เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1043
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1043
“ไม่ฆ่าหยางเฟิงทิ้ง ก็ยากจะกำจัดความแค้นในใจฉันออกไป”
“คนในสำนักหงทั้งหมดจงฟังคำสั่ง ใครที่ฆ่าหยางเฟิงได้ จะได้เป็นเจ้าสำนักหงคนต่อไป！”
เห็นทีเย่หรงจะบ้าเข้าขั้นไปแล้ว！
เพื่อฆ่าหยางเฟิงให้ได้ เขาถึงขั้นงัดตำแหน่งเจ้าสำนักหงออกมา
สิบเจ้าแก๊งใหญ่ จ้องเขมือบตำแหน่งเจ้าสำนักหงอยู่นานแล้ว
พอได้ยินคำพูดของเย่หรง
สิบเจ้าแก๊งใหย่ก็คลุ้มคลั่งอย่างสิ้นเชิง
พวกเขาส่งยอดฝีมือนับไม่ถ้วนไปยังตงไห่อย่างต่อเนื่อง
แต่ผลปรากฏเพียงอย่างเดียวคือ คนทั้งหมดที่ถูกส่งออกไปเหมือนก้อนหินจมลงทะเลลึก ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย！
ชั่วพริบตา
คนทั้งหมดในสำนักหง เหมือนถูกน้ำเย็นรดลงบนศีรษะจนได้สติ
พวกเขารู้ว่า คนของเขาไม่สามารถบุกเข้าตงไห่ได้เลย
ไม่ว่าจะส่งคนไปเท่าไหร่ก็มีแต่ไปแล้วไม่ได้กลับ！
ฉับพลัน
สำนักหงทั้งสำนักก็ตกอยู่ในความหวาดผวา
พอได้ยินว่าตัวเองต้องถูกส่งไปยังตงไห่ก็ป่วยขึ้นมาในทันใด
บางคนตกใจจนยอมออกจากสำนักหงก็ไม่ยอมไปตงไห่！
พอเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้
เย่หรงก็โมโหจนตัวสั่น
“หยางเฟิง！”
เย่หรงคำรามขึ้นมา แค้นจนอยากจะสับหยางเฟิงเป็นหมื่นเป็นพันชิ้น！
ทว่าต่อให้เขาคลุ้มคลั่งแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์
คนของสำนักหงถูกหยางเฟิงฆ่าทิ้งจนกลัวกันหมดแล้ว
ไม่มีใครกล้าไปตงไห่อีกแล้ว
ต่อให้เป็นเขา——
ก็ไม่กล้าไปตงไห่อีกครั้ง！
เพราะกำลังของหยางเฟิงช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน
คราวก่อนที่ไปตงไห่ เขาก็ถูกหยางเฟิงตัดแขนขาดไปหนึ่งข้าง
ถ้าไปตงไห่อีกครั้ง
เกรงว่า แม้แต่ชีวิตนี้ก็จะรักษาไว้ไม่อยู่！
ในขณะเดียวกัน
ตงไห่
สำนักงานใหญ่ฟงเมิ่งกรุ๊ป
หยางเฟิงนั่งอยู่บนโซฟา สีหน้าพักผ่อน
แต่ดาร์กไนท์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขากลับมีสีหน้าตกใจ
เขารู้เรื่องที่เย่หรงพาชนชั้นนำแปดพันนายมาตงไห่แล้ว
ชนชั้นนำสำนักหงแปดพันถ้วน ๆ เหรอ
ปรากฏตายบนชายหาดตงไห่เกือบห้าพันคน
แม้แต่เย่หรงที่เป็นถึงเจ้าสำนักแห่งตระกูลเย่ก็ถูกหยางเฟิงตัดแขนข้างหนึ่งจนซมซานหนีไป！
กำลังของหยางเฟิงช่างแข็งแกร่งจริง ๆ
แกร่งจนแม้แต่ความคิดที่เขาจะต่อต้านก็ไม่มี !
ถ้าจะบอกว่าเมื่อก่อนที่ดาร์กไนท์ยอมจำนนให้หยางเฟิงก็เพราะวรยุทธของหยางเฟิงเท่านั้น
ส่วนดาร์กไนท์ในตอนนี้ ขอยอมศิโรราบให้หยางเฟิงอย่างสิ้นเชิง
คนอย่างดาร์กไนท์ยอมจำนนให้กับคนที่แข็งแกร่งกว่าตัวเขาเท่านั้น
ซึ่งไม่ต้องสงสัย หยางเฟิงก็คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดคนนั้น！
หยางเฟิงเงยหน้าขึ้น เหลือบมองดาร์กไนท์สักพักแล้วเอ่ยว่า： “ฉันจะมอบภารกิจให้นายอย่างหนึ่ง ไปลอบสังหารเย่หรงที่โพ้นทะเล！”
เย่หรงมาก่อกวนครั้งแล้วครั้งเล่า
ส่งสมุนสำนักหงกว่าพันนายคิดจะมาฆ่าเขาที่ตงไห่
ถ้าเขาไม่มีท่าทีอะไรบ้าง คงคิดว่าเขาเป็นลูกพลับนิ่มที่คิดจะบี้กันเมื่อไหร่ก็ได้
“ผม……”
ดาร์กไนท์ชะงักไปชั่วขณะ
เขานึกไม่ถึงว่าหยางเฟิงจะส่งเขาไปลอบสังหารเย่หรง
ชั่วขณะนั้นเขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
ไม่ว่ายังไงก็ตาม เย่หรงก็เป็นเจ้านายเก่าของเขา
ให้เขาไปฆ่าเย่หรง……
เขาทำไม่ลงจริง ๆ
“ทำไม？นายไม่กล้าหรือรำลึกเจ้านายเก่าเลยไม่อยากไป？”
หยางเฟิงมองดาร์กไนท์เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
ในสายตาฉายประกายเข่นฆ่าขึ้นมา
ครั้งนี้ให้ดาร์กไน์ไปลอบฆ่าเย่หรง
เป็นบททดสอบที่หยางเฟิงให้กับดาร์กไนท์
แม้ดาร์กไนทืจะสวามิภักดิ์กับเขาแล้ว
แต่หยางเฟิงก็ยังไม่วางใจ
ให้เขาไปลอบฆ่าเย่หรงเป็นบททดสอบที่ดีที่สุด
ถ้าดาร์กไนท์ไปฆ่าเย่หรงจริง ๆ เช่นนั้นก็แสดงว่า เขาสวามิภักดิ์ต่อตนจริง ๆ
ต่อไปก็มอบงานสำคัญให้เขาได้ ให้เขาอยู่ข้างกายเย่เมิ่งเหยียน คุ้มครองเย่เมิ่งเหยียน！