เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1046
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1046
แม้จะเห็นใบหน้าอีกฝ่ายไม่ชัด
แต่ลำพังแค่ลมหายใจของอีกฝ่าย เย่หรงก็ดูดออกว่าผู้ที่มาฆ่าเขาก็คือดาร์กไนท์！
ฆ่าเย่หรงให้ตายก็คิดไม่ถึง
ดาร์กไนท์ที่เคยเป็นลูกน้องอันดับหนึ่งของเขา ไม่เพียงหักหลังเขา กลับยังมาฆ่าเขาด้วย
ทำให้เย่หรงโกรธขึ้นมาทันใด！
“ดาร์กไนท์ ไอ้คนเนรคุณ！”
“ฉันให้นายไปฆ่าหยางเฟิง แต่นายกลับไปเข้ากับหยางเฟิง！”
“ไอ้คนทรยศ วันนี้ฉันจะฆ่านาย！”
เจอคำด่าทอของเย่หรง
ดาร์กไนท์ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
กริชเขี้ยวเสือคมกริบด้ามหนึ่ง ปรากฏขึ้นในมือของเขาอย่างฉับพลัน
เย่หรงเองก็ไม่แพ้กัน
ชักกระบี่ที่เอวออกมา
เคร้ง！
เคร้ง！
เคร้ง！
เสียงอาวุธดังปะทะกันขึ้นในพริบตา
ในเวลาสั้น ๆ ไม่กี่วินาที
คนทั้งสองก็สู้กันไปเป็นสิบกระบวนท่า
“ดาร์กไนท์ ไอ้คนทรยศ ตอนนั้นถ้าฉันไม่ช่วยนายไว้นายก็ตายไปนานแล้ว！”
“ไอ้หมาเนรคุณ ไม่เพียงหักหลังฉัน ยังคิดจะฆ่าฉันด้วย！”
“ดีเลย วันนี้ฉันจะฆ่านายซะ ให้ทุกคนเห็นว่าคนที่หักหลังฉันมีจุดจบยังไง？”
เย่หรงสู้ไปด่าไป
เขาโกรธเป็นไฟแล้ว
สุนัขเดิมที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเขา เวลานี้ไม่เพียงหักหลังเขา ยังคิดจะมาฆ่าเขาด้วย มีอย่างที่ไหนกัน！
“หึ！”
ดาร์กไนท์ทำเสียง “หึ” ： “เย่หรง หลายปีมานี้ ฉันเป็นวัวเป็นควายให้ตระกูลเย่ของพวกนาย ช่วยตระกูลเย่ขุดรากถอนโคนพวกเห็นต่าง ตอบแทนบุญคุณที่นายช่วยชีวิตฉันตั้งแต่ตอนนั้นไปนานแล้ว！”
“ถ้าไม่ใช่ฉัน ตระกูลเย่ของพวกนานจะเป็นตระกูลใหญ่เพียงหนึ่งเดียวในเกาะเต่าได้เหรอ？”
“เจ้านายเป็นเทพมังกร ปลาดุกเล็ก ๆ อย่างนายไม่เข้าใจหรอก！เขาให้ฉันมาฆ่านาย ฉันก็ต้องมาฆ่านาย！”
พอได้ยิน
เย่หรงก็โกรธจนตัวสั่น
“ดี ดี ดี！ดาร์กไนท์ ตอนนี้นายถึงขั้นเรียกหยางเฟิงเป็นเจ้านายแล้ว！”
“ดีมาก วันนี้ฉันจะเชือดหมาบ้าอย่างนายตัวนี้！”
ยังไงเย่หรงก็นึกไม่ถึง
ดาร์กไนท์ที่เคยเป็นสุนัขของเขากลับเรียกคนอื่นว่าเจ้านาย
เป็นการตบหน้ากันชัด ๆ！
ถ้าไม่ฆ่าดาร์กไนท์
ต่อไปตัวเองจะยืนในสำนักหงยังไง？
เคร้ง！
เคร้ง！
เคร้ง！
พริบตา
คนทั้งสองก็ปะทะกันไปสิบกว่ากระบวนท่า
การต่อสู้ของคนทั้งสองดุเดือดอย่างยิ่ง
พอได้ยินเสียงเคลื่อนไหว สิบเจ้าแก๊งใหญ่ก็รีบมากันทันที
พอเห็นการต่อสู้ของเย่หรงกับดาร์กไนท์ สีหน้าของคนทั้งหมดก็อดเปลี่ยนสีไม่ได้
พละกำลังของเย่หรงกับดาร์กไนท์แกร่งเหลือเกินจริง
ทั้งสองคนต่างผู้แข็งแกร่งแห่งดินแดนแปรเทพ พอออกโรงแต่ละกระบวนท่าก็หมายเอาชีวิต！
เพร้ง！
สิ้นเสียงดังสนั่นเสียงหนึ่งลง
อยู่ ๆ ดาร์กไนท์ก็ถอยหลังไปสองสามก้าว สีหน้าเผยความตกใจ
เขานึกไม่ถึงว่า เย่หรงถูกหยางเฟิงตัดแขนไปข้างหนึ่งแล้วยังมีพละกำลังเช่นนี้
เหมือนว่าเขาจะประเมินเย่หรงต่ำไป！
“ฮ่า ๆๆ！”
เย่หรงหัวเราะเสียงดังขึ้น เอ่ยด้วยหน้าตาดุดันว่า： “ดาร์กไนท์ นายคงคิดไม่ถึงสินะ！ที่จริงฉันป้องกันการหักหลังของนายไว้อยู่นานแล้ว วันนี้ฉันจะฆ่านาย ให้นายได้รู้จักผลลัพธ์ของการหักหลังฉัน！”
พอสิ้นเสียง
พลังในตัวของเย่หรงก็ระเบิดออก
เห็นมือข้างเดียวที่กำกระบี่ไว้แน่น พุ่งเข้ามาแทงดาร์กไนท์อย่างรวดเร็ว
ดาร์กไนท์ก็ไม่ยอมแพ้ กำกริชในมือแน่นแล้วพุ่งเข้าไป
เสียงแทงดังขึ้น
กระบี่ในมือเย่หรง แทงเข้าไปที่ท้องน้อยของดาร์กไนท์อย่างรุนแรง
บาดแผลน่าสยดสยองรอยหนึ่งปรากฏ
เลือดหยดจากท้องน้อยของดาร์กไนท์ในฉับพลัน
ส่วนเย่หรง……
ก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน
ที่ทรวงอกของเขา ก็ถูกกริชของดาร์กไนท์กรีดเป็นรอย