เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่39 แสงสว่างและความมืด
ตอนนี้ทั่วร่างของไป๋หลงปกคลุมไปด้วยออร่าสีดำที่น่าขนลุกเป็นอย่างมากแต่แรงกดดันที่แผ่ออกมานั้นก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน แววตาแข็งกร้าวราวกับไม่เห็นสิ่งอื่นอยู่นในสายตา เป็นสายตาที่เย็นชาอย่างถึงที่สุด
” ใจเย็นลงก่อนอย่าให้ความเกลียดชังครอบงำจิตใจ..มันจะทำให้เจ้าฝึกทักษะของเผ่าเทพได้ยากขึ้น ” ราฟาเอลกล่าวบอกแก่ไป๋หลงด้วยความเป็นห่วง
” ข้าขอโทษท่านแม่ ข้าเพียง.. ” ไป๋หลงกล่าวออกมาด้วยความสำนึกผิดที่ใชอารมณ์มากเกินไป
” เอาเถอะ เรื่องสำคัญอีกเรื่องนึงก็คือ ข้าได้ปลดผนึกพลังให้แล้วเพียงแต่.. ” ราฟาเอลกล่าวค้างไว้ก่อนจะเอ่ยขึ้นน้ำเสียงที่จริงจัง ทำให้ไป๋หลงตั้งใจฟังในทันที
” ข้าปลกผนึกพลังของเจ้าให้แล้วก็จริงแต่พื้นฐานการต่อสู้ของเจ้านั้น..แย่มาก!! เจ้ามักจะใช้พลังเกินขอบเขตของตัวเอง จนทำให้ร่างกายบาดเจ็บ เพราะฉะนั้นเจ้าต้องอยู่ฝึกกับข้า เป็นเวลา3ปี พร้อมเด็กคนนั้น ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็ไม่มีคำพูดที่จะกล่าวโต้ตอบเพราะทุกคำพูดที่ ราฟาเอลกล่าวมานั้นล้วนถูกต้อง ถึงแม้ตัวไป๋หลงจะมีความสามารถที่ามารถ จดจำและฝึกวิชาได้รวดเร็วกว่าคนอื่นหลายเท่าตัว แต่ ตัวไป๋หลงนั้นใช้พลังเกินตัวไปหลายต่อหลายครั้งในการต่อสู้
” ข้าเข้าใจแล้ว..แต่เวลา3ปีข้าคิดว่ามันนานเกินไปหรือไม่ ” ไป๋หลงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำด้วยความที่ไม่กล้าสู้หน้าแม่ของตน ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ไป๋หลงพึ่งเคยได้รู้สึกถึงมัน
ราฟาเอลได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวออกมาด้วยท่าทางขบขันเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยพูดกับไป๋หลงด้วยความออโยน
” ไป๋หลงฟังแม่ให้ดีเวลา3ปี หมายถึงเป็นเวลาที่แม่อยู่สั่งสอนเจ้าได้หลังจากนั้นแม่ก็จะหายไป เพราะแม่นั้น เป็นเพียงเศษเสี้ยวจิตวิญญานของร่างจริงเท่านั้น ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็นึกไปถึงคำถามที่ถามไปเมื่อกี้ เป็นคำถามที่โง่ที่สุด 3 ปี ในตอนนี้สำหรับไป๋หลงมันยิ่งกว่าน้อยซะอีก
” ทะ..ทำไมถึงเป็นแบบนั้นละท่านแม่ข้าพอจะช่วยท่านได้หรือไม่ ” ไป๋หลงกล่าวออกด้วยความเสียใจอย่างที่สุด
ราฟาเอล ได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มให้
” แม่ได้บรรลุเป้าหมายแล้ว 3 ปีที่หลือนี้แม่จะถ่ายทอดความรู้และฝึกฝนเจ้าสนสามารถต่อกรกับระดับทูตสวรรค์ได้ ถ้าเจ้าอยู่ต่อหน้ามันในตอนนี้ลูกไม่ต่างจากมดในสายตาของพวกมัน เพียงนิ้วเดียวมันก็อาจจะสังหารลูกได้ทันที”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นสำนึกในความอ่อนหัดของตัวเองทันที
” ท่านแม่ ทูตสวรรค์ คืออะไร? ” ไป๋หลงกล่าวถามด้วยความสงสัยแต่มันคงจะแข็งแกร่งอย่างแน่นอน
” ทูตสวรรค์ คือพวกที่คอยจำแลงร่างลงมาเพื่อตามหาบางสิ่งบางอย่างซึ่งแม่เองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ถ้าวัดจากระดับพลังในโลกนี้ พวกมันพลังต่ำสุดก็คงจะอยู่ จักรพรรดิ เป็นอย่างต่ำ
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็สั่นสะท้านในทันที ระดับจักรพรรดิเป็นที่รู้ดีว่ายากกว่าปีนป่ายขึ้นสวรรค์ ไม่ต้องพูด ระดับจักรพรรดิที่แท้จริง หรือระดับสูงกว่านั้นไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนในแผ่นดินใหญ่ แต่นี้ ทูตสวรรค์ระดับต่ำสุกอยู่เพียงแค่ ระดับจักรพรรดิ ว่ากันว่าระดับจักรพรรดินั้น มีพลังขนาดสามารถทำให้เมืองใหญ่ๆหายไปในพลิปตา ซึ่งไม่เกินจริงเลยแม้แต่น้อย
” ทะ ที่นี้ที่ไหนปวดหัวจังเลยข้าจำอะไรไม่ได้เลย… อ่าวไป๋หลงเจ้ากำลังทำอะไรอยู่เหรอแล้วคนที่อยู่ข้างหน้าเจ้าเป็นใครเหรอ? ” อู้เฉียงที่ตื่นขึ้นมาหันซ้ายหันขวาก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาไป๋หลง
” เจ้าไม่เป็นอะไรหรือเปล่า..มีบาดแผลตรงไหนหรือไม่ ” ไป๋หลงกล่าวถามแก่อู้เฉียงด้วยความเป็นห่วง
” อะไรของเจ้าเนี้ย ข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แล้ว พี่สาวคนนี้ใครเหรอ? ” อู้เฉียงกล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็เตรียมจะอธิบายแต่อู้เฉียงชิงพูดขึ้นมาก่อน
” ไป๋หลงพี่สาวคนนี้สวยมากๆเลยนะเส้นผมสีทองข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลยแถมพี่สาวคนนี้ยังสวยมากๆด้วย หรือว่าๆ เจ้า… ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นกับท่าทางและคำของอู้เฉียงทำไป๋หลงอดไม่ได้ที่เขกหัวไปบนหัวของอู้เฉียงทันที
” โอ้ย!!..เจ้าตีหัวข้าทำไมเนี้ยข้าทำอะไรผิดเนี้ยยย ” อู้เฉียงพูดพลางเอามือกุมหัวตัวเองเอาไว้ ไป๋หลงได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยหน่าย
” ข้าจะอธิบายให้ฟัง คนที่เจ้าเรียกว่าพี่สาวอยู่คือ…แม่ของข้า ”
อะไรน่ะ!!!
อู้เฉียงได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึง หลังจากนั้นไป๋หลงก็อธิบายเรื่องต่างๆให้อู้เฉียงเข้าใจแต่ไม่ได้บอกเรื่องเกี่ยกับเทวทูตสวรรค์และเรื่องที่สมควรเป็นความลับต่อไป
” อ่อ…เรื่องเป็นแบบนี้นี่เองข้าต้องขอโทษท่านด้วยที่ตัวข้านั้นเป็นเด็กไม่ค่อยรู้ความเท่าไหร่ แหะๆ ” อู้เฉียงกล่าวด้วยความสำนึก
” ไม่เป็นไรๆ..ข้าไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย เอาละมาเข้าประเด็นหลักกันเถอะ เรื่องที่ไป๋หลงบอกว่าต้องใช้เวลา3 ปีถึงจะออกไปได้เจ้าคงเข้าใจสินะ.. ” ราฟาเอลกล่าวบอกแก่อู้เฉียงพลางสำรวจบางอย่างก่อนจะยกยิ้มขึ้น
” ข้าเข้าใจแล้วแต่ข้ากลัวว่าท่านแม่จะเป็นห่วงข้ามากกว่า.. ” อู้เฉียงกล่าวอธิบาย ราฟาเอลได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวตอบทันที
” เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวข้าจัดการให้เอง เจ้ากับไป๋หลงฝึกให็เต็มที่เถอะ.. ”
อู้เฉียงพยักหน้าและก้มหัวลงเป็นเชิงการแสดงความเคารพ
” เอาละไป๋หลง..อู้เฉียงข้าจะมอบวิธีการฝึกให้พวกเจ้า ในเวลา3 ปีนี้พวกเจ้าทั้งสองคนจะก้าวล้ำกว่าคนในวัยเดียวกันมาก แต่่ มันก็ขึ้นอยู่กับความพยามของพวกเจ้าทั้งสองคน
อู้เฉียง…ในภายภาคหน้าถ้าเจ้ายังยืนเคียงข้างไป๋หลง เจ้าจะเจอกับความยากลำบากและปัญหามากมายถาโถมเข้ามา เจ้ายังจะยืนเคียงข้างไป๋หลงหรือไม่? ”
อู้เฉียงได้ยินเช่นนั้นแววตาก็ฉายความมุ่งมั่น และแน่วแน่ขึ้นมาทันทีเหมือนกับแววตาของนักรบผู้กล้าหาญและเกรียงไกล
” ข้าอู้เฉียง…จะไมทอดทิ้งมิตรสหายเป็นอันขาดตราบใดที่ข้ามีชีวิตอยู่ ไม่มีไป๋หลง ก็ไม่มีข้าในวันนี้ เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะเจอกับอะไรข้าก็จะยืนเคียงข้างไป๋หลงและฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ได้ ”
ไป๋หลงที่ได้ฟังเช่นนั้นก็สั่นสะท้านไปด้วยความปิติ..คิดไม่ผิดที่ได้เป็นเพื่อน เป็นสหายกับอู้เฉียง ราฟาเอลได้ฟังเช่นนั้นก็พยักหน้าให้พร้อมกับส่งยิ้งอ่อนๆที่ดูอบอุ่นให้แก่อู้เฉียง
” เอาละถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดี แสดงความตั้งใจของข้าออกมาให้ข้าดูหน่อยเถอะ.. ” ราฟาเอลกล่าวจบ ประตูที่ไหนก็ไม่รู้ปรากฏขึ้นตรงหน้าอู้เฉียง เป็นประตูที่ทำจากศิลาชั้นดี อู้เฉียงเห็นเช่นนั้นก็เกิดความสงสัยขึ้น รวมถึงไป๋หลงด้วยเช่นกัน
” มันคือประตูอะไร ขอรับ ท่านผู้อาวุโส ” อู้เฉียงกล่าวด้วยความเคารพและนับถือ
ราฟาเอลได้ยินเช่นนั้นก็ยกยิ้มขึ้นทันที
” ประตูแห่งการทดสอบและฝึกฝน…จงแสดงความตั้งใจที่เจ้ามีให้ข้าได้เห็นหลังประตูศิลาบานนั้น มีความแข็งแกร่งที่เจ้าต้องการอยู่ เด็กน้อยผู้มีจิตสองขั้ว ”
” ท่านพูดว่าอะไรนะ?..ข้าได้ยินคำหลังไม่ค่อยชัด ” อู้เฉียงกล่าวพลางทำหน้าสงสัย
” ไม่มีอะไรรีบเข้าไปได้แล้ว.. ”
ราฟาเอลกล่าวจบ อู้เฉียงก็ไม่ได้สักถามให้มากความอีกต่อไปก่อนจะผลักประตูแล้วก้าวเข้าไปทันที หลังจาก อู้เฉียงเข้าไปแล้ว ประตูก็ปิดลงทันที
ตึง!!
” เอาล่ะ..ต่อไปก็ถึงทีของเจ้าแล้ว ” ราฟาเอลกล่าวจบประตูที่มีสีขาวส่องว่างสไหว ในด้านขวา และ มืดมิดในด้านซ้าย เป็นสีดำสนิทยากจะหยั่งถึง ไป๋หลงเห็นเช่นนั้นก็ถึงกับสั่นสะท้าน ด้วยความรู้สึกบางอย่าง ราวกับมีอะไรบางอย่างเดือดพล่านอยู่ในร่าง
” ท่านแม่..มันคือประตูอะไรกันข้ารู้สึกบางอย่าง เป็นความรู้สึกที่ไม่น่าอภิรมณ์อย่างยิ่ง ”
ราฟาเอลได้ยินเช่นก็ยกยิ้มและเดินมาอยู่หน้าประตูพร้อมกับไป๋หลงก่อนจะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
” ประตูบานนี้ มีชื่อของมันว่าเป็น ประตูแห่งแสงสว่างและความมืด เป็นประตูที่ใช้ฝึกฝนและทดสอบเจ้าโดญเฉพาะ อีกอย่างข้าจะเข้าไปกับเจ้าด้วย..ไม่ต้องถามเมื่อเข้าไปเจ้าจะรู้เอง ”
ไป๋หลงไม่มีทางเลือก ประตูถูกเปิดออกอยู่ดีๆไป๋หลงรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นเป็นความรู้ที่น่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก ไป๋หลงและราฟาเอล ก็เดินหายเข้าในประตู ทันใดนั้นประตู ก็ถูกปิดลงทันทีเหมือนกับบานแรก
ตึง!
จบ.