เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่77 สร้างเมือง 4
พระราชวังชั้นใน…
องค์จักรพรรดิ์ถังหน่านเหิงครุ่นคริดบางอย่างก่อนจะฉายแววตามุ่งมั่นออกมา…
” ถัดไปจากนี้ทางเหนือประมาณพันลี้!! มีพื้นที่โล่งกว้างขนาดใหญ่เอาเป็นว่าข้ายกให้เจ้า..แต่ ” องค์จักรพรรดิ์ถังหน่านเหิงกล่าวทิ้งท้ายเอาไว้จนไป๋หลงต้องเอ่ยถามด้วยความสงสัยในทันที…
” แต่? ท่านต้องการจะพูดสิ่งใดก็กล่าวมาเถิดยังไงพื้นที่ตรงนั้นก็เป็นของท่าน…ท่านยื่นข้อเสนออะไรมาข้าก็มีแต่ต้องรับเท่านั้น ” ไป๋หลงกล่าวออกมาพลางเกาหัวยิ้มแห้งๆออกมา
องค์จักรพรรดิ์เข้ามาจับบ่าของไป๋หลงไว้และกล่าวด้วยคำพูดที่แฝงไว้ด้วยความคาดหวัง…
” ถ้าเจ้าสร้างเมืองและทำเรื่องของเจ้าสำเร็จ ข้าจะให้พ่อค้าไปติดต่อค้าขายกับเมืองของเจ้าและแลกเปลี่ยนสินค้ากันอย่างเท่าเทียม..จะไม่มีการเอารัดเอาเปรียบเกิดขึ้นเป็นอันขาด.. ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็ปริยิ้มอ่อนในทันที…
” ย่อมเป็นเช่นนั้นอยู่แล้วยังไง..พื่นที่ตรงนั้นก็เป็นของท่านอีกอย่างข้าได้ข่าวมาว่าท่านขับไไล่โบสถ์ศักดิ์ศิทธิ์ ออกไปจากทวีปแห่งนี้อย่างงั้นรึ!! ท่านใจกล้าไม่เบาเลย.. ” ไป๋หลงกล่าวชื่นชมพลางหยอกล้อตามประสาของเด็กหนุ่ม
องค์จักรพรรดิ์ก็ได้ถอนหายใจออกมาก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย..
” ก็จริง..ข้าขับไล่พวกนั้นออกไปออกจากทวีปจรัสแสงและไม่อนุญาติให้เข้ามาย่างกรายเข้ามาใทวีปแห่งนี้อีก..ว่าก็ว่าเถอะเมื่อเร็วๆนี้สายข่าวข้าแจ้งมาว่า ฉางเฉินตายแล้ว!! เจ้าพอจะรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้าง หรือ อาจจะเป็นเทพอสูรไป๋หยางที่เป็นคนจัดการ… ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็เพียงส่ายหน้าออกมาเท่านั้นแต่ในใจกลับครุ่นคริดบางอย่างอยู่…
” ไม่เลย…ข้าพึ่งจะได้ยินจากปากของท่านนี้แหละ…เอาเป็นว่าข้าขอตัวก่อนข้าจะไปดูพื้นที่ตรงที่ท่านบอกสักหน่อย ”
องค์จักรพรรดิ์ได้ยินเช่นนั้นก็คิ้วขมวดในทันที…
” เจ้าจะไปยังไง?…ระยะห่างจากนี้ไปก็เป็นพันลี้ใช้สัตว์พาหนะเดินทางบนท้องฟ้าก็ราวๆ4-5วัน เจ้ามีสัตว์อสูรที่ใช้ในการเดินทางแล้วอย่างงั้นรึ..ถ้ายังไม่มีข้าจะจัดหามาให้ ”
องค์จักรพรรดิ์กล่าวขึ้น..ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็เกือบลืมไปแล้วเช่นกันว่าตนนั้นแตกต่างไปจากคนอื่นโดยสิ้นเชิง..
” ไม่เป็นไร..ข้ามีวิธีของข้างั้นข้าขอตัวก่อน..อ้ออีกอย่าง.. ” ไป๋หลงหยิบบางสิ่งออกมาจากแหวนมิติเป็นเหรียญสีทองรูปสลักมังกรทอง( เหรียญตราแห่งราชันย์ ตอนที่ 35 ) ก่อนจะยื่นให้องค์จักรพรรดิ์…
องค์จักรพรรดิ์เห็นเช่นนั้นก็บ่ายเบี่ยงไม่รับขอให้ไป๋หลงเก็บเอาไว้ใช้ในยามจำเป็น…ซึ่งไป๋หลงก็มิได้คัดค้านจึงเก็บไว้แต่โดยดี…
” ถ้างั้นข้าขอตัวลา.. ” ไป๋หลงกล่าวก่อนจะเดินออกจากห้องไป เหลือเพียงองค์จักรพรรดิ์ที่อยู่ในห้องเหงื่อไหลออกมาอย่างกับสายน้ำ…
” เด็กสาวผมโลหิต ที่ตามไป๋หลงมาชั่งน่าหวาดหวั่น!! ยิ่งนัก ” องค์จักรพรรดิ์กล่าวพลางทรุดตัวนั่งลงก่อนจะมีเสียงๆนึงดังขึ้นมานั้นก็คือ หลิงหลุนนั้นเอง..
” ไม่แปลกตัวตนระดับใกล้เคียงกับพวกเรา4สัตว์เทพอสูรศักดิ์ศิทธิ์ นั้นย่อมแผ่กลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาออกมา ”
ไป๋หลงออกจากพระราชวังหลวงก่อนจะหาที่ลับบตาคนใช้ปีกคู่ขาวดำอันเด่นสะดุดด่าโบยขึ้นไปบนท้องนภาในทันทีพร้อมกับฟาที่อยู่ในอ้อมแขนของไป๋หลงและเด็กสาวผมโลหิตที่ขี่คอไป๋หลงอยู่เช่นกัน…….
ป่าอสูร…
ไป๋หยางที่เดินทางกลับมาถึงก็ต้องขมวดคิ้วขึ้น..
” พวกเจ้าสองคนเป็นใครเผยตัวออกมาซะ!! มิเช่นนั้นจะหาว่าข้าไม่เตือน!! ” ไป๋หยางกล่าวพร้อมกับปลดปล่อยจิตคุกคามแต่ก็ต้องตกตะลึงเพราะแรงกดดันของตนโดนอะไรบางอย่างสะท้อนกลับมา…
ก่อนจะมีใครบางคนเดินออกมาพร้อมกับแผ่จิตคุกคามที่มากกว่าไป๋หยางนับสิบเท่า!!แต่มีบางอย่างที่แปลกประหลาดยากจะบรรยายรวมอยู่ด้วยไป๋หยางตกตะลึงในทันทีก่อนตั้งท่าเตรียมรับมือทันใดนั้นเอง..
” ช้าก่อน..ข้าไม่ใช่ศัตรูของเจ้าสักหน่อย เราเคยเจอกันแล้วนิจำข้าไม่ได้รึไงกัน? ” เสียงที่แฝงไว้ด้วยความสงบกล่าวขึึ้นไร้ท่าทีเป็นศัตรู..
ไป๋หยางที่พิจารณาก่อนจะเบิกตากว้างในทันที
” เป็นท่าน!!…แล้วไป๋หลงละมากับท่านด้วยรึเปล่า ” ไป๋หยางกล่าวด้วยท่าทีร้อนรนบางอย่าง
ลิ่วหลงกุนเห็นเห็นเช่นนั้นก็สลายแลงกดดันทั้งหมดในทันที..ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็น
” ตอนนี้นายท่านของข้ากำลังทำภารกิจบางอย่างอยู่..แต่อีกไม่นานคงจะกลับมาอีกอย่างข้ามีบางอย่างจะถามเจ้าสักหน่อย เทพอสูรไป๋หยางผู้เคยเป็นผู้ติดตามคนสนิทของเทพมารอัลบาร์ !! ”
จบ.. รอต่อไป