เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1047
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1047
ถ้าเขาหลบไม่ทัน กริชของดาร์กไนท์นี้อาจจะแทงเข้าหัวใจของเขาก็ได้
ความเกลียดชังในใจเย่หรงใหญ่หลวง
ถ้าไม่เพราะหยางเฟิงตัดแขนข้างหนึ่งของเขาทิ้ง เขาจะซมซานเช่นนี้หรือ！
เขาหันไปมองสสิบเจ้าแก๊งใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลสักพักก็เอ่ยด้วยความเกรี้ยวกราดว่า： “พวกแกมัวตะลึงอะไรอยู่？ฆ่ามันสิ！”
พอได้ยินคำสั่ง
สิบเจ้าแก๊งใหญ่แห่งสำนักหงก็มุ่งไปฆ่าดาร์กไนท์
“แย่แล้ว！”
พอเห็นตรงนี้
ดาร์กไนท์รู้ว่า ปฏิบัติการลอบฆ่าครั้งนี้ของเขาล้มเหลวแล้ว
เขาจะมัวห่วงฆ่าเย่หรงต่อไปไม่ได้ รีบหลังหนีไปทันที
ดาร์กไนท์ขึ้นชื่อว่าเป็นนักฆ่า ดังนั้นเขาจึงมีความไวมาก
เรียกได้ว่าแค่พริบตาเดียวก็หายไปจากความมืดแล้ว
พอเห็นสิบเจ้าแก๊งใหญ่ยังคิดจะไล่ตามไป
เย่หรงก็ตะโกนทันที： “ไม่ต้องตามแล้ว ดาร์กไนท์เป็นนักฆ่ารัตติกาล ต่อให้พวกนายไล่ตามไปก็ฆ่าเขาไม่ได้！”
พูดเสร็จ
เขาก็หรี่ตาเอ่ยว่า： “หึ！แต่ก็โดนฉันแทงไปหนึ่งที คิดว่าเขาก็คงไม่สบายเท่าไหร่”
ถูกลูกน้องตัวเองลอบฆ่า ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เย่หรงไม่พอใจเท่าไหร่！
เย่หรงรู้ว่า คนสารเลวอย่างหยางเฟิงจงใจ
ให้ดาร์กไนท์มาลอบฆ่าเขา
ไม่เพียงคิดที่จะทดสอบความซื่อสัตย์ของดาร์กไนท์
ขณะเดียวกันก็อยากจะล้างแค้นเขาด้วย！
“ผู้อาวุโสใหญ่ คุณไม่เป็นไรใช่มั๊ย？”
“ผู้อาวุโสใหญ่ ดาร์กไนท์นี่ช่างชั่วช้าจริง ๆ ถึงกลับกล้ามาลอบฆ่าคุณ！”
“ผู้อาวุโสใหญ่ จะยกสมุนสำนักหงทั้งหมดไปล้อมดาร์กไนท์มั๊ย？”
……
ในเวลานี้
ชาวสำนักหงก็ล้อมเข้ามา คุยกันเกรียวกราว
“หึ ลำพังแค่ดาร์กไนท์ก็คิดจะฆ่าฉัน เพ้อฝันสิ้นดี！”
เย่หรงยักไหล่แสยะเสียง “หึ” กวาดตามองสิบเจ้าแก๊งใหญ่สักพักก็เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาว่า： “ถ่ายทอดคำสั่งของฉันออกไป ล้อมดาร์กไนท์ทั่วเกาะ！ถ้าพบดาร์กไนท์ จงฆ่ามันซะ แล้วฉันจะตกรางวัลอย่างงาม！”
พูดจบ เย่หรงก็ขึ้นรถ จากนั้นเสียงเครื่องยนต์คำรามแล้วก็จากไป
พอเห็นเงาหลังเย่หรงไปแล้ว
สิบเจ้าแก๊งใหญ่ต่างมองหน้ากัน
ทุกคนต่างเห็นบางอย่างที่ต่างกันในสายตาแต่ละคน
ดาร์กไนท์ เป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเย่หรง ช่วยเย่หรงทำงานมาไม่น้อย
กระทั่งเย่หรงควบคุมสำนักหงทั้งสำนักได้ ซึ่งโชคดีที่ได้ดาร์กไนท์ฆ่าศัตรูของเขาไปไม่น้อย
แต่ตอนนี้ดาร์กไนท์กลับมาลอบฆ่าเย่หรง？
ทำให้คนทั้งหมดอดมีสีหน้าที่สับสนไม่ได้
“เหมือนว่าเย่หรงอาวุโสใหญ่ผู้นี้ เจอทั้งศึกนอกศึกในเข้าแล้ว”
“นั่นสิ！ภายนอกมีศัตรูแกร่งอย่างหยางเฟิง ภายในยังมีคนทรยศอย่างดาร์กไนท์”
“พวกนายอยากตายเหรอไง？หรือพวกนายลืมไปแล้วว่า ตอนนั้นเย่หรงกุมอำนาจสำนักหงได้ยังไง？”
พอได้ยินเช่นนี้
สีหน้าของทุกคนก็เผยความหวาดกลัวขึ้นมา
คืนนั้น เย่หรงลงมืออย่างทรงอิทธิพล กวาดล้างศัตรูทั้งหมดภายในสำนักหงในคราวเดียว！
คืนนั้น ฆ่าจนเลือดนองทั่วภายในสำนักเป็นสายน้ำ！
เดิมทีสำนักหงมีรองเจ้าสำนักสองคน สิบหกเจ้าแก๊งใหญ่
สุดท้ายรองเจ้าสำนักทั้งสองตายลง
สิบเจ้าแก๊งใหญ่ ตอนนี้กลายเป็นสิบเจ้าแก๊งใหญ่！
ทว่านับตั้งแต่เย่หรงบงการสำนักหง ก็นำความเสียหายใหญ่หลวงมาให้สำนักหง
ไม่เพียงชนชั้นนำตายในตงไห่นับพัน
ยิ่งตอนนี้จะก้มหัวให้กับหยางเฟิง
เท่ากับเอาหน้าของสำนักหงไปวางไว้บนพื้นให้หยางเฟิงเหยียบย่ำอย่างเมามัน！
ตอนนี้แม้แต่ดาร์กไนท์ สุนัขที่ซื่อสัตย์ที่สุดของเย่หรงก็ยังฆ่าเขา？
เหมือนว่าเย่หรงใกล้จะกุมอำนาจไม่อยู่แล้ว
ทุกคนอดเกิดความคิดต่างขึ้นในใจไม่ได้
หากวันหนึ่งเย่หรงล้มลง
บางทีเรื่องนี้สำหรับพวกเขาแล้ว อาจจะเป็นโอกาสอย่างหนึ่ง……