เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1031
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1031
พอวางสายโทรศัพท์
กัศปะก็เหลียวหันมา เปล่งออร่าสังหารที่แท้จริงไปทั่วร่างกาย
ตรงหน้าของเขา คือพลทหารห้าสิบนายแห่งสำนักเทพมรณะ
ในเวลานี้แต่ละนายยืนหยัดอย่างภาคภูมิ เปล่งออร่าสังหารทะยานขึ้นท้องฟ้า
กัศปะกวาดตามองดูพวกเขาสักพักก็เอ่ยด้วยเสียงดังว่า：“พี่น้องทั้งหลาย ผมเพิ่งรับสายจากท่านแม่ทัพว่า มีโจรกระจอกต่างแดนพาชนชั้นนำมาก่อกวนที่ต้าเซี่ย！เป้าหมายของพวกเรา คือต้านพวกเขาให้อยู่นอกเขตชายแดนชายฝั่ง กำจัดสำนักหง ปกป้องสำนักกั๋ว！”
“กำจัดสำนักหง ปกป้องสำนักกั๋ว！”
“กำจัดสำนักหง ปกป้องสำนักกั๋ว！”
“กำจัดสำนักหง ปกป้องสำนักกั๋ว！”
……
สักพัก
พลทหารห้าสิบนายแห่งสำนักเทพมรณะ
กลิ่นไอสังหารแต่ละคนก็คละคลุ้ง แทบอยากจะฉีกชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนายออกเป็นชิ้น ๆ ทันที！
พอเห็นสถานการณ์เช่นนี้
รอยแสยะยิ้มก็เผยบนใบหน้าของกัศปะ
ด้วยพลทหารเทพมรณะห้าพันนาย
ชนชั้นนำแปดพันนายแห่งสำนักหงมาได้แต่กลับไปไม่ได้อย่างแน่นอน！
……
ความมืด ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามา
มองไปไม่เห็นขอบเขตบนท้องทะเล มืดสนิทไปทั้งผืน
อยู่ ๆ บนท้องทะเลก็มีเสียงเครื่องยนต์ดังมาจากท้องทะเลไกล
แสงสว่างดวงหนึ่ง แหวกความมืดออกเป็นทาง
เรือรบขนาดมหึมาลำหนึ่ง ขับเคลื่อนบนผิวทะเลอย่างช้า ๆ
เวลานี้เอง
เย่หรงเย่หรงยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ มองดูเมืองที่สว่างไสวอยู่ไกล ๆ จนตกอยู่ในภวังค์
เมืองที่ห่างออกไปคือเมืองตงไห่
เหตุที่เขาไม่ไปหู้ไฮ่แต่มาตงไห่ก็เพื่อกำจัดตระกูลเย่แห่งตงไห่ให้สิ้นซาก!
ตงไห่เป็นรังเก่าของหยางเฟิง เป็นสำนักงานใหญ่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
เพียงแค่กำจัดตงไห่ หยางเฟิงก็จะไร้ที่ยึดเกาะ เมื่อถึงเวลานั้นเขาก็จะบดขยี้ได้ตามอำเภอใจ
มองดูแสงไฟนับหมื่นดวงไกล ๆ
เย่หรงเย่หรงก็อดทอดถอนใจไม่ได้
ตระกูลเย่ในต่างแดนไม่ได้กลับต้าเซี่ยมานานเป็นสิบปีแล้ว
เวลานั้นตระกูลเย่จงโจวแบ่งออกเป็นสอง ตอนที่ท่านพ่อของของเขาไปจากต้าเซี่ยตัวเขายังเป็นเด็กอายุไม่กี่ขวบเท่านั้น
บัดนี้ผ่านไปหลายสิบปี ในที่สุดเขาก็มีโอกาสกลับมายังต้าเซี่ย！
การกลับมาครั้งนี้ เย่หรงเย่หรงก็ไม่คิดจะจากไปอีก
แม้บัดนี้ตระกูลเย่จะเป็นตระกูลใหญ่เพียงหนึ่งเดียวในเกาะดาว
แต่อย่างไรก็ดีนั่นก็ไม่ใช่รากเหง้าของเขา
รากเหง้าของเขาอยู่ที่ต้าเซี่ย！
เมื่อกำจัดตงไห่ครั้งนี้แล้ว
เขาก็จะบอกทุกคนว่า
ตระกูลเย่ของเขากับสำนักหงได้กลับมาแล้ว！
ไม่มีใครจะขวางพวกเขาได้！
“หยางเฟิง นายต้องเป็นหินปูทางให้ฉัน！”
“ฉันจะเหยียบศพของนายขึ้นประกาศว่าตระกูลเย่ต่างแดนของฉันได้กลับสู่ต้าเซี่ยอีกครั้ง！”
“นับจากวันนี้เป็นต้นไป ต้าเซี่ยจะสั่นคลอนเพราะตระกูลเย่ของฉัน！”
พอคิดว่าตระกูลเย่จะปกครองต้าเซี่ยทั้งหมด
มุมปากของเย่หรงเย่หรงก็เผยรอยยิ้มกระหยิ่มยิ้มย่องขึ้นมา
เวลานี้เอง บ่าวรับใช้นายหนึ่งก็วิ่งเข้ามาอย่างนอบน้อม
“รายงานผู้นำ ข้างหน้าก็คือตงไห่แล้วจะเข้าชายฝั่งเลยหรือไม่？”
เย่หรงเย่หรงปัดมือขึ้นเอ่ยว่า：“เข้าชายฝั่งให้คนทั้งหมดลงเรือ！”
ฮูเล่！
พอสิ้นเสียงคำสั่ง
ชนชั้นนำหงเหมินแปดพันนาย ก็ทยอยลงจากเรือรบเหมือนเกี๊ยว
“เร็ว！เร็ว！เร็ว！ทุกคนเร็วเข้า！”
“ผู้นำมีคำสั่ง ให้ทุกคนเร็วเข้า！”
“ข้างหน้าก็คือต้าเซี่ย！ตงไห่อยู่ข้างหน้า！พวกเราสำนักหงไปจากต้าเซี่ยเป็นสิบปี ในที่สุดก็กลับมาแล้ว！”
ระหว่างเร่งรัด
ชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนาย เว้นแต่คนส่วนน้อยเหลือไว้เฝ้าเรือ ที่เหลือก็ลงจากเตียงหมด
เย่หรงที่เย่หรงเร่งรัดเช่นนี้
ก็เพราะเป้าหมายครั้งนี้ของเขายิ่งใหญ่เหลือเกิน
ถ้าให้หน่วยรบของต้าเซี่ยรู้เข้า เกรงว่าตัวเขาจะแย่ได้
ยังดีที่จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างยังราบรื่นดี