด้วยความเคืองเล็กน้อย
” นายท่าน คนผู้นี้คือ… ” หลิงหลุนกล่าวถามแก่ไป๋หลง
” อ้อ จริงสิข้าลืมไปเลย นี้ อู้เฉียงสหายข้าเอง ” ไป๋หลงบอกกล่าวแก่หลิงหลุน
” เป็นเช่นนี้ นี้เอง เพื่อนของนายท่านมีพลังแฝงอยู่ในร่างเป็นพลังที่แข็งแกร่งเลยทีเดียว แต่เทียบกับนายท่านไม่ได้หรอก ” หลิงหลุนบอกกล่าวแก่ไป๋หลงผ่านทางจิต
” เงียบเอาไว้ห้ามบอกอู้เฉียงเด็ดขาด ” ไป๋หลงกล่าวผ่านทางโทรจิตกลับไป หลิงหลุนก็ทำตามที่ไป๋หลงขอ
หลังจากเหตุการณ์สงบลงผู้อาวุโสก็กล่าวเรียกคนต่อไปทันที โดยหารู้ไหมว่าจะเกิดเหตุการณ์ ที่วันนี้ทุกคนจะต้องจดจำไปตลอดชีวิต
คนต่อไป
อู้เฉียง
จบ