เทพมารตกสวรรค์ - ตอนที่83 เปิดเผย?
” อะไรกันเนี่ยยยยยยย!!!”
เหล่าลูกเรือต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น..นี้เป็นเรื่องยากจะยอมรับแต่สิ่งตรงหน้าย่อมพิสูจน์เรื่องราวที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน..สัตว์อสูรทะเลโบราณโดนต่อยคว่ำด้วยหมัดเปล่าๆ!!…
” ทะ..ท่านเจ้าสำนัก!! นี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง ไม่มีทางเลยที่มนุษย์ธรรมดาจะทำเช่นนั้นได้ยิ่งเป็นผู้เยาว์ด้วยแล้วไม่น่าจะมีวรยุทธแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ !!” บรุษร่างกำยำเส้นผมสีเหลืองอ่อนกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ตกตะลึง…
เจ้าสำนักอัสนีได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้าพร้อมกับกล่าวขึ้น…
” เหอจิงหัว…โลกใบนี้ยังมีอะไรอีกมากที่เรายังไม่รู้ร้อยปีแล้วที่ข้าเดินทางมาทั่วและได้ก่อตั้งสำนักอัสนีขึ้น…ข้าได้เห็นอะไรมามากแต่การที่ข้าพบเจอเรื่องแบบนี้อาจจะทำให้อายุข้าสั้นลงก็เป็นได้.. ” ชายชรากล่าวถอดถอน…
หวังฟางในตอนนี้แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองด้วยซ้ำสัตว์อสูรทะเลโดนต่อยเข้าไปหมัดเดียวถึงกับขยับไม่ได้เช่นนั้น…จะน่ากลังเกินไปแล้ว
ไป๋หลงกระโดดย่างลงบนแผ่นน้ำแข็งอย่างแผ่วเบาก่อนจะจ้องมองไปยังร่างของอสรพิษโบราณอีกคราพลางตรวจสอบสัมผัสลมหายใจของอสูรทะเลโบราณตนนี้…
” ตายแล้วอย่างงั้นรึไม่น่าจะเป็นไปได้ข้าแค่ต่อยไปครั้งเดียวเองหนะอีกอย่างอสูรทะเลนี้เป็นถึงชนชั้นราชันย์ที่แท้จริง!!.. ” ไป๋หลงกล่าวกับพร้อมถอดทอนหายใจก่อนจะหันหลังให้กับอสูรทะเลตนนี้ ขณะนั้นเองก็มีการเคลื่อนด้านหลังของไป๋หลงมีหรือที่ไป๋หลงจะไม่สามารถรับรู้..
” เจ้าเล่ห์สมกับเป็นอสรพิษจริงๆ!!..” ไป๋หลงกล่าวพร้อมกับหายไปอีกคราด้วยกระบ่วนท่า ย่างก้าวอัสนีขั้นสมบูณ์!! อีกคราทิ้งไว้เพียงประกายสายฟ้าสีแดงโลหิต…
” รีบจัดการมันเร็วเข้าข้าจะถึงขีดจำกัดของข้าแล้ว..น้ำแข็งกำลังจะละลายแล้ว!! ” หวังฟางกล่าวเตือนแก่ไป๋ถึงแม้ย่างก้าวอัสนีนั้นร้ายกาจก็จริง!!…แต่ถ้าไม่มีพื้นที่ในการเคลื่อนไหวก็ไร้ประโยชน์..
ไป๋หลงเมื่อเห็นน้ำแข็งเริ่มละลายอย่างช้าและหวังฟางกล่าวเตือนก็ต้องรีบเร่งทำให้การต่อสู้นี้จบลงนทันทีซึ้งถ้าอสรพิษ7สีโบราณตัวนี้หนีไปได้ไป๋หลงก็ไม่คิดจะตามต่อ…
” ศิษย์ข้าเกร็ด7สีของอสรพิษโบราณตัวนี้สามารถนำมาทำเป็นโอสถระดับที่ไม่ด้อยกว่าโอสถจักรพรรดิ์อย่างแน่นอน.. และราคาของมันก็สูงไม่แพ้กัน..เจ้าคงรู้ใช่ไหมว่าเจ้าควรทำอะไรต่อไป…อ้ออีกอย่างในอดีตเมื่อนานมาแล้วอสูรทะเลอสรพิษ7สีนั้น สามารถพบได้โดยทั่วไปแต่ด้วยสีและคุณสมบัติเกร็ดของมันนั้นทำให้มันถูกล่าจนเกือบสูญพันธุ์!!! จนเวลาล่วงเลยมาจนถึงบัจจุบัน อสรพิษ7สีนั้นหาได้ยาก..ด้วยความแข็งแกร่งของมันที่อยู่ชนชั้นราชันที่แท้จริง…และมีสติปัญญาเฉกเช่นเดียวกับมนุษย์..ข้าว่าเจ้าลองจับมันเป็นสัตว์อสูรในพันธะสัญญาเจ้าดูสิ..ครึ่งปีที่งูอสรพิษ7สีจะสลัดเกร็ดทิ้งทั้งหมดและสร้างเกร็ดใหม่ขึ้นนั้นก็เท่ากับเจ้าจะได้ตัวทำเงินทำทองหมดปัญหาเรื่องเงินของเจ้า…”
ขงจือกล่าวบอกแก่ไป๋หลงด้วยน้ำเสียงที่คาดหวังผ่านดวงจิตเพราะเกร็ดของอสรพิษ7สีนั้นมีความจำเป็นกับตัวเองเป็นอย่างมากในตอนนี้จึงจำเป็นต้องบอกเรื่องนี้ให้ไป๋หลงเปลี่ยนใจที่จะไม่สังหารมัน…
” ทำไมอยู่ๆท่านถึงบอกข้าเรื่องนี้..แต่เอาเถอะข้าจะทำตามที่ท่านบอกก็แล้วกันนี้ข้าไม่ได้เห็นแก่เงินหรือคุณค่าเกร็ดของมันแม้แต่น้อยแต่เป็นการตอบแทนที่ท่านสอนกระบวนท่าให้ข้าเมื่อวันก่อน..ถือว่าเราหายกันแล้วต้องทำยังไง..ถึงจะนำเจ้าสัตว์อสูรทะเลเชื่อสายโบราณนี้มาเป็นอสูรในพันธะสัญญาได้หละท่านอาจารย์? ” ไป๋หลงกล่าวด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้มดวงตาเป็นประกาย…
ขงจือเห็นเช่นนั้นก็กล่าวขึ้นในทันที…
” ทำให้มันยอมรับในความแข็งแกร่งของเจ้า..ดูเหมือนว่ามันจะสนใจเจ้าอยู่ไม่ใช่น้อย!!! ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็จดจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีมรกตของอสูรทะเลโบราณตนนั้นก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ..
” ข้าจะล้มเจ้าหลังจากนั้นข้าจะนำเจ้ามาเป็นอสูรพันธะสัญญาตัวที่สองของข้า!! ”
เหล่าลูกเรือและศิษย์จากสำนักอัสนีแสดงท่าทีตกตะลึงออกมาก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นๆ..
” นะ..นี้มันมิเท่ากับกล่าวยั่วยุเพิ่มโทสะของอสรพิษ7สีเอาหรอกรึเขากำลังคิดอะไรอยู่ ” เหอจิงหัวกล่าวขึ้นด้วยความยากจะเชื่อเรื่องที่ได้ยินก่อนหน้านี้…
” ดูนั่นสิ..อสรพิษ7สี มันกำลังทำบางอย่าง!! ” ศิษย์น้องเล็กสุดกล่าวด้วยความวิตกกังวล
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงที่ทรงพลังดังขึ้นพลันสะกดให้ทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหวเป็นพลังที่เหนือล้ำเป็นอย่างยิ่งมีเพียงเจ้าสำนักอัสนี จี้กง ฟา แล้วก็เว่ยเว่ยที่กำลังเอามือล้วงขนมออกมาจากกระเป๋าเสบียงที่ไป๋หลงจัดเตรียมไว้พลางมองการต่อสู้ที่เกิดขึ้นด้วยแววตาที่เป็นประกาย…
” เจ้ามนุย์อวดดียิ่งนัก!! ข้าอยู่มาเกือบพันปีไม่เคยมีมนุษย์คนไหนปากกล้าเช่นเจ้ามาก่อน.. ”
ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มเยาะในทันที..
” อวดดี?..น่าขันยิ่งนักที่ข้าอวดดีเพราะข้ามีจะอวดแล้วมันจะทำไมเล่าผิดกับสัตว์อสูรบางตัวที่มีดีก็แค่ดูดซับพลังแค่นั้น..เหอะ!! ”
คำกล่าวของไป๋หลงดั่งลูกเกาทัณฑ์ทุ่มแทงอสรพิษ7สีดั่งกล่าว…อสรพิษ7สีเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ระเบิดพลังชนชั้นราชันอสูรที่แท้จริง!!ในทันที..
ตู้ม!!
” ได้ข้าจะสนองความตายให้แก่เจ้า!! ”
พิษมากมายถูกปล่อยออกมาเป็นสิบเท่าหวังฟางใบหน้าขาวซีดพร้อมกับเร่งเร้าพลังธาตุน้ำแข็งต่อต้านการละลายของน้ำแข็งเพราะพิษอย่างรวดเร็ว…
” เร็วเข้า!! ไม่มีเวลาแล้ว ” หวังฟางกล่าวกับไป๋หลงด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน..
อสรพิษ7สีเห็นเช่นนั้นก็พุ่งเข้ามาไป๋หลงด้วยความเร็วขั้นสูงสุดแม้ขนาดตัวจะใหญ่แต่การเคลือนไหวกับไม่มีผลแม้แต่น้อย…
” เจ้ามนุษย์..ข้านับถือในความใจกล้าของเจ้าที่ทำให้ข้าต้องเอ่ยวาจาออกมาได้แต่เจ้าจะจ้องตายด้วยเพราะความปากกล้าของตัวเอง…ถ้าไม่มีวิชาพิสดารอะไรนั่นเจ้าก็ทำอะไรข้าไม่ได้” อสรพิษกล่าวขึ้นด้วยชัยชนะเพราะบริเวณโดยรอบไม่มีที่ให้ไป๋หลงเคลื่อนไหวแล้ว
” ไม่จำเป็น!! ”
ไป๋หลงกล่าวจบพร้อมปลดปล่อยพลังออกมาสร้างกระบี่ขึ้นมาอีกครั้งซึ่งจำนวนกระบี่ในครั้งนี้น้อยกว่าครั้งที่แล้วอยู่ครึ่งหนึ่งเพราะไป๋หลงใช้พลังไปเกือบครึ่งหนึ่งแล้วนั่นเอง!! แม้ย่างก้าวอัสนีขั้นสมบูณ์จะไม่มีพลังทำลายสูงส่งเช่นวิชาอื่นๆแต่ด้านความเร็วกลับเหนือกว่าอย่างเทียบไม่ติดโดยแลกกับพลังที่ลดลงอย่างรวดเร็ว…
” หึ…เจ้าจะทำอะไรมนุษย์แค่ของพันนี้จะทำอะไรราชันย์อสรพิษ7สีอย่างข้าได้ข้าจะดูดซับให้หมดเลย!! ” สรพิษ7สีกล่าวขึ้นพลางปลดปล่อยม่านพลังสีรุ้งออกมาอีกครั้ง..
” นั่นเขากำลังทำอะไร… ” หวังฟางกล่าวด้วยความสงสัยก่อนจะตกตะลึงเมื่อเห็นน้ำทะเลกำลังถูกทำให้หมุนรอบไป๋หลงและอสรพิษ7สี
” ใครบอกว่าข้าจะโจมตีเล่า..ชั่งเป็นอสรพิษที่ขี้ระแวงเสียจริงกลัวพ่ายแพ้รึไงข้าก็แค่มนุษย์..ในตอนนี้เท่านั้น!! ”
ไป๋หลงกล่าวแฝงเลศนัยไว้บางอย่าง..อสรพิษ7สีได้ยินเช่นพลันรับรู้ความรู้สึกที่สัมผัสได้ต่างออกไป…ทำให้อสรพิษ7สีระวังตัวมากขึ้นไม่กล้าประมาทอีกต่อไป..น้ำทะเลค่อยๆถูกกระบี่ที่ไป๋หลงสร้างขึ้นชักนำไปเรื่อยๆจนน้ำทะเลสูงขึ้นและบดบังการมองเห็นจากพายนอกทั้งหมดบวกกับพิษที่ถูกขับออกมาปริมาณมากทำให้น้ำทะเลเปลี่ยนเป็นสีดำ..ยากต่อการมองเห็น..( นึกภาพพายุงวงช้างตามนะครับ)
” มองอะไรไม่เห็นเลย..ข้างในนั้นเกิดอะไรขึ้นกัน ” เหอจิงหัวกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่วิตกกังวล..
” บอกให้หัวหน้าเรือเตรียมระเบิดอักขระไว้เผื่อเกิดเหตุที่ไม่คาดคิด.. ” เจ้าสำนักอัสนีสั่งการพลางจดจ้องเข้าไปยังม่านน้ำแต่ก็มิอาจมองทะลุเห็นด้านในได้ เว้นซะแต่ จี้กง และ เว่ยเว่ยที่มองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน ส่วนหวังฟางนั้นหอบเหนื่อยใบหน้าขาวซีดก่อนจะหยุดการใช้พลังในทันที…
ด้านในม่านน้ำขนาดใหญ่ซึ้งถูกสร้างขึ้นด้วยการชักนำของกระบี่นับพันด้วยความเร็วสูงเพื่อที่จะสร้างม่านน้ำนี้ขึ้นมา..
” พื้นน้ำแข็งที่เจ้ายืนอยู่จะละลายแล้ว!!..ข้าไม่รู้หรอกว่าเจ้าทำสิ่งนี้เพื่ออันใดแต่ยังไงเจ้าก็พ่ายแพ้ไปแล้ว.. ” อสรพิษ7สีกล่าวขึ้นด้วยความภาคภูมิ..
” อย่างงั้นรึ? ” ไป๋หลงกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงอันเรียบนิ่ง ก่อนจะปรากฏปีกสีขาวนวล1คู่พร้อมกลิ่นอายแห่งความศักดิ์สิทธิ์ที่แผ่ออกมาไป๋หลงทะยานขึ้นหยุดอยู่กลางอากาศพร้อมกับจดจ้องอสรพิษ7สีด้วยแววตาอันเฉียบคมดุจคมกระบี่..อสรพิษ7สีเห็นเช่นนั้นก็เบิกตากว้างถึงขีดสุด..
” นะ..นี้มัน!! ”
ในห้องๆหนึ่งที่เป็นที่พักของเหล่านักเดินทางที่ถูกจัดเตรีย มไว้มีร่างของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งนอนหงายหน้าพร้อมกับมีเพลิงอ่อนๆล้อมรอบตัวของเขาไว้นั้นก็คืออู้เฉียงนั้นเอง..เฟิงหวงในตอนนี้ได้แต่กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสลดซึ่งหาได้ยากมากที่เฟิงหวงจะแสดงด้านนี้ออกมา…
” มนุษย์เขาว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ ฉลาดที่สุด แต่ทำไมถึงทำเรื่องที่โง่ที่สุดนะ…อู้เฉียงบททดสอบนี้ถ้าเจ้าไม่ผ่านก็มีแต่ความตายเท่านั้นที่รอเจ้าอยู่!!! “