เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1034
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1034
ทำอย่างกับคนที่ตายไม่ใช่ลูกของตัวเอง
แต่เป็นหมาข้างถนนตัวหนึ่งอย่างนั้น
อย่างนี้จะให้เขาทนได้อย่างไร？
“ดี！ดีมาก！”
เย่หรงเย่หรงกัดฟันกรอด ๆ เอ่ยว่า：“ความแค้นที่ฆ่าลูก ฉันขอไม่อยู่ร่วมโลกกับนาย หยางเฟิง วันนี้ฉันจะฆ่านายล้างแค้นให้ลูกฉัน！”
พอพูดจบ
ไอสังหารที่เยือกเย็นก็แผ่ซ่านจากนัยน์ตาทั้งคู่ของเขา
ขณะที่เขาเตรียมสั่งให้โจมตี
ในเวลานี้เอง
เฉินตงที่อยุ่ข้างหยางเฟิงก็อดด่าทอไม่ได้ว่า：“เย่หรงเย่หรง คนทรยศแห่งสำนักหงอย่างนาย！ฉันขอเตือนให้นายรีบจำนนซะ ไม่อย่างนั้นนายต้องตายอย่างไร้ที่ฝัง！”
พอได้ยินว่าเย่หรงเย่หรงพาชนชั้นนำแปดพันนายมายังตงไห่
เฉินตงก็รีบขอหยางเฟิงออกศึก
เย่หรงเย่หรงบีบเจ้าสำนักหงที่ยิ่งใหญ่อย่างเขาจนเหมือนหมาข้างถนนตัวหนึ่งเกือบจะตายไปแล้ว
ความแค้นนี้หากไม่สะสาง เขาจะถือว่าเป็นคนอยู่มั๊ย？
เขาจะมีคุณสมบัติอะไรให้เรียกตัวเองว่าเป็นหัวหน้าสำนักหงได้？
สู้เอาหัวชนก้อนเต้าหู้ตายเสียดีกว่า！
ดังนั้นเขาจึงต้องมา
อีกทั้งต้องเห็นกับตาตัวเองว่าเย่หรงเย่หรงตายยังไง！
เย่หรงมองเฉินตงสักพัก ก็เอ่ยอย่างไม่แยแสว่า：“เฉินตง ไม่คิดว่านายจะดวงดีอย่างนี้ยังไม่ตายอีก！”
“อย่างน้อยนายก็เป็นเจ้าสำนักหงผู้ยิ่งใหญ่ กลับยอมก้มหัวให้คนอื่น นับเป็นความอัปยศของสำนักหงของเรา！”
“มีฉันควบคุมสำนักหงจึงรุ่งเรืองได้อย่างแท้จริง ส่วนนายเป็นแค่เศษสวะเท่านั้น ไม่มีคุณสมบัติจะมาเป็นเจ้าสำนักหง！”
“นาย……”
พอได้ยินคำพูดนี้ เฉินตงก็โมโหขึ้นทันที
เย่หรงเย่หรงคนนี้ดูถูกเขาอย่างแจ่มแจ้ง
ทำให้เขาโมโหจนพูดอะไรไม่ออก
หยางเฟิงปัดมือหัวเราะแล้วเอ่ยว่า：“เอาล่ะ อย่ามัวอวดปากดีอยู่เลย！เฉินตง รอฉันฆ่าเย่หรงเย่หรงแล้ว ก็ขอมอบสำนักหงนี้ให้อยู่ในมือนายใหม่อีกครั้ง”
เฉินตงเอ่ยด้วยสีหน้าดีใจว่าช：“เจ้าพันธมิตรหยาง ขอแค่ท่านมอบสำนักหงให้อยู่ในมือผมใหม่ ต่อไปผมเฉินตงจะขอเป็นผู้ติดตามของท่าน！”
พอเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เย่หรงเย่หรงก็ทำหน้าดูถูกเอ่ยว่า：“เศษสวะก็คือเศษสวะ เฉินตง นายตายใจซะเถอะ สำนักหงไม่มีวันกลับไปอยู่ในมือของนายอีกครั้งแล้ว！”
“เพราะวันนี้ ไม่เพียงหยางเฟิงที่ต้องตาย เศษสวะอย่างนายก็ต้องตาย！คนที่มีอยู่ในตงไห่ทั้งหมดต้องตาย！！！”
พอพูดถึงตรงนี้
ไอสังหารในตัวของเย่หรงเย่หรงก็พุ่งขึ้น！
“ฆ่า！”
“ฆ่าพวกมัน เหยียบตงไห่ให้ราบ ล้างแล้วให้ลูกชายฉัน！”
อยู่ ๆ
เย่หรงเย่หรงก็คำรามขึ้นมา
ชิ้ง！
ชิ้ง！
ชิ้ง！
……
มีเหล็มแหลมคมแต่ละด้ามถูกชักออกมา
ไอสังหารชนชั้นนำสำนักหงแปดพันนาย มุ่งไปยังหยางเฟิงกับพวก
“ฆ่า！”
“ฆ่า！”
“ฆ่า！”
เสียงฆ่าดังสนั่นชั้นฟ้า
แม้แต่คลื่นทะเลก็เหมือนหยุดลงในนาทีนี้！เมื่อเห็นชนชั้นนำสำนักหงแปดพันดฆ่าล้างเข้ามา
หยางเฟิงหลี่ตาเล็กน้อย
เขาไม่พูดอะไรเลย
แค่โบกมือเท่านั้น
“ฆ่า！”
พอเห็นตรงนี้
กัศปะที่ทนรอไม่ไหวแต่แรกก็ตะโกนว่า
“พี่น้องทั้งหลาย ตามฉันมาฆ่าศัตรูกัน！”
“สุนัขรับใช้สำนักหงพวกนี้ คิดจะทำลายความสงบต้าเซี่ยของเรา ไม่ต้องเหลือไว้แม้แต่คนเดียว！”
“ฆ่า ฆ่า ฆ่า！”
พอพูดจบ
กัศปะก็ชักมีดที่เอวออกมา จากนั้นก็บุกไปเป็นคนแรก
พอกัศปะลงมือ ก็ไม่อาจต้านแสนยานุภาพได้
สาวกสำนักหงที่ขวางเขาอยู่ข้างหน้า ก็ถูกเขาฟันออกเป็นสองท่อนในทันที
เลือดสาดกระเซ็น
ในพริบตา ตัวกัศปะก็โชกไปด้วยเลือด
แต่กัศปะไม่รู้สึกตัว แสยะยิ้มราวกับพญามารชวนให้คนขนลุก！
“ฆ่า！”